Realia: Jesteście żołnierzami w służbie wolnych ludów. Wasza armia stoczyła właśnie bitwę z mrocznymi elfami. Przegraliście. Trafiacie do Helfaraty - Więziennej fortecy mrocznych elfów. Ty oraz twoi towarzysze muszą za wszelką cenę wydostać się na wolność. Pomogą wam także inni więźniowie. Musicie uciec z miejsca z którego nikt jeszcze nie uciekł.
Wymagania postaci:
(8pkt do dyspozycji)
Siła,
Zręczność,
Inteligencja,
Oczywiście jeszcze imie, nazwisko, rasa i historia postaci.
Umiejętności (10 do dyspozycji):
To już zależy od was. Możecie się skradać, pływać, walczyć w ręcz i na dystans. Co tylko chcecie...
Na pewno jest. O to się nie martw. Zkajo napisał, że możemy dawać na to co chcemy. Tylko lepiej gdyby rozbudował swoją wypowiedź. Niech da chociaż kilka czarów, a przy okazji, nich ta jednak jakieś ogrniczenie co do broni. Bo ich jest naprawdę bardzo dużo.
PS: Nie ma takiego czegoś jak charyzma?
Ostatnio zmieniony przez Dragon 2008-04-12, 22:24, w całości zmieniany 1 raz
Imię i nazwisko: Thart R€thur syn Drigisa
Narodowość: Wolne Ludy
Wygląd: Elf o długich blond włosach. Miał je zrobione w mocny kok. Był raczej normalnego wzrostu, gdyż nie przywyższał nikogo. Miał koło 1.80. Gdyby mu się jednak przyjrzeć, nie wygladał już tak dobrze i spokojnie. Oczy miał ciemne i bez wyrazu. Usta najczęściej wyrażały grymas. Czy to wściiekłości, czy to złośliwości. A czasami nawet radości.
historia: Thart mieszkał w bogatej rodzinie. Nielubianej co prawda, lecz szanowanej, gdyż uchodziła za okrutną. Cokolwiek się złego o niej powiedziane, jakiekolwiek były pogłoski od razu poszukiwano sprawdzę. Gdy go znaleźli, zabijali na miejscu lub zabierali ze sobą, aby w bardziej upokarzający i bolesny sposób uśmiercić. Bardzo rzadko zdarzały się przypadki wypuszczenia ofiary. Elf wychowywał się w takiej rodzinie. Po krótkim czasie stał się taki sam. Tak samo okrutny, tak samo nieprzyjemny i nieprzewidywalny. Dzięki temu też był bardzo dobrym wojownikiem. Nigdy nie było wiadomo co zrobi, jaki będzie następny ruch. Był niewiarygodnie szybki, nawet jak na elfa. W starszych latach stał się mistrzem ostrza. Wymachiwał nim tak, jakby nic nie ważyło. Robił przeróżne ruchy. DStoczył wiele bitew. W jednej prawie zginął. Przecenił swoje możliwości i zaatakował wodza. Jednak temu nie potrzebna była broń. Gdy Thart atakował, on jednym ruchem ręki, jednym magicznym pociskiem odrzucił go na 20 stóp. Gdyby nie magowie, którzy go wspierali, już by nie żył. Bitwa była zażarta, mimo, że wódz przeciwnika poległ. Zaczęli przegrywać. Wróg ich otaczał. Gdy elf wiedział co go czeka, uciekł z pola bitwy. Nie chciał polec, nie chciał zginąć, nawet jak bohater. Uciekł do pewnej wioski. Tam nauczono go ogłady i dobrego zachowania. Lecz wszędzie była wojna. Thart musiał na nią pójść. Za to, że uciekł z tamtej. Przygotowywał się w ciszy. Nadeszła walka. Wiele zginęło walcząc z nim. Jednak znów był na straconej pozycji. Szybko zaczęli przygrywać a potem polegli. Pamiętał tylko, że został ogłuszony, a znalazł sie w niewoli...
