[Słowik]

"Wyprawa do Mirtu? Interesujące"

Natalia bardzo starała się ukryć jakie wrażenie wywarła na niej ta wiadomość, jednak nie do końca jej się to udało.

- No cóż, dziękuję karczmarzu. Chyba, niestety, nie będę mogła zdecydować się na dłuższą rozmowę. Możesz się jednak spodziewać, że wrócę do twojej... karczmy.

" Trzeba odwiedzić tawernę. W końcu nie codziennie grupa jakiś szalonych śmiałków decyduje się na TAKĄ wyprawę. Może być ciekawie."

To mówiąc dziewczyna wyszła, a raczej wybiegła na zewnątrz.

[REKLAMA]

[Kalkstein]

Dwójka młodo wyglądających ludzi wkroczyła do środka. Raven uważnie obserwowała otoczenie w którym się znalazła. Nigdy jeszcze nie była w karczmie.

Podeszli do lady. Jak uzgodnili wcześniej, to Eri rozpoczął rozmowę. Trzeba mu było przyznać- gadane miał.

[Faust272]

Gdy weszli do Karczmy, usiedli przy jednym ze stolików. Było tutaj tłoczno, ale nie z powodu kupców, ale zbrojnych, i to bardzo podejrzanych. Zauważyli, że pochodzili z obozu rozbitego niedaleko Baraków. Jednak to teraz nie było ważne.

Eri zapytał się do Raven siedząc przy stoliku:

- To co ja mam się zapytać? Mam kupić kilka butelek, czy dowiedzieć się skąd on to bierze?

Okoliczni zbrojni patrzyli łakomie na Raven. Była jedyną kobietą w Karczmie.

[Kalkstein]

No to jest ciekawie. Powietrze wręcz tężało od nadmiarowego testosteronu. Mało przyjemne było odczuwanie na sobie tych spojrzeń. To nie byli zwykli klienci.

-Eri, kiedy powiem gdziekolwiek słowo "miecz", to znak, że wynosimy się stąd jak najszybciej. Nie podoba mi się w jaki sposób zachowują się ci zbrojni.

-Gdybym miała jakiś lepszy destylator mogłabym uzyskać żywicę bezpośrednio z halunówki. Niestety, o posiadanie takiego sprzętu podejrzewam tutaj tylko producenta napoju, bo nie za bardzo widzę aby komukolwiek innemu się w tym mieście przydał.

- Tak czy inaczej- należy dotrzeć do tego, kto mu dostarcza produkt. Wiem, że umiesz mataczyć, ale uważaj na siebie i nie rób głupstw.

Raven uważnie obserwowała zbrojnych, którzy rozwalili się na środku jak udzielni książęta. Z wzajemnością- oni też na nią patrzyli i to raczej w celach bardzo konkretnych.

[Lowcakur]

<do karczmy wkroczył Albrecht wraz ze swoim towarzyszem Baldwinem. Rycerz rozejrzał się po ludziach obecnych w karczmie i starał się oszacować liczbę zbrojnych>

[Vanilla]

Dwóch znudzonych Portowców siedziało przy stole z kuflami w rękach. Nie wydawali się przysparzać większych kłopotów, czasem tylko przyjrzeli się otoczeniu. Ciężko stwierdzić czy wcześniej ze sobą rozmawiali, gdyż ich wzrok skupił się na Baldwinie.

Albrecht rozpoznał ich - byli tu wcześniej, gdy szukali zbiega. Żołnierze także go rozpoznali. Póki co, zachowywali ciszę.

Z innych podejrzanych rzeczy które dostrzec mogli w karczmie to młoda dziewczyna wraz z towarzyszem i zakapturzona dostać w dopasowanych szatach, stojąca przy ladzie i rozmawiająca z karczmarzem.

