[Vanilla]

-Dobrze, będę, ale - driada zbliżyła się do Endrigusa i szeptała mu do ucha - fróc ze mną do Anylaŷszatel.

[REKLAMA]

[Debowy_Mocny]

Po naszej misji. Z chęcią pójdę z tobą do Anylaŷszatel. Zgoda?
Endrigus wzrocił się do driady. Szeptem Oczekując na jej odpowiedź.

[Vanilla]

Driada ucieszyła się. Sprawił jej tym prawdziwą przyjemność.
-Dobsze.

[Debowy_Mocny]

Endrigus uśmiechnął się widząc ucieszoną driadę.
A może opowiesz co ciekawego macie u was w Anylaŷszatel póki nasz elf nie będzie gotowy? Coś ciekawego będziemy robić? Zapytał się z zainteresowaniem Endrigus

[Vanilla]

-Lasy - zaczęła - i lasy.

Snuła przez chwilę barwną opowieść, na tyle na ile pozwalała jej znajomość języka. Z tego co zrozumiał Endrigus lasy w których żyły driady aktualnie były oblężone przez potwory, nie różne od tych z którymi musiał mierzyć się uchodząc na Wschód. Cicho i monotonnie mówiła o stratach, które ponosiły driady mierząc się z przeciwnikiem; walcząc w przegranej wojnie. Jak ludzie teraz; tak i one teraz musiały wycofywać się coraz bardziej na Wschód.

[Debowy_Mocny]

Endrigusa trochę zasmuciła sytuacja driad, najemnik rzadko kiedy okazywał empatię, jakąkolwiek jednak tutaj coś go poruszyło.
- To smutne że wasz lud też jest w ciężkiej sytuacji. A czy często odwiedzają wasze miasta osoby z poza waszego ludu?

//Vanilla:

-Nikt - odrzekła bez emocji.

//Debowy:
Endrigus słysząc odpowiedź driady zaczął rozmyślać
Czyżby jednak bym był ty bardziej niezwykłym? Będę pierwszym kto odwiedzi miasto driad. Może nie zarobie raczej na tym pieniędzy. Ale wizyta w takim miejscu na pewno zapewni mi wiele ciekawych informacji oraz wiedzy która kiedyś mi się przyda. Może się nauczę jakiś ciekawych rzeczy które mi się przydadzą w boju.


Skoro sądzisz że nikt jeszcze nie odwiedził waszego miasta... to oznacza że jestem w jakiś sposób niezwykły dla ciebie? Wyjątkowy?.... Nie krępuj się. Ja nikomu nie wygadam. To będzie rozmowa tylko między nami

//Vanilla:
Driada uśmiechnęła się i zamilkła. Odwróciła głowę od Endrigusa, wbijając wzrok w ziemię.
-To nie tak - mruknęła pod nosem. Dało się wychwycić nutkę zawstydzenia w jej wypowiedzi.

//Debowy:
Endrigus poczuł się trochę skołowany reakcją driady. Jednak postanowił się dowiedzieć co nie co.
Dlaczego chcesz bym z tobą poszedł do Anylaŷszatel. Po tym będę mógł pobyć z tobą w twoim mieście tyle ile będziesz chciała żebym został.
Endrigus odpowiedział spokojniejszym głosem, widać było jego ciekawość, jednak Endrigus starał mówić takim tonem by poprostu nie wywołać negatywnych emocji u driady

//Vanilla:
-Ja pomagam, ty mi pomoźesz - odezwała się do niego, wciąż ze spuszczoną głową.

//Debowy:
Twoje towarzystwo, nawet jeśli to były tylko rozmowy, było jedną z najlepszych rzeczy jakie mi się trafiło. Z wielką chęcią ci pomogę Odpowiedział z lekko uradowanym ale spokojnym głosem. Czekał na reakcje driady

[Altaris]

Andariel otworzył drzwi, trzymając dłoń na rękojeści swojego miecza pod płaszczem podróżnym i rozejrzał się, wchodząc do środka i torując miejsce dla kapitana.