Imię: Sir Argon de Qentalas
Rasa: człowiek
Wiek: 49
Wygląd: Bardzo dobrze zbudowany mężczyzna w średnim wieku, krótka broda i włosy koloru brązowego, niebieskie oczy, spora blizna na lewym ramieniu. Ma ok. 1.85 wzrostu.
Staty:
Siła:5
Zręczność:3
Walka mieczem dwuręcznym: 5
Parowanie: 5
Historia: Życie Argonanie jest łatwo opowiedzieć. Gdy miał 18 lat był już sierotą, wychowywaną przez daleką kuzynkę swojej matki. Nie miał z nią dobrego kontaktu, dlatego często uciekał z domu. Z czasem zaczął być recydywistą kradnąc i wymuszając pieniądze. Nie stronił też od sporych ilości alkoholu ( ). Lecz jego życie miało się niedługo diametralnie zmienić. Pewnego dnia, mając 26 lat i już spory wachlarz wykroczeń na swoim koncie, wreszcie został złapany. Groziła mu kara śmierci. Uratowany od niej został dzięki pewnej dziewczynie, szlachciance, która wstawiła się za nim. Dzięki niej wyszedł na wolność. Chcąc jej podziękować za uratowanie życia chciał ją odnaleźć. Pech czy przeznaczenie chciało, że przybył w momencie, gdy zatakowana została przez kilku bandziorów, z którymi dał sobie radę, jednak przybył za późno i dziewczyny nie dało się już uratować. Po tym wydarzeniu diametralnie zmienił nastawienie do świata. Wstąpił do wojska i po długich latach w służbie, mając 42 lat dorobił się stopnia rycerza i dowódcy legionu. Dostał rozkaz, by wraz ze swoim oddziałem dołączyć do armii, która ma stoczyć bitwę z mrocznymi elfami. Niestety, przewaga liczebna sprawiła, że zostali rozgromieni i rozproszeni, a ponieważ dowódców się nie zabija...więc został jednym z kilku ocalałych, którzy są więzieni w niejakim Helfarat - twierdzy, z której jeszcze nikt nie zdołął uciec. Czy będzie on pierwszym, któremu się uda?
Argon [Usunięty]
Wysłany: 2008-04-12, 23:11
Oj, sorry, znowu sie ze zalogowałem...Zkajo, nie bij
Imię i nazwisko: Dareth Ahr'Karath
Rasa: człowiek
Wiek: 21
Wygląd: Młody, dobrze zbudowany mężczyzna. Ma długie do ramion czarne włosy i zielone oczy. Ma około 180 cm.
historia: Dareth urodził się w niezbyt zamożnej szlacheckiej rodzinie. Gdy miał 12 lat wyruszył z rodziną na wakacje za miasto na wieś. Lecz w czasie podróży został napadnięty przez bandytów. Matka kazała Darethowi uciekac a sama z ojcem próbowała odwrócic uwagę bandytów. Chłopak błąkał się po lesie przez kilka godzin, aż w końcu padł z wyczerpania. Zginąłby gdyby nie znalazł go pewnien farmer i nie przygarnął. W wieku 16 lat przybrany ojciec chłopaka powiedział mu prawdę o jego prawdziwych rodzicach. Dareth postanowił zaciągnąc się do wojska. Przez 3 lata służył w wojsku. Na ogół walczył z małymi gupkami bandytów. Teraz miał wziąśc udział w walce z mrocznymi elfami. Jednak mroczni elfowie zaczęli zdobywac przewagę. Gdy myślał, że zginie ktoś uderzył go czymś w głowę i zemdlał. Obudził się w ciemnym lochu. W Helfarat.
