[Vanilla]

Licencja: Do What The Fuck You Want To Public License

Wstęp
Driady to humanoidalna rasa pokrewna do ludzi, żyjąca niegdyś na sporych połaciach lasów na południe kontynentu, stosunkowo blisko pasma gór obecnie oddzielającego tereny Portu i Bolgorii od terenów spaczenia. Ze względu na duże ilości potworów driady prowadzą przegrywającą wojnę z potworami, które nie wiedzą co to strach. Rasa ta składa się jedynie z przedstawicielek płci żeńskiej, niskich, smukłych, do złudzenia przypominających półelfki gdyby nie szare białka oczu i najczęściej ciemne włosy, krótko i niefinezyjnie przycięte ostrym narzędziem które znajdowało się najbliżej. Charakteryzuje je dobry refleks, szybkość i zwinność. Najczęściej dożywają około 150 lat, osiągając dojrzałość w wieku 14-16 lat.

Społeczeństwo
Driady tworzą społeczeństwo hierarchiczne, ściśle skupione wokół potrzeb grupy - które są bez wahania przedkładane nad potrzeby jednostki. Największe stabilne skupiska są wielkości miast - powyżej tego organizacja hierarchiczna zaczyna się nieco sypać; historia odnotowuje kilka konfliktów zbrojnych między grupami miejskimi. Miasta najczęściej budowane są w lasach z materiałów dostępnych w drodze zbieractwa, choć gdy mają dostęp do narzędzi preferowana jest wycinka części lasu - choć częsty ich brak uniemożliwia wyrębu znacznych połaci. Architektura jest zwykle utylitarystyczna, z niewielką ilością zdobień które ciężko wyprodukować. Nie wytwarzają one złożonych narzędzi, zaś ich technologia względnie stoi w miejscu, pchana krótkimi żabimi skokami inwencją pojmanych lub, od święta, samych driad. Ze względu na pionową strukturę społeczną, jeśli sytuacja demograficzna jest odpowiednio dobra, ogranicza się niegodnym dostęp do reproduktorów. Ich ubiór jest stosunkowo prosty i gdy nie jest to potrzebne minimalny na tyle by zachować pewne inwarianty dotyczące higieny, skuteczności w biegu czy w pracy oraz ochrony przed otarciami i skaleczeniami. Buty są stosowane bardzo rzadko i tylko gdy jest ku temu dobry powód.

Driady mają dobrze rozwiniętą inteligencję społeczną, lingwistyczną i zmysły, zwłaszcza te pozwalające prowadzić skuteczną walkę. Niestety, mają upośledzoną zdolność do abstrakcyjnego myślenia. Nie znajdzie się wśród nich inżynierek czy profesorek. Z tego względu ich rozwój technologiczny znacznie cierpi i uwarunkowany jest głównie od napływu świeżej krwi spoza lasu, która w wolnej chwili może coś od biedy wymyślić, usprawnić czy wyprodukować - będąc i tak już dobrze traktowana. Podobnież wśród populacji praktycznie niespotykane są czarodziejki - jeśli już takowa się znajdzie, nie może liczyć na wykształcenie które otrzymałby mag-człowiek bądź elf. W efekcie w roli wsparcia, produkcji czy ofensywnej jest nieskuteczna.

Charakterystyczna dla driad jest prosta, instynktowna i ograniczona zasięgowo telepatia, którą są w stanie przekazywać między towarzyszkami emocje, a w przypadku długotrwałych ćwiczeń - nawet słowa, choć szacuje się że potrafi to jedynie 5% populacji. Telepatia służy nie tyle komunikacji, co interakcji socjalnej - dzięki instynktownemu nadawanie emocji ma dla driad podobne znaczenie co mimika twarzy dla ludzi czy elfów. Pozbawione możliwości nawiązania takiego łącza driady odczuwają dyskomfort, a długotrwała izolacja źle wpływa na ich zdrowie psychiczne. Wspomaga ona podejmowanie decyzji, które mimo hierarchicznej struktury podejmowane są w oparciu o wyczucie jak odnoszą się do tego różne wysoko postawione osobniki - jednak w przypadku decyzji o skonfliktowanym stanie podjęcie ich może okazać się wyjątkowo trudne i zająć wiele czasu. Dominuje wśród nich przekonanie o wyższości swojej rasy nad innymi, a w konfliktach międzyrasowych są bardzo zajadłe - wynegocjowanie pokoju zwykle jest niemożliwe.

