[Vanilla]

Zandalor próbował znaleźć energię, jednak był zbyt zmęczony. Jego ciało nie było przystosowane do przewodzenia magii.

-Doskonale Carlu, dość szybko opanowałeś to. Teraz mam dla ciebie nieco inne zadanie - powiedział, wyciągając płytkę - ponieważ wybrałeś ten rodzaj magii, opanowanie i kontrola energii jest sprawą podstawową. Spróbuj na tej płytce wyryć swoje imię. Przydaj jej trochę efektu artystycznego, nie idź na łatwiznę. Powodzenia, mam trochę spraw.. Wojsko ostatnio podstawili w stan gotowości.

[REKLAMA]

[Altaris]

Galahad ukłonił się nisko i powiedział- Jak na razie potrzebuję odpoczynku, dziękuję za tą naukę. Wiele mi pan pomógł. Będę musiał to jednak dopracować -tu elf się trochę zawstydził- pożyczyłby mi pan na niedługi czas świeczkę, lub powiedział gdzie mógłbym takową znaleźć? -Galahad oparł się lekko o pobliski regał oddychając by nabrać więcej powietrza.

[Vanilla]

-Proszę - odrzekł z uśmiechem Mistrz i wręczył Galahadowi świeczkę.

[Altaris]

Dziękuję -uśmiechnął się także Galahad- mógłbym spytać o imię? Wolałbym jakoś "pana" nazywać inaczej niż Mistrz.

[Vanilla]

-Jestem Malkus.

[Altaris]

A ja Galahad-powiedział elf lekko jeszcze się kłaniając. Po czym udał się w stronę pokoi.

[Carl]

Carl bez słowa skinął oddalającemu się Mistrzowi. Mimo to cieszył się z pochwały, jaką udzielił mu nauczyciel. Stojąc tak z "prezentem" w ręku zastanawiał się przez chwilę co począć. Zauważył rozmawiającego z profesorem Galahada, ale pamiętając go, odwrócił się doń plecami, aby nie zostać rozpoznanym. W takim samym też kierunku usiadł.

Co więc zrobić?
Carl nie mając innego pomysłu, postawił płytkę na stole i podpierając ją lewą dłonią wpatrywał się weń. Nic specjalnego, od płytka jak płytka. Na samym początku miał zamiar ponownie kumulować moc w dłoni, jednak jak sam mistrz powiedział-nie może iść na łatwiznę. Zwłaszcza w takiej dziedzinie magii. W magii psychicznej brak wykonywania gestów, z jedynym kontaktem wzrokowym lub szeptami był podstawą. Musi się oduczyć takiego "dziadostwa".

Przez jakiś czas wpatrywał się natarczywie w cel, jednak nie skupiał się póki nie dojdzie do tego, co ma zrobić. Miał wyryć swoje imię. Czy to coś takiego trudnego? Raczej do kompletne podstawy magii, która powinna opierać się na tym samym. Opierać się na tym samym, co zapalanie świeczki. W końcu rozpoczął dzieło. Wyrzucił szybko z głowy zbędne myśli wciąż przewiercając wzrokiem płytkę. Przed oczyma ujrzał wyobrażony obraz liter "CARL", będących nie tylko prostymi kreskami, a ze sobą połączonymi zawijasami. To jednak nie wystarczy. Wiedział już jak przelać swoją moc w obiekt. Teraz należy ją jednak zdobyć. Skupiał się dalej, natężając mózg o wiele bardziej, niż podczas swoich wymówek podczas przyłapania na gorącym uczynku. Czuł, że przez głowę przepływa mu coraz więcej energi, którą czerpał z mocy swego umysłu. W końcu zgromadził jej już wystarczająco. Nieprzerywając skupienia i przyglądaniu się literom, rozpocząć wypuszczać ją z kierunku oczu zaczynając od litery "C". Nie próbował uwolnić całej mocy na raz jak w przypadku świeczki. Ten typ magii jest znacznie bardziej wymagający w sensie delikatności. Poza tym rzucenie całą mocą na raz zapewne zakończyłoby istnienie samego podmiotu zaklęcia.

[Vanilla]

Na płytce powoli zaczynały pojawiać się jakieś kształty. Były one jednak nieprecyzyjne, wręcz dzikie. Po ukończeniu pierwszej litery Carl stwierdził, że wyjątkowo mało prawopodobne aby ktoś wziął literę podobną do I za C.

[Carl]

Cóż zrobić? Zastanawiając się co może uczynić, wciąż przyglądał się płytce. Doszedł przez cały ten czas do jednego wniosku. Takiego samego jak wcześniej. To zwykła płytka, jakich wiele innych. Nie wiedział, po co traci czas na powtarzanie sobie tego samego w kółko, mimo to, czynił tak.
Przez przypadek wyrył literę I. Niestety, nie miał jak jej umiejscowić w swoim imieniu, chyba, że zmieniłby je w urzędzie. Co za głupoty do łba mu strzelają. Postawnowił to I jakoś przerobić. Ale jak?! Jest tylko jeden sposób. Postanowił, że końce I nie będą wykrzywiane w celu osiągnięcia litery C, a jedynie je zaokrągli podczas dodawania dwóch kresek mających jako tako pomóc odzwierciedlić pierwszy znak imienia ucznia. Rysując, rzecz jasna, postara się nie ominąć żadnych zdobień.

