[Vanilla]

Najemnik wyruszył w kierunku gór. Podróż była stosunkowo długa, a ranna ręka przeszkadzała mu. W końcu doszedł do strefy gdzie rozpoczynały się góry - było to już pod wieczór. Coraz bardziej ściemniało się, szukanie ziół było więc nieco utrudnione. Będzie musiał rozbić jakiś namiot, albo spać na ziemi. W górach nie było to zbyt bezpieczne, gdyż zawsze mógł pojawić się jakiś potwór..

Gdy przysiadł pod drzewem dobiegły go niepokojące hałasy z pobliskich krzaków. Chwilę potem ucichły. Kilkanaście sekund późnej - następne krzaki. Mógł iść dalej w ciemnościach lub rozbić obozowisko, co z pewnością zajmie mu długo - przecież ma niesprawną rękę..

[REKLAMA]

[Debowy_Mocny]

Endrigus postanowił bardziej oświetlić sytuacje za pomocą magii.
Używam atutu "lśnienie"

Endrigus postanowił zrobić obozowisko, jednak starał się zachować wszelką ostrożność by w razie ataku czegoś to szybko uniknąć albo zparować atak co by mu umożliwiło kontratak. Raczej jeśli to byłoby coś co by służyło większemu złu to raczej nie miałby interesu w zaatakowaniu zaklęcioostrza, to dodało mu trochę otuchy. Albo w sumie to mogło w krzakach latać niezbyt groźne dla niego zwierze.

[Vanilla]

Endrigus zaczął stawiać namiot. W pewnym momencie usłyszał jakieś sapanie dochodzące z krzaków. Wpatrywała się w niego z krzaków para lśniących, zwierzęcych oczu. Obok zauważył następną parę. Kilka metrów dalej następną.

[Debowy_Mocny]

- To pewnie wilki, ogień i światło powinny je wystraszyć
Endrigus postanowił przesączyć magie na zbroję wzmacniając lśnienie. Na szczęśie zdążył już zebrać kupke patyków na ognisko, więc postanowił zapalić, ciężko było jedną ręką ale powinno dać radę w miarę szybko to zrobić. Jednak endrigus nadal starał się nie tracić czujności na potencjalny unik lub kontratak. Na szczęście miecz był tak ustawiony że jednocześnie wyciągając broń z pochwy mógł przywitać przeciwnika cięciem od lewej.

[Vanilla]

Zapalanie ogniska? SZYBKO? Jedną ręką? Odpada. Drewno nie było aż tak suche żeby odpalić się od razu, a patyków było niewiele.

Lśnienie nie pomogło zbyt wiele. Z jednego z krzaków wynurzył się wilczy pysk. Zachęciło to inne zwierzęta - teraz było ich już z pięć. Powoli kroczyły w stronę najemnika, który sięgnął po broń.

Mimo Lśnienia ze strony wojownika wilki nadal nie odpuszczały. Najwyraźniej widziały już nie takie rzeczy, albo po prostu były desperacko głodne.

[Debowy_Mocny]

-Całę sczęście ze to tylko wilki, ta zbroja uchroniła mnie przed grongowym toporem i jadem nieumarłego pająka. Wilki prędzej połamią zęby o zbroję niż mnie zranią. Endrigus naszykował się do kontrataku jeśli któryś z wilków by się rzucił na najemnika. Zaleźnie od sytuacji albo wykonywał celne cięcie od prawej, albo potraktował wilka mocnym kopniakiem. MIał nadzieję że zrani przywódce grupy, wtedy reszta to powinna uciec. W ostatezności wyjmie z plecaka parę kawałków mięsa gronga i rzuci wilkom mając nadzieję dadzą mu spokój albo może z wilków będzie jakiś pożytek.

