[Dragon]

Thart prawie się przewrócił:
- O rzesz kurwa! Co ta spektra ze mną zrobiła! - pół człowiek był wyraźnie przerażony - nie czuł większej różnicy, lecz wiedział, że musi wyglądać okropnie. Ubrał natychmiast kaptur i rękawice:
- Nie patrzcie na mnie proszę - poprosił Thart - nie chcę abyście mnie widzieli w takim stanie - po czym sam próbował magii, aby się jakoś uzdrowić. Skupił się na swoim ciele najmocniej jak mógł i starał się wymówić formułkę.
Czy coś większego się ze mną stało? Chodzi mi o to, czy zyskałem lub straciłem jakiegoś umiejętności, np. jak przerażający, ale zamrożenie dotykiem.

Thart prawie się przewrócił:
- O rzesz kurwa! Co ta spektra ze mną zrobiła! - pół człowiek był wyraźnie przerażony - nie czuł większej różnicy, lecz wiedział, że musi wyglądać okropnie. Ubrał natychmiast kaptur i rękawice:
- Nie patrzcie na mnie proszę - poprosił Thart - nie chcę abyście mnie widzieli w takim stanie - po czym sam próbował magii, aby się jakoś uzdrowić. Skupił się na swoim ciele najmocniej jak mógł i starał się wymówić formułkę.
Czy coś większego się ze mną stało? Chodzi mi o to, czy zyskałem lub straciłem jakiegoś umiejętności, np. jak przerażający, ale zamrożenie dotykiem.

[REKLAMA]

[kastyl]

Thart nie potrafił przywrócić sobie dawnej postaci. Natomiast poczuł, że stał się dużo lżejszy. Tak lekki, że gdyby zrzucił plecak i broń mógłby się unieść. Natomiast jego ubranie i co dziwniejsze miecz, w dziwny sposób zmieniły się razem z nim. Thart zauważył również, że jego moce magiczne w dalszym ciągu są tak potężne, jak przed przemianą.

Kiedy Argon próbował pomóc Thartowi wstać, poczuł, że ciało maga jest straszliwie zimne. W pewnym momencie Thart po prostu przeleciał przez jego dłonie. Argon nie mógł e o uwierzyć, zwłaszcza, że trzymał naprawdę mocno. Jego towarzysz po prostu przez niego przeleciał.

[Dragon]

Thart powiedział szybko do Argona:
- Odejdź na chwilę i tak mi nie pomożesz - rzekł z niesmakiem a zaraz potem zauważył, że stał się strasznie lekki. Przypuszczał, ze gdyby nic nie miał na sobie, by mógł sobie polatać. To może jeszcze się przydać... Potem spojrzał na swą broń. Zaskoczyło go mocno, że i ona uległa przemianie. Była teraz o wiele lżejsza, przezroczysta i wydawało mu się, że nawet ostrzejsza. Rzekł do towarzyszy:
- Nie bójcie się mnie - rzekł, lecz jego głos także się zmienił - nie zmieniłem charakteru, tylko wygląd i nadal jestem po Waszej stronie - powiedział - zyskałem po prostu kilka nowych umiejętności i wad. Na razie nic nie da się zrobić musimy lecieć... to znaczy iść dalej - rzekł jakby nigdy nic - potem się zastanowimy co z moim prawdziwym ciałem, co się ze mną stanie...
Czy towarzysze się mnie teraz boją?

Thart powiedział szybko do Argona:
- Odejdź na chwilę i tak mi nie pomożesz - rzekł z niesmakiem a zaraz potem zauważył, że stał się strasznie lekki. Przypuszczał, ze gdyby nic nie miał na sobie, by mógł sobie polatać. To może jeszcze się przydać... Potem spojrzał na swą broń. Zaskoczyło go mocno, że i ona uległa przemianie. Była teraz o wiele lżejsza, przezroczysta i wydawało mu się, że nawet ostrzejsza. Rzekł do towarzyszy:
- Nie bójcie się mnie - rzekł, lecz jego głos także się zmienił - nie zmieniłem charakteru, tylko wygląd i nadal jestem po Waszej stronie - powiedział - zyskałem po prostu kilka nowych umiejętności i wad. Na razie nic nie da się zrobić musimy lecieć... to znaczy iść dalej - rzekł jakby nigdy nic - potem się zastanowimy co z moim prawdziwym ciałem, co się ze mną stanie...
Czy towarzysze się mnie teraz boją?

