[kastyl]

Argon i Aethelred dostali się tutaj przez portal, minęli przedsionek z pułapkami i idą korytarzem. Są z Nandorem, kapłanem.

Kiedy szliście przez korytarz, usłyszeliście dziwne odgłosy dobiegające jakby ze ścian. Przypominały one jakieś jęki. Sam korytarz był na 4 metry szeroki a strop był półkolisty. Nie było już różnokolorowych kafelków.
- Dziwne są te odgłosy, nie podobają mi się. - Nandor był wyraźnie zestresowany.

[REKLAMA]

[Argon]

Drużyna nadal szła dalej, przypatrując się uważniej ścianom, po ostatniej niemiłej niespodziance. Argon cały czas wypatrywał jakichś oznak życia (lub nieżycia) w tym miejscu, i wypatrując upragnionego końca tego korytarza.

Idziemy formacją kolumna: Aethelred na czele, pośrodku kapłan, ja na końcu.

Drużyna nadal szła dalej, przypatrując się uważniej ścianom, po ostatniej niemiłej niespodziance. Argon cały czas wypatrywał jakichś oznak życia (lub nieżycia) w tym miejscu, i wypatrując upragnionego końca tego korytarza.

Idziemy formacją kolumna: Aethelred na czele, pośrodku kapłan, ja na końcu.

[kastyl]

Kiedy szliście dalej, odgłosy były coraz głośniejsze. Nagle zastąpił je jeden przeraźliwy krzyk i na waszych oczach z sufitu spłynęła dziwna postać. Była półprzezroczysta, miała długie szpony i wisiała w powietrzu kilkanaście metrów przed wami. Nandor krzyknął:
- SPEKTRA, UCIEKAJCIE! - Po czym uciekł w kierunku wejścia. Postać ruszył w waszym kierunku, trzymając ręce przed sobą.

[Argon]

Argon był zaskoczony biegiem zdarzeń. Nie spodziewał się tu duchów.
- Nandorze, niee..
Machnął ręką do Aethelreda, aby pobiegł za kapłanem. Sam, próbował coś zaradzić na zjawę. Wiedział, że konwenconalna broń na nic się nie zda w tej walce. Próbował przemówić do istoty, pokładając nadzieję w tym, iż spektra nie jest wrogo nastawiona. Wszak nie wszystkie duchy są złe:
- Witaj! Wiedz, że przybywamy w pokoju, i nie chcemy zakłucać niczyjego spokoju. Jeśli łaska, proszę wysłuchaj mnie..

W przypadku, gdy zjawa chce mnie zaatakować robie unik.

Argon był zaskoczony biegiem zdarzeń. Nie spodziewał się tu duchów.
- Nandorze, niee..
Machnął ręką do Aethelreda, aby pobiegł za kapłanem. Sam, próbował coś zaradzić na zjawę. Wiedział, że konwenconalna broń na nic się nie zda w tej walce. Próbował przemówić do istoty, pokładając nadzieję w tym, iż spektra nie jest wrogo nastawiona. Wszak nie wszystkie duchy są złe:
- Witaj! Wiedz, że przybywamy w pokoju, i nie chcemy zakłucać niczyjego spokoju. Jeśli łaska, proszę wysłuchaj mnie..

W przypadku, gdy zjawa chce mnie zaatakować robie unik.

[kastyl]

Zjawa sięgnęła do piersi Argona. Ten chciał zrobić unik, ale coś go zmroziło. Człowiek poczuł w sercu przeraźliwe zimno. Zanim owe uczucie przebiegło przez całe ciało człowieka, udało mu się odzyskać władzę nad ciałem. Odskoczył na małą odległość. Argon ciężko dyszał, jakby przebiegł całe Telding dookoła.

[Argon]

Widząc, że zjawa nie jest zbyt towarzyska, Argon rzucił się do ucieczki za Aethelredem, który właśnie zniknął już za zakrętem. Teraz pozostała mu już ucieczka...Był bardzo zmęczony i wyczerpany, nie wiedział, czy ma jeszcze siłę biec.

Widząc, że zjawa nie jest zbyt towarzyska, Argon rzucił się do ucieczki za Aethelredem, który właśnie zniknął już za zakrętem. Teraz pozostała mu już ucieczka...Był bardzo zmęczony i wyczerpany, nie wiedział, czy ma jeszcze siłę biec.

