[zkajo]

Młodzi Adepci połączyli swe siły by wspomóc wojowników którzy ruszyli odbić dzielnicę. Manufaktura oraz skład handlowy były bezpieczne, chodź zniszczone. Wyzwanie stawił Zakon Białego Płomienia. Gotycka budowla w której zabarykadowali się orkowie. Bestie nie zdążyły zabarykadować jednak drzwi, a rycerze szybko dostali się do środka. Kule ognia powędrowały w stronę orków. Adepci dali świetny popis swych umiejętności. Kilku nawet przybrało formę zwierząt by pokazać orkom gdzie ich miejsce.

***

Convectum
Elf znalazł się w pierwszym szeregu. Tną orków jak tylko mógł. Kiedy tylko chłopi oraz adepci uporali się z pierwszą falą orków, pomioty beliara uciekły na wyższe piętro.

Możesz iść swoją drogą i plądrować klasztor, albo iść walczyć dalej Nie powiem ci co jest gdzie, bo nie masz pojęcia co znajdziesz na którym piętrze.

[REKLAMA]

[Convectum]

„Jakież to szczęście narażać się w pierwszym rzędzie” – przyszło elfowi na myśl. Siarczyście przeklinając pod nosem pech, który ciągle go prześladował, jak też brak szybkiej logiki, splunął pod nogi chłopa idącego obok. Inehgar postanowił nie oddalać się od brygady, gdyż tak zawsze było bezpieczniej. W pojedynkę najpewniej nie poradziłby sobie z nadmiarem orków, obsługując się dodatkowo niezaznajomioną bronią. Trzymając miecz w prostej linii szedł równym krokiem, aby być między ludźmi i żeby tylko nie wystawać. Przewidywalnym manewrem było wejście na wyższe piętro, w ten sposób i tak nie powinni pozostawić dużej ilości niedobitków, więc opuszczanie grupy było jeszcze bardziej irracjonalnym, niepotrzebnym pomysłem, niż wydawałoby się. Czekam aż coś zaatakuje ;p Stara, dobra kontra...

„Jakież to szczęście narażać się w pierwszym rzędzie” – przyszło elfowi na myśl. Siarczyście przeklinając pod nosem pech, który ciągle go prześladował, jak też brak szybkiej logiki, splunął pod nogi chłopa idącego obok. Inehgar postanowił nie oddalać się od brygady, gdyż tak zawsze było bezpieczniej. W pojedynkę najpewniej nie poradziłby sobie z nadmiarem orków, obsługując się dodatkowo niezaznajomioną bronią. Trzymając miecz w prostej linii szedł równym krokiem, aby być między ludźmi i żeby tylko nie wystawać. Przewidywalnym manewrem było wejście na wyższe piętro, w ten sposób i tak nie powinni pozostawić dużej ilości niedobitków, więc opuszczanie grupy było jeszcze bardziej irracjonalnym, niepotrzebnym pomysłem, niż wydawałoby się. Czekam aż coś zaatakuje ;p Stara, dobra kontra...

[Vanilla]

Po chwili parter był zabezpieczony. Grupka walczących stanęła na schodach przed drzwiami prowadzącymi na wyższe piętro, za nimi adepci przygotowali się do wysadzenia drzwi. Elf rzucił okiem na zwłoki. Ohydne "ozdoby" orkowej nacji odpychały go. Zauważył jednak kilka ciekawych medalionów na zwłokach.
-Wszyscy gotowi? - krzyknął jeden z adeptów.
Ranni chłopi wycofali się, zaś ci wciąż zdatni do walki zakrzyczeli euforycznie.

[Convectum]

Elf czekając, aż adepci wysadzą drzwi, podszedł bliżej do zwłok, by przyjrzeć się lepiej medalionom, wcześniej przykuwającymi jego uwagę. Gdy niespodziewanie, zanim postawił choć krok w kierunku naznaczonego umrzyka, rozbrzmiał okrzyk chłopów. „Cóż za zadowolenie”. Ciekawe z czego… Może cieszą się, że są przydatni i ratują miasto czy też po prostu siec to jedyna rozrywka? Iście zbędna wiedza. Inehgar z powrotem przyjął pozycje, wypychając kogoś z drugiego/trzeciego, nie pora w końcu na liczenie, szeregu. Niech naraża się ktoś inny. Nader wielki heroizm jest bardzo szkodliwy w zagrożeniu. Postanowił utrzymywać poprzedni plan, operując na kontrach, więc utrzymał poprzednie ustawienie oręża. Niechaj coś go napadnie...

