[zkajo]

Zbrojownia była jednym z ważniejszych budynków w samych koszarach. Niewielu było którzy mieli do niej dostęp, jako że wartość broni która była w salach tej placówki wynosiła naprawdę spore sumy złota. Zbrojownia w koszarach było czymś co buntownicy zawsze pragnęli przejąć, jako że to właśnie znakomite ostrza górowały nad rdzawymi i starymi brońmi rebeliantów. Sale były świetnie strzeżone, a broń wydawana przez kwatermistrza Juriga - poczciwego lecz silnego jak byk krasnoluda.

[REKLAMA]

[Argon]

Po chwili przed Argonem ukazały się wielkie stalowe drzwi, zza których miarowo można było usłyszeć szczęk metalu. Mężczyzna zbliżył się do drzwi i powoli uchylił je lewą ręką, wychylając głowę przez drzwi. Argonowi dane było oglądać już wiele zbrojowni, jednak ta była zdecydowanie inna. Sala była ogromna. Z każdej strony pomieszczenia dochodził do oczu blask mieczy, zbroi, tarcz i najprzeróżniejszych broni. Niektóre Argon widział pierwszy raz w życiu. Wszystko było zadziwiająco dokładnie i misternie poustawiane w rzędach i na stojakach tak, że wydawało się, że brak jednego elementu zburzy cały porządek pomieszczenia.

Przechadzając się wśród tego całego błyszczącego żelastwa, Argon spojrzał na swój przypasany do boku miecz. Miał już swoje lata, zważywszy na fakt, że kapłan nie był jego pierwszym właścicielem. I chociaż Argon zawsze starał się dbać o swoje ostrze, to ząb czasu musiał w końcu wywrzeć na broni swój znak. Człowiek jednak tak bardzo przywiązał sie do swojego oręża, że prawie natychmiast odrzucił myśl wymiany miecza na inne.

W końcu Argon dostrzegł siedzącego za biurkiem krasnoluda, który na oko Argona był wyższy od innych przedstawicieli swojej rasy. Ponieważ jednak musiał być niższy od przeciętnego człowieka, a kapłan nie chciał patrzeć na niego z góry, swój wzrok postanowił skierować po prostu przed siebie.
- Szeregowy Argon zgłasza się po insygnia.

[Faust272]

Krasnolud obserwował Argona od momentu jego wejścia do zbrojowni.

- Rekrut Argon... Rzadko się to zdarza. Teraz jest silna selekcja i nie często odwiedzają mnie nowi rekruci.

Krasnolud wstał od biurka. Okazało się, że nie jest specjalnie wyższy od innych krasnoludów, ale jednak jak na swoją rasę był dosyć wysoki. Jurig podszzedł do skryzni znajdojącej się w rogu i wyciągnął z niej srebny medalion, czerwoną szarfę obszytą złotem oraz niewielki kuferek. Postawił to na wszystko stole otwiarając przy tym kuferek. Wewnątrz znajdowało się kilka sygnetów.

- Proszę. Szarfę przewieś sobie przez ramię i biodro, jest charakterystyczna i niosa ją Strażnicy Miejscy. Do tego medalion, tryzmaj go pod ubraniem na piersi. I na końcu wybierz sobie sygnet, dzięki niemu będziesz miał dostęp do wielu części miasta, które normalnie są niedostepne dla zwykłych ludzi.

Argon wziął szarfę, medialon i wybrał sygnet pasujący mu na serdeczny palec.

- To wszystko, jeśli nie masz więcej pytań, to jesteś wolny.

[Argon]

- Ee.. No cóż, dużo tego wszystkiego. - wyznał Argon przyglądając się pierścieniowi z bliska - Rozumiem, że nie muszę tej szarfy zakładać na co dzień? Wiele osób mogłoby mieć z tym jakiś... problem. Mam ją zakładać tylko, gdy wykonuję swoją pracę, tak?
Podczas odpowiedzi krasnoluda Argon przypomniał sobie o czymś jeszcze.
- Jeszcze jedno. Na jakiej zasadzie odbywa się wydawanie broni ze zbrojowni? Nie wiem, czy mi wolno, ale przydałby mi się jakiś łuk.

[Faust272]

- Szarfę musisz nosić, jeśli chcesz pracować jako strażnik. Jeśli nie będziesz jej miał, nie będziesz mógł egzekwować swoich praw.

- Co do broni to każdemu rekrutowi przysługuje jedna broń ze zbrojowni. Powiedz co chcesz, a to dostaniesz. Ewnetualną amunicję dostaniesz w liczbie 40 sztuk. Kołczany będziesz musiał sam sobie kupić.

[Argon]

- Mhm. W takim razie poproszę o jakiś średni łuk, najlepiej refleksyjny z jesionu. Do tego jakiś skórzany futerał na niego, do przymocowania do pasa.
Gdy dostanie już swoją broń, Argon przymocuje ją jak zamierzał. Pożegna się z Jurigiem i opuści budynek zbrojowni, udając się do dowódcy.

[Faust272]

Krasnolud spojrzał na Argona i powątpiewająco pokrecił głową.

- Jesteś pewny chłopcze? Długi, jesionowy łuk refleksyjny to naprawdę ciężka w obsłudze broń. Na moje oko bliżej ci do miecza niż do łuku. Mogę Ci go dać, nie ma problemu, ale moim zdaniem nie przyda Ci się to za bardzo.

Krasnolud dał łuk Argonowi. Dał mu też 20 strzał z kutymi grotami.

- Co do futerału, to chyba jakiś cudaków się naoglądałeś. Łuku nie nosi się przy pasie. Nosi się go albo w futerale zawieszonym na ramieniu, albo normalnie. Cięciwa na łuk i zakładasz go na plecy. Niemniej futerału u nas nie ma.

Argon wziął łuk i strzały.

- Jakby co, możesz go wymienić w ciągu 7 dni.

Powiedział na pożegnanie krasnolud.

Pamiętaj, że kołczan utrzyma w sobie 30 strzał. Nadmiar zrzucę Ci do plecaka.

[Argon]

Właściwie, to chodziło mi tutaj o noszenie łuku wzorem tureckim - kołczan ze strzałami zawieszony na pasie u prawego boku ukośnie do tyłu. Dokładnie to w tzw łubiu (futerale ze skóry). Ale rzeczywiście, łuk refleksyjny to dośc trudna broń na początek. Jeśli można, to zmienie od razu na jakiś prosty łuk.

Jak coś to jest edit u dowódcy.

[Carl]

To zdecyduj się czy chcesz przy pasie nosić kołczan czy łuk. To różnica.

Dobra, zamieniam łuk refleksyjny na krótki łuk.