[Lowcakur]

- No, spojszyjcie no na mój topur. Taki ksztald specjalnei jest, aby przez luski czy nerwy potworuw sie przerombywać. A dodatkowo, puzdro mom z paskudnikowym sadłem, co jad ma mocny że o ja pierdolę. Patrzajcie <i Albrecht wyciągnął z torby puzdro w niedźwiedzim sadłem. Dziękował iż jest tak stare(widziało wojne z orkami)i tak przeżarte brudem, rdzą, metalem i wszelkim syfem zebranym przez lata, że ani niedźwiedziem nie pachnie, ani jak sadło nie wygląda> - Jak macie wontpliwości, to mogem wam powiadać o potworach co żem zabił i co mnie prawie zabiły. <Albrecht ufał w pelni swoim umiejętnością dyplomatycznym. Musiało, musiało się jakoś udać. >

[REKLAMA]

[Vanilla]

dyplomacja i turlamy...

Dowódca wydawał się nieprzekonany. Przyglądał się pilnie Albrechtowi, jakby coś tam dostrzegł.
-Opowieści zostawimy sobie na karczmę. Rozumiem że w takim razie pozostajecie panowie aktualnie bez zajęcia?

[Lowcakur]

- Bes zajencia to nie, pszyjechalismy tyle co piwa siem napić, strzałów nareperować i nakupywać i polować dalej. No i mieliśmy jakieś futra do karczmarza dostarczyć, ale nie mamy. Tyle nam z tszech fóter brakuje do paczki pełnej, co bym mogli mu sprzedać. A nie ma, bi chendożone latawice z lasu strzelajom! A co to że sie wy tak pytujecie, wojna wybuchła? Jak zawsze tu sie szło to nie było pancernych, a teraz to i wy stoicie, setniku i kompan wasz.

<rzekł Albrecht, drapiąc się za głową. Dziękował po raz kolejny, tym razem nie sobie a naturze. nie strzygąc i nie goląc się od tak dawna musiał wyglądać jak prawdziwy myśliwy z głębi lasów. Dodatkowo, musiał śmierdzieć, gdyż rajtuzy i reszta urbań nie zmeiniana była od czasów... pierwszej wizyty u Regenta, praktycznie przed laty. >

[Vanilla]

-Świetnie! - rzucił strażnik - Mieliście dostarczyć karczmarzowi futra, więc karczmarz może potwierdzić tą historię! Pozwolicie panowie - ruszył w kierunku centrum powolnym, wyczekującym krokiem, wciąż wpatrując się w przybyszy.. - co do wojny, to wybuchła. Niejaki Albrecht i Baldwin napadli oddział poszukujący zbiega, wyrżnęli co do nogi, w dodatku kupców. Nie rozumiem, jak można z takim barbarzyństwem..

[Lowcakur]

- E, to bandyci som wielkie. A skond ci Albert i Balwin są? Z Mirtu czy Kopalni? Bo jak z Mirtu to mosze muj kompan ich zna, on w Mircie mieszka i zna kaszdego. By mugl pomuc w poszukiwaniah jakby co.

A karczmarza to ze przed błyskiem było, ale umowy ja swoje splacam. Mam nadzieje że pamietac bydzie. Bo jak nie, to mu gnaty poprzetroncam. Dalej karczmuje nad rzekom Tom od wody źródlanej? To u niego te umowy mamy, tja. Pszyjaciel dobry, a i zawsze cos pod renkom miał.

<rzekł Albrecht. Dziękował Angroghowi za wcześniejszą wizytę w Porcie i nawiązanie "kontaktów" z dilerami, teraz mogły go uwiarygodnić. Mogły... >

[Vanilla]

Strażnik zignorował "docinek" Albrechta.
-Z Mirtu? Kręcisz pan. Kręcisz coś pan z tym karczmarzem. Pójdziemy, sprawdzimy.

Albrecht wraz z drużyną ruszył do karczmy. W końcu weszli, dostojnie i spokojnie. Albrecht podszedł do lady, kładąc na nią obie ręce. Karczmarz podszedł doń, popatrzył się mu w oczy i ze stoickim spokojem rzucił:
-Czym mogę służyć?

Rycerz nie był jeszcze pewien czy ten go poznał... Z całą pewnością jednak monety, nawet w czasie wojny, nie utraciły przekonywawczego blichtru, a sprawa była gruba - strażnicy pod bronią...

[Lowcakur]

<Albrecht musiał zrobić to wszystko naturalnie. Tak, jak uczyli go w Akademii Akiliańskiej podczas długich lat studiów. Krok sprężysty, ręce opuszczone, palce luźno opadające wzdłuż ciała, mowa spokojna, lecz nie sztuczna. Emocje występują ale nie strach. Albrecht podszedł do lady i przywitał się z karczmarzem>

- Cześć druchu stary, nie poznajusz ty starego Mariusa? Pewnie o futrach myślisz, com ci je miał przynieść, ale na śmierć nas te driady pokąsały i przyniese później. Ale kasy troche narobiłem za ukatrupienie Paskudnika(najgforszy potfur z jakiem sie bilem, muwie ci)to i za te sprzenty rozwalone co wtedy rozzpieprzylismy zaplace.

