[Luny]

- On ma halucynacje! Coście mu dali w tych waszych trunkach! - mówił Grindan, w miarę spokojnie, starał się imitować rozbawiony ton - Daj mi pieczątkę lub zaraz wyssę ci duszę i sprzedam swemu panu - uciszył ton, łapiąc Burego za kołnierz, i kładąc drugą dłoń na sztylecie, tak by w razie gdyby który górnik na niego skoczył, mógł się obronić.

[REKLAMA]

[Faust272]

Wszyscy powoli zaczynają tracić cierpliwość. Sam Bury z każdym ruchem Grindana ucieka przy ziemi coraz dalej, aż napotkał plecami szynkwas.

On po prostu nie da Ci się złapać, chyba że go przydusisz czy co. Boi się Ciebie i spieprza.

[Luny]

Grindan zaczynał się denerwować. Jego serce waliło jak oszalałe. Bał się, lecz nie dał tego sobą okazać. Cofną się do tyłu, dając do zrozumienia że nie ma zamiaru się dalej zbliżać.

- Przytrzymajcie go do przyjścia straży - powiedział głośno, po czym udał się w kierunku drzwi.

*** (Jeśli nikt mnie nie zatrzymuje) ***

Obserwując drzwi wyjściowe by upewnić się że jego kolega nie ucieknie, zawołał głośno:

- Straż! Mamy tutaj problem! - Po czym wyczekiwał aż pierwszy lepszy strażnik zwróci na niego swą uwagę. Wiedział że pieczątki nie zdobędzie, a przynajmniej nie bez szarpaniny. Jeśli do takowej by doszło, to i tak nie miałby czasu przybić swojej kartki. Co gorsza, gdyby go przeszukano i straż dowiedziała by się o skradzionej pieczątce skończyłby jako pustynna karma.

[Faust272]

Nikt go nie zatrzymywał. Wszyscy odprowadzili go wzrokiem pełnym podejrzliwości, ale ktoś podjął jedną przerwaną rozmowę, inny drugą, a ostatecznie gdy Grindan wyszedł karczma była już w połowie tak głośna jak na początku.

- O co chodzi? - Zapytał się strażnik patrząc na Grindana spod wizjera swojej pełnej płytowej zbroi. Miał w ręku jednoręczny topów a za nim było trzech innych strażników z mieczami.

[Luny]

- Po pierwsze, żeby oszczędzić sobie tego potem. Na imię mi Grindan, dopiero co przybyłem do kopalni. Dowiedziałem się na temat dniówek - mówił szybko, prosto i do tematu - kiedy zaczepił mnie jeden z kopaczy, Bury. Chciał mi sprzedać pieczątkę którą zwinął jednemu z nadzorców. Potem zaczął mnie wyzywać od kapłanów Beliara, tak więc uważam że halunówka strzeliła mu do łba. Jest w środku - powiedział, jednocześnie skazując na siebie zagładę z powodu ujawnienia nieodrobionej dniówki. Miał tylko nadzieje, że to mu jakoś posłuży. Może go jakoś wynagrodzą, dadzą spokój na jakiś czas. W końcu właśnie ujawnił przestępstwo. Stał więc tak, czekając na reakcje strażnika.

[Faust272]

- Pilnujcie go - rzekł topornik do kolegów. Po jakimś czasie topornik wyprowadził Burego z karczmy, który patrzył na niego z mieszaniną strachu i wyrzutu, pewnie stracił pieczątkę.

- Idziemy na przesłuchanie.

Strażnicy trzymając delikwentów za ramie, Grindanowi wbijając miecz delikatnie w plecy, bo był uzbrojony, prowadzili ich chyba w stronę pokoju regenta.

[Luny]

Grindan miał obawy co do tego czy Bury ma jeszcze na sobie pieczątkę. Tak czy inaczej jeśli to co człek mówił było prawdą, to jednej pieczątki pewnemu nadzorcy brak.

