[Debowy_Mocny]

Rozumiem to że wy chcecie, żebym tu został z wami. Ja wiem ze byś mi dała warunki do życia wyborne. Ale ja mam duszę podróżnika, poszukiwacza przygód. Jeśli bym musiał zostać w tym miejscu na zawsze, będę czuł pustkę, jeśli nie będę mógł spełniać mojej potrzeby podróży, przygód, wyzwań. TO będę nieszczęśliwy. Moje życie straci sens. Rozumiem że ty chcesz żebym został. Jednak jeśli bym musiał zostać na naprawdę długo, bym się czuł jakbym był w niewoli. Jednak póki twój lud nie osiedli się blisko portu to mogę do tego momentu zostać i pomóc najlepiej jak mogę. Jednak jak opuszczę waszą osadę to to nie będzie to pożegnanie na zawsze. W miarę moich możliwości będę z chęcią przybywał do waszej osady, jednak nie mogę być zmuszany do wiecznego pozostania w tym miejscu

Endrigus położył ręke na ramieniu driady.

Zresztą, twój lud zyska dużo jeśli będę mógł opuszczać i wracać do twojej osady. Będę mógł przynosić wam to co jest aktualnie najpotrzebniejsze, wiedzę, informacje. Będę takim łącznikiem między waszą osadą a resztą świata. Przetrzymując mnie nie będę mógł za dużo wam pomóc, powalczę trochę ale jeśli najazdy potworów będą zbyt silne, to i ja nie dam rady was obronić. Zresztą mój pancerz bez ręki płatnerza nie wytrzyma dość długo, a u was nie ma płatnerzy, wytrzyma może bez tego jakiś czas, ale prędzej czy później nie będzie w stanie mnie ochronić przed orężem najeźców. Natomiast jeśli chodzi o magie to ja nie jestem całkowicie czarodziejem. Podczas gdy czarodziej by móc władać magią musi mieć różne kompozyty, inkantacje, gestykulacje, dla mnie władanie moca magiczną jest jakbym ruszał moją ręką. Siłą mojej woli. Potrzebuję naprawdę dobrych czarodziejów którzy pomoga mi w pełni zapanować nad moją mocą. Bo jeszcze ona może wymknąć się mi z pod kontroli co się kończy tym, że nie jestem w stanie przez jakiś czas walczyć z pełną sprawnością.

Jak jednak będziecie mnie zmuszać do zostania tutaj? No cóż. Prędzej czy później niezaleźnie jakie będę miał szanse na ucieczkę. Będę próbował stąd uciec, gdyż mój wolny duch będzie coraz bardziej domagał się podróży, wyzwań, przygód.
Czyli aktualnie są tylko 3 możliwości.
1 -Pomimo że będziecie robić wszystko by mnie tu zatrzymać, uda mi się uciec. Jednak nigdy nie powrócę, będę się bał że będziecie chciały mnie tu przetrzymać na zawszę.
2 - Poniosę fatalną śmierć od waszych strzał podczas próby ucieczki. Ja się tego nie będę bał. Życie w zamknięciu będzie dla mnie mniej warte niż kępka kłaków.
3 - Będziecie mi pozwalać opuszczać i wracać do waszej osady kiedy będę chciał. Będę mógł przynosić wam wiedzę ze świata, wieści ze świata. Być może uda mi się z pomocą innych ludzi załatwić problem waszych potworów raz na zawsze. A jak będę wiedział o nadchodzącym na was niebezpieczeństwie to przybędę będę bronił waszej osady całą moją zażartością, zaciekłością całą moją mocą

[REKLAMA]

[Vanilla]

Endrigus kontynuował tyradę z wyjącą driadą na szyi. "Nie odchodź, zostaniesz, musisz zostać" to jedyne co z siebie wyrzucała przez dłuższą chwilę, kompletnie ignorując jego argumenty. Gdy skończył przemowę, driada ciągle szlochała, uczepiona niego.
-Zrozum, nie możesz odejść, to nawet nie zależy ode mnie! - wyszeptała mu do ucha z naciskiem.

