[Lowcakur]

<Rycerz wytarł się dokładnie w otrzymane ręczniki, uważając jednak na swój zmęczony "sprzęt". Przeciągnął się, prostując wszystkie kości, tak mocno, że aż zaczęło mu strzelać w stawach. Ubrał się w szlafrok, po czym dostojnym, sprężystym i wypełnionym siłą krokiem ruszył w stronę drzwi. Tego mu było trzeba po tylu walkach - dobrej zabawy. W końcu, żołnierz potrzebuję trzech rzeczy - bitki, napitków i kobiet. >

[REKLAMA]

[Faust272]

A skoro o kobietach mowa.

Gdy tylko Albrecht przeszedł przez drzwi, w nozdrza uderzył go zapach owoców i kadzidła. Znalazł się przytulnej komnacie, której ściany poobwieszane były różnymi tkaninami o ciepłych barwach. Na podłodze znajdował się kudłaty, puszysty dywan pieszczący stopy. Było, ciepło, ale świeżo, jakby wpuszczono tutaj świeże, górskie powietrze. Czuło się nie zaduch kopalni, ale ciepło sypialni. Z sufitu zwisał spory kandelabr, na którym paliło się 5 świec. Dawały tle światła, by wszystko było dokładnie widać, ale jednocześnie, by część była ukryta w cieniu. Niesamowite zjawisko. Zrobione przypadkiem, czy ktoś rzeczywiście zaprojektował tak ten pokój.

W samym centrum komnaty znajdowało się wielkie łóżko z baldachimem. Na nim znajdowało się czyste prześcieradło i wiele poduszek o ciepłych kolorach. Ale to nie było najważniejsze.

Najważniejsza była kobieta. Na środku łóżka rozłożona w bardzo kuszącej pozie znajdowała się piękna dziewka. Mała długie, do połowy kręgosłupa, czarne, proste, aksamitne włosy, zielone oczy, delikatnie opaloną skórę oraz figlarny uśmieszek na ustach. Jej usta pokryte były zieloną szminką, która niesamowicie komponowała się z głębokimi oczami. Poza tym jak ona fikuśnie zagryzała ta wargę grając zniecierpliwioną! Miała idealnie foremne piersi. Idealne B. Po prostu słodycz. Nic nie zwisało, wszystko było jędrne. Jej talia jak rżnięta przez najlepszego rzeźbiarza, jej uda i pośladki tak kształtne i symetryczne, jak wiolonczela.

Ale to jeszcze nie wszystko. Na nogach miała siatkowe, czarne pończochy, Oczywiście Albrecht nie wiedział, że tak się to nazywa, ale my wiemy, a to pomaga w opisie na dłoniach białe, sięgające do połowy ramienia rękawiczki. Jej brzuch i łono było od niechcenia przykryte jedwabnym nakryciem.

Dziewczyna miała może z 26 lat. Wyglądała młodo, rześko, podniecająco. Albrecht pod wpływem jej wyglądu i zapachu kadzideł, odzyskał wigor, co charakteryzowało się zwiększeniem przepływu krwi w konkretnych partiach jego ciała.

- Jak minęła kąpiel, Panie?

Ten głos! Jak słowik. Tak barwny. A jak musi brzmieć jęcząc, krzycząc z rozkoszy?

[Lowcakur]

<Albrecht zdziwił się. Nie spodziewał się drugiej kobiety. A ta... Po prostu cudo. I do tego o jakieś dziesięć lat młodsza od poprzedniej. "Jak tak dalej pójdzie to odbiorą mi dystynkcję za bałamucenie nieletnich, hehe" - pomyślał, a na jego twarzy zagościł szeroki uśmiech. Stanął przed łóżkiem, skłonił się lekko, po czym odparł mocnym głosem>

- Dziękuje pani, kąpiel była wielce przyjemna. Jednakże, po wyjściu z balii zrobiło mi się trochę zimno. Potraficie na to coś zaradzić? <rzekł Albrecht podchodząc do łoża, z wyraźnie rysującym się pod falami materiału szlafroka wzgórzem. Znowu był gotowy do wojny, a jego wojownicy niecierpliwili się w wieży oblężniczej. Najchętniej zaatakowali by najwyższą bramę. Albrecht długo nie mógł ich utrzymać, więc działał. Gładko wskoczył na łóżko, pozbywając się po drodze szlafroku. Bez zbędnych ceregieli delikatnie odgarnął przykrycie z tej młodej kobietki, po czym oburącz złapał ją za piersi, delikatnie je pieszcząc. W tym samym momencie pokierował ręce kobitki w stronę swojego przyrodzenia. Zajmując się cyckami oczekiwał jej reakcji na czynione przez niego zabiegi>

[Faust272]

Albrecht czuł gładką, aksamitną skórę. Piersi dziewki były puszyste i miękkie. Albrecht czuł jej zapach, przyjemny zapach dziewczęcego ciała. Tymczasem ręce towarzyszki zgodnie z życzeniem powędrowały ku męskości. Smukłe dłonie delikatnie pieściły skórę, masowały jądra, dotykały każdego centymetra. prostytutka zaryzykowała i dotknęła miejsca, które odsłoniła skóra, gdy nastąpił zwód. Albrecht zareagował na to delikatnym spazmem. Kobieta uśmiechała się do niego psotnie jakby wyrażała: "Znalazłam Twój słaby punkt".

