[Tulkas]

Przed wejściem do kanałów stróżowała dwójka starszych strażników których sądząc po bandażach pozakładanych na różne części ciała byli ranni co eliminowało ich z nadchodzącej walki znudzonym wzrokiem omiatali wejście i rozmawiali cichymi głosami. Ich całkowity spokój zburzył oddział który wparował truchtem do małego pomieszczenia w którym znajdowała się jedyna krata prowadząca do kanałów a teraz zabarykadowana i nieużywana spokojnie rdzewiała. Oddział składał się z 11 osób których wygląd nie wróżył niczego dobrego. Podczas gdy zaskoczeni strażnicy zaczęli przypatrywać się oddziałowi nieznacznie kładąc ręce na rękojeściach mieczy z oddziału wyłonił się Tulkas i zmierzył "oddział" wzrokiem zagryzając wargi i przypatrując się każdemu z osobna. Wiedział doskonale że jego "oddziałowi" nie wróżono zwycięstwa więc użyczono mu w większości z recydywistów i kryminalistów którzy mimo swej dzikości znali się na wojennym rzemiośle i nienawidzili orków. Tulkas sam nie wróżył sobie ani tym ludziom większych szans na przeżycie lecz postanowił mimo to spróbować.
- Jestem Tulkas i jestem waszym kapitanem - zaczął - zostaliście przydzieleni do oddziału który ma się przekraść na tyły miasta i poużywać sobie na orkach. Żądam od was odwagi, zaciętości i posłuszeństwa! W zamian oferuje wam ciekawe życie i wypchanie waszych sakiewek oraz spore łupy. Od dzisiaj jesteście pod moją insurekcją!
Insurekcja - powstanie zbrojne. Dziękuję za uwagę
mój błąd. Ale z drugiej strony ogłaszam powstanie przeciw zielonym a to moje siły zbrojne. Powstanie nazwę swoim imieniem
____________________________________________________________________


11 postaci powoli posuwało się brodząc po kostki w ściekach. Po ponad półgodzinnym marszu dotarli do sporego wyjścia z kanałów napięcie dało odczuć się w powietrzu. Sapieha który cieszył się największym szacunkiem a który został mianowany przez Tulkasa na wachmistrz wiem że to sierżant w kawalerii ale to fabuły wymagania wychylił powoli głowę po czym wyszedł bezszelestnie na pustą uliczkę która znajdowała się w jakimś mało uczęstrzanym miejscu. Po chwili cały oddział wyłonił się z rynsztoków i bezszelestnie ustawił się przy ścianie.
- pamiętajcie możecie grabić do woli tylko orków. Inaczej sam was powieszę!
Po tym małym przemówieniu Tulkas wraz z oddziałem zaczął się przekradać w stronę głównej ulicy.

Przed wejściem do kanałów stróżowała dwójka starszych strażników których sądząc po bandażach pozakładanych na różne części ciała byli ranni co eliminowało ich z nadchodzącej walki znudzonym wzrokiem omiatali wejście i rozmawiali cichymi głosami. Ich całkowity spokój zburzył oddział który wparował truchtem do małego pomieszczenia w którym znajdowała się jedyna krata prowadząca do kanałów a teraz zabarykadowana i nieużywana spokojnie rdzewiała. Oddział składał się z 11 osób których wygląd nie wróżył niczego dobrego. Podczas gdy zaskoczeni strażnicy zaczęli przypatrywać się oddziałowi nieznacznie kładąc ręce na rękojeściach mieczy z oddziału wyłonił się Tulkas i zmierzył "oddział" wzrokiem zagryzając wargi i przypatrując się każdemu z osobna. Wiedział doskonale że jego "oddziałowi" nie wróżono zwycięstwa więc użyczono mu w większości z recydywistów i kryminalistów którzy mimo swej dzikości znali się na wojennym rzemiośle i nienawidzili orków. Tulkas sam nie wróżył sobie ani tym ludziom większych szans na przeżycie lecz postanowił mimo to spróbować.
- Jestem Tulkas i jestem waszym kapitanem - zaczął - zostaliście przydzieleni do oddziału który ma się przekraść na tyły miasta i poużywać sobie na orkach. Żądam od was odwagi, zaciętości i posłuszeństwa! W zamian oferuje wam ciekawe życie i wypchanie waszych sakiewek oraz spore łupy. Od dzisiaj jesteście pod moją insurekcją!
Insurekcja - powstanie zbrojne. Dziękuję za uwagę
mój błąd. Ale z drugiej strony ogłaszam powstanie przeciw zielonym a to moje siły zbrojne. Powstanie nazwę swoim imieniem
____________________________________________________________________


11 postaci powoli posuwało się brodząc po kostki w ściekach. Po ponad półgodzinnym marszu dotarli do sporego wyjścia z kanałów napięcie dało odczuć się w powietrzu. Sapieha który cieszył się największym szacunkiem a który został mianowany przez Tulkasa na wachmistrz wiem że to sierżant w kawalerii ale to fabuły wymagania wychylił powoli głowę po czym wyszedł bezszelestnie na pustą uliczkę która znajdowała się w jakimś mało uczęstrzanym miejscu. Po chwili cały oddział wyłonił się z rynsztoków i bezszelestnie ustawił się przy ścianie.
- pamiętajcie możecie grabić do woli tylko orków. Inaczej sam was powieszę!
Po tym małym przemówieniu Tulkas wraz z oddziałem zaczął się przekradać w stronę głównej ulicy.

