[Argon]

"Zakon Chaosu", aka Rycerze bogini Girath



Noc. Opustoszała kapliczka gdzieś, w środku lasu. Przed nią stoi młody chłopak w przybrudzonej już od błota zbroi. Może powinien zawrócić? Może wybłaga u protektora jeszcze jedną szansę? Myśli chodzą mu po głowie, chociaż dobrze wie, że jest już za późno, podjął już decyzję. Stojący dumnie nieopodal czarny, marmurowy pomnik napełnia go niepewnością. Półnaga kobieta o boskiej urodzie i łuskowatej skórze z chustą na oczach. W każdej z trzech par rąk trzyma zakrzywione ostrze. Po chwili wahania chłopak wchodzi do środka. Podchodzi i klęka przed starym, czarnym ołtarzem. Przed nim stał już kapłan w szarej szacie z czerwonymi naszyciami..
- Czekałem na Ciebie, chłopcze.
Kapłan zaczyna odprawiać rytuał nawrócenia, nazywany u nich "Opanowaniem Duszy". Setki obrazów, wspomnień przelewają się przez umysł rycerza. Ale on już nie jest sobą. Nawet zbroja, dumna zbroja paladynów, jedyny dar od jego protektora sczerniała, emblematy oka i słońca zaczęły go parzyć. Jasne światło którym płonęły przygasło. Teraz na ich miejscu szczerzy zęby złowroga czaszka smoka o pustych oczodołach. Dopełnia się nawrócenie, dopełnia się jego przeznaczenie. Oto mroczna gwiazda na niebie świeci dla niego. Nie słyszy już bębnów, nie słyszy monotonnego śpiewu na cześć Angrogha. Nie słyszy już nic ogarnięty ekstazą zjednoczenia się z nową mocą. Tylko jej będzie wiernie służył, tylko dla niej będzie żył i życie odbierał, szerzył jej święte słowo. Tylko jej, bogini Girath...

Tło historyczne:

Po Starym Porządku, upadku Telding i dojściu do władzy Cesarzowej wiele się zmieniło. Wpływy religii wyznawanej przez znaczną część ludności Eredanu znacznie osłabły, stwarzając możliwość powstawania różnorakich, mniejszych bądź większych sekt i ugrupowań, dość szybko zdobywając rzesze wiernych wyznawców. Jeszcze za czasów świetności stolicy Telding, Inkwizycja wiedziała o istnieniu pewnej grupy ludzi, heretyków ówcześnie, którzy wyznawali pogańską boginię o imieniu Girath.

Nikt tak naprawdę nie wie, kim dokładnie jest, lub była powyższa bogini, prócz tego, że dysponuje wielką mocą. Nie przeszkadza to jednak jej wyznawcom. Bo czy wiedzą coś więcej o pozostałej Wielkiej Trójcy? Krąży mit, że za życia była mieszańcem, kobietą-wężem (tudzież smokiem), zrodzoną ze związku śmiertelnej kobiety ze smokowcem. A ponieważ dla prostych ludzi Eredanu smok to bardziej namacalna siła niż bezcielesny, niewidzialny i wiecznie nieobecny Angrogh czy Denaghog, początkowo religia najszybciej szerzyła się wśród najbiedniejszej, niewyuczonej warstwy społeczeństwa. Należy przy tym jednak pamiętać, że kult bogini Girath nie jest bezpośrednio powiązany z Beliarem. Chociaż swoje początki wiąże właśnie z tym bogiem, dość szybko odciął się od niego, kultywując własną boginię, wydającą się posiadać własne, samodzielne źródło mocy.

W czasie, gdy liczba wyznawców Angrogha jak i Denaghoga z czasem drastycznie malała, już w ciągu pierwszych pięciu lat sekta przeobraziła się w nowy odłam religii, zdobywając znaczne wpływy nawet wśród wysoko zamożnych mieszczan.

Struktura Zakonu Girath:

System nauczania jest podobny jak w przypadku religii Angrogha z tą różnicą, że Zakon przyjmuje wszystkich bez wyjątków. To jedna z zalet, dzięki której kult bogini Girath staje się tak bardzo popularny. I chociaż prosty chłop może co najwyżej zostać jedynie Akolitą, prostym pomocnikiem wyższych kapłanów, to nie zmienia to faktu, że czuje się mocniej związany ze swoją religią, niż w przypadku innych religii (o czym wspomnę później).