[Argon]

Heh, ja na pewno...mieć towarzysza spektrę? I jeszce maga?...Nie na moje
nerwy

Argon był całym tym zajściem trochę zniesmaczony. Ale wiedział, że czarodziej nadal chce im pomóc. Musieli wykonać przecież powierzone im zadanie.
- Dobrze, eee..Tharcie. Jak sobie zyczysz. Panowie, idziemy dalej! Nie bójcie się go. Jest w porządku.

Drużyna zbliżyła się do wrót na końcu korytarza.
- Tharcie, czy teraz możesz rozpoznać to prastare pismo?

Heh, ja na pewno...mieć towarzysza spektrę? I jeszce maga?...Nie na moje
nerwy

Argon był całym tym zajściem trochę zniesmaczony. Ale wiedział, że czarodziej nadal chce im pomóc. Musieli wykonać przecież powierzone im zadanie.
- Dobrze, eee..Tharcie. Jak sobie zyczysz. Panowie, idziemy dalej! Nie bójcie się go. Jest w porządku.

Drużyna zbliżyła się do wrót na końcu korytarza.
- Tharcie, czy teraz możesz rozpoznać to prastare pismo?

[Dragon]

Sądzę Kastylu, że chyba tak. Spektra ma wiele umiejętności, widzę chyba też zdobyłem. Zdecyduj się, czy rozumiem. Ja próbuje przeczytać. Aha, teraz da się mnie zabić tylko magią?

Thart podszedł, a wręcz poleciał do drzwi. Niektórych to zniesmaczyło. Przyglądał się napisom i przeczytał:
... co przeczytałem?

Sądzę Kastylu, że chyba tak. Spektra ma wiele umiejętności, widzę chyba też zdobyłem. Zdecyduj się, czy rozumiem. Ja próbuje przeczytać. Aha, teraz da się mnie zabić tylko magią?

Thart podszedł, a wręcz poleciał do drzwi. Niektórych to zniesmaczyło. Przyglądał się napisom i przeczytał:
... co przeczytałem?

[kastyl]

Owszem, dostałeś umiejętności spektry, ale czy wiedzę? Raczej nie, bo przemiana nie doszła do twojej świadomości.

Dragon zauważył, że były to zwykłe runy. Nie był to żaden tajemy język, ale współcześnie używane runy. Choć część różniła się w zapisie, ale nieznacznie.
Napis głosił:
" Kiedy patrzysz, jestem ścianą, kiedy nie spoglądasz, jestem tym, co widzisz. "

[Dragon]

Thart powiedział do towarzyszy
- Są to raczej zwykłe napisy - po czym odwrócił się i próbował stać się jakby duchem. Aby mógł przechodzić przez różne rzeczy. Tak, jak Argon przez niego przeszedł. Z zamkniętymi oczami zbliżał się do ściany, ciekaw co się stanie, kumulując w sobie energię.
Ja też nie wiem czy zdobyłem widzę. Raczej się zapytałem niż stwierdziłem. A jakie są jeszcze minusy, że ludzie chcą mnie zabić i się mnie boją? I czy da się mnie zabić zwykłą bronią czy tylko magią?

Thart powiedział do towarzyszy
- Są to raczej zwykłe napisy - po czym odwrócił się i próbował stać się jakby duchem. Aby mógł przechodzić przez różne rzeczy. Tak, jak Argon przez niego przeszedł. Z zamkniętymi oczami zbliżał się do ściany, ciekaw co się stanie, kumulując w sobie energię.
Ja też nie wiem czy zdobyłem widzę. Raczej się zapytałem niż stwierdziłem. A jakie są jeszcze minusy, że ludzie chcą mnie zabić i się mnie boją? I czy da się mnie zabić zwykłą bronią czy tylko magią?