Elf czekając, aż adepci wysadzą drzwi, podszedł bliżej do zwłok, by przyjrzeć się lepiej medalionom, wcześniej przykuwającymi jego uwagę. Gdy niespodziewanie, zanim postawił choć krok w kierunku naznaczonego umrzyka, rozbrzmiał okrzyk chłopów. „Cóż za zadowolenie”. Ciekawe z czego… Może cieszą się, że są przydatni i ratują miasto czy też po prostu siec to jedyna rozrywka? Iście zbędna wiedza. Inehgar z powrotem przyjął pozycje, wypychając kogoś z drugiego/trzeciego, nie pora w końcu na liczenie, szeregu. Niech naraża się ktoś inny. Nader wielki heroizm jest bardzo szkodliwy w zagrożeniu. Postanowił utrzymywać poprzedni plan, operując na kontrach, więc utrzymał poprzednie ustawienie oręża. Niechaj coś go napadnie...

[Vanilla]

Elf zauważył tylko że był to złoty medalion z wygrawerowanym pentagramem i czymś czerwonym w środku, lecz jego uwagę przykuła nagła eksplozja. Adepci sprawnie wysadzili drzwi i wstrzelili kilka kul do środka, po czym do pokoju wpadła fala rozszalałych ludzi.
-Braaaaaaaać! - dało się słyszeć.
Elf przygotował oręż i zaczął bieg po schodach.
-Uciekają na górę! - krzyknął któryś chłop
Elf wpadł do pokoju i zobaczył jedynie zachwyconych chłopów całych upapranych w mazi orkowej krwi. Rycerze i adepci nie wyglądali na zadowolonych. Nagle jedna z szaf wywaliła się na ziemię a z dziury za nią wyskoczyło kilku orków..

[Adepci i rycerze stoją przy prostych schodach prowadzących na drugie piętro. Inehgar obok nich, przy wejściu do pokoju. Szafa była bezpośrednio na drugim końcu pokoju. Między elfem a szafą stoją chłopi].

[Convectum]

Czemu nagle wrzawa walki zgasła? Przecież akurat teraz mają kogo znów zabić. No i z jakiego powodu wszyscy są niezadowoleni? Wybić wszystkie te kreatury z dzielnicy, to w końcu ich zadanie. Elf postanowił działać, mając na celu bitkę, acz przede wszystkim mobilizację. Układając w głowie najlogiczniejszy tekst, podszedł do ściany. Nie chciał przepychać się przez wieśniaków. Postanowił Przejść obok całego skupiska i zaatakować najbliższego orka, lecz najpierw:
-No co jest? Brać ich! – krzyknął zatrzymując się w połowie drogi, by poczekać na najprawdopodobniej szybką reakcję pozostałych. W głowie kotliły się pewne podejrzenia, ale wolał póki co ich nie przedstawiać.

Czemu nagle wrzawa walki zgasła? Przecież akurat teraz mają kogo znów zabić. No i z jakiego powodu wszyscy są niezadowoleni? Wybić wszystkie te kreatury z dzielnicy, to w końcu ich zadanie. Elf postanowił działać, mając na celu bitkę, acz przede wszystkim mobilizację. Układając w głowie najlogiczniejszy tekst, podszedł do ściany. Nie chciał przepychać się przez wieśniaków. Postanowił Przejść obok całego skupiska i zaatakować najbliższego orka, lecz najpierw:
-No co jest? Brać ich! – krzyknął zatrzymując się w połowie drogi, by poczekać na najprawdopodobniej szybką reakcję pozostałych. W głowie kotliły się pewne podejrzenia, ale wolał póki co ich nie przedstawiać.

[Vanilla]

Chłopi nie mieli za dużo do roboty. Rozpaczliwie starli się z orkami, jednocześnie raniąc ich i będąc ranionymi. Nie mniej jednak jako amatorzy mieli dużo wprawy/szczęścia. Z pomocą pośpieszyli im rycerze, adepci wstrzymali się od wysadzenia wszystkiego w powietrze. Elf, który nie stał się widocznie obiektem zainteresowania orków, mocnym ciosem mieczem odrąbał jednemu z nich rękę.

Po chwili jatka była skończona. Inehgar zajrzał za szafę.
-Uuu.. - pomyślał. Za szafą było dokładnie przygotowane małe stanowisko alchemiczne, teraz już niestety cokolwiek rozjechane przez niegdyś kryjących się tam orków.

Czarodzieje i rycerze znowu przyjęli pozycję do wysadzania drzwi. Problem stanowiło tylko że były one zwieńczeniem zwykłych, prostych schodów bez półpiętra, co znacznie utrudniało szarżę...

