[Vanilla]

-Zasady? - odrzekła Anette - Absolutnie nadajesz się na nosiciela tej siły - wyszeptała mu do ucha, po czym pocałowała go w policzek - Musisz tylko chcieć.

[REKLAMA]

[Matiddd]

- Dobrze więc - odpowiedział po chwili namysłu Nord. Zaraz po tym, przez chwilę patrząc się bezmyślnie w stół, dopowiedział:
- Jestem gotowy. Co w takim razie teraz? -

[Vanilla]

-Chodźmy na górę - odrzekła Anette.

[Matiddd]

- Dobrze więc - odpowiedział niepewnie Nord, ruszając za raz za dziewczynką. Z jednej strony kusiła go możliwość rozpoczęcia słodkiej rzezi i wyrycia swojego imienia w pamięci wszelkich żyjących istot. Z drugiej jednak strony ta moc mogła okazać się bronią obosieczną i dusza Norda mogła zostać zniszczona. Jednak pokusa zadania cierpienia innym wygra~ła, i wojownik zdecydował się na sprzedanie swojej duszy. Otworzył drzwi od swojego pokoju, po czym oboje weszli do środka. Torstein zamknął pokój, i czekał na rozwój wydarzeń.

[Vanilla]

Anette podwinęła rękaw, dobyła sztyletu i wykonała długie cięcie. Krew spłynęła jej po ramieniu.
-Pij - odrzekła władczym głosem.

[Matiddd]

Nord zaczął posłusznie wykonywać polecenia Anette. Schylił się więc, i zaczął pić krew, tak, jak mu nakazała. Młoda krew, taka jest najlepsza, stwierdził.

[Vanilla]

W pewnej chwili Nordowi zrobiło się ciemno przed oczami. Anette przytuliła go mocno do siebie. W tym momencie zemdlał.

---

Obudził się leżąc na łóżku. Czuł się fatalnie. Głowa bolała go w sposób nie do zniesienia, a mięśnie jeszcze bardziej. Otworzył oczy. Zobaczył nad sobą twarz Anette.
-Będziesz żył - stwierdziła.

[Matiddd]

- Aaaargh....co się dzieje... - warknął przez zęby Nord, wijąc się w bólu. Przez całe swoje życie nie czuł jeszcze takich agonii, jak teraz.
- Co teraz... - spytał Torstein, próbując mimo bólu skupić się na rozmowie z dziewczynką. Czuł, jak mu żyły zaraz pękną, a głowa zaraz wybuchnie.

[Vanilla]

-Teraz jesteś ucieleśnieniem Zła. Masz dostęp do jego mocy. Pasuje nam teraz przywołać twoją zbroję, tarczę i miecz. To jak wydobrzejesz. A, tak swoją drogą - powiedziała, całując go - 250 kilometrów od Telding jest półmilionowa armia truposzy, czekająca na twoje wezwanie.

[Matiddd]

- Dobra. Teraz daj mi odpocząć, muszę pozbierać myśli - powiedział Nord, dając w ten sposób do zrozumienia dziewczynie, że chce zostać sam. Gdy Anette już wyszła, Torstein złapał się za głowę. Targały nim najróżniejsze emocje. Mógł wreszcie zemścić się za wszystkie krzywdy, które mu ludzie wyrządzili. Teraz każdy zasmakuje jego zemsty, wszyscy będą bali się jego imienia, a on odbierze sobie to, na co zawsze zasługiwał. Jego myśli powędrowały ku wszystkim jego oprawcom, którzy teraz są dla niego jak małe robaki. Z tą myślą Nord wstał z łóżka, i poszedł do Anette. Skoro jego los jest już przypieczętowany, niech chociaż spełni swoje pragnienia przed tym, co teraz jest nieuchronne.
- Dobrze. Powiedz mi teraz, kiedy osiągnę pełnie mocy i co teraz mogę. Zanim ruszę po tych truposzy, zabawię się trochę - powiedział wojownik do dziewczyny, uśmiechając się złowieszczo.

[Vanilla]

Anette przytuliła go.
-Za dzień, dwa osiągniesz pełnię mocy. Przyzwiesz wtedy swoje uzbrojenie. Może być? - odrzekla, całując go ponownie. Tym razem nieco ulżyło mu to w bólu.

[Matiddd]

- Dobrze...czy teraz jestem w stanie zająć się swoją zemstą? Szkoda tracić czasu na unicestwienie tego ohydnego, zdeprawowanego miasta. - powiedział Torstein, przytulając Anette do siebie.

[Vanilla]

-Jeśli tylko czujesz się na siłach.. Jednak sugeruję, aby jeszcze trochę.. odpocząć - odrzekła, mrugając okiem i wracając z Torsteinem do pokoju.

[Matiddd]

Nord, choć całkowicie wypompowany i wyprany, w mig zrozumiał, co dziewczyna miała na myśli, i dlatego ochoczo dał się zaprowadzić do pokoju. Będąc już w środku zamknął drzwi, po czym błyskawicznie zaczął ściągać z siebie ubranie. Widząc, że dziewczę już roznegliżowane, rzucił ubranie w kąt i....


oboje poszli spać. Dobranoc.

[Vanilla]

Nord następnego dnia obudził się. Dobudził Anette, leżącą na jego łóżku, po czym szybko i sprawnie doszli do siebie. Torstein nie czuł już bólu, przeciwnie, czuł się dużo silniejszy. Teraz był gotowy na wymierzanie sprawiedliwości, jakkolwiek pojętej.