[Carl]

-Powiedziałam, że jeśli księżyc będzie wysoko, to wówczas nie będzie problemów. Naucz się słuchać. Magowie regenerują siły podczas snu, ale wątpię, bym jedna noc mi wystarczyła. Gdybyś chciał użyczyć nieco emocji, byłoby o wiele lepiej.

[REKLAMA]

[Argon]

- Niedoczekanie. Ze mnie już wyssałaś co trzeba. Zapytaj się reszty... - wskazał na Cerdica.

- Jedna noc nie wystarczy? Nie wiedziałem, ze magowie są aż tak wygodni. Niestety, nie możemy tu rozbić pikniku na kilka dni. Dobra, jeśli jesteś tego taka pewna, robimy po twojemu. Idziemy całą noc, zdani wyłącznie na twoje elfie zmysły.

[Carl]

-Niekoniecznie całą. Kiedy się stąd oddalimy, będziemy musieli odpocząć kilka godzin. Chyba nie powiesz, że nie jesteś zmęczony taszcząc ze sobą te kilka ton żelastwa? Poza tym nie widzi mi się prowadzenie cię całą noc za rączkę. Bądź dużym chłopcem i radź sobie samodzielnie.

[Kelpie]

Łowca odetchnął z ulgą gdy nieumarli zniknęli w czeluściach portalu. Miał ochotę zapytać Argona i Laurę o przebieg rozmowy, jednak powstrzymał się widząc zachłanność w oczach elfki, która rzuciła się na świecące kamienie, które ni stąd ni zowąd pojawiły się w gruzach portalu. Jeszcze większe obrzydzenie i wstręt wzbudziła w nim dobierając się do ciał magów. Z ochotą wpakował by strzałę w odsłonięty kark, kiedy pochylała się nad trupem. Ale uczucie ulgi po zniknięciu liczy nieco przygasiło jego emocje. Postanowił, że nie będzie na nią zwracał uwagi.

Zauważył, że Argon co chwila zwraca się do niego rozmawiając z Laurą. Stał jakieś 40 metrów od nich więc nie mógł usłyszeć słów. Zdziwiło go , że wojownik nie wziął się za sprawdzenie żyjących i zawraca sobie głowę na pogaduszki z tą długouchą kurwą. Wybrał już Argona na kapitana ocalałych w czasie powrotu do Akilii, teraz nie był już tego pewien. Prawdziwy przywódca powinien ruszyć na ratunek rannym którzy mogli dogorywać wśród rozrzuconych na łące ciał albo wydać odpowiednie rozkazy. On tego nie zrobił

Podszedł do Argona, nie zwracając uwagi na Laurę.

- Myślę, że przede wszystkim powinniśmy zająć się rannymi i zarażonymi . Musimy znaleźć kogoś kto się na tym zna. Trzeba jeszcze pochować zmarłych. Tym mogę zająć się ja, ale bez pomocy się nie obędzie. - Cerdic spojrzał na pobojowisko. - Pozostaje jeszcze problem tego plugastwa. Trzeba będzie spalić wszystkie ciała wrogów. Boje się że ich śmierć jest tylko chwilowa.

Nie zwracając uwagi na reakcję Argona, ta go w ogóle nie obchodziła. Wziął się do roboty. Obszedł ciała poległych towarzyszy, łącznie z magami, jednak zachowując znaczną odległość od Laury, po czym poprosił o pomoc w przeniesieniu ciał na jedną kupę. Potem pójdzie do obozu szukając łopat i innych narzędzi potrzebnych do wykopania dziury w ziemi. Jeśli przy którymś ze zmarłych znajdzie kołczan zabierze go. Jednak inne osobiste rzeczy pójdą do ziemi razem z ich właścicielami. Z Laurą postanowił porozmawiać gdy będzie po wszystkim.

+ 300 EXP za dobry pomysł z paleniem ciał, dzięki temu nie będzie pogoni, znaczy nie będzie tak duża jaka miała być.

[Argon]

- Ciała należy spalić... Wszystkie. Również magów. - odparł kapłan w stronę Cerdica.

- Pozostawienie ciał w ziemi nie jest teraz najlepszym pomysłem, szczególnie w tak bliskiej odległości od Telding. Masz rację, trzeba zrobić stos.

Argon pomógł mężczyźnie przy zwłokach. Poświęciwszy wszystkie ciała poszukał jakiejś łatwopalnej rzeczy, np tkaniny i dzięki zapalniczce podpalił stos. Na koniec jeszcze raz odmówił nad prochami modlitwę, mając nadzieje, że wszystkie dusze uwolniły się od mocy Beliara.

- Powinniśmy ruszać. Wyjdźmy na gościniec. Oddalimy się od tego miejsca i rozbijemy gdzieś obóz.

[Faust272]

Dobra, teraz trzeba rozdać EXP

Argon + 700 EXP + 70 za chłonny umysł = 770 EXP
Carl + 600 EXP
Kelpie + 500 (trochę dużo, ale pomysł z ciałami był dobry) + 50 = 550 EXP
Tygrysica + 300 EXP (no cóż, same szkielety to za mało) + 30 = 330 EXP

Do zrobienia jeszcze opisać to co znalazłeś przy magach i inne, ale najpierw proszę na gg, pogadamy na temat awansu i rozdania doświadczenia.