Posługują się własnym językiem który ewoluował niezależnie od cesarskiego oraz języków wspólnych ludzi czy elfów. Jest to stosunkowo regularny język o nieco złożonym systemie rodzajów (przykładowo zaimek on po prostu nie istnieje), kolejności podmiot-czasownik-dopełnienie oraz dużej liczbie przypadków rzeczownika (ok. 30). Język ten w stosunku do cesarskiego nie uwzględnia szeregu twardych głosek, choć driady wykazują znaczny talent w szybkim uczeniu się obcych języków, i ze względu na mężczyzn którzy zdecydowali się pozostać wśród nich pewna ilość może być dwujęzyczna.

Kultura driad, w której te bardzo chętnie biorą udział, wyraża się najczęściej w wierszach i pieśniach przekazywanych z pokolenia na pokolenie ze względu na to, że wśród nich nie jest jeszcze powszechna umiejętność pisania. Spotykane są także malunki, które ze względu na leśne otoczenie nie przeżywają zbyt długo. Inną dziedziną o zmiennej w czasie popularności jest muzyka, jako dziedzina do pewnego stopnia niewymagająca dostępności pisma - dyktowała ją dostępność instrumentów. Brak skutecznych narzędzi uniemożliwia rozwój rzeźbiarstwa. Powszechna i skuteczna jest również medycyna, w której z powodzeniem stosuje się wszelakiej maści środki naturalne; choć niektóre driady korzystają ze sposobności by sprawdzić działanie nowo odkrytych ziół. Metodą prób i błędów jest dalej rozwijana, choć wydaje się podążać odrębną dziedziną niż lecznictwo ras ucywilizowanych.

Militaria
Driady są niezwykle skuteczne w walce posługując się łukiem. Choć znaczna część ich walki opierała się o polowanie na mniej inteligentne stworzenia w celu zdobycia pożywienia to jednak podobne taktyki okazują się skuteczne w walce z humanoidami czy potworami. Driady preferują atakowanie wroga z dystansu i powalenie go właśnie tam - nie dysponują często ani bronią skuteczną w zwarciu, ani umiejętnością jej prowadzenia. Grupy, zwłaszcza wyszkolone, dzięki telepatii okazują się wyjątkowo efektywne w infiltracji czy skoordynowanym ostrzale; ogranicza to ilość grup typowo walczących ze względu na konieczność ćwiczeń. Wspomaga ona też panikę i strach w grupie, która rozpływa się w grupie, choć w przypadku gdy część oddziału zostaje zabita reszta driad także to wyczuje i może spanikować. Tak czy inaczej, są zdecydowanie lepsze w zadawaniu obrażeń niż w otrzymywaniu ich - szybko wprowadza to panikę w oddziale.

W walce driady stosują podobny ubiór jak przy pracy, nie pojmując idei pancerza. Najprostszy i z punktu widzenia cywilizowanych ras mało skuteczny pancerz jest dla driad szczytem techniki; wyposażane są weń tylko członkinie najważniejszych misji. Popularne są farby i wzory maskujące - wydaje się że w tej dziedzinie walki driady osiągnęły wyżyny. Nakładane są one także na włosy, dzięki czemu te można ułożyć w sposób nieprzeszkadzający w walce, będąc dodatkowo przyciemniane. Wykorzystywane są także trucizny, choć nie są tak popularne jak kamuflaż. Prawdziwy renesans sztuka wytwarzania toksyn przeżywa właśnie teraz, w dobie inwazji potworów Błysku.

