[Kelpie]

Cerdic patrzył ze zdziwieniem jak panna wygodnie rozsiada się na krześle. Pozycja nie pasowała do niej zupełnie, nie mógł uwierzyć że kobieta jest jedną z tych... feministek Ale jaka inna dziewczyna odważyła by się przyjść do tej karczmy? Uśmiechnął się z lekką wzgardą.
Obserwował ją przez chwilę, jak wydaje polecenia karczmarzowi. Zastanawiając się po co to robi. W chwili gdy obracała się do karczmarza zauważył także jedną rzecz. Kobieta była elfką. Nigdy nie mógł zrozumieć tej rasy, większość z nich, przewyższając wiekiem najstarszych ludzi zachowywała się jakby miała co najmniej dwadzieścia. Miał swoje przekonanie że elf powinien zachowywać się śmiertelnie poważnie. Ciekawiło go ile lat miała nieznajoma, może była właśnie młoda, wtedy jej zachowanie było by wytłumaczalne. Perspektywa, że siedzi przed stu letnią staruszką nie pocieszała go.

Gdy ostrze znalazło się tuż przed jego nosem, oniemiał. W dodatku umiała czarować!

- Teraz mogę ci uwierzyć. - odparł nie kryjąc zdumnienia - Ciekawi mnie jednak, dlaczego pomogłaś mi, a nie jemu? Razem mogli byście tworzyć zgraną parę - przyznał.
-Tak czy inaczej, dziękuję ci... - przerwał wyczekując że w odpowiedzi nieznana elfka poda swoje imię. Co prawda nie był do końca przekonany że to ona mu pomogła, ale użyła dość... niepodważalnych argumentów.

[REKLAMA]

[Carl]

Tym razem miast się uśmiechnąć, zagryzła zęby jednocześnie robiąc minę lekko oburzonej postawą Cerdica, który lustrował ją wzrokiem w tym samym czasie o czymś myśląc. Cóż, o to jej w zasadzie chodziło, mimo to czuła się lekko nieswojo. By jednak przełamać lody, uśmiechnęła się ponownie. Należy być uprzejmym, prawda? Chyba.
Kiedy miała już odpowiedzieć człowiekowi, zauważyła krasnoludzkiego karczmarza, któremu nie chciało się pofatygować, aby przynieść jej zamówienie. Zirytowana wstała, chwyciła flaszeczki, schowała je do torebki, a następnie chwyciła kufel piwa i wróciła na miejsce przyjmując ponownie wygodną pozycję w postaci rozwalenia się na krześle z nogami na blacie.

-Bo paradoksalnie nie lubię szulerstwa, a ten koleś odpowiednio wyważył swoje kości - rzekła w końcu w ramach odpowiedzi. - Tak poza tym-jestem Lauranrel. Możesz mówić Laura. A ty, panie? I czy można wiedzieć, co cię sprowadza do tego przybytku?

[Kelpie]

Cerdic roześmiał się szczerze.

- Skąd mogłaś wiedzieć, że wyważył kości? - zapytał patrząc przenikliwie w twarz elfki. - Ale w porządku, nie będę się kłócił. - dodał patrząc na leżący na stole nóż. Pociągnął łyk piwa. Jego twarz spoważniała nieco.
- Nazywam się Cerdic, ale ludzie często mówią mi Cedric - Żachnął się. - Takie mi imię niepopularne dali.
- Co do mojego tutaj celu... - teraz jego mina naprawdę spoważniała. - Nie chcę o tym rozmawiać. Powiedzmy, że chcę się troszeczkę zabawić. - dodał z rozbawioną miną.

- A tobie, Lauro, jak podoba się to piękne miasto? - spytał ze złośliwym uśmiechem.
Nużyła go trochę ta rozmowa, toteż bez reszty zajął się opróżnianiem drewnianego kufla ze złotego płynu.

[Carl]

-Łapanki, pełno straży i ogólny syf. Miasto jak każde inne, tylko większe - odrzekła upijając łyk piwa.

Co tu dużo mówić? Akila była daleka od ideału. Wszędzie kryli się buntownicy, którzy byli wyłapywani przez strażnicze bandy razem z niewinnymi obywatelami. Zwykła osoba wręcz nie mogła się tu czuć radośnie.

-Wolałabym odrobinę spokoju, stabilizacji politycznej. Konflikty na linii buntownicy-cesarzowa zaczynają być męczące. Ta sprawa powinna zostać rozwiązania jak najszybciej.

[Kelpie]

- To miasto, jak sama zresztą stwierdziłaś, stanowczo nie jest dla tych którzy szukają spokoju Lauro. - uśmiechnął się. - Coś musiało cię zmusić do przybycia tutaj ale jeśli nie chcesz nie będziemy o tym rozmawiać. Tak będzie bezpieczniej dla nas obu. - Cerdic naprawdę zaczynał się nudzić.
- Widzę że jesteś tutaj obeznana, może wiesz czy działo się tu ostatnio coś ciekawego? - spytał obojętnie pociągając łyk piwa - Może słyszałaś jakieś nowinki z kraju?

