Wysłany: 2009-01-02, 21:51 Mroczne elfy - opis i historia
Historia mrocznych elfów
Mroczne elfy to istoty żyjące na wyspie Istorach. Dawniej byli oni tacy sami jak ich "zwykli" bracia, jednak przez knowania i spiski Beliara stali się jednymi z jego wiernych wyznawców, gotowych rozlewać za niego krew...nawet, jeśli to miałaby być ich własna krew.
Wszystko zaczęło się od Wielkiej Wojny Domowej, która rozpoczęła się śmiercią Króla na kontynencie. Trzej jego potomkowie (których imiona mało kto dziś już pamięta), wszyscy będący jego prawowitymi spadkobiercami kłócili się o to, kto ma przejąć władzę królewską. Każdy z braci zebrał popleczników, by wywalczyć sobie tron. Po długich walkach trójka braci zrozumiała, że nie uda się wyłonić Króla w ten sposób. Jeden z braci - najmłodszy - postanowił ustąpić i poparł średniego wiekiem brata. Najstarszego zaś wyrzucili z pałacu i kazali ścigać jego buntowników i jego samego.
Przepędzony, najstarszy syn króla ruszył do miasta Tibborh (którego nazwa pochodzi od imienia jego założyciela), by tam pozyskać nowych ochotników, którzy walczyliby za jego sprawę. Zanim do miasta dotarł za nim pościg, zdążył on już podporządkować sobie 2/3 miasta. Jego elfowie przepędzili ścigających ich pana żołnierzy i zaczęli przygotowywać się do walki. W sumie najstarszy zebrał setki elfów, gotowych walczyć za jego sprawę Z początku jego armie wygrywały bitwy, lecz gdy doszły do stolicy - Enorlan (po śmierci króla przechrzczono stolicę na jego cześć) - czekało tam na nich 20 tysięcy wyszkolonych żołnierzy. Wojska dwóch braci zadały potężny cios buntowniczym armiom, zabijając prawie każdego elfa walczącego przeciw nim. Pod Enorlan zginęło też wielu "przyjaciół" najstarszego brata (a przynajmniej on tak sądził), a także jego najmądrzejsi poplecznicy. Wiedząc, że teraz jego bracia go pochwycą i zamkną, zrozpaczony książę przeklął ich i zamknął się w wieży w szkole magów w Tibborh. Tam, wraz z paroma swymi sługusami, szukał w księgach sposobu na pokonanie braci. Będąc sam na sam ze swoimi myślami pozwolił opanować się szaleństwu i ogromnej nienawiści do braci. Stał się zgorzkniały i gotowy na wszystko. I wtedy w wieży pojawiła się tajemnicza osoba. Nie wymawiając nawet słowa sprawiła ogromny ból zebranym elfom. W głębi ich dusz wymazywała wszystkie dobre cechy, zostawiając tylko to, co zepsute. Po trzech dniach, gdy elf był zupełnie wypaczony, dziwna postać zaproponowała mu władzę i możliwość odwetu na braciach w zamian za cześć i służbę). Szalony najstarszy bez wahania zgodził się na te warunki. Wtedy postać przemieniła się z dziwnej nocnej mary w rosłego, potężnego stwora - Beliara. Demon z radości zaczął się przeraźliwie śmiać. Jego krzyki (gdyż ciężko było to nazwać śmiechem) rozbrzmiały na całej wyspie, zabijając najsłabszych spośród elfów. Dokładnie połowa ocalałych zwariowała i rzuciła się na swoich normalnych braci. Chociaż na północy i w centrum kraju szybko wybito szalonych, to na południu właśnie oni zatriumfowali. Każdy obłąkany ruszył do Tibborh, często ciągnąc za sobą swoich normalnych braci. Gdy tam doszli, na centralnym placu w mieście stała wysoka na dziesięć metrów piramida, na szczycie której stał najstarszy. Nie był jednak sobą - ubrany w długie, czarne szaty, opierał się na srebrnej lasce. Twarz miał zakrytą upiornym hełmem, a wokół niego roztaczała się dziwna, złowroga aura. Wtedy przemówił do zgromadzonych elfów, każąc im pokłonić się i ślubować posłuszeństwo ich nowemu panu, Beliarowi. Następnie elf kazał im złożyć ofiarę z krwi ku czci ich nowego pana. Następnie wyciągnął przed siebie swoją rękę i naciął ją nożem trzy razy. To miało wkrótce stać się symbolem elfickich wyznawców mrocznego boga - trzy blizny.
Opis mrocznych elfów
Mroczne elfy przypominają wyglądem swych dobrych braci, jednak różnią się paroma szczegółami. Każdy z nich ma szarawą cerę, kruczoczarne lub siwe włosy (wyjątki są wrzucane do kanałów), długie, wampirze kły i żółte oczy. Są zawsze bardzo szczupłe i nie wyższe niż 1,8 metra. Zwinnością dorównują swoim kuzynom, świetnie widzą w ciemnościach i nie lubią światła. By chronić się przed promieniami słonecznymi noszą czarne szaty.
