[Faust272]

Avenker obudził się w pracowni alchemicznej na stole przykrytym białym obrusem. Był nagi nie licząc białej zasłony przykrywającej mu ciało od poziomu bioder do kostek. Jego rany były obandażowane, nasączone miksturami alchemicznymi, ziołami oraz zapieczętowane wieloma znakami runicznymi. Był sam. Nie, nie wiedział czy jest sam, gdyż znajdował się w rogu pomieszczenia i był otoczony białymi, nieprzezroczystymi parawanami.

[REKLAMA]

[Avenker]

Elf otworzył oczy i rozejrzał się dookoła. Przypomniał sobie wydarzenia w Gabinecie Mistrza Gildii. Jedyne co pamiętał to dżin z dwoma sejmitarami. I ciemność. Nasunęła mu się pewna myśl. Nieźle musiał w gabinecie Mistrza nabrudzić swoją krwią. Dopiero teraz zauważył bandaże na swoim ciele. Poczuł ból w ranach, lecz był on całkowicie do wytrzymania. Pewnie to przez przeróżne mikstury. W każdym razie elf zamknął oczy i spróbował odpocząć.

[Faust272]

Avenker zapadł w sen. Obudził go Mistrz Gildii.

- No, chłopcze, nie popisałeś się. Zamknąłem dżina z powrotem w księdze, ale musimy go zniszczyć, gdyż zaklęcie pieczętujące długo nie będzie trzymać. Musisz znaleźć kogoś do pomocy.

[Avenker]

- Gdybym wiedział, że jest taki nerwowy... - mruknął elf. - Nie mógł po prostu odmówić?
Mag spojrzał na opatrunki.
- Kiedy będę mógł stąd wyjść?

[Faust272]

- A jak Ty byś się czuł po niewoli trwającej tyle lat, w której byłeś używany w najlepszym przypadku za przedmiot? Ja byłbym nie mniej wkurzony niż on. A wyjść możesz nawet w tej chwili. Dzięki temu, że byłem na miejscu, mogliśmy Ciebie bardzo szybko poskładać. Twoje rzeczy są w skrzyni pod łóżkiem.

Mistrz wyszedł z pomieszczenia.

[Avenker]

Gdy tylko Mistrz wyszedł elf wstał i ubrał się. Następnie wziął swoje rzeczy i wyszedł z pracowni.