[Vanilla]

Naprędce wywłaszczeni właściciele salwowali się ucieczką na wieś. A może po prostu Carter zaproponował im lepsze warunki? Cholera wie. Grunt że teraz znacznej wielkości domek, mogący pomieścić przynajmniej kilku chorych. Wejście znajdowało się od węższej strony budynku, gdyż w szerszej ścianie po obu stronach były po trzy otwory, przez które wpadało światło słoneczne.

Endrigus obudził się na słomianej macie w samych gaciach, przykryty jakimś kocem. Nie czuł swojej ręki.. a nie, jest. Pulsujący w rytm serca ból. Obrócił głowę w lewo - na jego przedramieniu znajdował się gruby opatrunek, przewiązany co najmniej kilkoma warstwami szmaty. W opatrunek wwiązane były przeróżnego rodzaju zielska.

-Witaj, rycerzu - usłyszał obok siebie kobiecy głos. Odwrócił głowę. Śliczna elfka o długich, płowych włosach zaplecionych w dwa warkocze, swobodnie spływające na ramiona. Miała na sobie długą, białą, lnianą szatę.
-Jak się czujesz?

[REKLAMA]

[Debowy_Mocny]

Endrigus spojrzał na elfke, uśmiechnął się i powiedział.
- Bywało gorzej, taka moja robota.
Po chwili najemnik znowu się odzywa
- Twój wygląd sprawia że ja się czuję dużo lepiej
Te słowa najemnik wypowiedział tak że można było bez problemu stwierdzić że Endrigus planuje wkręcić się w dłuższą rozmowę z elfką.

[Vanilla]

Kobieta uśmiechnęła się kwieciście. Wpatrywała się z uśmiechem w Endrigusa, ukazując swoje równe, jasne i niezniszczone zęby.
-Miałeś bardzo ciężką ranę i mnóstwo szczęścia. Wyleczenie tego będzie długotrwałe i kosztowne - tutaj nieco sposępniała - Prościej byłoby uciąć, ale to chyba nie wchodzi w grę, prawda? Za Cesarstwa było inaczej. Była dostępna magia, środki, wiedza jak je wyprodukować, bo zastosować potrafimy. Tutaj zupełny regres. Jak się tutaj w ogóle znalazłeś?

[Debowy_Mocny]

- Może jest nadzieja że mój orzeł będzie miał coś z życia. Albo nie, w sumie to ja bardziej mam ją ochotę tulić przez kilka godzin Pomyślał najemnik


- Szczerze to mój ojciec kochał moją matkę a moja matka bardzo kochała mojego ojca... Lekko zachichotał się najemnik.

- Tak na serio to poprostu moja robota, podróżuję z miejsca na miejsce i tam się pomacha żelazem na jakąś bestię która komuś wejdzie na szkodę. Do tego miasta trafiłem bo w sumie nie miałem innej możliwości. A do szpitalnego łóżka trafiłem bo poprostu nie doceniłem siły takiego dużego paskudztwa no i jeszcze mnie piorun trafił, można powiedzieć że miałem poprostu jeden z tych pechowych dni. W sumie mogę wydać nawet wszystkie moje żelazne monety, byle tylko ręka była cała, zawsze się zarobi i to z nawiązką.

[Vanilla]

Elfka nieco skrzywiła się w reakcji na grubiański dowcip Endrigusa.
-Sporo osób tutaj coś tłucze, ale niewielu da się pomóc, ba nawet z niewielu cokolwiek zostaje. Spróbujemy to jakoś podwiązać, żebyś mógł chodzić.

Podeszła i uklęknęła przy najemniku, po czym wyciągnęła skądś długi pas tkaniny i przewlokła mu przez ramię i szyję, unieruchamiając rękę. Po chwili skończyła wiązać supeł. Endrigusa uderzył chemiczny zapach opatrunku.

-Powinno się trzymać, tylko opatrunek trzeba zmieniać co 5 dni. Spróbuj teraz wstać.

[Debowy_Mocny]

-Szlag, żart nie wypalił, muszę uważać bo się obrazi na mnie, a ja nie lubie jak się na mnie ładne kobiety obrażają Pomyślał Endrigus patrząc na reakcje elfki na jego żart.

Endrigus oparł się o zdrową rękę próbując wstać. Trochę mu się nogi trzęsły przez chwilę ale potem Endrigus twardo stał na nogach (Leżały przez długi czas, więc musiały się przyzwyczaić do tego że wstały).
- Nogi w porządku są Powiedział najemnik.

[Vanilla]

-A ręka? Możesz ją tak trzymać? - powiedziała, wpatrując się na reakcje i grymasy najemnika elfka.

Prowizoryczny temblak podtrzymywał rękę, ale Endrigus mimo to czuł pewien ucisk. Powinien przeżyć. Tylko komu on ma dokopać...

Zauważył że w rogu złożony jest jego ekwipunek. Na pierwszy rzut oka nic nie brakowało

[Debowy_Mocny]

Endrigus nie okazywał jakiś konkretnych grymasów.
- Raczej nie czuję bólu
Odpowiedział najemnik.
Po czym gdy spojrzał na swój ekwipunek przypomniał sobie że w bukłaku posiada jeszcze wodę ze źródeł w kopalni, może na coś się przyda. Wyciągnął bukłak, pokazuje elfce i mówi.
- W środku jest woda z solankowych żródeł w kopalni, mówią że podobno ma lecznicze właściwości, nie jestem pewien czy może się przydać, nie znam się za bardzo na medycynie

[Vanilla]

-Woda z solankowych źródeł... Myślę że raczej to nie pomoże, bardziej przydałyby się pewne zioła które niestety rosną w górach. To dobre rośliny lecznicze, ale to co mamy nawet w części nie pokryje popytu. Może dałbyś radę coś zorganizować - odrzekła elfka, patrząc się wyczekująco na Endrigusa.