[Vanilla]

Do tej pory przestrzeń wokół drzew była spokojna. Żadnych zwierząt, szumów i innych niepokojących odgłosów. Kątem oka jedynie elfka, do tej pory zajęta ocenianiem szlachetności, które niczym hiena cmentarna mogłaby porwać, zauważyła, że zza linii drzew wyszedł jakiś człowiek. Pierwsze co rzucało się w oczy to fakt, że trzymał dziwnej konstrukcji muszkiet. Miał on najwyraźniej grubszą lufę, od której odstawały jakieś cztery pudełka z dodatkowymi frezami. Ubrany był w jednolitą, czarną szatę, do której przypięte były woreczki. Mogły się znajdować w nich przeróżne rzeczy, od proszków do przedmiotów o stałym kształcie. Schodził uważnie, cały czas celując z broni w grupę.
-Poddać się! Ręce do góry! - rzucił krzykliwie, z nieznajomym podróżnikom akcentem.
Z czarnym kapturem dokładnie zakrywającym głowę, kilkoma paskami ściskającymi szatę i różowymi goglami wyglądał przynajmniej śmiesznie, co spowodowało mieszane uczucia wśród grupy.

Szybko poinformowała resztę drużyny, i już po chwili wszyscy wpatrywali się w człowieka, który przyklęknął i ponowił wezwanie.

[Carl]

Elfka stęknęła słysząc zawołanie przybysza. Co za idiota przebywał w okolicy Telding i mierzył z muszkietu do żywych? No dobra, nie ma co jęczeć. Kiedy człowiek ponowił okrzyk, Natariel zaczęła powoli unosić ręce. I tak nie potrzebowała ich do czarowania.
-Za mało wrogów macie żyjąc tu z trupami na karku? O co ci do cholery chodzi?

[Argon]

Argon powoli nasunął gogle na oczy. Chciał zobaczyć, czy człowiek jest sam, czy wśród drzew czeka ich więcej. Argon nie miał zamiaru podnosić rąk. To na pewno jakieś nieporozumienie, które zaraz się wyjaśni.
- Człowieku, uspokój się. W pobliżu roi się od zombiaków, a ty do ludzi celujesz? Kim ty w ogóle jesteś i co tu robisz?

[Vanilla]

Człowiek powoli schodził z góry, nie przestając celować.
-Zostaniecie magicznie zakuci, nie stawiać oporu!

Kapłan nie zobaczył nic nowego dzięki goglom.

[Carl]

Polityk. Takim ignorantem może być tylko polityk, albo naćpany przedstawiciel rasy ludzkiej. No cóż, z tego drugiego jeden warunek jest na pewno spełniony.
-Powiedzieliśmy, uspokój się i odłóż spluwę. Nie mamy zamiaru walczyć. Możemy porozmawiać normalnie.

[Argon]

Irytujący mężczyzna, nie umie słuchać. Argon stał spokojnie, bo i co mógł zrobić? Przecież nie rzuci się na żywego człowieka. Oczywiście dopóki nie będzie miał innego wyboru.
- Jesteśmy po tej samej stronie.
Argon powoli zrobił kilka kroków na przód, wyciągając rękę.
- Załatwmy to jak cywilizowani ludzie, nie ma potrzeby nikogo zakuwać. Porozmawiajmy.

[Kelpie]

Cerdic, jak wszyscy podniósł ręce do góry. Z irytacją spojrzał na dziwoląga. Kojarzył mu się z wędrowcem, poszukiwaczem przygód który zabija rzadkie potwory, świadczyła o tym specjalistyczna broń. Na króliki nią na pewno nie polował. Zapewne chciał zdobyć coś z łupów, albo jakiś rzadki okaz. Może dało by się z nim dogadać jak człowiek z człowiekiem ale temu idiocie zachciało się ich więzić. Nie mogło być o tym mowy.

Tak jak uprzednio nie odzywał się. Było szczytem idiotyzmu wchodzić w konflikt z człowiekiem który celował ci między oczy. Liczył na to że Laura i Argon odciągną uwagę nieznajomego a sam zaczął powoli oddalać się od grupy, małymi kroczkami, tak aby nie mógł tego zauważyć. Poszukał wzrokiem czegoś, za czym mógłby się schować. Chciał zajść go od tyłu i w odpowiednim momencie wpakować mu nóż w plecy. Rozejrzał się też za łukiem i strzałami, które gdzieś zostawił zajęty przenoszeniem zwłok.

[Vanilla]

Miarowy szelest butów towarzyszył pokonywaniu przez gościa. Bacznie rozglądał się po grupie. W końcu jego wzrok spoczał na Cerdicu, który rozglądał się za bronią i próbował się oddalić. Został zauważony
-A ty dokąd? - rzucił z dziwnym akcentem. Nie mógł być tutejszy, jednak grupa nie była w stanie stwierdzić pochodzenia człowieka. Zapewne były to tereny południowego zachodu.

Zbliżył się na odległość takichś 30 metrów.

Argon stwierdził że coś nie gra, jeśli chodzi o linię drzew.

-Stój! - rzucił człowiek do Argona i wycelował w niego broń.

[Argon]

Argon zatrzymał się. Człowiek nie był zbytnio rozmowny, poza "Stój!", "Nie ruszaj się!" i "Ręce do góry!". Ma dziwny akcent, więc może nauczył się tylko tych trzech wyrażeń? Płonne nadzieje.
- Posłuchaj. Właśnie stoczyliśmy ciężką walkę z hordą nieumarłych, która urwałaby ci dupsko. Jestem kapłanem Angrogha i strażnikiem miejskim, więc uważaj do kogo celujesz. Opuść broń i nie pogarszaj swojej sytuacji, bo to naprawdę nie robi się zabawne. Oprócz twoich gogli.

Uwagę kapłana przykuło poszycie drzew. Postanowił oderwać wzrok od "gościa" i przyjrzeć się tej sprawie dokładniej.