- Jakby co to mam jeszcze sztylet za pasem - powiedział spokojnym głosem Grindan, lecz nie miał zamiaru irytować strażników, a poluźnić trochę atmosferę. Nie podobała mu się sytuacja w której się znalazł, szczególnie że był to jego pierwszy dzień w kopalni. Nikt go tu nie zna, nikt nie ma powodu by mu ufać. To może go pogrążyć. Nie bał się jednak. Nie popełnił jeszcze żadnego przestępstwa. Co prawda nie wykonał swojej dniówki nie płacąc "podatku" lecz zdecydowanie nie zrobił nic, co było wbrew zasadom kopalni, a przynajmniej tak mu się wydawało. Podjęcie decyzji o powiadomieniu straży nie było łatwe, szczególnie że wiedział jak ta cała historia może się dla niego skończyć. Jednak tak czy inaczej, w najgorszym przypadku (a przynajmniej miał taką nadzieję) wyjdzie na jedno: będzie kopać, i kopać, i kopać aż wykopie tyle by mógł opuścić to ponure miejsce; z drugiej strony, może czeka go coś o wiele lepszego. W końcu udaremnił przestępstwo.

[Altaris]

Altaris zawitał tutaj wraz z żoną i synem Marva, rozglądając się z lekką niechęcią po bywalcach.

Były tutaj prawie same krasnoludy.

On oczywiście nic do tych niskich berserków nie miał, bo byli to zaprawieni w boju i wytrwali wojownicy, ale oni na pewno

Jeżeli bez problemu się tam dostaną, Jednooki najzwyczajniej wchodzi do przybytku i kupuje sobie, jak i kobiecie coś na ząb w postaci dwóch zup grzybowych z mięsem. Do tego dwa litry wody - kobieta musi być spragniona, a i jemu doskwierało pragnienie.

Miał nadzieję, że nie będzie problemów w płaceniu złotem...

[Faust272]

Po zjedzeniu posiłku pojawił się Marv. Wszedł wyluzowany i uśmiechnął się na ich widok. Potem nagle się skrzywił widząc, że coś zjedli. Nie dał po sobie tego poznać, ale elf już wiedział, że coś zrobił nie tak.

- Ocipiałeś do reszty? - bez ceregieli zapytał się Marv gdy usiadł. - Ja pierdole, czemu tutaj?

Marv przygryzł wargę i dał elfowi jakiś kawałek papieru.

- Kurwa. Wkopałeś nas. Załatwiłem nam papiery kupieckie, ale Ty musiałeś coś schrzanić.

Wiekiernik podrapał się po brodzie.

- Tutaj panuje pojebane prawo pańszczyzny. Jeśli chodź trochę się wychylisz, zostaniesz wzięty do przymusowej roboty! Papier, który Ci dałem, upoważnia do przebywania w Kopalni bez przymusu dniówek, ale nie możesz tutaj robić długów! A Ty co? Kupujesz jebaną zupę. Ja nie dam się tutaj w to wciągnąć.

Marv chwycił żonę i wybiegli szybko z knajpy. Wychodząc Jednooki zauważył, jak Marva chce zatrzymać strażnik, ale ten szybko śmignął mu pieczęcią kupiecko przed oczami. Strażnik opierał się myśląc, że Marv chce wyjść bez płacenia rachunku, ale spostrzegł Altarisa przy stoliku. Uśmiechnął się. Elf wiedział, że już jest kandydatem do przymusowej roboty. Niech tylko da powód...

Otrzymałeś pieczęć kupiecką.

Jakby w odpowiedzi na to zamieszanie przy Altarisie pojawiła się kelnerka. Jak to mówi, nieszczęścia chodzą parami. Sama kelnerka była niska, o bladej cerze, bez uśmiechu i z ponurym spojrzeniem. Typowa służbistka.

- Jeśli to wszystko to należy się 13 sztuk żelaza.

Powiedziała to monotonnym, ale lekko władczym tonem. Kątem oka zerknęła na przyczajonego strażnika.