[Vanilla]

Jeden z wilków ruszył i skoczył na Endrigusa. Spotkało go smutne cięcie w podbrzusze, jednak swoją wagą upadł na najemnika. Następny wilk skoczył na niego od prawej - Endrigus zdążył się zamachnąć i ukatrupić przeciwnika zanim ten wyrządził mu szkodę. Następny od lewej - tego już nie dał rady powalić. Zaklęcioostrze upadło na prawy bok, czując ból jak wilk uderzył cielskiem w lewą. Znacznie utrudniło to ruchy sprawną ręką i mieczem. Ciężko będzie się teraz bronić, a trzeba będzie szybko.

Pysk wilka znajdował się blisko twarzy najemnika. Czuł na sobie oddech zwierzęcia...

[Debowy_Mocny]

Endrigus zawarczał groźnie, i spojrzał groźnym wzrokiem na oczy zwierzęcia.

Endrigus próbował wbić miecz w cielsko wilka (dokładniej w jego prawy bok), raczej ruchu nie miał wystarczająco swobody na zamach mieczem ale na wbicie ostrza da radę.

[Vanilla]

Endrigus chwycił miecz i wbił go w wilka, jednak w międzyczasie kolejny chwycił go zębami za rękę, odciągając miecz. Szarpanie na nic się zdało, zwierzę trzymało dłoń - co prawda opancerzoną - w żelaznym uścisku. Wilk który wywrócił żołnierza co prawda wyzionął ducha, jednak leżał wprost na Endrigusie, krępując mu ruchy. Nadchodziły kolejne bestie...

[Debowy_Mocny]

Endrigus postanowił użyć jedynej rzeczy jaką mógł użyć.
Wziął skupił w sobie energię magiczną. Próbował napełnić energię magiczną swoją wściekłością by magia przeobraziła się w ogień który przypali wilki.

[Vanilla]

Aktywacja zaklęcioostrza... 3, Party Hard

Endrigus nagle poczuł się sporo gorzej. Był pijany jak świnia!
-No to świetnie - pomyślał. Jeden z wilków zaatakował z rozwartym pyskiem prosto w nos Endrigusa, który szybko przechylił głowę. Wilk walnął w hełm.

[Debowy_Mocny]

Kur....

Endrigus ponawia próbe rzucenia ognistego zaklęcia

[Vanilla]

Aktywacja Zaklęcioostrza... Po 10 rzutach wypadło 2... 3

Endrigus co prawda już świecił, jednak tym razem zaświecił jeszcze bardziej niż to konieczne. Wilk który trzymał jego rękę puścił, co umożliwiło wyprowadzenie błyskawicznego ciosu i strzelenie po kufie napastnika, który jęknął i zeskoczył z najemnika. Wilki uciekły w stronę krzaków.

Zaklęcioostrze wstało. Tu jest niebezpiecznie. Mogą ponowić atak, a on może nie mieć tyle szczęścia. Tylko co on zrobi teraz, będąc jak pijane dziecko we mgle...

[Debowy_Mocny]

Endrigus nie był za bardzo w stanie podróżować dalej póki nie wytrzeźwieje, wilki mogą powrócić, ale magiczny alkohol w jego żyłach raczej nie zezwalał mu na dość racjonalne myślenie. Rozłożył namiot, wlazł do środka, postanowił spać w zbroi, owszem niezbyt wygodna opcja, ale za to większe bezpieczeństwo.
Przed snem zjadł trochę mięsa, napił się trochę wody. Przed namiotem postawił 4 kawałki grongowego mięso, tak by było widoczne. Nawet jakby przylazł jakiś mięsożerca to będzie wolał się zadowolić łatwym do zdobycia mięskiem niż męcząc się z zakutym w stal wojownikiem który jeszcze może poranić i zabić.

[Vanilla]

W końcu nastał nowy dzień. Endrigus obudził się cały i zadowolony. Miał rację - coś dokładnie opędzlowało mięso. Nawet zapędziło się wprost do jego ekwipunku i spałaszowało resztę jedzenia.

Przynajmniej przeżył.

Jest piękne rano. Ptaki ćwierkaja, promienie słoneczne odbijają się od liści na wietrze mieniąc się kaskada błysków. Rześkie powietrze pobudza do działania. Co zrobi Endrigus?