W przeciwieństwie do niektórych sług Beliara, każdy z mrocznych elfów ma własną osobowość. Łączy jednak ich wspólna cecha - mają zakodowaną w swoich umysłach chęć mordu dla Beliara, zadawania cierpienia i całkowite posłuszeństwo lub Mrocznemu Panu. Każdy mroczny elf służy mu jak tylko potrafi.
Mroczne elfy pozbawione są uczuć. Wierne są tylko mrocznemu panu i robią wszystko, by mu jak najlepiej służyć. Trzymają się razem tylko dlatego, że wiedzą, iż tak więcej zdziałają. Jest jednak jedno uczucie, które towarzyszy mrocznym - strach. Tak jak inne istoty, mroczne elfy boją się śmierci. U jednych osobników strach jest silniejszy, u innych słabszy. To jest jedyny czynnik, który powoduje, że z mrocznymi elfami można wygrać.
Jako, że te istoty nie znają miłości, w pary dobierają się w dość dziwny sposób. W każdym mieście istnieje specjalna rada, która zbiera informacje o każdym elfie mieszkającym na terenie, który im podlega. Członkowie rady następnie łączą elfy w pary, mieszając odpowiednio krew. To pozwala im stworzyć silne generacje elfów, które będą później walczyć za Beliara. W tym systemie elfy mogą szybko wyłonić osobniki do walki i do pracy.
Dzieci zaraz po narodzinach są zabierane i osadzane w specjalnych ośrodkach, gdzie już od małego wpaja im się zasady obowiązujące w ich świecie. W wieku 40 lat wykonują rytualne poświęcenie swojej krwi i są wypuszczani z ośrodka. Następuje kolejna selekcja - najmądrzejsze osobniki są zabierane do specjalnej szkoły, by stworzyć z nich gdzie szkoli się ich na przyszłych urzędników, którzy będą trzymać w ładzie resztę społeczeństwa. Elfy ze zdolnościami magicznymi są wysyłane do gildii magów, zaś reszta przechodzi przepięcioletnie szkolenie do walki. Większość następnie trafia do zakładów, gdzie pracują, by utrzymać miasto, zaś wybrani uczą się dalej fachu wojownika.
Jako że ta rasa jest niezwykle płodna, bardzo szybko okazuje się, że miasta są przeludnione. Wtedy co drugi robotnik jest wzywany, by chwycić za broń i urządzić atak na swoich dobrych braci. Wzywa się także co trzeciego maga i większość wojowników. Zaraz po zebraniu sił kolejna rada tworzy oddziały, które następnie maszerują ku wrogom.
System ten doskonale się sprawdza - podczas gdy ci, którzy zostali utrzymują armię, wojownicy i magowie, którzy zostali są "kreatorami" nowych pokoleń. A ponieważ miast mroczne elfy mają dużo, mija dużo czasu, zanim miasto musi wystawić kolejną armie. Wystarczająco dużo, by miasto znowu stało się przeludnione.
Taktyka Mrocznych Elfów
Mroczne elfy nie uznają ciężkiej zbroi ani tarcz. Ich taktyka opiera się raczej na mobilności i szybkich, miażdżących uderzeniach. Ich ulubioną bronią są oburęczne miecze - Eindurath, nazywane batami Beliara. Zwykły żołnierz najczęściej jest uzbrojony właśnie w ten miecz, łuk i lekką zbroję, która nie krępuje ruchów.
Sługi Beliara łączą się w duże grupy, które liczą po 120 członków, nie wliczając kapitana, sztandarowego i maga, który pomaga żołnierzom w ataku. Na początek wysyłane są oddziały wojowników, chronione ostrzałem przez prawdziwych żołnierzy. Gdy ci uderzają, magowie, którzy służą w ich oddziałach, powalają magią część wojowników wroga, umożliwiając wbicie się swoim żołnierzom. Wtedy mroczne elfy przeprowadzają miażdżąca szarżę, masakrując w biegu wroga swymi potężnymi mieczami. Następnie znowu uderzają na wroga, dopóki linia nie padnie. Wtedy wchodzą następni, bardziej doświadczeni żołnierze. I tak do końca, ich lub wroga.
Jednak armia to nie tylko mroczne elfy. Potężni magowie często przyprowadzają ze sobą hordy najróżniejszych bestii, które walczą z wrogami Beliara. Kierowane za pomocą magii, stwory te sieją zniszczenie i panikę w szeregach wroga. Najczęściej mroczne elfy przyprowadzają na pole bitwy ogromne, skażone wilki, które dziką szarżą powalają szeregi wroga, rozszarpując wszystko, co spotkają na swej drodze.
Najgorszym wrogiem elfikich dowódców jest jednak strach i panika pośród ich wojowników. Gdy żołnierze panikują, niemożliwym jest przeprowadzenie śmiałej i skutecznej szarży, co powoduje, że wróg masakruje lekko opancerzonych elfickich wojowników. Dlatego największą troską wodzów wojennych jest utrzymanie morale żołnierzy. Do tego celu stosują wojenne orkiestry, sztandary, charyzmatycznych dowódców i magów, którzy czarami i swoją obecnością wzmacniają odwagę żołnierzy. Gdyby jednak te elfy zginęły, szeregowi nie byliby w stanie walczyć z wrogiem.
REKLAMA
Dane w grze Rasa: Elf
Miano: Ethiel Inglorion Pełna KP
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
)
| 
| 