<i normalnym gestem Albrecht wyciągnął z sakwy trzy sztabki żelaza i położył je na blacie>

- Tyle chyba to kosztowało, co nie kamracie? Daj no coś mocniejszego pić mnie i panom strażnikom niedowiarkom, co mnie tu przyprowadzili. Spocnzijcie no panowie i pogadajmy jak ludie, ni jak zwierzenta

<po czym nonszalancko rozsiadł się przed ladą i gestem przywołał towarzyszy i strażników, zapraszając ich aby usiedli>

[Vanilla]

turlamy na focha... OK

Karczmarz widział jak Albrecht wykładał na stół monety. Nie znali się, a strażnicy implikowali większą rozróbę. Popatrzył się z niedowierzaniem Albrechtowi prosto w oczy gdy ten położył już trzy drobniaki na stole...

[Lowcakur]

// lol, drobniaki? 3 sztaby żelaza to drobniaki? A jak dawałem 6 to był szantaż ekonomiczny!

- No dobra dobra, nie patrzcie się tak na mnie. Myślałem że się potargujemy. Masz całą kwotę <tutaj Albrecht dołożył jeszcze 2 sztabki żelaza. Po czym jeszcze dodał>

- A więc dawaj dzban wina i wypijmy zdrowie Toma, od najlepszej wody źródlanej! Za naszą dawną znajomość!

<rzekłwszy to Albrecht spojrzał się intensywnym wzrokiem na karczmarza, źrenicami ukazując to raz jego, to raz strażników>

[Vanilla]

-A tak, przypominam sobie - rzucił karczmarz, inkasując kwotę, po czym postawił potężny dzban wina i trzy kufle - to, na koszt firmy - stwierdził, po czym zwrócił się do strażników.

-Tylko się tak przekomarzamy. To nasi chłopcy, ale dobrze że zachowujecie czujność - dokończył energicznie - po służbie zapraszam na drobnego.

Strażnik uśmiechnął się po dobrze wykonanej pracy, po czym zwinął swoich halabardierów i wyszedł. Życie w karczmie wróciło do standardowego gwaru.

Było już późne popołudnie.

[Lowcakur]

<Albrecht niezauważalnie odetchnął z ulgą. Poczekał trochę aż strażnicy zdążą się nieco oddalić od karczmy i powiedział do karczmarza>

- Znowu się widzimy, przyjacielu. Zapomnijcie o tym, jak naprawdę się nazywam i miejcie mnie dalej za Mariusa. Chcę zakończyć to, co dzieję się dookoła. Sam widzisz, wojna nie służy interesom.

Lecz, czy wy chcecie końca tej wojny, przyjacielu? Czy może wolicie rozlew krwi, płonące domy i mordowane kobiety, krwawiące rozszarpywane przez pustynne bestie zwłoki noworodków?

<Albrecht nalał wina, lejąc je powolną strugą do kufla. Potem upił je i niby przypadkowo zostawił krwawy ślad dookoła ust. Potem mlasnął głośno i kontynuował>

- Jeśli nie chcecie, musicie służyć mi informacjami, tak jak służyliście mi nimi kiedyś. To, co teraz dostaliście to nic w porównaniu, co na was czeka za pomoc. Myśleliście kiedyś o posiadaniu wylączności na prowadzenie karczm w mieście Port i okolicach? Monopol na karczmy i składowanie trunków. Pomyślcie o tym, mości karczmarzu...

<kuszącą łapówką zaproponował Albrecht, schylając się nad ladą szepcząc>

[Vanilla]

Kopalniany szpieg. Tyle już karczmarz wiedział. Z jednej strony właśnie oszukał strażników, choć mógł się wykpić - nie mógł przewidzieć że 'przyjaciel' złoży mu taką propozycję.

-Jakie mam gwarancje? - cicho odrzekł karczmarz.

[Lowcakur]

- Moje osobiste słowo, a sam dobrze wiesz kim jestem. Nie mogę ci dać pisma, sam rozumiesz że jakby ktoś się do tego dorwał to byłoby krucho. Musi ci to wystarczyć, lecz wiedz że Albre... to znaczy, Marius zawsze dotrzymuje swojego słowa. Niech mnie Angrogh błyskawicą spali, jeśli ośmielę się złamać dane ci przyrzeczenie.

<rzekł rycerz uroczyście, po czym kontynuowal>

- Jeśli potrzebujecie trochę czasu na decyzje, mówcie. Lecz nie dam wam go wiele, sam mam go zbyt mało. <Albrecht poczekał 10 minut powoli sącząc piwo(o ile karczmarz wcześniej nic nie powiedział) i po tym czasie zapytał go>

- To jak, zgadzacie się na takie warunki i rozpoczynamy współpracę?

[Vanilla]

Albre..
Zupełnie zmieniło to postać rzeczy. Albrecht przypomniał sobie, że do tej pory karczmarzowi nie podał swojego miana.

Ten nagle spiął się, jakby połknął solidnego dębowego drąga.
-Więc to ty - wycedził przez zęby - Powiedz mi tylko, dlaczego zabiłeś mi kuzyna w Bolgorii..

Karczmarz wyglądał teraz zupełnie nieprzyjaźnie. Spięty i wyraźnie wkurzony oczekiwał odpowiedzi Albrechta.

[Lowcakur]

- Zależy czy Twój kuzyn był kupcem czy żołnierzem. Jeśli kupcem, nie mam z tym nic wspólnego, gdyż mordów na cywilach nie popierałem i była to wina czerni, która została ukarana. Jeśli żołnierzem, to zginął w równej walce. Pamiętaj jednakże, iż jeśli nie zakończymy tego szaleństwa to zginie więcej kuzynów, o wiele więcej...

<rzekł Albrecht całkowicie spokojnie do karczmarza. Zdziwił się jego reakcją, wojna to wojna. Ale, jest cywilem, rycerz nigdy nie potrafił ich zrozumieć. >