[REKLAMA]

[kastyl]

Z początku banda, wyrywkowo nazwana oddziałem, niezbyt ochotnie słuchała Tulkasa, zwłaszcza gdy ten doszedł do momentu przedarcia się na tyły wroga, gdzie będą otoczeni przez orków. Natomiast, gdy ich nowo mianowany dowódca wspomniał o łupach i pełnych sakiewkach, większość oddziału zaczęła wyrażać większe zainteresowanie wyprawą.
- Pełne sakiewki? - ktoś zapytał. Inny krzyknął
- Na pohybel orkowym ścierwom. Zabili mi rodzinę, więc ja mam zamiar się zemścić! - Te, oraz inne okrzyki świadczyły, że "ekipa" była chętna do bitki.


Sorki, przeoczyłem kontynuacje, bywa.

Na drodze nie było zbyt dużo orków, natomiast tuż przed wyjściem z głównej uliczki Tulkas usłyszał "rozmowę" orków. Najprawdopodobniej było ich tylko kilku, ale tylko tylu słyszał.

Sytuacja przedstawia się tak:
Tulkas z żołnierzami stoją jakieś 10 metrów od wyjścia, skąd słychać rozmowę

[Tulkas]

Tulkas popatrzył na swoich "żołnierzy" i przyłożył palec do ust co symbolizowało ciszę. Powoli i ostrożnie pochylił się i wraz z oddziałem zaczął skradać się w kierunku skąd pochodziły głosy orków. Skradając się dziękował bogu że wybrał ludzi z przeszłością kryminalną którzy dzięki wielkiemu doświadczeniu i praktyce posuwali się bezszelestnie.

Tulkas popatrzył na swoich "żołnierzy" i przyłożył palec do ust co symbolizowało ciszę. Powoli i ostrożnie pochylił się i wraz z oddziałem zaczął skradać się w kierunku skąd pochodziły głosy orków. Skradając się dziękował bogu że wybrał ludzi z przeszłością kryminalną którzy dzięki wielkiemu doświadczeniu i praktyce posuwali się bezszelestnie.

[kastyl]

Oddział skradał się do wyjścia uliczki. Na głównej ulicy stało 8 orków. Na szczęście byli oni lekko uzbrojeni. 4 miało topory, reszta kiepskiej jakości miecze. Dwóch najwyraźniej właśnie się ze sobą sprzeczało, a reszta przyglądała się temu w milczeniu. Nieco dalej stała kolejna grupa orków, tym razem dużo większa.

[Tulkas]

Tulkas nadal się pochylać ruszył z wyciągniętym jeszcze w kanałach mieczem w ręce z milczeniem i nienawiścią wypisaną na twarzy. Powoli wraz ze swoim oddziałem podążał bezszelestnie w stronę orków. Po chwili Gdy znalazł się w zasięgu rąk orków podniósł się i trzymanym w obu rękach mieczem uderzył straszliwie na głowę najbliższego orka obserwując jak jego kompani robią to samo od razu zaciągając truchła orków w ciemność.

Tulkas nadal się pochylać ruszył z wyciągniętym jeszcze w kanałach mieczem w ręce z milczeniem i nienawiścią wypisaną na twarzy. Powoli wraz ze swoim oddziałem podążał bezszelestnie w stronę orków. Po chwili Gdy znalazł się w zasięgu rąk orków podniósł się i trzymanym w obu rękach mieczem uderzył straszliwie na głowę najbliższego orka obserwując jak jego kompani robią to samo od razu zaciągając truchła orków w ciemność.

[Faust272]

Tulkas skryty w cieniu maszerował w stronę orków. Ogólny hałas tłumił jego i jego oddziału kroki. Tulkas uderzył orka zachodząc go od tyłu pięknie przymierzając i wymierzając cios między płyty pancerza chroniącego płuca (do gardła była za daleko, orki cholernie są wysokie). Podobny ruch zrobiło 4 innych żołnierzy. W chwili zadania skrytobójczego ataku reszta kompani z krzykiem rzuciła się na orków. Element zaskoczenia był błogosławieństwem, zanim zielonoskórzy pojęli o co chodzi, padło kolejnych 6 orków. Pozostali orkowie rzucili się do ucieczki, niektórzy z nich odrzucali ciężkie topory i młoty, aby łatwiej było biec. Po chwili ostatni żyjący jeszcze orkowie zginęli w szybkiej szermierce. Po uciekinierach nie było już śladu, zniknęli w meandrach korytarzy.

Ogólny wynik:
straty orków: 16
straty ludzi: 0

+ 75 EXP

[Tulkas]

Uśmiech przemknął po twarzy człowieka po spektakularnym zwycięstwie bez strat własnych:
- szybko przeszukajcie ich! Co przy nich to wasze! - po czym zaczął podchodzić kolejno do każdego orka i wycinając im poprędce na twarzy dwoma szybkimi i letkimi ruchami literę "T":
- teraz szybko w stronę bramy! - po czym wraz z oddziałem ruszył w stronę bramy przemykając bocznymi uliczkami.

Uśmiech przemknął po twarzy człowieka po spektakularnym zwycięstwie bez strat własnych:
- szybko przeszukajcie ich! Co przy nich to wasze! - po czym zaczął podchodzić kolejno do każdego orka i wycinając im poprędce na twarzy dwoma szybkimi i letkimi ruchami literę "T":
- teraz szybko w stronę bramy! - po czym wraz z oddziałem ruszył w stronę bramy przemykając bocznymi uliczkami.

[Faust272]

Oddział przeszukiwał ciała, a Tulkas wycinał na nich swoje znaki identyfikacyjne. Całość zajęła około 5 minut. Co prawda orkowie nie mieli przy sobie dużo złota, ale podczas wojny dużo lepszą walutą była broń, zbroje i inne akcesoria.

Po chwili oddział wymaszerował i bezpiecznie przekroczył bramę.