[MrocznyKefir]

Baldwin gromko zaśmiał się wchodząc do karczmy. Popatrzył po zebranych uśmiechając się przyjacielsko. Podszedł chwiejnym krokiem do karczmarza i rzekł gromko:
- Miodu mości karczmarzu, na koszt stojącego tam Albrechta, mojego kochanego dowódcy!
Po otrzymaniu trunku udał, że robi ogromny łyk. Następnie swym dziwnym krokiem zajął stolik niedaleko portowców. Po drodze potrącił kilku ludzi. Jeśli ktoś się na niego krzywo spojrzał - delikatnie wysuwał tasak z pochwy. To powinno każdego uspokoić.

Gdy usiadł już na krześle odwrócił się w stronę mieszkańców wrogiego miasta i rzekł głośno:
- Wyście tymi najemnikami, hę? - popatrzył po nich krzywo i uśmiechając się szpetnie - umiecie tańczyć, hę? Wiecie, walka na piąstki, taka uliczna, hę?? Która kurewka się ze mną zmierzy, hę? - udał, że robi kolejny spory łyk i wstał chwiejąc się na nogach i patrząc na jednego z nich rzekł - Pizdaś czy facet?

Oczywiście, cały chód i pijaństwo były zaplanowane. W końcu dziwne by było jak by ktoś "na trzeźwo" robił burdy. Więc trzeba udać pijanego.
Gdy jeden z nich wstał Baldwin dał mu chwilę by się przygotował. Po czym rzucił się na niego i kopnął go w klatkę piersiową ciosem, popularnie zwanym "front kickiem" po czym znów doskoczył do portowca, chwycił go za włosy, ściągnął do dołu i kopnął z całej siły kolankiem w twarz.
To po chwili winno wywołać burdę z drugim portowcem. W końcu to bardzo nie czyste zachowanie. Ale Albrecht będzie wiedział co zrobić.

[Lowcakur]

<Albrechta lekko zaskoczyło zachowanie Baldwina, ale po chwili zorzumiał jego plan i dzięki wyuczonej dyplomacji zdołał zachować kamienną twarz. Udawal powstrzymywanie Baldwina przed głupotami, jednakże po chwili dał sobie spokój, machnął ręką i odsunąl się pare kroków na bok, tak aby być bliżej najemników jak Badwina. Położył ręke na Schmeiderze i czekał na rozwój akcji>

[Vanilla]

Baldwin bez problemu zamówił miód. Niestety, udanie zrobienia dużego łyku jest nieco kłopotliwe, chociażby z kilku względów.
Rzucam k10 na zrobienie niemożliwego... 6. Kicha

Baldwin wypił spory haust miodu. Taka ilość zupełnie nie wystarczyła by w jakikolwiek sposób go wstawić. Po prostu nie poczuł różnicy.

Teraz uwaga karczmy przeszła z Raven na balujących oficerów Kopalni. Istotnie, ludzie spoglądali na nieco krzywo. Oby nie narobił sobie przez to kłopotów.

W końcu zaczepił jednego z portowców, 5. pociągając kolejny łyk miodu, który nie zrobił na nich wrażenia. Taka ilość miodu nie zwali nikogo z nóg, w tak krótkim czasie, toteż przereżyserowane zachowanie budziło podejrzenia. Wszystkich. Było to do wyjaśnienia - może pijący miał wyjątkowo słabą głowę?

-Idź sobie - odrzekł zaczepiony strażnik.

[MrocznyKefir]

- Bo co kurwa - Baldwin uśmiechnął się szpetnie i z całej siły jebnął portowca w łeb swoją głową. Warto zauważyć, że syn rodu Bordword miał na sobie hełm, na szczęście świetnie wyważony, nie przeszkadzał w takich sytuacjach mu nigdy.
Od razu po tym zamachnął się swoim kuflem i zaatakował drugiego. Chciał się z nimi pobawić za nim wyciągnie swój tasak.
- NAPIERDALAĆ PORTOWCÓW! ZA BOLGORIĘ! - wrzasnął.

[Lowcakur]

- RODACY, ZACZĘŁO SIĘ! NAPIERDALAĆ W IMIĘ OJCZYZNY! <Albrecht z tym wrzaskiem wzmocnionym poprzez swój garnczkowy hełm runął ze swoim dwuręcznym schmeiderem, na niczego nie spodziewających się najemników. Postarał się rozrąbać głowę najemnikowi uderzonemu przez Baldwina a potem ewentualnie rozsiekać drugiego. >

[Kalkstein]

Kurwa. Wchodzi człowiek do karczmy pierwszy raz w życiu, chce załatwić całkiem delikatną sprawę i od razu los częstuje go bijatyką jak z historii przy ognisku.

