[Faust272]

Karczma była dwupiętrowa. Jasne było więc, że przynajmniej jedno piętro to pokoje i sypialnie. Znajdował się tutaj rząd pokoi, w których każdy podróżnik, który wcześniej za nie zapłacił, znajdował łóżko, biurko, szafę i kufer na swoje rzeczy. Kluczyk do pokoju i kufra dostawał od oberżysty. Znajdowała się tutaj też jedna łazienka z drewnianą balią do prania jako wanną.

[REKLAMA]

[kastyl]

Thor czuł, jak wola kupca ugina się i załamuje. Wiedział, że człowiek nie jest w stanie przeciwdziałać. Był zachwycony. Ten dzwonek jednak działa i to znakomicie. Z tą mocą mogę zdziałać wiele.
- Ile jesteś winien? 300 sztuk złota. A także zapłacisz karczmarzowi za zniszczone drzwi. W końcu to twoja wina, że nie otwierałeś. - Elf czekał na reakcję kupca.

[Faust272]

- A-a-ale ja nie mam tyle pieniędzy. Mam 200 sztuk złota.

Kupiec nie kłamał. Naprawdę wyrażał głęboką wolę spełnienia "prośby" Thora. No i co teraz?

Handlarz nie wyglądał na biednego. Co prawda nie miał aktualnie na sobie nic poza koszulą i szlafrokiem, ale szlafrok był z jedwabiu a pozostałą jego garderoba porozrzucana po pokoju była ozdobiona złotą nicią. Pewnie biżuterie ma schowaną u karczmarza.

[kastyl]

- Trudno. na razie oddasz mi to co masz, a resztę zwrócisz już w gildii. Chyba że masz tu coś, co ma wartość równą temu, ile jesteś dłużny. Czyli jeszcze 100 sztuk złota. -
Elf mówił głosem stanowczym nie cierpiącym sprzeciwu.

[Faust272]

- Mam jeszcze biżuterię... i jedwabny płaszcz... i może też szlafrok... też jest cenny. Mam też miecz z rubinem. Czy to może być?

Kupiec zapytał się z wielką nadzieją w głosie. Naprawdę było to niesamowicie zabawne, handlarz robiący wszystko, by pozbyć się jak największej ilości swojego majątku.

[kastyl]

- Oddaj część biżuterii. Tyle, aby wystarczyło na pokrycie długu. Ewentualnie możesz oddać trochę więcej. -

[Faust272]

- Ale moja biżuteria jest razem warta tylko 50 sztuk złota!

No to mamy jeden ze skutków ubocznych dzwonka. Podmiot całkowicie pochłonięty spełnianiem jednej prośby posiadacza dzwonka przestaje logicznie kojarzyć fakty i potrzebuje dokładnych instrukcji, inaczej nie zrobi dokładnie tego, co chcemy, lecz zrobi to tak jak uważa to za słuszne.

[kastyl]

Thor miał już tego dość. Tego zadania, jak i głupoty kupca.
- Dobra, w takim razie oddaj mi miecz i biżuterię. Razem są ile warte? -

[Faust272]

- Razem będą warte około 120 sztuk złota. Chodź za mną do karczmarza.

Obydwaj zeszli na dół do właściciela. Thor teraz zastanawiał się co się stanie. W końcu karczmarz może być nieźle wkurzony po odkryciu, że kupiec dobierał się do jego córki. Elf miał nadzieje, że karczmarz nie wpadł na jakiś głupi pomysł i nie zrobił czegoś z rzeczami kupca.

- Chciałbym odebrać moje rzeczy.

Rzekł handlarz do innego już karczmarza, najwyraźniej zmiana w pracy. Thor odetchnął w duchu. Teraz pójdzie wszystko gładko.

Po chwili Thor stał obok kupca przy ladzie mając kieszenie wypełnione biżuterią oraz złotem. W ręku trzymał ozdobny miecz. Jego pracodawca powinien przyjąć te fanty bezproblemowo, raczej nie trzeba będzie ich spieniężać.

[kastyl]

Nareszcie koniec uganiania się za nim. Elf schował miecz do plecaka tak, aby nie było go widać.
- Dzięki wielki. Odejdź i rób co zechcesz. -
Thor odwrócił się i ruszył w stronę drzwi karczmy. Potem udał się drogą prowadzącą do gildii najemników.

[Avenker]

Sharin wszedł do swojego pokoju. Nie był zbyt umeblowany, jednak za tą cene było dość dorze. Mag zajrzał do łazienki. Balia stała tam, pełna letniej wody. Półelf zamknął drzwi i szybko zrzucił ubranie. Nie chciał nieproszonych gości podczas kąpieli. Szybko zanurzył się w wodzie. Trochę poleżał w wodzie, następnie umył się. Nagle zdał sobie sprawę ze zmęczenia. Podczas powrotnej podróży nie mógł się za bardzo wyspać, cały czas przypominał sobie tajemnicze zjawy, które napadły na statek. Postanowił dowiedzieć się potem czegoś o nich. Na razie jednak rzucił się na łóżko i momentalnie zasnął.

***

Obudził się dopiero koło południa. Z ociąganiem wstał z łóżka i przeciągnął się. Wziął wszystkie swoje rzeczy i bez zwlekania opuścił pokój.

