[Argon]

Argon postanowił ponownie zawitać na rynek. Ponieważ poprzednie zakupy przerwał mu sąd nad Dotrisem, a jego zbroja mogła przyciągnąć zbyt dużo uwagi udał się do straganów z odzieżą.

Wzrokiem szukał jakiejś lnianej lub skórzanej tuniki albo tabardu na swoją zbroję, sięgającej mniej więcej do kolan, najlepiej w ciemnym kolorze. Ważne, żeby nie była zbyt luźna, ale przykrywała przede wszystkim jego napierśnik. Kiedy wypatrzy jakąś upewni się, że wycięcia na ręce i szyję dopasowane są do jego budowy ciała i nie krępują ruchów, a na dole z przodu i tyłu były duże rozcięcia, aby dało się w tym swobodnie poruszać i jeździć konno. W razie czego poprosi sprzedawcę/krawca o naniesienie małych poprawek.

Jeśli nie będzie żadnej pasującej, zamówi ją u krawca.

[REKLAMA]

[Vanilla]

Rynek zawsze był iście szmacianym jarmarkiem. No bo cóż zostało biednym imigrantom, czy nawet kupcom do sprzedawania ważniejszego niż towar pierwszej potrzeby jakim są ubrania?

Tak czy inaczej kupiec był aż nadto chętny by Argonowi sprzedać szatę - o dziwo - typową do noszenia na zbroi. Z fachową sprawnością dokonał kilku korekt i już po chwili grafitowo-bura, czysta i porządnie wykonana lniana szata prezentowała się na Argonie jakby była tam od zawsze.

-To będzie 20 sztuk żelaza - odrzekł kupiec.

[Argon]

Argon zrobił kilka ruchów ramieniem upewniając się, że wszystko dokładnie przylega.
- Oczywiście, proszę bardzo.
Wręczył kupcowi żelazo i wyszedł z rynku.

[Nomin]

Sceotend, korzystając z wizyty południowców w Porcie postanowił udać się na rynek by wywęszyć potencjalnych kupców dla jego drogocennych drobiazgów. Wiedział że jeśli ktoś miałby zapłacić jakąkolwiek sensowną cenę za te kamienie to byli to właśnie goście z Sukh-Irbid.

Dookoła niego pełno było straganów różnych maści. Jedzenie, przedmioty użytku codziennego. Nie tego jednak szukał. Starał się wypatrzeć południowych kupców, lub bogaczy którzy akurat przechodzili straganem, szukając rzeczy które chcieliby dodać do swej kolekcji.

[Vanilla]

Nasycenie kamykami rynku było znacznie i mała szansa była że Sceotend się w jakiś sposób wybije. Port, miejsce niemalże postapokaliptyczne, zajęty był raczej walką o przeżycie niż strojeniem się w kamyczki. Szybko znaleźli się kupcy, oferujący mu 1 szynę złota za samorodek i 6 sztab za opal.

Wojownik zaczepił dwóch zmierzających do karczmy mężczyzn, ubranych w jednakowe piaskowo-białe lniane szaty. Byli uprzejmi i cierpliwi, czekając aż Sceotend dobędzie kamyków. Ci byli jednak chętnie do płacenia złotem, co - jak zorientował się wojownik - raczej mu się nie opłaci. Nie byli jednak natarczywi ani nie chcieli wysokiej ceny - po prostu nie wydawali się zainteresowani zakupem kamieni szlachetnych.

[Nomin]

Sceotend był lekko zaskoczony brakiem zainteresowania szczególnie ze strony południowców. Wiedział że lokalna ludność nie byłaby zainteresowana klejnotami czy drogimi kamieniami, lecz miał chociaż nadzieje że kupcy zwrócą na to choć troszkę uwagi.

- No nic, nie przeszkadzajcie sobie panowie - rzekł do obu mężczyzn po czym schował kamienie do sakwy i przypiął ją do pasa. Zrezygnowany, poszedł w głąb miasta.