[Avenker]

- Jak chcesz. - odparł elf. Momentalnie odskoczył w tył mocno chwytając różdżkę i wycelowując nią w Carla. Całą złość zmienił w magiczną energię i wsadził ją w różdżkę. Poczuł adrenalinę. Przez jego żyły przepłynęła magia. Uwolnił falę energii i wystrzelił ją w Carla napinając mięśnie, by zamortyzować odrzut.

[REKLAMA]

[Carl]

Widząc tylko reakcję maga myślał, że padnie śmiechem. Czy on naprawdę myślał, że pokona go tak łatwo? Parszywy, przemądrzały elf. Elf? Rzadko zdarza się, aby nazywał kogoś z podstekstem ksenofobicznym. Cóż, to tylko podświadomość. W każdym razie manewr czarodzieja był wciąż tylko głupotą. Jak mógł myśleć, że da radę pokonać wojownika w bezpośrednim starciu? Za dużo przemyśleń na temat tego co jego przeciwnik mógł myśleć. Za dużo myśli. Przesadza z myślami myśląc? Absurd. Koniec z myśleniem, bo od myślenia najwyżej może głowa rozboleć. Ciekawa myśl.

Gdy tylko Avenker odskoczył od Carla, ten natychmiast zauważył ruch maga, po czym starał się powtórzyć ten manewr doskakując do oponenta jednocześnie wyciągając nóż. Czarodziej starał się przygotować do ataku przybierając pozę, unosząc różdżkę i przelewając doń energię. To zbyt czasochłonny proces. Carl nie widział problemu w odtrąceniu kawałka drewna i dalszemu uderzeniu nożem w przedramię wroga. Ewentualnie, jeśli nie da rady wyciągnąć ostrza na czas, po prostu uderzy go ćwiekowaną rękawicą w mordę.

[Vanilla]

Avenker: 8
Carl: 10

Carl niespecjalnie miał czas na dobywanie ostrza. Dystans był dość spory, ruchy czarodzieja szybkie. Człowiek zdążył tylko odtrącić kij, a zaklęcie poszło w ścianę. Gruchnęło i rozkruszyło ją nieco, a pył przysypał ubiór Carla.

Odległość: 2 metry

[Carl]

To tylko pył. Nic takiego. Udało mu się już odtrącić kij i na dodatek stał tylko dwa metry przed nim.
Co to takiego? Mały kawałeczek. Kij znajdował się dość daleko, odepchnięty na bok pod takim kątem nie mógł już zostać wykorzystany do wystrzelenia w Carla wiązki jakiejkolwiek energii, chyba, że miałby niesamowitego pecha graniczącego z cudem. Wierząc to, natychmiast się zbliżył. Jeśli jednak ten niesamowity pech się przydarzy, znowu odepchnie kij, zaś jeśli nie i wszystko pójdzie zgodnie z planem, po prostu uderzy go ćwiekami w mordę, tak jak planowal wcześniej.

Carl: 7
Nie zasłużyłem na życie, jeśli potrafiłem zrobić coś tak potwornego. Wybaczcie mi Boże i Przodkowie moi

[Avenker]

Avenker mocno wybije się z nóg i ponownie odskoczy do tyłu, jak najdalej. Jednocześnie zbierze w sobie moc magiczną. Skoncentruje jednaj więcej niż poprzednio. Gdy tylko wyląduje na nogach całą swoją siłą woli wypchnie skupioną energię w różdżkę. Wiedział, że może nie udać mu się dokładnie wycelować w Carla. Jednak miał pomysł. Nie będzie kształtował żadnego pocisku. Po prostu wystrzeli całą energię w postaci fali. Mimo wszystko spróbuje nakierować samą falę w przeciwnika. Oczywiście musi pamiętać o odrzycie. Gdy tylko jego czar wystrzeli elf zamachnie się i z całej siły przywali Carlowi z różdżki.

Avenker: 9. Sorry, mate

[Vanilla]

Avenker szybko odskoczył do tyłu i wycelował dzidą w Carla. Ten zdążył jedynie skoczyć za nim i odepchnąć lekko kija, zanim wiązka uderzyła w ścianę, bardzo blisko niego. Siła uderzenia zepchnęła Carla na drugą stronę przejścia, jednak nie upadł. Był jakieś półtora metra od Avenkera.

[Carl]

Parsknął śmiechem widząc starania maga, mimo, że lekko oberwał. Mimo wszystko był coraz to bliżej. Czarodziej nigdy nie pokona wojownika! Dzieli ich pewnie z półtora metra, a on wciąż stoi na nogach. To naprawdę niewiele. Jeden krok i... tak. Jeden krok.

Zgodnie ze swoim zaplanowanym działaniem Carl rzucił się do przodu starając zarazem... zwalić Avenkera na ziemię. Jeśli mu się to uda, spróbuje upaść kolanami na jego pierś, uderzyć głową przeciwnika o podłogę, a potem ponownie będzie kontynuował wcześniejszy plan-uderzanie pięściami w twarz napastnika. Nie będzie skrupułów. Nie dla kogoś, kto zaatakował Carla. W takiej pozycji miałby przewagę. Nie dość, że mag ma ręce zaciśnięte na nisko osadzonym kosturze, co znacznie ułatwia zwalenie go na posadzkę ze względu na brak możliwości obrony, to na dodatek wojownik ma przewagę w zwykłej, brutalnej i barbarzyńskiej sile.

