[Matiddd]

Torstein, widząc straż, musiał szybko reagować. Nie było czasu, a straż podchodziła coraz bliżej... dziewczynka nie zdawała sobie sprawy z niebezpieczeństwa...Nord więc działał szybko. Lekko się zgarbił, i szybkim, acz chwiejnym krokiem ruszył ku beczce. Szedł w ten sposób, by maksymalnie zasłaniać dziecko. Sam uda zapitego bywalca karczm. W sumie będzie to dość normalne wyglądało, pod warunkiem, że zasłoni dziecko. Szybko więc ruszył ku beczce, tak, że zasłonił dziewczynkę. Sam objął beczkę, i powiedział do dziewczynki:
- Schowaj się - jednocześnie przesuwając przedmiot bliżej siebie, aby dziecko mogło się schować za beczką.

[REKLAMA]

[Vanilla]

Strażnicy w końcu podeszli do Torsteina.
-Ech.. się tak marnuje. Takie ładne dziecko, wychowywane przez takiego menela. Świat już kompletnie zszedł na psy.
-Ta, racja, Arnolf. Ostatnio też widziałem taki motyw. Dobra, tu jest w porządku, idziemy dalej.
Patrol odbił w lewo, w kierunku dzielnicy rzemieślników.

[Matiddd]

Torstein po chwili odsapnął. Ledwo się udało. Ledwo. Trzeba będzie uważać. Gdy strażnicy zniknęli z pola widzenia, Nord zaczął:
- Będziemy musieli pogadać, jak się zachowujemy w tłumie. Teraz jednak słuchaj. Najlepiej skryj się gdzieś w uliczce, gdzie nie będziesz widoczna. Nie zwracaj uwagi na ludzi. Gdyby straż do ciebie podchodziła, nic nie rób, mów, że czekasz na mamusię czy coś takiego. W razie, gdyby mnie rozpoznali, nie byłaś ze mną, tylko gdzieś tutaj się bawiłaś. Oni szukają kolosa z dziewczynką, a nie samego kolosa. A teraz schowaj się - powiedział Nord. Sam wszedł do karczmy z powrotem. Podszedł do karczmarza i powiedział:
- Bochen chleba i mały kufel piwa. Szukam jakiegoś skrybę, kogoś, kto ładnie kaligrafuje. -

[Vanilla]

Dziewczyna pokazała smutną minę i ruszyła w stronę ulicy, tuż obok.
-Dobrego skrybę - podrapał się po głowie karczmarz, podając Torsteinowi jedzenie - pogadaj pan z tamtym, o - wskazał na dobrze ubranego człowieka rozmawiającego z drugim, w ubraniu które jednoznacznie charakteryzowało go jako opryszka - Gość jest w tym całkiem niezły. Ma swoją cenę, no ale, z czegoś trzeba żyć, wiesz o czym mówię.

[Matiddd]

Torstein, chowając chleb do sakwy, skinieniem głowy "podziękował" (tfu!) karczmarzowi i odszedł od lady. Udał się prosto do wskazanego mu człowieka. Gdy podszedł do stolika dwóch jegomości, a oni się na niego spojrzeli, powiedział:
- Nie przeszkadzam? Potrzebuję profesjonalnego skryby lub kogoś, kto po prostu dobrze kaligrafuje. Karczmarz polecił mi Pana. Ile kosztuje napisanie listu i "zapomnienie" jego treści? - spytał, zaś w myślach tworzył najróżniejsze wiązanki przekleństw na wszystkich tu zgromadzonych. "Beliarze, kpisz sobie ze mnie, że muszę w ogóle z takimi śmieciami rozmawiać" - pomyślał.

[Vanilla]

-Hmm - odrzekł człowiek, spoglądając bystrze na Torsteina - Niby to nihezbyt uczciwa kwestia, no ale cóż.. z czegoś trzeba żyć. Proponuję 15 sztuk złota...

[Matiddd]

- A będzie niżej, jak dostaniesz pióro, kałamarz i kartkę od razu? - powiedział Torstein, wyciągając te przedmioty.
- Możemy zrobić tak: dam 5 sztuk złota, kałamarz i pióro na własność. Dobra oferta, w szczególności, że list ma jedynie parę zdań i dla wprawnego pisarza to jest minuta roboty. Mogę też dać 8 sztuk złota, ale przedmiotów nie daje. Jak więc będzie - spytał nord, dla którego coraz cięższe było udawanie zwykłego cywila. Normalnie by rozszarpał na strzępy skrybę za to, że próbuje się nawet targować. W puszczy siła była najlepszą walutą.

[Vanilla]

-Ach, pióro i kałamarz. Niech będzie więc 5 sztuk złota - rzekł, zabierając Torsteinowi materiały i wstając od stołu - poczekaj tu chwilę, waćpan. Idęja na zaplecze - zwrócił się do swojego rozmówcy.
Po chwili byli wraz z Torsteinem w oddzielnym pokoju, a skryba siedział przy stole z gotowym piórem.
-Co mam pisać?

