Spektra sięgała już głowy czarodzieja. Argon zdążył jeszcze krzyknąć do Tharta:
- Padnij! - jednak nie wiedział, czy zdąży uchronić się przed mrożącym dotykiem spektry.
Sam z impetem wpadł na Tharta, przewracając go na ziemię, i przykrywając własnym ciałem...
Spektra zawisła nad Argonem i Thartem. Właśnie wyciągał ręce w stronę śmiałków, gdy targnął nią wstrząs. To kapłan odmawiał gorące modlitwy do swojego boga, aby ten uchronił jego towarzyszy od mocy potwora. Jak widać skutecznie. Kapłan powiedział.
- Tharcie, zbierz energię i zabij tą bestię. Ja postaram się ją tu przytrzymać. -
_________________ "Ten, kto walczy z potworami, winien uważać, aby samemu nie stać się jednym z nich. Kiedy patrzysz w otchłań, ona również patrzy na ciebie"
Dragon [Usunięty]
Wysłany: 2008-04-15, 22:19
Thart trochę wypadł z rytmu przez te zamieszanie. Jednak szybko spojrzał na spektrę i krzyknął znów tym samym, jakby odległym głosem, jak wcześniej:
- Ura mihira! - po czym wyciągnął przed siebie swój kostur skupiając się maksymalnie na zaklęciu, a także o ewentualnym szybkim drugim czarze.
Pocisk uderzył spektrę w klatkę piersiową. Okrzyk maga i wyładowanie magiczne zdekoncentrowały kapłana. Spektra, wydostawszy sie z uwięzienia czaru uniosła się i przeleciała przez sufit. Najwyraźniej pocisk bł za słaby, żeby zniszczyć tą istotę za pierwszym razem. Lub Thart był za mało skoncentrowany na zaklęciu.
Pamiętaj, że wpadł na ciebie Argon i zdekoncentrował ciebie.
_________________ "Ten, kto walczy z potworami, winien uważać, aby samemu nie stać się jednym z nich. Kiedy patrzysz w otchłań, ona również patrzy na ciebie"
Dragon [Usunięty]
Wysłany: 2008-04-15, 22:39
Wie, sam napisałem, że jestem zdezorientowany i wiedziałem, że mój czar będzie słabszy.
Thart powiedział więc do towarzyszy:
- Nie pozbyliśmy się zjawi, lecz na razie jej nie ma - powiedział - następnym razem powinniśmy być bardziej przygotowani - powiedział obracając się - każdy co chwilę powinien się obracać, a ja znów muszę się skupić, gdyż ta energia którą dysponuje nie jest zbyt silna, lecz mocny pocisk powinien już zniszczyć spektrę.
Argon [Usunięty]
Wysłany: 2008-04-15, 22:42
- Dobrze, panowie, idziemy dalej. Jednak w innej formacji. Hmm...niech Thart idzie w środku między nami. On jest w tej misji najważniejszy. Bez niego nie mamy ze zjawą szans...
Dryużyna ruszyła dalej, ostrożnie rozglądając się co chwile na wszystkie strony.
Drużyna doszła do zakrętu. Tego samego, za którym uprzednio znajdowała się zjawa. Tym razem jednak nie było jej tam. Natomiast korytarz za zakrętem zaczynał się jakby zwężać. Z sześciu metrów szerokości za zakrętem, robiły się niecałe półtora metra na końcu. Korytzarz wieńczyły drewniane drzwi z wyrzeźbionymi na nich inskrypcjami.
_________________ "Ten, kto walczy z potworami, winien uważać, aby samemu nie stać się jednym z nich. Kiedy patrzysz w otchłań, ona również patrzy na ciebie"
Argon [Usunięty]
Wysłany: 2008-04-15, 23:00
- Tharcie, Nandorze, czy umiecie przeczytać te inskrypcje? Może je rozumiecie? Mogą być dla nas bardzo pomocne.
Dragon [Usunięty]
Wysłany: 2008-04-15, 23:04
- Sądzę, że co nie co udałoby mi się odczytać, w końcu też jestem magiem, lecz nie jestem pewien czy wszystko. Daj mi to, spróbuje to przetłumaczyć i nikogo nie zabić... chyba to nie jest żadne zaklęcie.
Powiedz Kastylu, czy udało mi się cokolwiek zrozumieć.
Z odległości, która dzieli was od drzwi, nie dało się nic odczytać.
_________________ "Ten, kto walczy z potworami, winien uważać, aby samemu nie stać się jednym z nich. Kiedy patrzysz w otchłań, ona również patrzy na ciebie"
Dragon [Usunięty]
Wysłany: 2008-04-15, 23:15
Podchodzę powoli do drzwi oglądając się w około, ciekaw, czy będzie tu jakaś pułapka. Gdyby była, szybko rzucam się w tył. Jak nie to dochodzę do drzwi i staram się odczytać widniejące na drzwiach znaki.
Jacy wy mało domyślni jesteście ehh. Tym łatwiej dla mnie. Jakbyś zapomniał, ściany się zwężają, a spektra może przez nie przechodzić.
