[Debowy_Mocny]

Enderus nakładał ostatnie poprawki na papier, zauważył ritę kręcącą się po jego warsztacie.
Enderus podszedł do Rity i rozpoczął dyskusję.
Widzę że ci się podobają moje dzieła. Część z nich to moja duma, i część z nich pamięta pogatą przeszłość.

[REKLAMA]

[Vanilla]

-Właśnie widzę - odrzekła - sporo z nich nie rozumiem. One mogą być rewolucyjne. Tu jest jeszcze tyle do nauczenia się, cieszę się że mogę pracować pod takim zdolnym szefem - jej wzrok przeszedł z schematów i dzieł na Enderusa.
-Myślę że czasu i sposobności ku temu będzie jeszcze wiele, zwłaszcza gdy wojna już się skończy.
Po chwili ciszy dodała.
-Koła i osie powinny być gotowe na jutro lub pojutrze. Trochę mi to zajęło - sapnęła, przecierając rękawem twarz - Myślę że w takiej sytuacji dobra byłaby odrobina relaksu. Mogę liczyć na twoje towarzystwo, chociażby w solankowych źródłach? Opowiedziałbyś mi nieco więcej..

[Debowy_Mocny]

Każdy wynalazek może wywołać rewolucje w życiu cywylizacji. A te większość planów powstała za czasów kiedy to pracowałem jako inżynier w pewnej grupie najemników. W sumie miejmy nadzieję, że zdążymy z tym przed wojną, jak dobrze pójdzie to wojna się skończy naprawdę szybko.

Propozycja spędzenia wspólnego czasów solankowych źrodłach zaskoczyła inżyniera. Ale uznał że on sam też musi odpocząć, no i zaczęła dopominać mu się cheć na damskie towarzystwo. Enderus się uśmiechnął i odpowiedział.

Przyjmuję pani propozycję. Niech ja też będę miał coś z życia

[Vanilla]

-Świetnie! W takim razie spotkamy się w solankowych źródłach, jak już uda się panu załawić wszystko i skończyć na dziś pracę. Do zobaczenia!

Zakończyła tymi słowami, uśmiechnęła się i spokojnym krokiem wyszła z warsztatu.

[Debowy_Mocny]

Zatem widzimy się niedługo.
Po pożegnaniu Rity, Enderus dokańczał ostatnie poprawki w zmianach planów.
Gdy już skończył udał się na solankowe źródła. Odpocząć, by następnego dnia załtawić sprawę z gąsienicami. Tak więc wyszedł. Zamykając za sobą drzwi do warsztatu. A wszystkie plany schował Pod materacem upewniając się że nikt nie widział. I udał się na solankowe źródła.

[Debowy_Mocny]

Enderus przybył do warsztatu.
Jeśli rita już byłą przy wejściu to ją przywitał.
A jeśli nie było to poczekał, pewnie zaraz będzie.

[Vanilla]

W końcu Rita pojawiła się. Była w dokładnie tym samym fartuchu w którym się poznali, choć czysta i z uczesanymi włosami.
-Już jestem - zaśmiała się, gdy Enderus ją powitał. Oboje weszli do warsztatu.

[Debowy_Mocny]

Całkiem nieźle wyglądasz
Odpowiedział z uśmiechem Enderus. Usiadłwszy na swoim łóżku.

Zapomniałem się zapytać, ty masz już jakieś plany na przyszłość?

[Vanilla]

-Odbudowywanie zniszczonego Portu będzie nudne. Myślę że chciałabym zostać w Kopalni, pomóc budować nowe, wspaniałe urządzenia które pomogą ulepszyć nasze życie - mówiła, przechadzając się nieśmiało po warsztacie - od czasu Błysku stracono tyle technologii że pole po popisu je wielkie. Może możemy to robić razem - mruknęła, siadając tuż obok Enderusa.

[Debowy_Mocny]

Może. W sumie prędzej czy później i tak będę potrzebował zaufanego pomocnika Odpowiedział Enderus, po chwili na jego twarzy pojawił się zawadiacki uśmiech i powiedział.
Kto wie, może tym pomocnikiem będziesz ty. Kto wie czy wspólnie nie zostawimy odcisku na historii całej ludzkości

[Vanilla]

-Ano - mruknęła z zadowoleniem, wpatrując się Enderusowi w oczy. On też odwzajemnił spojrzenie. W tej chwili trwał w spoglądaniu w brązowe oczy dziewczyny, czekającej na jakiś ruch.

[Debowy_Mocny]

Enderus spojrzał na Ritę i powiedział.
Trochę ci za gorąco, mam nadzieję że ci nie będzie to przeszkadzać.
Enderus zdjął koszulę, ukazując swoja klatkę piersiową.

[Vanilla]

-Skądże znowu - odrzekła - pod ziemią w sumie jest gorąco.

Sięgnęła ręką za plecy, luzując jednoczęściowy fartuch, który po zdjęciu poleciał w róg. Pod fartuchem znajdował się czarny, dopasowany bezrękawnik i wykonane z podobnego materiału spodnie. Niezręczną ciszę, która przez chwilę trwała przerwało pytanie Rity - Długo tu już mieszkasz?

[Debowy_Mocny]

Mieszkam chyba gdzieś z miesiąc. No cóż, aż tak czasu nie liczę.
Zaśmiał się Enderus.
Czy jak na inżyniera widać że mam krzepę
Zaśmiał się Enderus napinając swoje mięśnie.

[Vanilla]

Rita nieco zdziwiła się, ale po chwili uśmiechnęła się i sięgnęła ręką w kierunku jego ramienia, przysuwając się nieco. Wpatrując się Enderusowi w oczy przesunęła dłonią po jego muskułach. Po chwili zaczęła zbliżać swoje usta do twarzy mężczyzny...