[Convectum]

Co tam problemy adeptów. Elf zszedł po schodach, nie zwracając na siebie zbytniej uwagi. Wrócił po medalion umrzyka. Spotykając zwłoki zachylił się nad nimi i jednym ruchem zerwał łańcuszek medalionu. Schował amulet do kieszeni, zsuwając go jak najgłębiej. Powrócił do brygady, zastanawiając się nad brakiem półpiętra. Swoją drogą schody musiałyby być solidnie przymocowane do ściany, by to się bez niego trzymało. Zależnie, od tarcia poręczy, wejście mogło być łatwe. Gdyby nie były aż takie śliskie, przejście z jednej na drugą nie powinno być trudne, ale zbyt czasochłonne. Na początek możnaby to zaproponować dla paru osób.
Jak pomyślał, tak też zrobił i poinformował o tym paru adeptów.To był zły pomysł. Teraz będę wysnuwał budowlane twierdzenia

Co tam problemy adeptów. Elf zszedł po schodach, nie zwracając na siebie zbytniej uwagi. Wrócił po medalion umrzyka. Spotykając zwłoki zachylił się nad nimi i jednym ruchem zerwał łańcuszek medalionu. Schował amulet do kieszeni, zsuwając go jak najgłębiej. Powrócił do brygady, zastanawiając się nad brakiem półpiętra. Swoją drogą schody musiałyby być solidnie przymocowane do ściany, by to się bez niego trzymało. Zależnie, od tarcia poręczy, wejście mogło być łatwe. Gdyby nie były aż takie śliskie, przejście z jednej na drugą nie powinno być trudne, ale zbyt czasochłonne. Na początek możnaby to zaproponować dla paru osób.
Jak pomyślał, tak też zrobił i poinformował o tym paru adeptów.To był zły pomysł. Teraz będę wysnuwał budowlane twierdzenia

[Vanilla]

-Szczerze mówiąc ci chłopi nie bardzo nas obchodzą - szeptem powiedział elfowi adept - Niech tam pójdą, zabiorą sobie coś i wrócą do siebie. Ostatnie słowa zagłuszyła eksplozja. I znowu powtórzyła się sytuacja, parę zaklęć wpadło do pomieszczenia, zapewnie niemiłosiernie siekąc orków. Chłopi zafascynowani pobiegli na górę, jednak orkowie zdążyli się nieco podnieść i nadziać paru chłopów na miecze. Wywiązała się bitka pomiędzy orkami zajmującymi górę i broniącymi się, a chłopami dziabiącymi orków widłami i innym sprzętem paramilitarnym.
-Idziesz czy poczekasz chwilę? - z przekąsem zapytał adept.

[Convectum]

„Rany! Ich zachowanie mnie przeraża” – raczej jasne było, że elf swoje zdanie wyraża na temat chłopów. „Niech sobie coś wezmą i pójdą do domu”, a parę adeptów da sobie radę z resztą orków? Przedziwne rzeczy się tu działy. Włożył rękę do kieszeni i przetoczył medalion zastanawiając się, czemu jemu to mówiono.
-Poczekam, nie będę się na razie ingerował w tą bijatykę – mruknął sucho w stronę adepta i stanął pod ścianą zastanawiając się, czy pokazać amulet jakiemuś adeptowi. Czekając, opatrzył dzierżony oręż, obracając rękojeść. W zasadzie to sam chciałby wiedzieć na co czeka, ale coś mu mówiło, że dobrą decyzję podjął. Jeśli tamci, chłopi, są niezdatni to oznacza, iż tu coś ciekawszego miejsce będzie miało.

„Rany! Ich zachowanie mnie przeraża” – raczej jasne było, że elf swoje zdanie wyraża na temat chłopów. „Niech sobie coś wezmą i pójdą do domu”, a parę adeptów da sobie radę z resztą orków? Przedziwne rzeczy się tu działy. Włożył rękę do kieszeni i przetoczył medalion zastanawiając się, czemu jemu to mówiono.
-Poczekam, nie będę się na razie ingerował w tą bijatykę – mruknął sucho w stronę adepta i stanął pod ścianą zastanawiając się, czy pokazać amulet jakiemuś adeptowi. Czekając, opatrzył dzierżony oręż, obracając rękojeść. W zasadzie to sam chciałby wiedzieć na co czeka, ale coś mu mówiło, że dobrą decyzję podjął. Jeśli tamci, chłopi, są niezdatni to oznacza, iż tu coś ciekawszego miejsce będzie miało.

[Vanilla]

-Huraa! - Krzyczeli chłopi, siłą rozpędu przebijając się przez orków i szlachtując ich zupełnie niezgodnie ze wszystkimi zasadami walki. Wśród potworów rozpętała się panika. Uciekali jak tylko się dało na następne piętro i pośpiesznie barykadując się. Rannych chłopów pobieżnie jeden z adeptów opatrzył magią, po czym pozwolił mu odejść. Zostało jeszcze około piętnastu chłopów. Adepci wraz z rycerzami weszli na drugie piętro.
-Świetnie nam idzie! - tubalnym głosem zawołał wojownik - tak dalej, a wkrótce te potwory posmakują co znaczy nasz gniew! Wyprzemy ich z tej dzielnicy raz na zawsze!
W międzyczasie jeden z magików obadał dziwnym zaklęciem ściany. Przygotowali się do wyważenia następnych drzwi. Elf poczuł że medalion się rozgrzewa...