Wojownik wszedł dumnym krokiem do karczmy i pokazując z bliska dyskretnie dokument o byciu kapitanem barmanowi. Kilka chwil potem zamówił na koszt Cartera cztery kufle piwa i wyruszył do stolika wolnego, lub zgonił z niego gawiedź, zapraszającym gestem oczekując Andariela, Lucjusza i Albrechta. Miał nadzieję, że dołączą do niego w sączeniu tego średniej jakości sikacza. Jednookiemu było w zasadzie wszystko jedno, ale Andariel ostatnio chodził lekko przybity, kiedy musiał pijać takie sikacze. Język mu cierpł.

- Słuchajcie, panowie... Ciąży na nas ogromna misja. Jak rozumiem, wszyscy się piszą? - rozejrzał się po twarzach trzech jegomościów i sprawdził, czy wszyscy kiwają głowami. Andariel nawet uśmiechnął się zawadiacko.

Dobrze.

- Szczerze wyznam, że czuję się jakoś zagubiony... Czy macie jakieś konkretne pomysły? Ja liczyłem na łapówkę dla karczmarza i na szpiegów pana Cartera - zaczął niepewnie i pociągnął ogromny haust piwa z kufla.

W międzyczasie Andariel wstał od stołu i udał się do karczmarza, kładąc przed nim sztabę żelaza i spoglądając zimnym chłodem powiedział półszeptem:

- Chciałbym zamówić trochę informacji... Pamięta karczmarz na pewno człowieka w czarnej zbroi, o chorobliwej, bladej cerze i czarnych, długich do barków włosach. Wypytywał o cesarzową... Wiesz może, gdzie się kręci? - zapytał zimno elf. W pogotowiu miał zawsze Altarisa i jego zastraszanie.

[Vanilla]

-Ja liczyłem na cięcie mięsa tego kapłana - rzucił niepytany Lucjon - gdybyś tyle co ja chodził o suchym pysku..

Lucjusz towarzyszył Altarisowi, już nieco znużony wywodami o wielkiej misji, przywracaniu pokoju i światła i potędzie miłości i przyjaźni. Snuł wzrokiem po przybywających bywalcach, których liczba z racji pory dnia stale się zwiększała. W nozdrza coraz bardziej bił zapach potraw, zaś pomieszczenie wypełniał gwar rozmów.

-Chętnie opowiedziałbym panu - rzucił karczmarz - Oczywiście był tu taki; nie wiem gdzie jest teraz, nie mówił że wybiera się daleko, jednak służę pomocą w razie gdyby znów się pojawił - skończył, zgarniając sztabę ze stołu i stawiając zamiast niej pełny kufel, po czym uśmiechnął się spod wąsa zawadiacko.

[Altaris]

Uśmiechnąwszy się do karczmarza pokiwał głową, wziął kufel i wstał od lady, mówiąc prosto i nieskomplikowanie - Dziękuję, gospodarzu. Gdybyś potrzebował pomocy, poszukaj kapitana Jednookiego. Postaramy się pomóc - używając liczby mnogiej zagadkowo skończył rozmowę i wrócił do stolika.

- Lucjuszu, jeżeli chcesz uczestniczyć w dalszej wyprawie, musisz mi coś obiecać - powiedział nagle Altaris, spoglądając znad kufla na sierżanta, z ogromna uwagą i z konsternacją wpatrując się w jego twarz, myśląc nad czymś ogromnie. Na jego czole pojawiła się spora zmarszczka.

- Nie okłamując się możemy zabijać więcej osób, niż jest w Bolgorii kapłanów Beliara. Musisz mi obiecać, że większość zachowasz dla siebie i będziesz wykonywał moje rozkazy, niezależnie od ich wyglądu. Na razie jest spokojnie, ale jest to cisza przed burzą. Musimy jedynie ustalić, jak dobrze zacząć masakrę - powiedział dziwnym, tajemniczym tonem Jednooki i przesunął palcem po klindze swojego ostrza.

Skoro tak uważasz, to spróbuję go zabić. Może nam się uda...