[Debowy_Mocny]

- No problem w tym że jestem bardziej takim, samotnikiem. Nie mam zbytnio znajomości więc ciężko mi będzie coś konkretnego zorganizować.

Endrigus po chwili namysłu przypomina sobie że posiada mapę w której zaznaczył drogę od gór do portu (Mając zaznaczone głównie jaskinie gronga oraz jeziorko gdzie miał niemiłe spotkanie z wodną kobietą).

-Posiadam jednak prowizoryczną mapę, zaznaczone ma drogę z portu do gór, no i zaznaczyłem 2 miejsca gdzie prawdopodobnie mogłyby rosnąć zioła gdyż w tych miejscach były źródła wody zdatnej do picia. Gdybym mógł nosić miecz i tarcze to bym sam tam poszedł, jednak problemem jest że tarczy raczej nosić nie mogę, a nie mam pewności czy do tych miejsc nie przylazły kolejne, nieprzyjaźnie nastawione bestie. 1 z zaznaczonych miejsc nie jest dość daleko i przechodząc tędy nie napotkałem niebezpieczeństw, jednak niewiadomo czy teraz nie przylazł grong czy inna bestia. W każdym razie potrzebny by był ktoś nadający się do walki by eskortował mnie.

[Vanilla]

-Powiem ci tak - odrzekła elfka - Nie jestem w stanie ci załatwić żadnych towarzyszy broni. Nie mniej jednak, gdybyś dał radę zdobyć te zioła, byłabym ci bardzo wdzięczna - mrugnęła do Endrigusa - Spróbuj popytać dozorcy Cartera, Ethanelem, powinien znać sprawę. Zioła są bardzo charakterystyczne, mam zwoje które je opisują - ruszyła do pokoju odseparowanego ścianą od głównego pomieszczenia, by po chwili wrócić z cylindrycznym pojemnikiem z którego wyciągnęła długi zwój z rycinami.
-To właśnie te - zaznaczyła najemnikowi - To jak, pomożesz mi w tym?

[Debowy_Mocny]

-Hmm, coś z tego wyjdzie. No cóż pójdę do jeziorka przy górach i spróbuję przeczesać teren. Musze znaleźć te zioła, one mogą nie tylko pomóc mi, mam wrażenie że ta piękna elfka da "bardzo dobre" podziękowania. Miejmy nadzieję że jakoś tarczę nałoże, lub że nie wyskoczy grong czy cokolwiek co by wymagało odemnie użycia tarczy. Chociaż mam jeszcze magię, ale to tak samo jakbym walczył zardzewiałym mieczem, raz podziała raz zawiedzie czasami bardzo niekorzystnie dla mnie Pomyślał najemnik.

- Zobaczę co w mej mocy, trochę wydobrzeję, założę zbroję, może uda mi się nałożyć tarcze co by naprawdę by mi ułatwiło zadanie i polecę szukać ziół
Odpowiedział Endrigus

Jak Endrigus będzie gotowy, to od razu idzie do górskiego jeziorka koło lasu gdzie była kiedyś wodna panna, i rozpoczyna poszukiwanie ziół zaczynając od tego miejsca.

[Vanilla]

Nie było szans żeby Endrigus założył zbroję płytową. Prawie cała ręką była w opatrunku! Najpierw musi wymyślić jak założyć na siebie cokolwiek poza gaciami - te już miał na sobie.

-Nie forsuj się - rzuciła elfka - Z taką ręką na podboje świata nie pójdziesz. To się musi wyleczyć, jeśli w ogóle się kiedykolwiek wyleczy. Masz naprawdę poważną ranę. Odpocznij trochę...

[Debowy_Mocny]

Endrigus zauważył że teraz nie ma szans żeby polecieć.

Chyba teraz nie pójdę. No cóż, miejmy nadzieję, że będę mógł chociaż nosić tarcze. Powiedział najemnik po czym położył się i postanowił przeczekać w szpitalu do momentu, kiedy będzie mógł odziać zbroje i wyruszyć. W sumie towarzystwo elfki bardzo uprzyjemnia mu pobyt w tym miejscu więc raczej nie miał powodów do narzekań.
Endrigus miał nadzieję że nie zostanie pozbawiony możliwości noszenia tarczy, jego styl walki był głównie defensywny i opierał się też na tarczy, bez tarczy by był tylko w połowie efektywny w walce.

[Vanilla]

Endrigus odczekał w szpitalu pięć dni. W tym czasie elfka musiała zmienić mu opatrunek. Przekładaniec z ziół i wyparzonych szmat był na tyle chudy że z wielką jej pomocą i zawiązaniem nowego prowizorycznego temblaka Endrigus był w stanie założyć zbroję. Zebrał swój ekwipunek.
-Za tydzień następna zmiana - odrzekła elfka - niestety, nie mam już ziół, więc chyba ci nie pomogę. W razie czego masz zwój.

Niech posmutniała mówiąc następne słowa.

-Dłoni raczej nie odratuję.

Dziurawa tarcza Zaklęcioostrza póki co leżała w kącie.