[Matiddd]

Torstein, po wykonaniu zapłaty, wyjął list podyktowany dziewczynce i przeczytał go, podpierając się swoją pamięcią. Gdy list był gotowy, kazał go przeczytać skrybie, aby wychwycić jakieś zmiany. Jeśli żadnych nie będzie, nord odbierze list i przypomni skrybie, że ma zapomnieć, co tu było napisane. Następnie wyjdzie z karczmy, wcześniej dopijając piwo. Na zewnątrz pójdzie po dziewczynkę i pójdzie z nią pod klasztor, dzieląc się z nią wcześniej zakupionym chlebem.

[Vanilla]

Wszystko było w najlepszym porządku. Skryba zainkasował 5 złota i odebrał materiały. Zadowolony Nord miał teraz list przy sobie.
-To ja wracam - powiedział skryba, otwierając drzwi.

[Matiddd]

Nord, zanim chwycił kartkę, poczekał chwilkę, aż tusz wyschnie. Nie chciał rozmazać tuszu, każdy porządny skryba w końcu na to by uważał. Widząc, że skryba czeka, aż wyjdzie, Nord wyszedł z dość słabo oświetlonego pokoju. Ruszył powoli do głównej sali, i wyciągnął jedną z kopert po listach do Horacego. Wyciągnął karteczkę z treścią, i upewniając się, że nic na kopercie nie jest napisane, włożył swoją kartkę do środka. Następnie schował list do środka, i upewniwszy się, że nikt go nie obserwuje, wyszedł z karczmy, by poszukać dziewczynki.

[Vanilla]

Nord bez problemu włożył list. W końcu cóż mogło być w tym trudnego? Trudniejsze było znalezienie dziewczyny. Przeszedł ulicę, aż w pewnym momencie za ścianą domu zauważył znajomą postać. Obróciła się do niego. Jego towarzyszka nieco zmieniła swój wygląd. Włosy miała niedbale ścięte do wysokości szyi, mocno pobrudzone, jak iż miały kolor szary. Jej koszula była też sporo bardziej szara, zupełnie jakby celowo ją wybrudziła. Na głowie miała założoną czerwoną, kraciastą chustę.
-Wystarczy? - spytała się ciekawsko - W każdym razie, do czego doszedłeś i co zamierzasz?

[Matiddd]

- Teraz dobrze, nikt nie zwróci uwagi na biedaków. - powiedział Nord, obserwując dziewczynkę. Teraz wydawała mi się ona dziwnie znajoma, jak gdyby wcześniej ją spotkał... Zaraz jednak z zadumy wyrwało go pytanie dziecka. Po chwilowym zastanowieniu, odpowiedział:
- Poszukiwany przez nas skryba jest zakonnikiem, a tacy z reguły bardzo rzadko wychodzą po za mury klasztoru tak bez konkretnego powodu. W dodatku jest ryzyko, że wiadomość o morderstwie do niego niedługo dojdzie. Zawszony klecha musiał się wydzierać, ale cóż. Jak już znajdziemy skrybę, zmienię swój wygląd na bardziej...typowy. Do rzeczy - powiedział wojownik, głośno sapiąc.
- W tym liście podszyjemy się pod tego całego Horacego. Skryba ma ładne pismo, i jest wyjaśnienie, że to nie klecha w swojej osobie to pisał, toteż jest duża szansa, że zakonnik się nie domyśli. Pójdziemy teraz pod zakon. Dam ci list, a ty pójdziesz do ich biura i dasz tam list. Powiesz, że jest to dla skryby, i żeby ktoś tam go podpisał, do kogo ma to trafić. Poprosisz, by oddali jak najszybciej to możliwe, albo najlepiej spytaj, czy sama nie możesz mu tego zanieść. Sam bym poszedł, ale ty będziesz...jak to się mówi..."wiarygodniejsza" - stwierdził Torstein. Odwrócił się i splunął. Zaraz po tym oboje ruszyli pod klasztor. Wojownik, idąc tak, przypomniał sobie, że oboje są głodni. Wyjął więc chleb, podzielił się z dziewczynką, i przy okazji spytał:
- Właściwie, to jak ja mam do Ciebie mówić? -

[Vanilla]

-Po pierwsze - odrzekła - to nie skryba tylko księgowy, jest różnica. Po drugie, jestem Anette, a możesz mi mówić jak ci będzie wygodniej. A, i dzięki za chleb. Faktycznie, trochę zgłodniałam. No dobrze, pójdźmy więc pod ten nieszczęsny Zakon. Tylko nie sądzę aby straże wpuściły mnie do biura, zostawię więc list u straży. Jest zapieczętowany?

[Matiddd]

- No kur.... - urwał Torstein w połowie słowa. - całkowicie o tym zapomniałem. Cholera. Musimy wykombinować prawdziwą pieczęć, w dodatku ze znakiem kapłanów. I to jak najszybciej. Chodź, nie mamy za wiele czasu - powiedział Nord, gryząc porządny kawał chleba. Oboje szybko ruszyli z powrotem pod świątynie.