[Vanilla]

Sharin rozgarnął liście i uważnie przyjrzał się śladom.
Postać robi coś na czym kompletnie sie nie zna - uwzględniam
Wyglądało to na stopę humanoida, być może małpy. Ślady były niewyraźne, zmierzały w linii prostej.

[REKLAMA]

[Avenker]

Mimo, że półelf nie miał pojęcia o tropieniu, udało mu się dostrzec niewyraźne ślady. Z dziwnym niepokojem ruszył wzdłuż nich. Podczas drogi spróbował również, podobnie jak wcześniej, wyczuć obecność, albo chociaż jakiś magiczny ślad bo istocie. Miał nadzieję, że uda mu się odnaleźć ją.

[Vanilla]

Półelf tropił. Po kilku minutach zakręcania i gubienia śladów wkurzył się. Nie przynosiło to efektów. Jego uszy usłyszały jednak kilka szelestów naokoło.

[Avenker]

Sharin zaklnął i oderwał wzrok od śladów. Stwierdził, że to nic nie da. Rozejrzał się uważnie dookoła, a następnie czujnym krokiem ruszył dalej, w głąb wyspy.

[Vanilla]

Zanim zdążył przekroczyć następną linię krzaków poczuł dzidę przy swojej szyi.

[Avenker]

Wiedziałem, pomyślał półelf. Rozejrzał się, w poszukiwaniu stworzenia, trzymające broń.
- Kim jesteś? - spytał się.

[Vanilla]

Broń trzymał niewielki dzikus. Miał może półtora metra wzrostu, nieco dłuższe włosy, najpewniej z niedostępności nowszych osiągnięć mody i skórzaną przepaskę na biodra. Półelf zaważył, że na dziwnie elfickie rysy. Odchrząknął groźnie. Najwyraźniej nie zrozumiał Sharina.

[Avenker]

Mag bardzo powoli podniósł ręce do góry, na znak, że nie zamierza atakować. Spróbował sięgnąć do umysłu dzikusa, przekazując mu wiadomość, że nie zamierza atakować i chce sie dogadać.

[Vanilla]

Sharin spróbował nadać telepatycznie wiadomość. Nie udało się. Dzikus chrząknął, a złapany zobaczył przychodzących ku niemu dwóch następnych, z podobnymi dzidami.

wydatkujesz 20 many

[Avenker]

Mag zaklnął w duchu. Musiał porozumieć się jakoś z tymi dzikusami. Ponownie skoncentrował się, próbując wyczuć świadomość dzikusa przykładającego mu dzidę do jego szyi. Następnie sięgnął po magię i wysłał kolejny impuls, próbując połączyć się z jego umysłem.

[Vanilla]

-Nie zamierzam atakować, chcę się dogadać nadał Sharin. Przynajmniej miał taką nadzieję. Jednak ludek pchnął go do przodu i rzucił coś w swoim języku.

[Vanilla]

Sharina zlał zimny pot. "To był dopiero sen!" - pomyślał, leżąc na plaży. Nad nim stał jakiś zapuszczony człowiek, przynajmniej w cywilizowanym stroju, i potrząsał nim.
-Żyjesz?
Dalej zauważył dwóch stojących ludzi. To zapewne marynarze.
"Obudził się" - zauważył jeden z nich.

[Avenker]

- Ja pierdole. - mruknął Sharin rozmasowując sobie głowę. - Żyje, żyje. Gdzie my jesteśmy i co się stało?

[Vanilla]

-Twój statek najwyraźniej się rozbił. Ktoś jeszcze przeżył?

[Avenker]

- Nie wiem, nie pamiętam wypadku. A wy kim jesteście?