[Convectum]

Inehgar wyjął ostrożnie medalion za sznur, zakrywając dłonią tak, aby nikt poza nim go nie widział. Wyjścia nie było, on się nie znał na kuglarstwie, więc podszedł do adepta badającego ściany, jedynego nie zajmującego się wyważeniem. Pokazał amulet dyskretnie, nadal kryjąc w dłoni przed pozostałymi magami. Nie odzywając się, kiwnął tylko porozumiewawczo głową, sądząc, że magowie znają się na wszelkiego rodzaju talizmanach. Z drugiej strony to dość kontrowersyjna decyzja. Adept mógłby się zaraz wydrzeć, ale po przemyśleniu nie zrobiłby tego, inaczej ściągnąłby orków. Po okazaniu przedmiotu, schował go z powrotem do kieszeni i spytał się:
-Wiesz, cóż to jest?

Inehgar wyjął ostrożnie medalion za sznur, zakrywając dłonią tak, aby nikt poza nim go nie widział. Wyjścia nie było, on się nie znał na kuglarstwie, więc podszedł do adepta badającego ściany, jedynego nie zajmującego się wyważeniem. Pokazał amulet dyskretnie, nadal kryjąc w dłoni przed pozostałymi magami. Nie odzywając się, kiwnął tylko porozumiewawczo głową, sądząc, że magowie znają się na wszelkiego rodzaju talizmanach. Z drugiej strony to dość kontrowersyjna decyzja. Adept mógłby się zaraz wydrzeć, ale po przemyśleniu nie zrobiłby tego, inaczej ściągnąłby orków. Po okazaniu przedmiotu, schował go z powrotem do kieszeni i spytał się:
-Wiesz, cóż to jest?

[Vanilla]

Adept podrapał się chwilę w głowę.
-Wygląda mi to na jakiś ichniejszy wyrób jubilerski. Haha, jubilerski, co też ja mówię. Jakby te orki się na czymkolwiek znały... Sprzedasz to pewnie na targu za jakiś grosz i będzie.

Kilka metrów dalej adept rozmawiał o czymś z rycerzem. Rozmowa była o układzie pokoi w budynku i możliwościach jego zdobywania, nic ciekawego. Rozochoceni chłopi nadal czekali. Elf zauważył że kilku z nich było już konkretnie obwieszonych paciorkami bliżej nieokreślonego pochodzenia.

[Convectum]

-Jesteś stuprocentowo pewien? „Orkowy wyrób jubilerski” raczej nie nagrzewałby się bez powodu w kieszeni – mruknął. Ton, ani barwa głosu nie przybierały na razie jakiejś cechy czy też akcentu – A oni? – Elf wskazał głową na chłopów – Też nic specjalnego? Dla mnie, to tego jest tu za dużo jak na zgrabiony klasztor – dokończył, po czym odwrócił się na pięcie i powędrował w kierunku adepta prowadzącego konwersację z rycerzem. Nie miał zamiaru po raz kolejny chwalić się znaleziskiem, tylu przysłuchać się planom.

-Jesteś stuprocentowo pewien? „Orkowy wyrób jubilerski” raczej nie nagrzewałby się bez powodu w kieszeni – mruknął. Ton, ani barwa głosu nie przybierały na razie jakiejś cechy czy też akcentu – A oni? – Elf wskazał głową na chłopów – Też nic specjalnego? Dla mnie, to tego jest tu za dużo jak na zgrabiony klasztor – dokończył, po czym odwrócił się na pięcie i powędrował w kierunku adepta prowadzącego konwersację z rycerzem. Nie miał zamiaru po raz kolejny chwalić się znaleziskiem, tylu przysłuchać się planom.

[Vanilla]

-Aaa... To już inna sprawa - powiedział adept z zaciekawieniem - sprawdzimy to później. Teraz za bardzo nie ma czasu.
Elf nie mógł już przysłuchać się planom, bo oto drzwi wyleciały z hukiem i polecieli do środka rozochoceni chłopi. Tym razem rycerze udzielili bezpośredniego wsparcia i więcej chłopów zostało rannych. Adepci od razu wysadzili drzwi do drugiego pokoju. Chłopi mieli już mniej animuszu, zaś orkowie zaczęli biec w stronę ludzi. Elf stał bezpiecznie, razem z adeptami z tyłu, osłaniała go zaś grupka chłopów i rycerzy, którzy przygotowali się na odparcie ataku..