Prócz najmniej znaczących Akolitów, nieco mniej liczną część warstwy Zakonu stanowią tzw. "Czarni Rycerze". Zazwyczaj są to różnej maści wojownicy, poszukiwacze przygód i najemnicy, którzy spragnieni wyzwań, bogactwa lub po prostu władzy zaciągają się do służby. Z czasem, za dobrze wykonywaną pracę, mogą dostąpić zaszczytu obrzędu "Wtajemniczenia" i dołączyć do grona Kapłanów lub Paladynów.

Znacznie mniejszą grupę stanowią tzw. Paladyni Chaosu. "Ślepa sprawiedliwość", jak lubią sami siebie nazywać, bezpardonowo wykonują każde powierzone im polecenie wyższych kapłanów. Nie są jednak tylko brutalną siłą. Podczas swoich misji uważają, by nie zwrócić na siebie znacznej uwagi, lub nie zostać powiązani ze swoim kościołem. Odstępstwa społeczeństwa od dobrodusznej religii Angrogha tylko pomagają im zatrzeć ślady po złych uczynkach. Nikt, nawet sam ich Zakon nie wie dokładnie ilu na świecie chodzi Paladynów Chaosu, ale wiadomo, że napełnieni mocą swojej bogini żyją ponadprzeciętnie długo. Właśnie to dar niemal nieśmiertelnego żywota i szybka droga do dość dużej mocy zwabia kolejnych kapłanów i paladynów Angrogha do przejścia mrocznego rytuału i wstąpienia w ich szeregi. Częstym powodem jest także degradacja pozycji, czy nawet wykluczenie z kościoła Angrogha.

Najmniej liczną kastą w Zakonie są Kapłani, mający pieczę nad wszystkimi podległymi im grupami. Są grupą rządzącą, wydającą bezpośrednie polecenia i rozkazy reszcie grup. Z kolei, kapłani zawsze mogą liczyć na bezgraniczne poświęcenie i wsparcie swojej gwardii przybocznej: podopiecznych Paladynów, ślepo wykonujących każdy nałożony rozkaz. Wiadomym jest, że Kapłani Girath posiadają własne, bliżej nieokreślone źródło mocy magicznej, które mogą przekazać swoim podopiecznym.

Jak na razie, nic nie wiadomo na temat głównego przywódcy wyznawców Girath.

Funkcjonowanie:

Co roku, we wcześniej ustalonym miejscu zjeżdżają się wszyscy najwyżsi członkowie Zakonu na naradę dotyczącą postępów w szerzeniu religii wśród pospólstwa Eredanu i głoszeniu propagandy w miastach i wioskach. Dzieląc się zdobytymi informacjami i nowymi wnioskami ustalają od podstaw nowy plan działania, opierając się o poprzedni, eliminując dostrzeżone wady w ich systemie postępowania.

Kościół bogini stara się zawsze być blisko swoich wyznawców, nie zaniedbując ich, jednocześnie nie dając im powodów do zmiany wyznania. Pozbawionym dachu nad głową dają własny kąt, wyżywienie i podstawowe środki do życia, dlatego nowicjusze odczuwają bezpośredni kontakt z innymi i widzą namacalne korzyści płynące z wyznawania swojej wiary. Dzięki wyprawom głównej kasty Zakonu - Paladynów Chaosu, jak i Czarnym Rycerzom, faktycznie rządzący kapłani dostają środki na utrzymanie Akolitów i zachęcaniu ateistów i innych niewierzących do podjęcia decyzji. Z kolei władza nad tak wiernymi sługami, potulnymi i otumanionymi przez materialność, zwabia bogatych i żądnych władzy szlachciców, którzy nierzadko sponsorują zabójstwa, porwania, zastraszenia i inne nieczyste zagrania, dzięki którym mogą zdobyć większe wpływy.

Tutaj właśnie dochodzimy do pewnego nasuwającego się wniosku. Czy Zakon bogini Girath jest mroczniejszą, podziemną wersją Gildii Najemników? Patrząc z perspektywy szlachty na pewno tak, chociaż tak naprawdę jest czymś więcej. To niezwykle groźna dla całego Eredanu organizacja heretyków, którzy za pomocą wabiącej mocy nowej religii próbują potajemnie dojść do władzy, ograniczając wpływy innych religii, włączając w to nawet kult Beliara. Podupadłe stare religie mając coraz mniejszy wpływ na zdezorientowane społeczeństwo muszą jak najszybciej znaleźć receptę na szerzący się heretyzm, inaczej prawem silniejszego, zostaną one wyparte przez nowo powstałe sekty.

Art zamieszczony za pozwoleniem Fausta