[kastyl]

Dziwne zmęczenie nie spowolniło człowieka. Dobiegł do zakrętu i dalej do komnaty. Kiedy miał wbiec do komnaty, znów poczuł przeraźliwy chłód. Lecz kiedy tylko wszedł do komnaty z posągiem, uczucie znikło. Kiedy Argon, Aethelred i Nandor odwrócili się, spostrzegli że zjawa nie może wejść do tej komnaty. Najwyraźniej jakieś zaklęcia chronią tą komnatę.
- To jest spektra. Tutaj nie może wejść, bo jakieś zaklęcie nas ochrania. Tego potwora nie może zabić zwykła broń, a nie wiem, czy magiczna coś na niego poradzi. Można go ubić magią, lub odegnać go. Niestety, ja nie mam tak wielkiej mocy, żeby ją odegnać. A nie znam czarów ofensywnych. Potrzebujemy pomocy jakiegoś maga. - Kapłan dyszał ciężko ze zmęczenia i strachu.

[Argon]

EDIT:

Argon zamyślił się.
- Hmm, rozumiem, potrzebujemy maga...No cóż, panowie. Musimy chyba zawrócić z powrotem do miasta. Chyba znam odpowiednią osobę...Zaczekajcie tu, ja zaraz wrócę z jakimś magiem...

Powiedziawszy to, przeteleportował się z powrotem na plac. Tam, poświęcając trochę czasu, znalazł pewną postać, którą wcześniej znał z widzenia, ale uznawał ją (po wyglądzie) za maga ofensywnego. Spróbował zagadać:
- Witaj, magu. Nie mam zbyt wiele czasu...musisz nam pomóc. Zaatakowała nas zjawa, której nie można zabić żadnym orężem. Proszę, czy zechcesz nam pomóc? Musimy się teleportować przez ten monument...

EDIT:

Argon zamyślił się.
- Hmm, rozumiem, potrzebujemy maga...No cóż, panowie. Musimy chyba zawrócić z powrotem do miasta. Chyba znam odpowiednią osobę...Zaczekajcie tu, ja zaraz wrócę z jakimś magiem...

Powiedziawszy to, przeteleportował się z powrotem na plac. Tam, poświęcając trochę czasu, znalazł pewną postać, którą wcześniej znał z widzenia, ale uznawał ją (po wyglądzie) za maga ofensywnego. Spróbował zagadać:
- Witaj, magu. Nie mam zbyt wiele czasu...musisz nam pomóc. Zaatakowała nas zjawa, której nie można zabić żadnym orężem. Proszę, czy zechcesz nam pomóc? Musimy się teleportować przez ten monument...

[Dragon]

Czy można uznać, że mnie znaleźli? Jak tak to teraz coś napisze, jak nie, to po prostu powiedz, że musi być to bardziej skomplikowane.

Thart znalazł się... no gdzie? Towarzysze mu nie powiedzeli. Zapytał się ich cicho, a jeden z nich mruknął:
- To coś w stylu labiryntu... - Thart zamyślił się. Po co go tu ściągnęli. Lecz zaraz znów dostał odpowiedź. Zostali zaatakowani. Przez zjawę. Przez spektrę. Thart już wiedział dosyć. Był tu kapłan i dwóch wojowników. Oni nie mogli zniszczyć spektry, gdyż nie mieli magicznych rzeczy, czarów ofensywnych. Kapłan mógł ich tylko chronić. Thart natychmiast się rozglądnął:
- Gdzie ona jest? - zapytał. Po raz kolejny, tym razem Argon powiedział mu, że za drzwiami.
- Argonie, gdy będę gotów, powiem Ci abyś otworzył drzwi - powiedział - na moje polecenie. Mag skupił się maksymalnie, nie myślał o niczym innym. Jego myśli były zebrane w okół jednego czaru, który mógł coś zrobić. Gdy już poczuł przypłym energii, spływający mu po ciele, zebrał ją praktycznie całą i krzyknął, jeszcze zanim rzucił czar:
- Argonie, już otwieraj drzwi! - krzyknął po czym machnął kosturem w stronę otwierających się drzwi i krzyknął jakby innym i bardziej głębokim głosem:
-Ura mihira! - po czym wypuścił magię w określonym kierunku.

Czy można uznać, że mnie znaleźli? Jak tak to teraz coś napisze, jak nie, to po prostu powiedz, że musi być to bardziej skomplikowane.

