[Kelpie]

Skrzywił się, widząc brak reakcji na jego życzenie. Chciał wstać i włączyć się do rozmowy kapłana, ale postanowił poczekać na reakcję kobiety.

[REKLAMA]

[Vanilla]

-Żadnego napełniania. Wydaje mi się że nie rozumiecie sytuacji, ale jesteście więżniami. Odprowadzić.

Żołnierze wycelowali w przybyszy broń.
-Na dół! - krzyknął jeden

[Argon]

- Więźniami? Dlaczego? Co zrobiliśmy? Żądam przedstawienia zarzutów.
Widać tutejsi magowie mają zbyt mało problemów z żywymi trupami.
- Widzieliście, jak walczymy z nieumarłymi. Jesteśmy po tej samej stronie... chyba że to były wasze zabawki.

[Carl]

"Ja pierdolę" - pomyślała ponownie Natariel. To co się dzieje podczas wykonywania zadania dla Instytutu przekracza elfie pojęcie. Z rąk jednego idioty trafiają w ręce innych. Zaiste mają szczęście.
Miała już tego wszystkiego serdecznie dość. W międzyczasie próby nawiązania przez Argona dialogu z magami, Natariel rozglądała się wbrew zakazowi za jakąś wodą. Może nadarzy się okazja, kiedy będzie mogła trochę jej podkraść.

[Vanilla]

-To my chcemy wiedzieć czemu zakradacie się na nasz teren. I dowiemy się, prędzej czy później. Wiemy o nich dużo więcej niż wy.

W pobliskim wiadrze Natariel zauważyła wodę. W miarę czystą.

[Carl]

Elfka już nie wytrzymywała. Gdyby nie to, że kobieta miała obstawę, a zaklęcie Natariel nie jest obszarowym, pewnie już by ją zaatakowała. Zbyt wybuchowa natura dawała o sobie znać w najmniej korzystnych okolicznościach.
-To powieście, kurwa, tabliczkę. Najlepiej z napisem, że teren strzeżony.

[Argon]

- Wierz mi, gdybym wiedział jakich ignorantów tutaj spotkam, nie zabierałbym się za to zadanie. - odparł z wyrzutem Argon do kobiety.

Słowa Natariel dobitnie oddawały myśli Argona. Miał już dość tych wszystkich magów, niezrozumiałych języków, tajemnic i innych ich bredni.

- Po pierwsze, nie zakradaliśmy się. Mieliśmy to zbadać, więc zrobiliśmy to. Po drugie nikt z nas nie wiedział, że stacjonuje tutaj jakaś tajna organizacja. Jeśli nas nie chcecie, po prostu pozwólcie nam odejść. Nie interesuje mnie po co tutaj jesteście. Masz na to słowo kapłana, a to bardzo dużo.

[Carl]

-No właśnie - słowa Argona najwidoczniej lekko ją rozbawiły. - Działacie potajemnie, a macie pretensje kiedy ktoś wejdzie na wasz teren niewiedząc o waszym istnieniu?

[Vanilla]

Do pokoju wpadło dwóch uzbrojonych ludzi. Jeden z nich przytrzymał się gorączkowo poręczy, inaczej wyrżnąłby o ziemię.
- Chmura na kursie do Bazy.
W tym momencie wtrącił się drugi: -Pozwolenie na mobilizację?

Zrobiło się nieco ciaśniej. Nietrudno było chwycić za leżące tu i ówdzie ostrza, a Natariel chyłkiem mogła uzupełnić zapasy.

-Co do cholery? - rzuciła - Raport!
-Dwóch nie żyje - zameldował pierwszy, poprawiając strój.

[Carl]

Kobieta nawet nie musiała się dwa razy zastanawiać i od razu ruszyła do wiaderka, aby uzupełnić zapasy jednocześnie nie zapominając o nadstawieniu swoich sporawych uszu w celu wychwycenia o czym rozmawiają przybysze. Nie mogła pozwolić, aby cokolwiek uszło jej uwadze.

[Argon]

- Jaka znowu do cholery chmura? Co się dzieje?
Raczej o zwykłe zjawiska pogodowe nie chodziło.
- Może możemy pomóc? Jeśli ma to związek z Telding, mogę się przydać.

[Vanilla]

- Jeśli coś wiecie, to mówcie.

[Carl]

-Jedyne co wiemy to to, że w miejscu, w którym nas zgarnęliście, napotkaliśmy jakiś dziwny dym, który zbliżał się w naszą stronę. Potem przyleźliśmy tu za waszymi. I tyle - odezwała się Natariel, gdy już napełniła fiolki i odeszła od wiaderka.

[Argon]

- No... Niezupełnie wszystko... - wydusił z siebie kapłan, patrząc na Natariel - Burza, która nas dopadła na polanie na pewno pochodziła z Telding. Znikła jednak zaraz po wygnaniu Emisariusza Cienia, więc to może ich sprawka. Wiemy też, że Beliar od jakiegoś czasu dysponuje znacznie silniejszym rodzajem nieumarłych, którzy nie zatracili specjalnych umiejętności, a nawet... myślą.

Argon nadal nie miał pewności co do zamiarów magów, dlatego postanowił jeszcze nie zdradzać im o Świadomych.

[Carl]

-Świetnie, kapłanie - warknęła elfka. - Nie ma to jak wyśpiewać wszystko ludziom, którzy uważają, że jesteś ich więźniem.