Korytarz, w miejscu w którym stanął Thart, miał szerokość 2 metrów. Kiedy mag przeglądał runy, Nandor krzyknął.
- Uważaj, za tobą. -
Mag natychmiast odwrócił się, żeby zobaczyć, co jest za nim. Stanął twarzą w twarz ze spektrą. Właśnie skończyła wyłaniać się ze ściany. Thart nie miał jak jej wyminąć, bo całym swoim ciałem wypełniała korytarz przed nim. I właśnie szykowała się do ataku...
_________________ "Ten, kto walczy z potworami, winien uważać, aby samemu nie stać się jednym z nich. Kiedy patrzysz w otchłań, ona również patrzy na ciebie"
Dragon [Usunięty]
Wysłany: 2008-04-15, 23:27
I tak bym ją zaatakował i zauważył bo się rozglądałem i byłem czujny.
Tym razem Thart był bardziej przygotowany niż poprzednio. Z jego ust szybko wypłynęły ten same słowa, tyle, że co najmniej z dwojoną siłą. Zraz potem krzyknął do kapłana:
- Staraj się mnie chronić przed spektrą, gdy będzie atakowała. Ja jestem dobry tylko z czarów ofensywnych.
Dragon, albo skupiasz się na zaklęciu, albo próbujesz odczytać runy. Poza tym, spektra porusza się całkowicie bez żadnego dźwięku i może wyłonić się ze ściany w każdym momencie. No a poza tym widok spektry przed nosem nie należy do najprzyjemniejszych. No i dochodzi to, że spektra potrafi unieruchomić wroga ;p.
A teraz wersja dla Tharta:
Tharta zmroziło. Starał się wypowiedzieć formułkę czaru, ale dziwne uczucie bezsilności zawładnęło całym jego ciałem. Czuł tylko zimno. Nie słyszał krzyków towarzyszy, ani niczego innego. Istniał tylko on i potwór. A raczej Thart przestawał istnieć. Stawał się czymś na podobieństwo spektry. Nagle zdawało mu się, że słyszy coś jakby z zewnątrz. Tak, to był znajomy głos. Ale tym razem był jakby silniejszy i pełen mocy.
- Odejdź stąd. W imię Denagogha, rozkazuje ci opuścić ten świat. - Głos był coraz silniejszy. Poczucie chłodu jakby zmalało i Thart odzyskał przytomność. Leżał na ziemi, nie mogąc się podnieść. Zobaczył tylko, że zjawa znikała. Ale nie uciekała przez ścianę, jak miała w zwyczaju, lecz po prostu znikała. Widocznie w obliczu zagrożenia życia kapłan był w stanie wykrzesać z siebie dostatecznie dużo mocy, aby zgładzić bestię.
Kiedt Thart doszedł do siebie poczuł, że chłód zmniejszył się, ale nie zniknął całkowicie. Kiedy spojrzał na swoje ręce niemal nie umarł ze strachu. Całe jego ciało było trochę prześwitujące. Tak jakby stał się spektrą. Ale wciąż żył, czuł bicie serca i czuł jakby ciepło w nim...
Wersja dla reszty:
Kiedy Thart odwrócił się, spektra sięgnęła jego serca. Jego towarzysze nie mogli nic zrobić. Widzieli natomiast, że mag traci swoje barwy i staje się prześwitujący. Nagle kapłan nie wytrzymał. Z początku zaczął płakać i błagać na kolanach swego boga, o wyratowanie towarzysza. Nic to nie dawało, potwór wciąż przemieniał maga w kolejną spektrę. Kiedy wydawałoby się, że nie ma nadziei na ocalenie Tharta, od kapłana zaczęły wydobywać się fale magicznej energii. Jego twarz zmieniła wyraz, a jego głos nabrał siły i mocy. Nandor wstał i powiedział, a raczej wykrzyczał.
- Odejdź stąd. W imię Denagogha, rozkazuje ci opuścić ten świat. -
Argon i Aethelred poczuli, że od kapłana bije potęga, jak mogłaby wydobywać się jedynie od samego boga. Nandor stał się żywym przekaźnikiem energii swojego boga. Spektra niemal natychmiast puściła maga i zniknęła. Kapłan, z racji tak wielkiego wysiłku, niemal że zemdlał. Osunął się na podłogę i nim zemdlał zdążył powiedzieć, że ten korytarz jest teraz bezpieczny od wszelkich złych istot. Potem stracił przytomność. Natomiast Thart właśnie odzyskiwał przytomność, ale już nie jako człowiek. Raczej jako istota będąca tylko nim w połowie...
_________________ "Ten, kto walczy z potworami, winien uważać, aby samemu nie stać się jednym z nich. Kiedy patrzysz w otchłań, ona również patrzy na ciebie"
Argon [Usunięty]
Wysłany: 2008-04-16, 00:02
Argon od razu podbiegł do Tharta i pomógł mu się podnieść. Wygladał okropnie i hmm, dziwnie. Nie przypominał już tej samej osoby.
- Dobrze sie czujesz? Wiesz co sie z tobą stało?
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach
| 
| 