[kastyl]

głównym minusem na razie jest twój wygląd i to, że każdy święty przedmiot może ciebie odrzucić na sporą odległość, jak nie zniszczyć. To na razie na tyle. Później może coś dojdzie hehe

Thart próbował przejść przez drzwi, ale nie dał rady. Wprawdzie mógł wejść na kawałek tych drzwi, ale coś go odrzuciło od nich. Najwyraźniej trzeba przez nie przejść metodą konwencjonalną.

[Dragon]

To wymyślam, nawet jak nie na moją niekorzyść. Zawsze będzie ciekawiej.

Pół człowiek nagle zrozumiał o co chodzi w tej zagadce. A przynajmniej tak mu się wydawało. Odwrócił się od drzwi i skupił się na jednym. Na otwartych za sobą drzwiach. Nie miał ich otworzyć, tylko miał pomyśleć, to co chce zobaczyć. Miał ciągle nadzieję, że miał rację.

To wymyślam, nawet jak nie na moją niekorzyść. Zawsze będzie ciekawiej.

Pół człowiek nagle zrozumiał o co chodzi w tej zagadce. A przynajmniej tak mu się wydawało. Odwrócił się od drzwi i skupił się na jednym. Na otwartych za sobą drzwiach. Nie miał ich otworzyć, tylko miał pomyśleć, to co chce zobaczyć. Miał ciągle nadzieję, że miał rację.

[kastyl]

nawet nie obejrzałeś tych drzwi. Gdybyśmy grali z możliwością wskrzeszania, to jużbyśie byli martwi

Thart starał się siłą woli otworzyć drzwi, ale nic się nie stało.

choć myślisz dobrze ;p

[Argon]

Argon dokładnie przyjrzał się drzwiom. Jeśli był tam jakiś uchwyt lub klamka, pociąga za nie.

Kastyl, opisz dokładniej drzwi.

Argon dokładnie przyjrzał się drzwiom. Jeśli był tam jakiś uchwyt lub klamka, pociąga za nie.

Kastyl, opisz dokładniej drzwi.

[Dragon]

- To nie pomoże Argonie - rzekł - napis głosi swoje, nie dostaniemy się tutaj naciskając klamkę - powiedział po czym skupił się mocno i podszedł do drzwi. Miał nowy plan. Dał rękę tam, gdzie powinna być normalnie klamka i pomyślał o drzwiach otwartych przed nim. Nie otwierał oczy tylko wychylił rękę i sprawdził czy jest tam klamka...

- To nie pomoże Argonie - rzekł - napis głosi swoje, nie dostaniemy się tutaj naciskając klamkę - powiedział po czym skupił się mocno i podszedł do drzwi. Miał nowy plan. Dał rękę tam, gdzie powinna być normalnie klamka i pomyślał o drzwiach otwartych przed nim. Nie otwierał oczy tylko wychylił rękę i sprawdził czy jest tam klamka...

[kastyl]

Drzwi z daleka wydawały się być z drewna. Ale kiedy tylko przyjrzeć się dokładnie, to jest to sprytnie namalowany obraz. Widocznie była to tylko pułapka. Ale coś jednak musi w nich być. Kiedy chce się je dotknąć, czuć jakby mrowienie. Wydaje się, że jest to tylko kamień.

Kapłan dalej leży na podłodze w korytarzu.


Jakby ktoś kiedyś wcześniej grał w Planescape, tam było cuś podobnego. Dokładnie po przyłączeniu się Anny do drużyny.

[Argon]

Argon podchodzi do kapłana i ocuca go, lekko poklepując po twarzy. Gdy odzyskuje przytomność, pomaga mu się podnieść.
- Dzięki za pomoc, Nandorze. Powiedz, skąd u ciebie taka potęga?

Argon podchodzi do kapłana i ocuca go, lekko poklepując po twarzy. Gdy odzyskuje przytomność, pomaga mu się podnieść.
- Dzięki za pomoc, Nandorze. Powiedz, skąd u ciebie taka potęga?

[kastyl]

Nandor chwilę dochodził do siebie.
- Nie wiem, o czym mówisz. Jedyne co pamiętam, to jest to, że widziałem jak spektra zabija Tharta. Potem chyba straciłem przytomność. Możesz mi powiedzieć co się sta... -
Nandor zaniemówił na widok pół spektry.