[Avenker]

Ja waliłem falą a nie wiązką

Avenker wiedział co zamierza Carl. Nie miał jednak zamiaru na to pozwolić. Tym razem nie odskakiwał. Momentalnie zebrał w sobie magiczną energię i cisnął nią w różdżkę. Siłą woli nadał zaklęciu kształt Fali. Napiął mięśnie i przygotował się. Nie blokował jednak przepływu energii. Pozwolił, by fala "rozchodziła się" jeszcze chwilę. Dopiero wtedy zatrzymał działanie zaklęcia, gotowy do walki.

[Vanilla]

Avenker: 3
Carl: 9
Avenker próbował użyć zaklęcia, jednak Carl rzucił się na niego szybko, odrzucając na bok kij i wyprowadzając sierpowego w twarz, który w ostatniej chwili elf zdołał zablokować. Byli teraz w bezpośrednim zwarciu. Wykonał kilka kroków do tyłu od siły uderzenia Carla, jednak po dwóch krokach zauważył że stał oparty o ścianę...

[Avenker]

Elf odskoczył w bok wyszarpując zardzewiały miecz. Nie zwlekając na nic rzucił się z bronią na Carla tnąc na odlew. Po tym odskoczy do tyłu i przygotuje się do walki. Sbierze w sobie trochę magicznej energii, by w razie potrzeby zrobić z niej użytek.
Avenker: 9

[Carl]

Carl będzie się starał powstrzymać Avenkera przed wycofaniem się. Wycofaniem? Przecież stał tuż obok, na wysiągnięcie pięści. Pięści? Tak. Trzeba kontynuować uderzenia. Po trzech spróbuje złapać maga za fraki i rzucić nim o ziemię.

Nie wiem jak mógł się w takiej sytuacji wycofać, ale przyjmując, że to zrobił, to w takim razie:
Carl zauważył, że elf jest uzbrojony. Ciężka sprawa, jednak człowiek jest silniejszy i ma pojęcie o walce bronią. Wygra. Widząc to natychmiast sięgnie po swe dwa noże, aby w razie potrzeby móc zrobić z nich użytek. Gdy czarodziej zacznie nacierać, będzie starał się zrobić unik, co będzie ciężkie.
Teraz dotarło do niego to, co może zrobić. Ha! Trening w walce. Świetna myśl. Starając się nie dekoncentrować spróbuje zgromadzić energię magiczną w swym umyśle po raz pierwszy w takich warunkach i, jeśli starczy mu na to czasu, przeleje weń inny efekt niż wcześniej. Tym razem ma nim być porażający ból. Mimo to nie wyzwoli mocy od razu. Z pewnością by nie zdążył, ale zawsze warto mieć jakąś rezerwę.
Carl: 10

[Vanilla]

Avenker wyszarpnął miecz i ciął Carla na odlew. Człowiek odskoczył, wyjmując dwa noże z kieszeni i atakując Avenkera nożem. Trafił. Zdziwił się jednak, gdyż jego szata była naprawdę mocna, a nóż nie pozostawił na niej właściwie żadnego śladu.

[Carl]

Magia. Wszędzie ta przeklęta magia! Nie! Nie podda się tak łatwo. Jest jeden prosty sposób. Będąc tuż przy magu będzie starał się złapać go jedną ręką za wciąż nieprzygotowany do ataku nadgarstek, zaś drugą za przedramię i wykręcić rękę. Jeśli mu się to uda, broń z pewnością wypadnie mu z ręki. Dalej postara się rzucić czarodzieja na ziemię i usiąść na jego plecach.
Carl: 10
to był uczciwy rzut

[Avenker]

Ha, nic mi tymi nożykami nie zrobi, pomyślał elf. Avenker miał sporą przewagę, którą była broń. Mimo to Carl nadal był silniejszy i bardziej obeznany z walką wręcz. Ale nie dam mu się pokonać, nie jemu. Mag nie bardzo wiedział jak zatakować wojownika. Mimo to widział już wielu żołnierzy i najemników w akcji, więc podstawowe pojęcie o walce miał. Tym razem zapłaci za swój durny sarkazm i parszywy ryj. Chędożony zdrajca. W jego głowie pojawił się plan.
- Graj muzyko! - mruknął elf, gotowy wprowadzić w życie swoje zamiary.
Nie czekając na ruch oponenta rzucił się na niego. Przypomniały mu się słowa pewnego krasnoluda. Na pohybel skurwysynom. Na te słowa aż uśmiechnął się. Odbił się więc mocno nogami i skoczył na Carla tnąc mieczem w poprzek. Miał nadzieję, że trafi, choć było duże prawdopodobieństwo, iż jednak będzie inaczej. W takim wypadku (nie trafienia, żeby nie było ) nie będzie zatrzymywał się, tylko zatakuje ponownie, zmuszając Carla do dalszego wycofania się. Albo oberwie.

Nie złamałeś żadnej zasady, Avenker: 10

[Vanilla]

Carl wyprowadził poziomy blok na wysokości głowy, który odbił zardzewiały miecz Avenkera. Elf z gracją odskoczył, sytuacja była blisko taka, jak na początku wyskoku. Carl próbował złapać jeszcze swojego oponenta za rękę, jednak był już za daleko.