W końcu puściła go i wycofała się kilka kroków.
-Zostań.. będzie ci tu dobrze.. proszę..

-Głupie baby - pomyślał Endrigus.

[Debowy_Mocny]

Endrigus niby widział szloch driady. Jednak o odczucie współczucia było ztłumione przez odgłos jego wolnego ducha. Wiedział że jeśli odejdzie to zrani uczucia driady. Jednak wiedział że jeśli zostanie u na zawsze, będzie nieszczęśliwy.

Endrigus opuścił głowę powiedział cichym głosem
Mam nadzieję że mi to wybaczysz. Nigdy nie będzie mi dobrze jeśli będzie mi brakowało podróży.

Wojownik rzucił się do ucieczki stąd. Jeśli zauważył że driady zaczynają do niego celować łukami. To postanowił zabłysnąć jasnym światłem by je oślepić (Używam zaćmy poprzez atut "Dzisiaj działam bez rosyjskiej ruletki"). Co dałoby najemnikowi czas na ucieczkę.

Jeśli jednak driady zamiast celować w niego strzałami będą próbować opętać go siecią lub bolasami. Postanowił skupić swoją magiczną moc by wyzwolić się z pęt i uciec (Swoboda za pomocą atutu "Dzisiaj działam bez rosyjskiej ruletki")

. Postanowił uciec mniej więcej tą samą drogą co przynajmniej zapamiętał jak szedł z driadami.


Kto nie ryzykuje ten nie wygrywa

[Vanilla]

-Nie rób tego.. - rzekła do oddalającego się Endrigusa driada.

Wojownik biegł. Ciemna noc, ciężka zbroja i ciągnąca się peleryna nie były jego sprzymierzeńcami. Usłyszał świst i brzęk strzały odbijającej się od jego zbroi. Następna strzała. Nie mógł dokładnie wymierzyć Zaćmą, wróg był przecież w krzakach! Mógł strzelać na oślep, ale to raczej nie pomoże mu rozbroić napastników.

Endrigus jest w pełnym, acz powolnym biegu, osiem metrów przed linią krzaków. Strzały padają pod kątem 45-80 stopni do kierunku w którym biegnie, z obu stron.

[Debowy_Mocny]

Kurwa... Będę musiał coś zrobić by oślepić pogoń. Ja się nie dam przyskrzynić


Najemnik wiedział że nie wyceluje tak. Postanowił Wywołać trochę zamieszania. Jednak musiał myśleć jak. Postanowił użyć zaćmy jednak postanowił że połączy lśnienie z zaćmą. Przelał energie magiczną na swoją zbroję. By po chwili jego zbroja zabłysnęła takim światłem że wszyscy co akurat na niego patrzą zostali oślepieni dość długo by dać najemnikowi dość czasu na ucieczkę. Jeśli uda mu się zgubić pogoń to wtedy będzie próbował przypomnieć jak mniej więcej z driadami szedł do tego miejsca by powrócić do portu.

[Vanilla]

Aktywacja Zaklęcioostrza, +Atut, 70% szansy..

Endrigus rozbłysnął. Przez chwilę, kilka, kilkanaście już teraz - przebijał się właśnie przez krzaki - sekund nikt w niego nie strzelał. Zamiast tego słyszał jakieś wykrzykiwane słowa czy krzyki driad. Biegł dalej przez las, oddalając się od polany. Biegł tak co najmniej trzydzieści sekund. W końcu brzdęk. Strzała odbiła się od jego zbroi. Był ostrzeliwany od tyłu..

Endrigus ciągle był w biegu.

[Debowy_Mocny]

Endrigus musiał znaleźć inny sposób. Wciąż biegnąć.
Po chwili w biegu wyciąga z plecaka fiolkę krwi gronga. Wylewa ją gdzieś na w tył. ARRRRRGHHH wykrzyczał najemnik symulując jakby został zraniony strzałą. Być może to trochę je zdezorientuje. nadal kontynuował ucieczkę.

