[Carl]

-Zacznę od tego, że prowadzę dziennik. Pewnego dnia postanowiłam przejrzeć stare kartki i odświeżyć sobie pamięć - rozpoczęła nudną przemowę. Miała nadzieję, że to im wystarczy. - Okazało się, że nie pamiętam zupełnie niektórych z zapisanych zdarzeń. Zupełnie jakby wspomnienia rozpłynęły się w powietrzu. Zapewne powiązane to było z moją wrażliwością na moc magiczną. Proste zaklęcie mogę zamienić w śmiercionośne, działa to jednak w dwie strony. Zabić mnie nie jest trudno. Kiedy dowiedziałam się, że mogę być sprawcą zniszczenia rodzinnej okolicy, postanowiłam przerwać jakoś działanie tej mocy. Nie chciałam robić czegoś nie będąc tego świadoma. Moje poszukiwania skierowały mnie do szkoły magicznej w Todorii. Nikt nie wiedział jak mi pomóc, jednak podobny problem, acz z odwrotnym skutkiem, miał niejaki Sharin. Ludzie mówią, że to elf. Od tego czasu szukam go, być może znalazł rozwiązanie mojego problemu. To samo stało się podczas mojej ekhem... wizyty w Instytucie. Profesor zachowywał się, jakby wiedział coś o moim problemie, dlatego szlag jasny mnie trafił, gdy zaczął mnie ignorować. Resztę już znacie. Znaczy się ucieczka i schwytanie. Skończyłam.

[REKLAMA]

[Vanilla]

-Styknie - odrzekł jeden z zakapturzonych mężczyzn - A teraz sio.
Z krzywymi wyrazami twarzy strażnicy wyszli. Osobnik, który dotychczas stał cicho zajął zwolnione miejsce przy stole, zaś drugi podszedł do elfki.
-No i co teraz zamierzasz z tym zrobić? - odrzekł.

[Carl]

Uśmiechnęła się słysząc pytanie mężczyzny.
-To proste. Pójdę do profesora jeszcze raz, a on mi wszystko wyśpiewa, ponieważ wie już na co mnie stać. Jeśli zaś nic nie powie-trudno. Nic więcej z niego i tak nie wycisnę, więc nie będzie sensu robić mu kolejnej awantury -miała już dość tej całej farsy. Dlaczego żaden z tych cwaniaków nie odważył się wystąpić jeden na jedną?- Później może sobie w jakiś sposób dorobię przed opuszczeniem miasta, bo wątpię, bym długo tu zabawiła.

[Vanilla]

-Znaczy się nie przydasz. Szkoda. - skomentował krótko.

[Carl]

-A do czego niby miałabym się przydać? - wiedziała, że nie powinna być wścibska w tej sytuacji, ale cóż. Jaka jest, taka jest.

[Vanilla]

-Wszystko zależy od tego, co potrafisz - odrzekł człowiek.

[Carl]

-Mogę usmażyć człowieka błyskawicą, miotnąć nim o sufit, ewentualnie wyciągnąć informacje i rozkochać w sobie, aby stał się bardziej podatny na perswazję. Potrafię również rozmawiać poprzez wymianę myśli. To co, przydam się jakoś?

[Vanilla]

-Pewnie coś się znajdzie. Czego chcesz w zamian?

[Carl]

-A czego mogę chcieć? Na początek przydadzą się jakieś pieniądze, potem zobaczymy. Nie ma co wybiegać w przyszłość.