Chciał się w końcu czegoś dowiedzieć albo o buntownikach albo o tym przeklętym mieście. Nie spodziewał się że będzie wiedzieć zwłaszcza o tym drugim, a w prost nie chciał jej się zwierzać. Pomimo wszystko nadal pozostawał nieufny wobec niej. Jej nogi zaczęły go już lekko irytować, siłą powstrzymał się od złośliwego komentarza na ich temat.

[Carl]

Ją również zaczynała trochę nużyć ta rozmowa. Hazardzista nie był osobą zbyt rozmowną, a szkoda. Zamiast natychmiast odpowiedzieć Cerdicowi, wpierw upiła trochę niezbyt szlachetnego trunku i zdjęła nogi ze stołu. Nie dlatego, by przestać irytować rozmówcę, a dlatego, że po prostu miała takowy kaprys. Kaprys, jedna z wielu rzeczy, które pojawiały się u niej niezywkle często. Była osobą nie raz robiącą coś od tak, bez żadnego powodu. Jak chociażby zagadanie tego kolesia. Przecież nie jest nawet urokliwy, a mimo to, to właśnie zrobiła.
-Nic nowego, potyczki między buntownikami a żołnierzami to jedne co się ostatnio dzieje. Moim zdaniem buntownicy się wręcz wygłupiają swoimi działaniami. Jeśli nie przyłączy się do nich więcej ludzi, armia ich po prostu zmiażdży. Przewaga ilościowa i jakościowa.

[Faust272]

Krasnolud spojrzał na kobietę zadzierając głowę. Oczy nieludzia przetasowały całą sylwetkę wojowniczki. Grymas wykrzywił jego usta. Taki wyrażający niezadowolenie. Może nie lubił, jak się kuca rozmawiając z nim? A może nie spodobało mu się delikatne pochlebstwo? Tak czy siak nieufność aż biła z jego całej postawy.

- Niech... - zastanowił się ponownie oglądając Tygrysicę - panienka zaczeka przy szynkwasie. Zaraz podejdę.

Wojowniczka uczyniła to siadając na krześle przed barem. Krasnolud nie wracał przez jakiś czas więc zaczęła oglądać tawernę.

- W czym mogę pomóc? - Gruby, krasnoludzki głos stylizowany na uprzyjmy ton obudził ją z zamyślenia. Tygrysica odwróciła się. Krasnolud również siedział na krześle, więc ich oczy były w miarę na tym samym poziomie.

[Kelpie]

Cerdic chwycił kufel i wylał całą jego zawartość do gardła. Po dwóch piwach lekko szumiało mu w głowie. Może już wystarczy? Myślał chwilę przyglądając się suchemu dna naczynia. Stwierdził że pytanie ludzi o buntowników to jak rozmawianie o pogodzie. Każdy odpowie to samo.
Zadowolony z braku butów Laury na stole, wrócił do porzuconego wcześniej tematu. Drażniła go wciąż żekoma bezinteresowność elfki. Nie mógł zrozumieć dlaczego ktoś taki jak ona robi coś bez patrzenia na własną korzyść. Spojrzał na elfkę. A może ona tylko się z nim droczy?

- Nadal nie mogę zrozumieć, że pomogłaś mi i nie oczekujesz nic w zamian. - zaczął - może źle cię oceniam, ale nie wierzę, że zrobiłaś to bo po prostu nie lubisz szulerstwa. To zbyt naiwne - pokręcił głową - nie w tym mieście.

Mam prośbę Faust. Nudzi się trochę i chyba nie tylko mi. a wydaje mi się, że już się napatrzyłeś Może jakiś quest? Wiecznie nie będziemy rozmawiać a jest okazja, bo jest nas dwóch.

[Carl]

-Jeśli tak bardzo ci na tym zależy, zawsze możesz się ze mną podzielić forsą. Nie odmówię - oburzyła się elfka. Ten kretyn zaczynał ją denerwować. Tego typu insytuacje się wręcz nie do przyjęcia! Prawa dłoń zacisnęła się w pięść, ale mimo wszystko była zwykłą kobietą i wolałaby nie ryzykować tego, iż facet mógłby oddać. Mimo, że skończyłby dwadzieścia metrów nad ziemią, ona miałaby nieprzyjemnego sińca na swym licu. W końcu rozluźniła ścisk i wypuściła zaczerpnięte chwilę wcześniej powietrze.

[Faust272]

Carl, Kelpie, jeśli chcecie, wyjdźcie przed gospodę, ktoś tam na was czeka.