[Lowcakur]

<Albrechtowi spodobała się ta panienka. Żartownisia. O tak, tak ją Albrecht będzie nazywał w myślach. Tym razem to on postanowił dotknąć pewnego wrażliwego miejsca na łonie każdej kobiety, a mianowicie śmiesznego wzgórka prawie u szczytu wyżej wymienionego organu. Wiedział z własnego doświadczenia, iż żadna kobieta nie wytrzyma w spokoju, gdy ktoś dotknie jej tego miejsca. Popieścił je chwilkę, po czym lekko ugryzł Żartownisię w szyję i szybkim ruchem przesunął się na łóżku, lądując z naprężonym członkiem przy twarzy prostytutki. Miał nadzieję, iż bez słów zrozumie jego potrzebę. >

[Faust272]

Kobieta jakby spodziewała się tego i zrobiła to, czego oczekiwał do niej Albrecht. Jej umiejętności były naprawdę niesamowite. Siedziała na brzegu łóżka podczas gdy Albrecht stał obok zwrócony do niej przodem. Kobieta robiła użytek równie ze swoich dłoni pieszcząc jądra. Stymulacja byłą jednostajna, ale wraz z czasem ulegała natężeniu. Albrecht czegoś takiego nie doświadczał jeszcze. Położył dłonie na głowie kobiety głaskając ją, pilnował się jednak, by tylko na tym skończyć, nie chciał przeginać, nie chciał, by przestała. Z czasem cała dolna część jego ciała zamieniła się w obszar maksymalnej rozkoszy. Kobieta dotykała go palcami w różnych miejscach, nawet tam, gdzie światło nie dochodzi. Albrechta to nie obchodziło, nie wiedział co ona właściwie robi, ale to było zupełnie inne od czegokolwiek. W końcu nie wytrzymał i doszło do ostatniego, nagłego, niespodziewanego spazmu, który przeszedł wzdłuż kręgosłupa jak porażenie prądem. Albrecht zesztywniał, zaciskając ręce na baldachimie łóżka, jednak kobieta nie odchodziła. Wasal regenta usłyszał odgłos przełykania, po czym zobaczył jak kobieta pada na łóżko rozpalona układając ciało w pozie tak podniecającej, że chyba tylko impotenta nie byłaby w stanie ruszyć, chodź i to nie było pewne.

[Lowcakur]

<Albrecht chciał wykorzystać sytuację. Szybko złapał siły, po czym oparł się nad Żartownisią podziwiając jej piękno, w całości należące do niego. Jednak nie zasypywał gruszek w popiele. delikatnym ruchem przejechał jej po rozpalonych bokach i mocnym chwytem złapał za biodra. Rozpoczął atakować kobiecość Żartownisi swoim przyrodzeniem, bazując na swojej niesamowitej wytrzymałości. On pokaże tym kobietom, kto tutaj rządzi. >

[Faust272]

Albrecht oddał się rozkoszy. Po tak wielu szczytowaniach nie miał pełnej kontroli nad swoją męskością, ale jego ruchy były szybkie. Tylko poprzez zwiększenie częstotliwości i ciągłe dostarczanie bodźców jeszcze zachowywał wigor. Kobiecie to nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie, najwyraźniej lubiła szybko. Albrecht czuł się jak w pułapce. Nie mógł zwolnić, by opóźnić orgazm, by jednocześnie nie stracić siły w dolnej partii, nie chciał tez prawdopodobnie szybko skończyć, ale musiał ruszać się szybko, by w ogóle móc czerpać jakąkolwiek przyjemność. W końcu nie wytrzymał i oddał się ostatniemu spazmowi rozkoszy. Był już wyczerpany. Padł wyczerpany na łóżko. Kobieta przytuliła się do niego obejmując go nogami. Albrechtowi było dobrze. Przytulił się do dziewki zasypiając prawie natychmiast.

Obudził się sam w łóżku. Był nagi, przykryty jakąś jedwabną tkaniną, ale był wypoczęty, a jego samcza natura byłą szczęśliwa i zaspokojona. Obok łóżka znajdowały się jego rzeczy. Wszystkie, nic nie zostało zabrane. W jednym miejscu na ścianie zostały zdjęte zasłony odsłaniając jedyne drzwi. Po odgłosach dochodzących przez nie wywnioskować można było, że prowadzą do wyjścia, do pierwszej komnaty, gdzie urzędowała burdelmama.

[Lowcakur]

<Albrecht zabrał cały swój sprzęt, ubrał się, po czym wyszedł do pokoju burdelmamy. Zaspokojony na długie dni mógł w pełni poświęcić się przygotowaniom na wyprawę do Mitry. Pożegnał burdelmamę i podziękował jej i jej dziewczynom za poziom świadczonych usług, po czym wyszedł na korytarze Kopalni>