Tak samo jak wcześniej skupił się i zaczął sięgać po wewnętrzną moc umysłu, która kumulowała się w głowie. Było jej coraz więcej, jednak około pół minuty nie przestawał. Przyda się potem na coś w formie atramentu. Mając już zgromadzoną energię, po wyobrażeniu sobie kształtów, jakie ma nadać, począł uwalniać ją w stronę płytki. Jeśli jako-tako mu się uda, spróbuje kontynuować poprzez dodanie litery A.
Da radę. Na pewno. Raczej. Może. Sam w to wątpił. I gdyby był tu mistrz, nie zostałby w tych wahaniach sam.

[Vanilla]

Carl, przyzwyczajony do nagłego uwalniania energii magicznej, miał nieco problemów z miarowym uwalnianiem jej. W efekcie nie starczyło mu energii na pionowy daszek. miał teraz przed sobą wyrytą dość głęboko odwróconą V.

[Carl]

"Dobrze jest"-pomyślał widząc efekt swojej pracy, który mimo chęci niezbyt się twórcy spodobał.
Trzeba trochę odpocząć. Nie widząc powodu do pośpiechu, na chwilę rozwalił się wygodniej na krześle, by wypocząć.
Kiedy już poczuł się lepiej, ponownie zaczął się skupiać i gromadzić w umyśle energię, aby tym razem wystarczyło mu jej na trochę dłużej. Gdy wreszcie był gotowy, jak zwykle przyzwał obraz wyrazu, który ma pojawić się na płytce, zaś teraz w wyjątkowym skupieniu starał się kontrolować stopniowe wydalanie mocy.
Miał nadzieję, że tym razem łatwiej będzie mu kontrolować wydalaną podczas prób energię. To na prawdę ciężkie, gdy wcześniej próbowało się jedynie wyrzucać całą moc za jednym zamachem.

[Vanilla]

Carl poczuł się dumny. Na płytce została wygrawerowana, cokolwiek koślawo i w sposób prosty, litera A. Zajęło mu to jakieś pięć minut. Zauważył jednak, że musi zwiększyć swoją 'chwilową pojemność maksymalną', ponieważ przy obecnym zużyciu energii napisanie W graniczyłoby z cudem. Czuł, że znajduje się na dobrej drodze.

[Carl]

Było już lepiej. To jedyny komentarz, jaki przyszedł mu do głowy. Nie będzie przecież obrażał sam siebie. Trzeba rozpocząć pisanie następnej litery, tylko... jak? Nie potrafi obsugiwać na raz odpowiedniej ilości energii magicznej, a przecież nie wyćwiczy tego zbyt dobrze, jeśli ciągle będzie ją z siebie wyrzucał. Miał plan.

Carl skupił się. Zbierał moc znacznie dłużej niż wcześniej, chociaż wiedział, że to nie tędy droga. W końcu zdecydował się na to, co chciał zrobić. Rozpoczął powolne wypuszczanie energii, jednak nie na zewnątrz, a wewnątrz. Wiedział, że energia nie skierowana ofensywnie do celu i tak wolno wypuszczana jest nie groźna. Tak pewnie by nawet tej świeczki nie zapalił. Miał zamiar całą moc skierować do swego ciała tak, aby pokryła się z resztą energii i połączyła. To miało zagwarantować nieutracenie many i możliwość wykorzystania jej później. Jeśli mu się uda, lub wypuści na zewątrz tylko trochę mocy-spróbuje zrobić tak kilka razy. Póki co jest to jedyny pomysł na zwiększenie przepustowości umysłu. Kiedy w końcu uzna za stosowne, postanowi zgromadzić energię ponownie. Ponownie w wyobraźni przywoła liter dalszej części wyrazu i skupiając się postara użyskać kolejną literę. Oj, ciężka jest ta magia, ciężka. Mimo to idzie mu chyba stosunkowo łatwo, mimo wszystko-dopiero co zaczął studia na temat tej wspaniałej dziedziny nauki.

[Vanilla]

Punktowymi uderzeniami umieszczał kolejne elementy. W końcu wyszła mu litera R, tylko nie napisaną ciągle a składająca się wyraźnie z kawałków, które powstawały przy kolejnym wypuszczaniu energii magicznej. Gdyby zrobił więcej takich kropek, byłoby to całkiem niezłe R - pomyślał - jednak w tej chwili przez ćwiczenia musiał wyrobić w swoim ciele dobry przepływ magii.

[Carl]

Po chwilowym zastanowieniu się doszedł do wniosku, że w tej chwili powinien się załamać. Nigdy tego nie dokona, z pewnością. Z pewnością? Nie mógł się przecież poddać, dobrze mu idzie. Bez przesady z tym "dobrze", ale pewnie lepiej niż Galahadowi, który pewnie jeszcze nie rozpalił świeczki. W tej chwili spostrzegł brak jego obecności. Pewnie mu się udało. Nie może być gorszy!
Teraz musi sobie wyrobić odpowiedni przepływ energii magicznej. Tylko jak? Jak może wyrobić dobry przepływ? Mistrz mu o niczym takim nie wspominał. Przepływ, przepływ, pływ... pływ? Woda! To jest to! Rzeka rzeźbi swoje koryto płynąc przezeń nieprzerwanie. Podobnie musi być z magią. Starał się skupić, zaś po zgromadzeniu odpowiedniej ilości mocy, chciał zacząć przesyłać ją po całym ciele. Jeśli robić tak będzie dość długo, z pewnością da radę ujarzmić swoją energię w wystarczającym poziomie do rzucania zaklęć niższego stopnia.
Kiedy w końcu rozrusza trochę swoje ciało, spróbuje skumulować moc ponownie w jednym miejscu i dalej ryć w płytce. Nie wiedział, czy to pomoże, ale nie ma nic do stracenia. Nie wiedział? To musi pomóc!