[Altaris]

Jednooki zjadłszy już zupę wziął papiery od Marva, ze spokojem i opanowaniem spoglądając na dokument, a potem na samego towarzysza, długo mu się przypatrując.

Po chwili lekko podniósł się z siedzenia i z dziwnie zbyt poważnym i groźnie dźwięcznym zdaniem wparował mu przed nos ze swoją uwagą.

-Bacz na słowa Marvie... Obrażanie mnie nie jest dobrym pomysłem...

Nie minęło dłużej, niż kilka sekund, a Altaris już się uspokoił, siadając sobie z westchnieniem ulgi na drewnianej ławie i odetchnął, rzucając okiem po karczmie, czy aby nikt im się zbytnio nie przygląda i dodał półszeptem, aby Marv dobrze zrozumiał jego intencje:

-Twoja żona i dziecko były głodne... - powiedział, po czym rzucił za wychodzącym Marvem obojętnym tonem - Nie dziękuj...

Widząc jednak zachowanie obecnych tutaj krasnoludów zrozumiał, że to nie jest normalna karczma. Całe to miasto jest jakieś popaprane.

Kolonia karna krasnoludów. To nie najlepsze miejsce dla kalekiego elfa, wyglądającego na takiego, co prosi się o łomot.

-Niestety nie mam żelaza, ale mam za to złoto... - rzucił stalowym spojrzeniem piorunując kelnerkę w sposób taki, aby zrozumiała, że nie da sobą pomiatać za byle zupę, ale także aby nie pomyślała sobie, że ją zaraz zaatakuje.

-Jestem posłem Starego Królestwa Elfów, przybyłym tutaj do samego przywódcy Bolgorii... Posiadam odpowiednie dokumenty aby to udowodnić. Nie wiedziałem dotąd nic o obecnym systemie płatności i nie sądziłem, że przyjdzie mi płacić żelazem. Mogę gdzieś to złoto wymienić na żelazo, przy odpowiedniej asyście strażnika... - zakończył, opierając się wygodnie w ławie.

Być może czekała go walka z całym garnizonem straży. Chciał po prostu powiedzieć, że nie ma żelaza, ale chętnie zapłaci w jakiś inny sposób za posiłek.

[Faust272]

Przeciw uwięzieniu:
Szlachetne urodzenie: +1
Rzadka rasa: +1
Mówisz po ludzku: +1
Pieczęć kupiecka: +1
Nie kłamiesz: +1
Wygląd: +1
Wykształcenie: +5

Za uwięzieniem:
Długi: -25

No to witaj w kopalni!

A nie, jeszcze Dyplomacja. No to Ci się upiekło.

Strażnik był trochę zbity z tropu. Coś go zablokowało przed bezpośrednim chwyceniem elfa za fraki, gdy ten stanął od stołu. Wszyscy z zainteresowaniem przyglądali się wydarzeniu. Ostatecznie strażnik skłonił się i poprosił;

- W takim razie proszę pójść za mną, będę Pana eskortował.

Kelnerka chciała już coś powiedzieć, ale strażnik syknął na nią. Ta naburmuszyła się, prychnęła, ale zebrała naczynia więcej o sobie nie wspominając.

Wychodząc z karczmy strażnik złapał kogoś innego. Chyba nadzorcę gwardzistów. Miał kosztowniejszy pancerz, nie nosił hełmu, a obok broni miał przy pasie "dyscyplinę", bicz i końcówce z cienkich witek, w sam raz do bolesnego, ale względnie nieszkodliwego wymierzania kar. Nastąpiła chwilowa wymiana zdań. Ostatecznie teraz przewodnikiem był dowódca gwardzistów, a poprzedni został zbyty zdaniem: "Idź, uprzedź regenta". Pewnie myśleli, że czuły słuch elfa tego nie wychwyci.