Statystyki:
Siła 4
Zręczność 4
Umiejętności
Wakla mieczem jednoręcznym 4
Parowanie 3
Skradanie się 3
Wygląd: Przeciętnej wysokości człowiek, przeciętnie przystojny, lecz o długich brązowych włosach i małą brodę. Lecz tylko w tej chwili. Brom miał specjalną umiejętność, że umiał zmieniać kształt włosów a także kolor. Niekiedy umiejętność ta się przydaje. Oczy miał zielone. Ubranie dość ubogie. Długa szata, koloru fioletowego a w ręce kostur. Nie byle jaki. Na jego końcu, były kolce i duży błyszczący kamień, który mógł zaświecić, oślepiającym światłem, jeśli tego zapragnął...
Historia: Brom pochodził z rodziny dość bogatej. Nie żyli znakomicie, lecz źle im się nie wiodło. Mieli spokojnie co jeść, pić i czym zapłacić podatki. Brom był dziwnym dzieckiem. Ciągle zdarzały mu się niezwykłe rzeczy. Gdy miał 6 lat, zapragnął być daleko od domu i znalazł się 100 km od domu. Minęło trochę czasu za nim wrócił. Ledwo prawda, prawie martwy, ale nadal żył. W wieku 8 lat, przez czysty przypadek podnosił przedmioty. Raz piłkę, raz śnieg. A raz nawet uniósł w powietrze swego ojca. Nie był tym ojciec nawet zdziwiony, co go trochę zdziwiło. W wieku 15 lat, zaczął panować już nad mocą, a nawet przezywać ją w razie potrzeby. Nadal zdarzały mu się wypadki, lecz zabrał się za ostrą pracę. U ojca, rzecz jasna. I on ujawniał przejaw, mówmy prosto w oczy do magii. Był on potężny. Umiał bez mrugnięcia okiem teleportować się z miejsca na miejsce. Brom za to odkrył w sobie dziwną moc, umiejętność. Umiał zmieniać sobie wygląd, przez co bardzo dobrze mógł kamuflować. Na końcu nauki, ojciec nauczył go większości swej umiejętności, lecz nie wszystkich rzecz jasna. Brom musiał ruszać w drogę, ku swemu przeznaczeniu. Dostał od ojca dość poniszczoną szatę i w prezencie wspaniały kostur, nieużywany. Brom miał już 24 lata. Odkrył już, że nie jest zwykłym magiem, jak jego ojciec. Jest magiem żywiołów. Nielicząc zwykłych czarów, umiał znakomicie panować nad lodem i tworzył go, atakował nim. Człowiek ruszył w świat, nie wiadomo gdzie, w jaką stronę i w jakiem celu...
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
). Lecz jego życie miało się niedługo diametralnie zmienić. Pewnego dnia, mając 26 lat i już spory wachlarz wykroczeń na swoim koncie, wreszcie został złapany. Groziła mu kara śmierci. Uratowany od niej został dzięki pewnej dziewczynie, szlachciance, która wstawiła się za nim. Dzięki niej wyszedł na wolność. Chcąc jej podziękować za uratowanie życia chciał ją odnaleźć. Pech czy przeznaczenie chciało, że przybył w momencie, gdy zatakowana została przez kilku bandziorów, z którymi dał sobie radę, jednak przybył za późno i dziewczyny nie dało się już uratować. Po tym wydarzeniu diametralnie zmienił nastawienie do świata. Wstąpił do wojska i po długich latach w służbie, mając 42 lat dorobił się stopnia rycerza i dowódcy legionu. Dostał rozkaz, by wraz ze swoim oddziałem dołączyć do armii, która ma stoczyć bitwę z mrocznymi elfami. Niestety, przewaga liczebna sprawiła, że zostali rozgromieni i rozproszeni, a ponieważ dowódców się nie zabija...więc został jednym z kilku ocalałych, którzy są więzieni w niejakim Helfarat - twierdzy, z której jeszcze nikt nie zdołął uciec. Czy będzie on pierwszym, któremu się uda?
| 
| 