[Vanilla]

Endrigus rzucił za sobą fiolkę. Musiał chwilę zwolnić aby dobyć substancji, otworzyć ją i opróżnić za siebie, krzycząc jednocześnie. Usłyszał jak driada przystanęła. Nie trwało to jednak długo, wiedziała że ucieka. Ruszyła za nim w pogoń.

Endrigus stracił fiolkę, jednak zwiększył dystans między sobą a pościgiem.

[Debowy_Mocny]

Endrigus musiał dalej w jakiś sposób zdezorientować driadę.
Przypomniał sobie że jeszcze zostało mu wina w dzbanie. Jeśli by mu się udało tym rzucić za siebie, najlepiej żeby pękło w pobliżu goniącej driady. Powinna się co nie co wystraszyć. Owszem szkoda tak marnować takie dobre wino, jednak czasami trzeba poświęcić takie rzeczy w imię wyższych ideałów. Kontynuował ucieczkę mając nadzieję że tym razem zgubi pościg.

[Vanilla]

Rzucony za siebie dzban pękł. Endrigus usłyszał stłumiony krzyk driady która wpadła bezpośrednio w dzban. Odgłosy pościgu były teraz znacznie oddalone.

Endrigus biegł dalej przez las. Jak mówi przysłowie, im dalej w las tym więcej drzew. Sprint w zbroi płytowej zaczynał go już męczyć. Przystanął na chwilę, nasłuchując. Oddalone kroki zdecydowanie zbliżały się. Zaczął więc biec dalej. Wiedział że jeśli czegoś nie wymyśli, to będzie stracony. Zbroja, peleryna, ciemna noc, nieznajomość terenu, wojownik nie wiedział czy strażniczki są też wystawione gdzieś dalej, może wiedzą, może słyszały..

Jeśli czegoś nie zrobi, być może będzie stracony..

[Debowy_Mocny]

Wojownik był pewien że już jest dość daleko oddalony od wioski. Jednak powinien zrobić trochę więcej zamieszania.


Wyciągnął hubkę i krzesiwo. Chciał wywołać niewielkie ogniste zamieszanie. Wyrwał jak największy kawałek peleryny, nawet całą pelerynę. Podpalił i rzucił na ziemie mając nadzieję że ogień trochę zajmie driady. Driady będą zajętę gaszeniem ognia dając najemnikowi dość czasu by uciec.

[Vanilla]

Endrigusowi chwilę zajęło rozpalanie peleryny. Nie chciała się zbytnio palić, nasiąknięta wilgocią lasu bo całym biegu, jednak w końcu udało się tu najemnikowi. Był tak zaaferowany rozpalaniem że nie monitorował otoczenia, słysząc jedynie w oddali zbliżające się kroki. Nie powinny go widzieć - pomyślał.

Peleryna powoli zajmowała się ogniem. Endrigus usłyszał jak coś przed nim - w kierunku w którym jeszcze przed chwilą biegł - poruszyło się.

[Debowy_Mocny]

Endrigus postanowił. Patrzeć stronę tego czegoś co się poruszyło. Postanowił to obejść w miarę szerokim łukiem. Jednak nie spuszczając z oka ani drogi przed siebię ani tego czegoś co się poruszyło. Miał nadzieję że uda mu się rozpoznać co to takiego.

[Vanilla]

Obchodził to ostrożnie i powoli. Nie zajęło mu to długo - już po chwili zorientował się że jest to driada. W ręce miała sieć, zaś na plecach kołczan i przypięty łuk.

Krzyknęła coś do niego.

[Debowy_Mocny]

Odejdź, zostaw mnie w spokoju!!! odpowiedział najemnik. Wyciągnął miecz by w razie czego gdyby driada postanowiła użyć sieci przeciwko niemu to zeby przeciąć ową sieć. Najemnik postanowił oddalić się od driady zwrócony przodem do niej. CO chwila patrząc na swoją drogę. Jeśli jednak driada rzuci sieć, a najemnik przetnie ową sieć mieczem. TO Endrigus kontynuuje ucieczke.