Dowódca prowadził elfa po kopalni różnymi korytarzami. Mijali wielu ludzi i krasnoludów. Ludźmi byli najczęściej górnicy. Byli półnadzy, brudni i cuchnący, ale o dziwo zadowoleni, jakby po prostu wracali z ciężkiej, ale satysfakcjonującej pracy. Krasnoludy często były poubierani w fartuchy rzemieślnicze. To pewnie oni trzymali pieczę nad technologią i właściwie nad całym tym miejscem. Widział też sporo kobiet, było ich zdecydowanie więcej niż mężczyzn. Różnych ras. Były czysto ubrane i niespracowane. Były szczęśliwe. Szły same, albo z dziećmi, albo przytulone do swoich mężczyzn. O co chodzi?

Spotkał jednego elfa. Tamten spojrzał na niego ze zdziwieniem jakby zobaczył białego kruka. Nie wymienili żadnego słowa widząc, że Jednooki jest eskortowany, ale wręczył mu jakąś żelazną tabliczkę.

[Debowy_Mocny]

Do środka wkroczył Enderus, Syn Herpderpusa. Postanowił co nie co zjeść napić się, poprostu trochę rozluźnić się i rozmyśleć.

Spojrzał na cennik.
Hmm, halunówka. Dziwna nazwa, chyba się skuszę
po chwili spojrzał na ostrzeżenie o halunówce
W sumie, chyba lepiej sobie odpuszczę halunówkę.

Spojrzał na ceny, przemyślał co zamówić. Podszedł do Barmana, wykładając na stół 3 sztuki żelaza.
Witam, poproszę zupę grzybową oraz 2 litry wody. A poza tym mam parę pytań. Czy mógłby szanowny pan co nie co opowiedzieć o tym "Mieście"? Czy jakieś konkretne reguły tu panują?
Powiedział do barmana czekając na odpowiedź oraz jego zamówienie.

[Faust272]

Enderus jadł przy szynkwasie swoją zupę. Była dosyć bogata. Pełno było w niej właśnie... grzybów. Pachniała dobrze, była gęsta i smaczna. Może trochę mdła, mało słona, ale dobra. Obecnie w Halunie było niewiele osób. Wszyscy prawdopodobnie gdzieś pracowali, więc gospodarz mógł uciąć sobie pogawędkę.

- Już dawno nikt nowy nas nie odwiedzał. Muszę powiedzieć, że wyglądasz na naprawdę zdrowego i bogatego, a nie jesteś stąd. Jakie zwyczaje pytasz... No, kiedyś trzeba było pracować w Kopalni i był to obowiązek. Teraz już nie. Rynek nasycił się żelazem, a w samej Kopalni dość jest już górników.

- Właściwie to jest to dobre miejsce. Ludzie pozapominali swoje przeszłości i pracują tutaj dla siebie. Nikt nikogo nie okrada, straż nie nadużywa władzy, brakuje co prawda warzyw i przypraw i owoców, ale ogólnie to jest to dobre miejsce.

- Możesz tutaj otworzyć własny biznes i nikt nie będzie się wtrącał. Możesz po prostu tutaj żyć.

- Nie można na pewno kraść i zabijać. Na każdym kącie stoi straż, a każdy mieszkaniec kopalni ma prawo do broni.

- Ogólnie mówiąc, nie ma co narzekać. Ci co pamiętają Akilę mówią, że jest lepiej tutaj niż wtedy tam.

[Debowy_Mocny]

Enderus uważnie się wsłuchał w opowieść barmana, jednak nurtowało go jeszcze jedno pytanie gdy usłyszał "Pamiętali akilę", niewiadomo czemu ale miał przeczucie, że z jakiegoś powodu ludzie tutaj się zlatywali z Akili

No cóż, ja jestem z bardzo daleka. Akilę ostatnio widziałem z 20 lat temu. Czy coś tam się zmieniło w ciągu tych 20 lat?

[Faust272]

Karczmarz spojrzał na przybysza jak na debila.

- Co? Teraz zamiast Akili jest Ponure Pustkowie. Ogromne połacie nieużytek spalonych przez magię. Nic tam nie ma! Nie ma Akili. Nie ma nic. Wszyscy i wszystko co przeżyło jest tutaj, po zachodniej stronie gór, w Bolgorii.