Thart znalazł się... no gdzie? Towarzysze mu nie powiedzeli. Zapytał się ich cicho, a jeden z nich mruknął:
- To coś w stylu labiryntu... - Thart zamyślił się. Po co go tu ściągnęli. Lecz zaraz znów dostał odpowiedź. Zostali zaatakowani. Przez zjawę. Przez spektrę. Thart już wiedział dosyć. Był tu kapłan i dwóch wojowników. Oni nie mogli zniszczyć spektry, gdyż nie mieli magicznych rzeczy, czarów ofensywnych. Kapłan mógł ich tylko chronić. Thart natychmiast się rozglądnął:
- Gdzie ona jest? - zapytał. Po raz kolejny, tym razem Argon powiedział mu, że za drzwiami.
- Argonie, gdy będę gotów, powiem Ci abyś otworzył drzwi - powiedział - na moje polecenie. Mag skupił się maksymalnie, nie myślał o niczym innym. Jego myśli były zebrane w okół jednego czaru, który mógł coś zrobić. Gdy już poczuł przypłym energii, spływający mu po ciele, zebrał ją praktycznie całą i krzyknął, jeszcze zanim rzucił czar:
- Argonie, już otwieraj drzwi! - krzyknął po czym machnął kosturem w stronę otwierających się drzwi i krzyknął jakby innym i bardziej głębokim głosem:
-Ura mihira! - po czym wypuścił magię w określonym kierunku.

[Aethelred]

Aethelred zamyślił się i rzekł:

- A nie możemy tak po prostu ominąć ją lub ją zmylić? Mogę przez chwilę ją zająć, wtedy wy po prostu przebiegniecie przez korytarz.

Aethelred zamyślił się i rzekł:

- A nie możemy tak po prostu ominąć ją lub ją zmylić? Mogę przez chwilę ją zająć, wtedy wy po prostu przebiegniecie przez korytarz.

[kastyl]

Primo, tam nie było żadnych drzwi. Secundo, byście coś napisali na placu żebraków. A na koniec to strzelanie w ślepo nic tu nie pomoże.Aethelred, czym chciałbyś ją zająć? Przemianą ciebie na swoje podobieństwo?

Thart wystrzelił pocisk w przestrzeń korytarza. Pocisk przeleciał przez całe pomieszczenie, po czym z trzaskiem wbił się w ścianę. Odłupał kawałek, ale poza tym nic się nie stało.

[Dragon]

- Dobra, tutaj jej na razie nie ma - mruknął - nie ma co czekać, trzeba iść, w drodze jak ją spotkamy postaram się ją zatrzymać - rzekł uśmiechając się lekko - a teraz przez pewien czas, proszę mi nie przerywać gdyż muszę się porządnie skupić...
Oczywiście, że z Wami idę, tylko zapomniałem Ci odpowiedzieć. Teraz zbieram energię, na kolejne spotkanie. Ale ZUOOO.

- Dobra, tutaj jej na razie nie ma - mruknął - nie ma co czekać, trzeba iść, w drodze jak ją spotkamy postaram się ją zatrzymać - rzekł uśmiechając się lekko - a teraz przez pewien czas, proszę mi nie przerywać gdyż muszę się porządnie skupić...
Oczywiście, że z Wami idę, tylko zapomniałem Ci odpowiedzieć. Teraz zbieram energię, na kolejne spotkanie. Ale ZUOOO.

[Argon]

Cała czwórka ruszyła dalej. Dwaj wojownicy poruszali się na czele kolumny, za nimi szli Nandor, jeszcze trochę przestraszony i THART, który cały czas szedł w skupieniu. Widocznie skupiał swoją energię. Wszyscy szli powoli, wyczekując nadal spotkania ze spektrą.

Dragonie: EDIT ;p

Cała czwórka ruszyła dalej. Dwaj wojownicy poruszali się na czele kolumny, za nimi szli Nandor, jeszcze trochę przestraszony i THART, który cały czas szedł w skupieniu. Widocznie skupiał swoją energię. Wszyscy szli powoli, wyczekując nadal spotkania ze spektrą.

Dragonie: EDIT ;p

[Dragon]

Arhhh, nie Dragon. Nie dał bym sobie tak DEBILNEGO imienia mej postaci. Zwę się Thart.
PozDrawiam

Arhhh, nie Dragon. Nie dał bym sobie tak DEBILNEGO imienia mej postaci. Zwę się Thart.
PozDrawiam

[kastyl]

Taak, tylko na to czekałem buhahaha (szatański śmiech)

Argon, idący na samym przedzie usłyszał znów te dziwne pojękiwania. Ale tym razem dobiegały one od tyłu! Kiedy przystanął i odwrócił się, zobaczył, jak zjawa właśnie wyciąga rękę w stronę Tharta. Najwyraźniej starała się wyeliminować najgroźniejszego dla siebie wroga.

Tylko Argon ma ruch, reszta jest nieświadoma. Nu, to od ciebie zależy, co się stanie ;] Jak ja uwielbiam takie sytuacje hehe