[Vanilla]

Usłyszał z oddali kolejny przytłumiony strzał. Chwilę potem bolesny krzyk człowieka. Flavius kopnął parę razy w drzwi, co nie dało jednak skutku. Zaczął odciągać zasuwy, które były już gorące. Konie zaczynały się coraz bardziej szarpać. Jego ręce płonęły z bólu, jednak adrenalina nie pozwalała mu na zaprzestanie. W końcu jeden z koni urwał przegrodę i rzucił się w stronę drzwi. Szlachcic, by nie został stratowanym, salwował się nurem w prawo. Koń wywalił drzwi i uciekł. Flavius, obolały nieco, wstał i wykonał dwa długie susy z stajni, jednak drogę zastąpił mu uzbrojony człowiek, który wyciągnął pistolet. Był od niego oddalony o jakieś 5 metrów. Miał przywieszony drugi pistolet i sztylet, wyglądał przynajmniej jak profesjonalny zabójca.
-Rzuć broń do rozjebię jak psa! - ryknął.

[REKLAMA]

[Vasilie]

Flavius bez wahania rzucił pistoletem i swą szablą. Zakrztusił się, i pomyślał No to teraz pięknie.... Cały czas miał wiarę w swoje umiejętności perswazji...

- Panie, nie bądź głupi, szlachcica zastrzelisz? Czy ja ci panie wyglądam na zbira? Przecież życie sobie musiałem jakoś ratować, a przez stajnie jedyna droga... czyż to nie logiczne? A teraz proszę wypuść mnie, bo tam moi przyjaciele zostali! - uważał na to co mówił. Nie chciał powiedzieć za wiele by brzmiało to jak tanie wymówki pospolitego zabójcy, ale nie mówił też za mało, by nie wyjść na idiotę.

[Vanilla]

W tej chwili usłyszał za sobą kroki. Obrócił głowę. Jeden z oponentów celował w niego z pistoletu, pozostali okrążali go z sztyletami wyciągniętymi w jego stronę.

Sorry, ale ja już śpię na żywca.

[Vasilie]

- Spokojnie panowie, nie mam broni... Proszę, niech jeden z was chociaż pójdzie i powie mi co się tam dzieje, w środku są moi przyjaciele i mój brat! - powiedział Flavius malując na swojej twarzy przejęcie.

[Vanilla]

-Druga drużyna właśnie ewakuuje ludzi - rzucił jeden ze sztyletników - na ziemię.
-Mam nadzieję że to ci skurwiele których rozwaliliśmy zajebali majora - powiedział od niechcenia strzelec, który celował w plecy Flaviusa.

[Vasilie]

-Mogę już opuścić dłonie? - spytał Flavius lekko obolałym tonem - Nie jestem przyzwyczajony do robienia ze mnie ewentualnego celu. Rozumiecie, troszkę niekomfortowo... - powiedział przyjaznym tonem.

W związku z dostarczeniem wielkiej przyjemności Faustowi, który mógł z ciekawością czytać o Twojej przygodzie, zostajesz nagrodzony:

Nowa umiejętność:
Walka wręcz (szabla) - Uczeń

Vanilię to chciałbym wycałować za poprowadzenie całej tej przygody, naprawdę dobra robota.

[Vanilla]

-Możesz - mruknął strzelec, po czym opuścił broń.
-No to panowie mamy problem. Tych wszystkich gości trzeba eskortować do Akili, do wyjaśnienia sprawy. Alternatywnie możemy rozwalić ich na miejscu.
W tym momencie nadbiegł następny żołnierz i stwierdził:
-W oberży nie przeżył nikt, oprócz ludzi na piętrze. Ich zeznania są bezwartościowe.
-Przeszukać - mruknął.
Jeden z żołnierzy podszedł i przeszukał Flaviusa. Zaintrygował go pistolet.
-Niszczyciel.. - mruknął - zapamiętam to. Spierdalaj stąd czym prędzej. Zabieraj swoje manatki.

[Vasilie]

Flavius podniósł swe bronie, przypiął do pasa, po czym poszedł do swego osiołka i wozu. Rozejrzał się, wspiął na górę i odjechał, a kierował się do pobliskiej wsi.

Kiedy był już z daleka od gospody, obrócił się by zobaczyć czy jego "więzień" jest ciągle nieprzytomny, a jeśli nie, to oblał go piwem które było w beczce.


