[Altaris]

Wszyscy wpatrzeni w samochód dostrzegli, że ten poruszał się kilkakrotnie szybciej, niż się wcześniej wydawało i jak to mogli się spodziewać. Khorn, dzielnie wychodząc naprzeciw pojazdowi dostrzegł za kierownicą smukłą, trochę elfią oraz niesamowicie gładką twarz. Znajomą twarz. Zanim zdążył uskoczyć samochód jakby przeskoczył magicznym sposobem kilka razy do przodu i wpadł na wojownika, powalając go na ziemię i uderzając poważnie maską. Dla większości osób mogłoby to się skończyć połamanymi kościami.

Ale nie dla Khorna. Dla niego to było jak pobudzające spoliczkowanie. Gdy wszyscy spojrzeli na samochód, ten okazał się całkowicie... pusty. Gdzieś tylko z tyłu, w ciemności, rozlegały się nerwowe gwizdy i pojękiwania. Równie dziwnie znajome, lecz znajome wszystkim. Coś jakby... Jeźdźcy?

Z mroku wypadł koński tors, a na jego grzbiecie nerwowo podrygiwał mroczny elf...

[REKLAMA]

[kastyl]

Xerth wyciągnął AutoMag-a i wycelował w elfa. Oddał 2 strzały po czym rozejrzał się w poszukiwaniu jakiejś kryjówki.
- Uważajcie na tyły i włócznie, kryć się. -
Świadomy schował się za jednym z występów skalnych. Po czym wydarł się do człowieka w zbroi.
- Khorn, wypad stamtąd. Mają nas jak na strzelnicy. Musimy stąd spierdalać. -

[Vanilla]

-E tam zaraz jak na strzelnicy - rzuciła Kayle, dobywając broni, odbezpieczając i - jeśli Khorne będzie dostatecznie daleko od wroga żeby jej wrodzony talent do strzelania nie dał o sobie znać na niekorzyść - odda serię, trzymajac się jednocześnie blisko Xertha. Rozdzielanie się to najgorsze co mogli teraz zrobić.

-Chcę do domu - mruknęła pod nosem cicho.

[Lowcakur]

<Khorne, usłyszawszy tyle głosów żądających jego powrotu, postanowił się wycofać na z góry upatrzone pozycję, osłaniając swój odwrót krótkimi seriami z Boltera. Dotarłwszy do reszty towarzyszy obraca się i rozpoczyna ostrzał mrocznych elfów.>

[Altaris]

Khorne zwlókł się z maski pustego samochodu, po czym zaczął szukać osłony. Jak już wcześniej mówiłem, była to prosta, niezmącona niczym równina, bez żadnych występów skalnych, czy kryjówek. Pomijając położoną około kilkuset kroków dalej wioskę. Wszyscy rozpoczęli ostrzał, bez osłon - w powietrzu śmignęła włócznia, która trafiłaby Xertha w tors, gdyby ten się nie uchylił.

Złowieszczy stukot kopyt zmienił się w kwik, gdy ktoś trafił zarówno jeźdźca, jak i stwora. Maska mrocznego elfa rozpadła się z trzaskiem i połowa z niej rozprysła się, a druga została na jego głowie. Po kilku chwilach oboje zamienili się w opary czarnego smogu. Gdzieś z daleka nadeszły kolejne pojękiwania i ryki. Kolejni jeźdźcy się zbliżali...

...a Khorn dostrzegł rąbek czerwonego materiału, urwanego od jakiegoś odzienia przy drzwiach od samochodu, który go uderzył, a który stał kilka kroków od nich.

Jeźdźców jeszcze widać nie było.

[Vanilla]

-Panowie, WYNOSIMY SIĘ STĄD! - rzuciła przenikliwie, acz nie głośno Kayle. Następnie zaczęła rozglądać się po otoczeniu w poszukiwaniu drogi ucieczki, najlepiej takiej aby jeźdźcy nie mogli za nimi podążyć. Schowała ciągle odbezpieczoną broń ("Tak, wiem" - pomyślała) i ruszyła w najbardziej obiecującym kierunku.

W tym momencie obiecujący był samochód. Zaczekała aż któryś z towarzyszy postanowi zasiąść za kółkiem, po czym wpakuje się na tylne siedzenie. Jeśli będzie to konieczne, poprowadzi sama. Oby nie musiała tego robić...

[Debowy_Mocny]

Zdzichu postanowił naszykować pistolet. I poprostu podążać za jego ekipą. Nie chciało mu się myśleć samemu.

[Lowcakur]

<Khorne postanowił otworzyć drzwi samochodu. Podbiegł do nich, po czym szarpnął za klamkę od drzwi, a jeśli się nie oworzły to po rpostu wybijał dziurę w szybie i otwierał ręką od środka. Gdyby udało mu sie otworzyć drzwi, woła towarzyszy i wzywa ich do samochodu>

[kastyl]

Xerth biegiem popędził do samochodu. W tym przypadku za kierownicą czułby się znacznie bezpieczniej, niż tu, na środku niczego idealnie wystawiony na ogień.
Świadomy usiadł za kierownicą i spojrzał za czymkolwiek, czym mógłby odpalić wóz. Miał nadzieję, że kluczyki są w zestawie do samojeżdżącego samochodu.
- EKIPA, WSIADAĆ I SPIERDALAMY. -

[Altaris]

Samochód posłusznie odpalił. Kluczyki były w stacyjce. Samochód był w bardzo dobrym stanie, otwarty, prawie, że nienaruszony. Jedynie maska była trochę wgnieciona przez okute poślady Khorna. Pojazd ruszył, nic sobie nie robiąc z ogólnego rozgardiaszu i pościgu. Nie był za dobrze opancerzony i trochę go nosiło na wybojach, ale dało się wyczuć, że Xerthowi prowadzi się wyśmienicie. Prowadził się idealnie - lekko, sprawnie, szybko.

Odgłosy pogoni już dawno zniknęły. Siedzieli teraz, w czwórkę w samochodzie. Od momentu ich wyprawy z Garnizonu została ich czwórka - Xerth, Kayle, Khorn i Zdzichu. Jak powiedzieli, tak zrobili - Spierdalali. I spierdalanie szło im całkiem dobrze. Ogniska i tysiące orków zostawili za sobą. Tak samo jak i Zbycha, psa najemnika, którego zostawili na pastwę wygłodniałych bestii. No i zostawał jeszcze Raziel... Ich kapitan i przełożony, zaginął gdzieś podczas wybuchu Khornowego C4.

Na razie w samochodzie panowała cisza. Nie wiadomo, co się stało z elfem. Została ich jednak tylko czwórka. Samotna, cicha. A samochód jechał nocą przez mroczne równiny, skąpane w blasku księżyca. Gdzieś za ich plecami majaczyła świetliście cienka linia horyzontu, gdzie zbliżał się wschód. Jechali mniej więcej do stolicy. Dopiero teraz odczuli, jak wszyscy są głodni, wyczerpani, spragnieni. Jedynie Xerth nie zasypiał co kilka sekund na krótkie chwile, jak cała reszta. Siedząca z tyłu Kayle zdążyła już uciąć sobie drzemkę. A oni? A oni jechali dalej w ciszy i skupieniu.

[Debowy_Mocny]

Zdzichu nie myślał o jakimkolwiek przerwaniu warty. Rozglądał się dookoła obserwując i nasłuchując. Wolał żeby go z zaskoczenia nic go nie ubiło.

[Vanilla]

<śpi>