[kastyl]

Thor wszedł do pokoju po czym zamknął za sobą drzwi. Nie chciał, aby ktokolwiek mu przeszkadzał.
- Nareszcie chwila spokoju. -
Elf położył się na łóżku. Myślał o tym, co go spotkało.
Nie jestem już elfem, choć wciąż tak czasami o sobie myślę. Jestem nieumarłym. A ze swoją zdolnością zamiany ciała, jestem niemal nieśmiertelny. Niemal. Wiem dobrze, że przejęte ciało nigdy nie zaakceptuje nowego domownika, więc muszę uważać na swoje ciało. Bez niego pewnie kiedyś umrę, lub stanę się duchem. Nie jest to miłe.
Muszę jakoś zadbać o swoje ciało. Czar, czy też co to było, demona utrzymuje moje ciało w niezniszczonej postaci. Tak więc czas nie może mnie dosięgnąć.
Thor leżał tak przez dłuższy czas i rozmyślał. W końcu przypomniał sobie o księdze akolitów, którą miał ze sobą.
Nieumarły wstał i sięgnął do plecaka. Po chwili siedział na łóżku czytając kolejne strony, próbując jak najwięcej nauczyć się o czarach i ich działaniach w niej zawartych.
Być może czegoś się nauczę. A jak nie będę mógł ich wykorzystywać, to przynajmniej będę wiedział, gdzie są ich słabe strony.

[Faust272]

Księga akolitów. Niepozorna księga o obitej w skórę okładce zawierała spis wielu zaklęć. Niestety ich treść była zaszyfrowana pismem runicznym. Odcyfrowanie zawartych w niej informacji może zająć trochę czasu. Thor próbował znaleźć zaklęcie o przejściu przez wymiary... Jest! Tak, strona ta sama, ryciny też. Rytuał został opisany językiem wspólnym, więc nie będzie problemu z ponownym jego wykorzystaniem. Dlaczego tylko ten fragment został przetłumaczony? Strony... Ktoś doszył tłumaczenie. W książce znajdował się ten sam rytuał napisany dwa razy, jeden napisany wspólnym, drugi zaszyfrowany pismem runicznym. Zdaje się, że akolici nie byli potężnymi istotami, po prostu ich rola ograniczała się do przyzywania stworów i ich odsyłania w razie potrzeby. Więc Thor korzystał z Bramy Przejść. Hmmm...

***

Jest! Brama Przyzwania! Ciekawe. Rytuał opisuje otwarcie bramy do świata niematerialnego i wymuszenie na znajdujących się tam istotach wstąpienie do planu materialnego. Całkowita losowość przyzwanych stworzeń, ale istnienie spora szansa przyzwania czegoś groźniejszego, bo zaklęcie ignoruje potęgę wzywanego stworzenia. Tym zaklęciem można by przyzwać samego Beliara! Hmmmm. Doszyte tłumaczenie nie jest tak zużyte jak rytuał Bram Przejść, więc musieli z niego mało korzystać, lub w ogóle z niego nie korzystali. Bramą Przyzwania można tylko przyzwać istoty z planu niematerialnego, nie można nią podróżować w obie strony. Także w przeciwieństwie do Bramy Przejść, przez którą przechodzą tylko istoty mające na to ochotę lub o bardzo słabej mocy, Brama Przyzwania wymusza na na przykład demonie wtargnięcie na plan materialny. Taki demon siłą wezwany wbrew swej woli może się nieźle wkurzyć.

"Ciekawe co jeszcze tutaj znajdę."

***

Odegnanie. O, to jest też ciekawe. Rytuał pozwalający odesłać wezwaną istotę z powrotem na plan niematerialny. Te symbole. Zauważył je wtedy, gdy został wezwany przez akolitów. A więc trzeba naszykować odpowiednie runiczne kręgi w miejscu wezwania i jeśli istota nie zamierza współpracować, wystarczy tylko je aktywować, a ona zostanie siłą wyrzucona do świata niematerialnego.

"Dlaczego ja nie zostałem odesłany? Pewnie przeszedłem przez Bramę Przejść, akolici nie spodziewali się potężnego stwora i pozwolili się wykończyć zanim cokolwiek zdążyli zdziałać."

***

Kontrola. Rytuał pozwalający zdominować wezwane stworzenie. Skomplikowany...

***

No to jasne. Akolici wzywają demona i próbują skontrolować. Jak się nie uda, to Odegnać i po sprawie.

***

Reszta księgi zapisana była runicznym pismem, którego Thor nie był w stanie odszyfrować.

+ 100 EXP

[kastyl]

Elf skończył czytać księgę i odłożył ją do plecaka. Kiedyś spróbuje jeszcze odszyfrować resztę pisma runicznego, lub dorwie jakiegoś akolitę żywcem. Trochę trucizny wsączonej w odpowiednie wystarczy, aby rozwiązał mu się język. Na razie nie miał co robić.
Cholerny szyfr. Przynajmniej czegoś się nauczyłem. Może kiedyś uda mi się wykorzystać cząstkę tej wiedzy.
Thor leżał na łóżku rozmyślając nad swoimi mocami. Ukierunkował swe myśli na magię ognia, gdyż ta była najbardziej ofensywna w jego "zestawie". Obmyślał nowe kształtowanie tej magii, zupełnie różne od tego, które dotychczas używał. Potrzebował do tego nowych komponentów.
A jakby wykorzystać siarkę, rtęć i węgiel? ich możliwości, odpowiednio połączone, mogłyby dać dobre efekty. A sam bursztyn mógłby wzmocnić moją prezencję. Potrzebowałbym tylko kilku komponentów.
Thor nawet nie zauważył, kiedy zrobiło się ciemno. Elf wstał, rozejrzał się po pokoju, po czym znowu położył się na łóżko. Zapadł nie w sen, ale w rodzaj letargu. Kontrolowanego stanu umysłu, dzięki któremu mógł lepiej i szybciej odzyskać siły.

*************

Kiedy wstało słońce i pierwsze promienie słońca sięgnęły pokoju, zastały Thora już obudzonego i przygotowanego do następnego dnia. Elf zarzucił plecak na ramię wyszedł z gospody. Udał się na targ, gdzie miał nadzieję zakupić resztę potrzebnych komponentów.