Dzięki Faust

[Faust272]

Kelvar śledził zbiega będąc cały czas niezauważony. Sam uciekinier wyglądał na zaniepokojonego, ale to raczej należy przypisać dręczącym go wyrzutom sumienia. Jednakże cel zlecenia cały czas poruszał się zatłoczonymi traktami lub podróżował wraz ze sporą eskortą. Zabicie go bez świadków było na razie niemożliwe.

Jednak w końcu nadarzyła się okazja.

Cel zlecenia, wysoki mężczyzna o blond włosach, zielonych oczach, kilkudniowym zaroście i brudnym ubraniu, wszedł do przydrożnej oberży. Oberża wygląda jakby była po remoncie. Wymieniono meble, schody na piętro i szynkwas. Również dach wygląda na nowy. Tylko wewnętrzne, osmolone strony ścian świadczyły o pożarze.

- Coś podać przystojniaku?

Młodego asasyna zagadała piersiasta kelnerka w wieku około 40 lat. Miała piękne, długie, rude włosy, spore, mleczne piersi, grube uda, krótkie nogi, miała spory brzuch, grube palce i dłonie, krótką szyje, brązowe oczy i średnio przyjemną dla oka twarz, na której pojawiły się już znaki starzenia się (zmarszczki, obwisłe fałdki skóry, kurze łapki).

Asasyn zdążył dostrzec, jak jego cel znika na piętrze, pewnie wynajął pokój i udał się na spoczynek. Normalka, nie był tak wytrzymały jak Kelvar.

[Haladmir]

Kelvar odparł:
- Nie dziękuję, może później
Nie czekając na reakcję karczmarki, szybko wślizgnął się na piętro, tylko po to, by zobaczyć do którego pokoju wszedł mężczyzna. Po chwili znów był na dolę.
- Prosiłbym o pokój na noc, jeżeli można to na piętrze, szczytem marzeń byłby balkon, na którym mógłbym się zrelaksować w księżycową noc. -Kelvar pochylił głowę i uśmiechnął się lekko- więc jak, macie wolne pokoje?
Plan był prosty. Poczekać do wieczora, gdy cel uśnie, a następnie omijając ewentualną straż przy drzwiach, wślizgnąć się przez okno.

[Faust272]

Asasyn ominął kelnerkę, która nadęła usta urażona brakiem zainteresowania od strony młodzieńca. Już wchodził na schody, gdy karczmarz krzyknął.

- Gdzie no mi tam leziesz co? Wstęp tylko dal tych, którzy wynajęli pokoje!

Chcąc nie chcąc Kelvar wrócił do oberżysty i zamówił pokój. Oberżysta trochę podejrzliwie spojrzał na młodzieńca, ale odpowiedział:

- Nie ma u nas pokojów z balkonem, tylko jeden rodzaj pokoi od jedno- do dwuosobowych z łóżkiem i oknem. Bierzesz? 5 sztuk srebra za noc.

[Haladmir]

-Tak, biorę pokój na piętrze. Jednoosobowy. -Uśmiechnął się do karczmarza, by wyglądać bardziej naturalnie -oto 5 sztuk srebra

[Faust272]

Kelvar wszedł na górę. Był już na piętrze. Drewniany hol pachniał żywicą. To miejsce także zostało wyremontowane. Nawet dziwne, tutaj Beliaar, a tutaj dosyć prosperująca, przydrożna karczma. Widać, idzie coraz lepiej. Opłaca się poświęcać jednostki, wsie, dla dobra ogółu.

Na piętrze znajdowało się 7 pokoi. Trzy pokoje po lewej wraz ze zejściem na parter i cztery po prawej. Wszystkie po lewej były puste, bo miały otwarte drzwi. Pokojem Asasyna był pokój na samym końcu, a więc do sprawdzenia pozostały trzy pozostałe.

[Haladmir]

Kelvar poczekał do wieczora. Gdy większość normalnych ludzi już spała, on po cichu wymknął się z pokoju. Sprawdził czy przy któreś drzwi są pilnowane.
Jeżeli nie były, to sprawdza po kolei wszystkie drzwi, czy któreś nie są może otwarte.

[Faust272]

Kelvar miał szczęście. Właściciele dwóch pokoi zeszli wieczorem na dół gospody bawiąc się przy akompaniamencie muzyki. Najwyraźniej do oberży zjechali wędrowni trubadurzy. Z parteru dobiegały śmiechy, odgłosy tańców i zabawy. Zostały tylko jeden drzwi, a ponieważ coś zgrzytnęło w zamku wieczorem, asasyn domyślił się, że cel jego misji zamknął drzwi na klucz.

Pokój asasyna i celu zlecenia sąsiadowały ze sobą.