Sama uważnie obserwowała atakujących. Wiedziała, że coś się święci już w momencie, kiedy zauważyła mężczyznę z miodem. Niemal zakrztusił się miodem a potem poruszał się jak pijany. Jednak wprawne oko widziało, że nie poruszał się płynnie. Jakby przed każdym krokiem umysł zastanawiał się jak wykonać kolejny....

-Eri, zmiana planów. Siedź na tyłku i nie wychylaj się przed szereg.- a potem zwróciła się do mężczyzny przy stole obok - Wie pan może o co chodzi?

Kiedy rozpoczęła się bójka... cóż, nie miała zbyt wielkiego wyboru. Mogła tylko obserwować i mieć nadzieję, że będzie kogo potem zszywać. A tymczasem...

Chleba i igrzysk!

[Vanilla]

AŁ.

To, co stało się z Portowymi przekroczyło ludzkie pojęcie. Seria ostrych implementów nie zostawiła wiele ciekawego ze strażników, i tylko wykidajło stał się zagorzałym, na szczęście jedynie werbalnym, wrogiem rozbioru tychże ludzi w jego karczmie. Stół, krzesła i podłoga momentalnie ubrudziły się posoką.

-Huraa! Na PORTOWCH! - krzyczała gawiedź, przyzbrojona.

[Lowcakur]

- Jestem kapitan Albrecht von Hackfleish w służbie Bolgori! <wywrzeszczał Albrecht uciszając tłum> - Rycerz obok mnie to Baldwin, setnik, mój podkomendny. Pozwólcie, iż dam wam zadania, nie można po prostu rzucić się na Portowych. Mam lepszy plan, jak wybić ich bez większych strat naszych, a dla tym większej ich pogardy!

<Albrecht wskoczył na stół karczemny, zbryzgany w krwi najemników>

Słuchajcie ludzie, obywatele! Przepędźmy ścierwo z powrotem do ich śmierdzących gównem i tchórzostwem lepianek! Niech wracają do swych brzydkich jak orcze kurwy żon a nas, młodych i pięknych Bolgorczyków zostawią w spokoju! Wybijmy im z głowy ich zbrojne marsze za pomocą naszych toporów i mieczy! Za mną, w imię wolności, zabić zdrajców i kolaborantów! ZA MNĄ!

<Albrecht, wymachując toporem na stole w karczmie, za pomocą swoich dyplomatycznych umiejętności i dowódczej krwi starał się zebrać wszystkich ludzi z karczmy. Starał się zorientować ilu ludzi jest pod bronią.>

[Kalkstein]

I nie było kogo zszywać. Nie za bardzo rozumiała co się dzieje- nagle, bez żadnego powodu dwóch ludzi zaatakowało zupełnie nic do nich nie mających przyjezdnych. Nie żeby nie czuła ulgi z powodu zniknięcia potencjalnego zagrożenia, ale po prostu nie potrafiła zrozumieć czemu tak się stało.

Tym bardziej, że zaczęło robić się gorąco. Nagle broń powyciągała połowa karczmy. Jeśli dojdzie do jakiejś walki, to będzie miała o wiele więcej roboty niż jej się zdawało.

I jeszcze ten kapitan... Mówił do nalanych mord o "pięknych Bolgorczykach". Po co ludziom mówić takie kłamstwa? Przecież gołym okiem widać, że chłopak, którego przed chwila zaszlachtowali wyglądał lepiej jak dziesięciu tych pijaków razem wziętych?

Czekała na dalszy ciąg wydarzeń, choć chciała zostać biernym obserwatorem. Aby choć lekko zniknąć z pola widzenia trzepniętego na umyśle oficera wraz z Erim wcisnęła się w kąt pomieszczenia i obserwowała to, co niektórzy pewnie uznawać będą za początek wojny.