[Lowcakur]

<do karczmy wszedł Albrecht. Zasiadł przy znajomym elfie, pozdrowił go skinięciem głowy. Zamówił u karczmarza pieniste piwo, skinięciem glowy przyjął jego pozdoriwenia i rzekł pólszeptem do Altarisa>

- A więc, mam załatwione sprawy. Czego się dowiedzieliście?

[Altaris]

- Pytałem, czy macie jakiś pomysł, od czego zacząć poszukiwania. Podobno od kilku dni nie ma po nim śladu - powtórzył Albrechtowi Jednooki.

[Vanilla]

Do karczmy wszedł mężczyzna. Gdyby Altaris nie obserwował wejścia nie zauważyłby nic podejrzanego. Kaptur, czarna szata, miecz przy boku. To własnie ten. Ich oczy spotkały się, zaś mężczyzna ruszył zdecydowanym krokiem i zasiadł przy stoliku. W końcu zdjął kaptur. Krótko ostrzyżony mężczyzna z kilkudniowym zarostem uśmiechnął się i rzucił do elfa:
-Jak tam łowy?

[Altaris]

Jednooki przyglądał się mężczyźnie, gdy ten wchodził i nawet nie spodziewał się, że ten do nich podejdzie. Zresztą, nie wiedział, czego się po nim spodziewać. Ukazanie swojego oblicza upewniło go, że jest istotą materialną, co było pomocne w obecnej ocenie sytuacji. Na pytanie człowieka zaś elf skrzywił się i niechętnie odpowiedział:

- Nie najlepiej... Jakby słuch po nim zaginął - powiedział, pochłaniając ogromny haust piwa i westchnął przelotnie. Dawniej nie miał takich problemów, ponieważ miał wielu sojuszników, którzy wykonywali znaczną część roboty. A poza tym pijał teraz jakieś dziwne, Bolgoriańskie, ludzkie piwo. Dawniej pijał najznakomitsze wina - Ciemne Aureńskie, Błękitne Południowe i Szkarłatny Miodnik - miód pitny doprawiany owocami. A teraz? Co z nim się stało?

Widocznie sława i władza wymagają poświęceń.

- Na razie czekam na jakieś wieści od szpiegów, jakąś informację, poszlakę. Cokolwiek, co pozwoli mi na odnalezienie go, bo na pewno jeszcze jest w mieście - dokończył i spojrzał w oczy mężczyźnie, jakby domyślając się, oczekując, lub po prostu mając nadzieję, że ten wie coś na temat kapłana Beliara.

[Vanilla]

-Myślę że grzanie się w karczmie, jakkolwiek nie byłoby tu przyjemne, jest stratą czasu - odrzekł, wpatrując się w towarzyszy Altarisa - jeśli jest w mieście to jest to właśnie nasza szansa; nie możemy zwlekać. Swoją drogą - dodał - na co właściwie czekamy?

-Nie maszli jakichś - ściszył głos - magicznych komponentów które mogłyby go wykryć? Jeśli jest tak potężny, powinien się przynajmniej świecić - dokończył, żartując sobie.

[Altaris]

Skwitował krótką wiadomość o zbędnym przesiadywaniu w karczmie obojętnym wyrazem twarzy i pokiwaniem kilkakrotnie głową na lewo i prawo, jakby miał gdzieś wypowiedź mężczyzny, chociaż ten miał rację. Jednooki jednak nie chciał się wygłupić przed swoimi towarzyszami nieowocnymi działaniami, dlatego zwlekał. Po chwili zaś zaśmiał się cicho, słysząc o magicznych komplementach i nachylił się ku niemu.

- Nie sądzę... Staram się stronić od magii. Posiadam jednak talent, że wykrywam zalążki Beliara w ludziach i nie-ludziach. Oraz jestem na tą aurę zajebiście uczulony - wyznał zagadkowo z lekką irytacją elf. Nie podobało mu się, że mężczyzna też nie wiedział, co robić. Oznaczało to, że będą musieli jeszcze trochę poszukać Beliarowca.