[Faust272]

Po lewej stronie sporego budynku znajdowała się niewielka chatka, w której znaleźć można było pełno rupieci które mają zostać wystawione na aukcji. Znaleźć tu można wszystko, dosłownie wszystko. Od kompletnych śmieci, po rarytasy.

W chatce siedział dość niski (nawet jak na hobbita) niziołek który przewodził skupowaniem przedmiotów. Na imię mu było Erik. Chytra bestia, a powie to każdy kto miał do czynienia z tym osobnikiem.

Tutaj wystawić można obiekty na aukcję.
Działa to tak: Rozmowa z hobbitem > ustalenie % które pójdzie do hobbita po sprzedarzy > Aukcja > wypłata

[REKLAMA]

[Altaris]

Ale czy zawsze ktoś od nas to kupi??

[rokosz]

jak nie kupi to okradniemy hobbita i i tak wyjdziemy na swoje

[Altaris]

...

Ten offtopic na początku tematu jest bardzo sprytny. Chyba jednak go zostawię, mimo że jest bardzo bliski złamania regulaminu.

[zryty]

Do ErikA podszedł Imruf. Od powszechnej opinii wiedział o jego chytrości. Popatrzał na niego przyglądając się jego twarzy. Ze skinieniem głowy powiedział:
- Witam. Zwą mnie Imruf. Mam coś, co chciałbym spieniężyć - wyciągnął 1 diament trzymając go tak mocno, by Erik nie mógł mu go wytrącić - jak pan myśli, ile za niego dostane?

[Faust272]

Erik spojrzał na swojego pobratymca. Z uśmiecham opdowiedizał:

- Ach witam Cię bracie. - Erik uścisnął dłoń Imrufowi - Ja jestem Erik i cieszę się, że w końcu mogę zobaczyć kogoś normalnego. Już myślałem, że jestem jedynym niziołkiem w mieście. Bardzo mnie cieszy zobaczenie wreszcie kogoś innego, kogoś, kto nie jest człowiekiem ani innym olbrzymem.

Erik kazał Imrufowi przysiąść się do małego stolika. Erik wyciągnął dwie niewielkie szklanki i napełnił je kozim mlekiem. Podał hobbitowi i zaczął się użalać na świat i na swoje odciski na stopach.

- Nie wiesz nawet, jak tutaj ludzie śmiecą. Nawet nie można przejść się paru metrów, żeby nie wdepnąć w szkło albo w pomyje.

Gdy wygadał się, a trwało to kilka minut, odetchnął z ulgą. Najwyraźniej był całkiem sympatyczny, ale tylko względem swojej rasy.

- No to zobaczmy, co tam masz.

Imruf podał Erikowi kamień. Niziołek wyjął szkło powiększające i dokładnie obejrzał diament. Imruf zauważył, jak źrenice Erika rozszerzają.

- To... To jest piękne... - powiedział z zachwytem - Ten diament ma sporą wartość i jest niezwykle czysty. Nie wiem jaka osiągnie jego cena na aukcji, ale na pewno nie mniej niż 50 sztuk złota. Mozę nawet uda się wylicytować 200 sztuk złota! Chcesz to spieniężyć? Wystawie go na aukcji i zobaczymy ile za niego dostaniemy. Ponieważ jestem moim bratem, moje prowizja wyniesie jedynie 10% od ceny, jaką osiągnie diament. Zgadzasz się?

[zryty]

-Dobrze, mi pasuje. Znasz się na takich błyskotkach?- Imruf wyraźnie polubił Erika jednak nie zbyt mu ufał, więc pilnował kieszeni z innymi kamieniami. - Dobrze wiedzie Ci się w tym domu? Pewnie wiele.. osób przychodzi tu, by spieniężyć swe dobytki.

[Faust272]

- Czy ja wiem... Na pewno nie tylu jak przed oblężeniem, chociaż nie narzekam na brak klientów. Widziałeś ceny w sklepach? To teraz wyobraź sobie, że u mnie można kupić taniej i sprzedać drożej. Oczywiście nie jest to reguła i wiele osób traci, ale lepszy rydz niż nic.

- Ja się znam na wielu rzeczach. W końcu na aukcje trafia od cholery śmiecia i trzeba wśród niego wyłuskać perły. Gdybym nie znał się na jubilerstwie, kowalstwie czy czymś innym, nie potrafiłbym z zyskiem sprzedać.

- A u mnie wszystko w porządku w domu, dzięki że pytasz. Chociaż jednak wolałbym mieszkać wraz moją żoną i synem. - Erik zamilkł wspominając dawne czasy. - Wiesz, straciłem ich podczas ataku orków. Kiedy mnie siłą zmuszono do służby wojskowej, myślałem, żę będąc w ogniu walki ja pierwszy zginę. Ale purwa jego mać nie wyszło do czorta!

Erik zacisnął pięści i zamilkł na chwilę. Po krótkim czasie odetchnął i mówił dalej:

- No, to jak? Obijamy interes, masz coś jeszcze do zlicytowania?

[zryty]

-Smutna historia. Niestety, w naszych niespokojnych czasach wiele osób przeżyło taką, lub podobną.- Imruf na chwilę przerwał.- No jasne że ubijamy! Ale, jeśli możesz, rzuć okiem na to- Niziołek wyciągnął pozostałe diamenty z kieszeni- Co o tym sądzisz?

[Faust272]

Erik spojrzał na te wszystkie kamienie szlachetne, a potem na Imrufa. Erik lustrował jego szatę kupiecką, puklerz i miecz inkrustowany rubinem. Najwyraźniej nie wykrył niczego podejrzanego więc ponownie zajął się diamentami.

Już chciałem sprawdzić, by Erik zobaczył w Ciebie złodzieja. Ale okulary i zbyt dobry wygląd oraz ekwipunek odwiodły mnie od tego pomysłu.

Erik spojrzał na cały dobytek i powiedział z zachwytem.

- Nie wiem na czym dorobiłeś się takiego majątku, ale jeśli wystawimy taką ilość kamieni szlachetnych, to możliwe, że zarobimy około 75 sztuk złota za sztukę. Nie wiem, jak pójdzie licytacja... Ale na pewno będzie dla nas ogromnie zyskowna. To jak, ubijamy interes?

[zryty]

- Oczywiście- powiedział z entuzjazmem Imruf i wyciągnął rękę do Erika

[Faust272]

- No to ślicznie! - Erik uścisnął dłoń Imrufowi i wziął od niego 8 diamentów.

- Przyjdź tutaj za jakiś czas, może wtedy coś już uda się sprzedać.

[zryty]

-Dobrze. W takim razie, do następnego spotkania- Niziołkowie uścisneli sobie dłonie, po czym Imruf odszedł.

[zryty]

Imruf powrócił z promienną twarzą do budynku i widząc niziołka przywitał się z nim:
-Witaj panie Erik. Jak tam aukcja, jeśli można wiedzieć?-

[Faust272]

Erik klasnął w dłonie.

- Nadzwyczaj świetnie. Jeszcze aukcja się nie skończyła, ale masz już gwarantowane 200 sztuk złota. Naszym magom z Gildii bardzo zależy na tych diamentach. Jeszcze kilka dni i powinno być po wszystkim.