[Vanilla]

Magia, jako element fantasy, może być ciężka do pogodzenia z systemem fizyki. Spróbuję tego dokonać, przynajmniej pokrótce.

Fizyka energii magii
Magia maskuje się jako przejawy normalnych zjawisk. Wiąże się z tym zasada magicznej cenzury. Głosi ona że energia magiczna per se nie może być zarejestrowana, tak więc maskuje się pod postaciami różnych innych typów energii - prąd, ogień, lód, itp. Wszystkie zarejestrowane efekty mogą być wytłumaczone jakimiś rodzajami zjawisk, jednak sama, czysta energia magiczna nie może być zauważona - jest jak środek czarnej dziury.

Sama energia magiczna, dostępna dla magów, produkowana jest przez falowanie i interakcję ze sobą wymiarów - tam gdzie stykają się bądź przesuwają się powstaje energia. Coś jak ruchy tektoniczne i trzęsienia ziemi. Miejsca Mocy to lokalizacje w których dochodzi do rezonansu tej energii, dzięki czemu w konkretnym miejscu odkłada się jej więcej. To z kolei coś jak fakt że w jednym miejscu w operze lepiej słychać a w drugim gorzej, mimo że wszędzie dźwięku leci tyle samo.

Energia ta jest także w stanie odkładać się w istotach żyjących, zwłaszcza tych mających duszę. Możliwość przetworzenia tej energii w manę charakteryzuje czarodziejów.

Nanostruktura magii
Zasadniczo tak jak w Modelu Standardowym, wprowadzamy dodatkowo jedną oś symetrii - nazwijmy ją M-symetrią. Każda cząstka ma swoją M-cząstkę, np. elektron ma M-elektron, proton ma M-proton, itp. Cząstki takie zachowują się identycznie jak ich odpowiedniki, oprócz tego że znacznie łatwiej wchodzą w oddziaływania magiczne. Możliwe jest powstawanie jąder egzotycznych, np. M-wodór: jeden elektron i jeden M-proton.

Nienaturalne materiały jak mithril czy adamant są właśnie takimi pierwiastkami egzotycznymi. Zasadniczo charakteryzują ich cechy ich nieegzotycznych odpowiedników, jednak dodatkowe interakcje magiczne mogą nieco zmieniać te właściwości. Im więcej M-cząsteczek w jądrze takiego atomu, tym bardziej 'dziwny' i niestabilny się on staje.