[Kelpie]

Cerdic tylko burknął coś w odpowiedzi. Najwyraźniej nie był zadowolony z odpowiedzi elfki. Poprawił się na krześle i przestał oglądać dno kufla. Stwierdził, że Laura to bardzo kapryśna osoba. Może to dobrze, może to lepiej, że nie zażądała od niego pieniędzy. Może elfy właśnie takie są. Jednak Cerdic nie był elfem i w żadnym wypadku nie zamierzał dzielić się wygraną - tak mówił mu rozsądek. W każdym razie rozmowa z elfką nie wnosiła nic nowego. Należało ją zakończyć. Przesiedział w tawernie niemal pół godziny i zagęszczone powietrze, jak i szum w głowie zaczynały mu dokuczać. Miał nadzieję na zbadanie przedmiejskich lasów przed końcem dnia. Może udało by mu się też coś upolować.

Wzruszył ramionami i poprawił łuk na plecach.
- Skoro nie chcesz nic w zamian nie będę nalegał. - odparł z lekkim, ledwo zauważalnym uśmieszkiem. Wstał.
- Mam nadzieję, że rozstajemy się w przyjaźni, Lauro. - zarzucił torbę na plecy i skierował ku wyjściu
- Miłego dnia.

Cerdic przeszedł przez drzwi i potknął na progu, tak że strzały prawie wysypały się z kołczanu. Zawsze był straszną niezdarą. Powtarzali mu to wszyscy w wiosce. Uśmiechnął się do swoich wspomnień i ruszył w stronę bram.

[Tygrysica]

- Liczyłam na drobną pomoc. Dopiero co przybyłam do miasta i potrzebowałabym kilku wskazówek, aby się tu nie pogubić... Nie jestem najlepsza w znajdowaniu drogi w wielkich skupiskach budynków. Jeśli byłby pan łaskaw naprowadzić mnie na Instytut Magiczny... i może Urząd Miasta, kto wie, jakie interesy mogą mnie tam zaciągnąć.

[Faust272]

Krasnolud nadal był nieufny wobec gościa. Lecz najwyraźniej uznał, że nie powinien odmawiać informacji:

- Zaraz panience powiem, wezmę tylko mapę.

Krasnolud zeskoczył ze stołka, pogrzebał chwilę pod ladą i wyciągnął mapę miasta. Trochę już zużytą i poplamioną piwem, ale dobrą.

- Jesteśmy tutaj - nieludź wskazał palcem - musi panienka iść tędy - palec krasnoluda krążył po mapie - tutaj znajduje się Instytut Magii. Znajduje się w Nowym Mieście tuż obok Centrum. A Urząd Miejski znajduje się właśnie tutaj, w Centrum.

Krasnolud podał kobiecie mapę, żeby mogła sobie ją w spokoju przestudiować, potem Tygrysica oddała nieludziowi papier.

- Czy coś jeszcze panienka sobie życzy. Jeśli nic zamierza panienka zamówić, to muszę poprosić o nie przeszkadzanie mi, gdyż mam sporo pracy.

***

Cerdic wyszedł z karczmy i szedł w stronę bramy. Przeszedł kilkanaście metrów, gdy nagle usłyszał za sobą głos:

- Nie ruszaj się krętaczu! Obróć się powoli, bez sztuczek!

Cerdic odwrócił się. Przed nim stał w cieniu hazardzista w kapturze i z wielką kuszą opartą na biodrze. Ostry grot był wycelowany w korpus Cerdica.

[Tygrysica]

- Jeszcze jedno drobne pytanie - rzuciła jakby nagle sobie o tym przypomniała. Nie byłaby sobą, gdyby nie podjęła wyzwania, jakie sama sobie rzuciła chwilę temu. A zdobyte informacje mogły być naprawdę przydatne. - Mieszkałam jakiś czas temu w Telding, a podczas ewakuacji musiałam zostawić parę... cennych rzeczy. Słyszałam jednak, że wyprawy w tamte rejony zostały ostatnio całkowicie odwołane? A może to tylko głupie plotki, niepotrzebnie zawracam głowę komuś tak... - ugryzła się w język przed wypowiedzeniem słów "wysoko postawionemu". - ...ważnemu - dokończyła troszkę niezręcznie i wstała, choć bez specjalnego pośpiechu, dając krasnoludowi długą chwilę na postanowienie, że jednak warto odpowiedzieć.

[Vanilla]

Krasnolud mrugnął, jakby w lekkim tiku nerwowym.
-Nic na ten temat nie wiem, panienka pójdzie do Instytutu i się dowie. Bo jestem BARDZO zajęty - bardziej zaakcentować się już chyba nie dało. Nieludź chwycił tacę, na której stały dwa pełne kufle i ruszył w kierunku stolików...