Foreign affairs
Ze względu na fakt, że populacja driad składa się jedynie z kobiet w celu rozmnażania się wymagani są reproduktorzy; ludzie lub elfy - choć warto zauważyć że ze zbliżeń z elfami rodzą się driady o bardziej zarysowanych elfich cechach i wyższej wrażliwości na magię, podobnie jak w przypadku ludzi występuje różne "rozcieńczenie" elfich genów, co w niewielkim stopniu wpływa na wygląd. Fakt ten kształtuje znaczną część ich relacji zagranicznych. Tak więc głównym regulatorem i wyzwalaczem agresji na osady znajdujące się w niewielkiej odległości blisko lasów jak i dalszych terenów bywa sytuacja demograficzna - do niedawna driady mogły pozwolić sobie na prowadzenie ich ulubionej polityki eugenicznej i było to stosunkowo proste - mężczyzna który przedarł się przez las, a nie został jeszcze najeżony strzałami, był uznawany za dość silnego. Takiemu żadna driada nie myśli zadawać pytań czy taka sytuacja go urządza; jest on traktowany jako własność jednej z nich (najczęściej najwyżej położonej w hierarchii) - co nie oznacza że źle traktowany, zwłaszcza jeśli okazuje się dodatkowo być rzemieślnikiem lub inżynierem - w takiej sytuacji może się stać nawet dla takiej driady powodem do dumy, przy czym powszechne jest wypożyczanie sobie mężczyzn wśród zaprzyjaźnionych driad lub gdy wymaga tego interes ogółu. Takie uprowadzenia mogą być też poprzedzony długotrwałą obserwacją, tak więc wszelakiej maści pracownicy w obrębie lasu - zwłaszcza jak drwale - muszą zachować odpowiednią czujność, ewentualnie mieć wygląd lichy i durnowaty. W takiej sytuacji też opcją dla driad pozostaje zwykłe sterroryzowanie grupy i odebranie narzędzi pracy - żelaza u driad nigdy zbyt wiele; zwłaszcza że same go nie wydobywają i nie obrabiają. Znane są przypadki gdy w razie braku współpracy trzymanych na muszce kandydatów do porwania driady rozstrzeliwały pokazowo jednego z nich w celu sterroryzowania i wymuszenia posłuszeństwa.

Oprócz tego driady starają się utrzymać politykę separacji. Intruzi zwykle, po zostaniu uszkodzeni strzałami nie ruszają dalej i zaniosą wieść współtowarzyszom. Niestety, strategia ta ma swoje wady; o czym później.

Co wiedzą cywilizowane rasy
Wiedza na temat driad wśród cywilizowanych ras Eredanu jest fragmentaryczna i często niepoprawna. Nie ma udokumentowanych przypadków aby driady wypuszczały pojmanych mężczyzn, tak więc przepływ informacji jest co najmniej jednostronny. Gdy brak jest wiedzy, jak na drożdżach rosną różne przesądy, tak więc wariancja przekonań i wierzeń na ich temat jest bardzo wysoka. Nieliczni wiedzą jak wyglądają; a jeśli już wiedzą to z braku nawet podstawowych wiadomości na ich temat nie będą w stanie nawiązać komunikacji. Naoczni świadkowie i towarzysze porwanych wiedzą tylko tyle że driady jednak porywają mężczyzn, niewielu ich jednak pozostało, zaś o celu takich ujęć krążą jedynie domysły.

Aktualna sytuacja geopolityczna
Żyjąc w lasach i górach na południowo-centralnej części kontynentu driady po Błysku narażone były na ataki ze strony potworów. Tutaj standardowa technika strachu poprzez zastrzelenie kilku pierwszych na nic się zdała, rozpocząć musiała się regularna kampania wojenna, która dla driad skończyła się fatalnie. Dobrze opancerzone potwory mogły skrócić dystans i przejść do walki w zwarciu - słabego punktu driad. Upadały całe osady, a większość driad z lasów została zmuszona do emigracji w góry, które są okazują się łatwiejsze do obrony niż lasy. Jego to wojna przegrywająca, siejąca spustoszenie wśród ich ilości, co połączone z samobójczym zaparciem driad skutkuje często wymazywaniem z mapy całych osad.

[REKLAMA]

[Debowy_Mocny]

Skoro one porywają męźczyzn do swoich siedlisk, to ja musiałem mieć farta i spotkać wyjątek od reguły. Zresztą jak ktoś umie rysować, to niech skrobnie jakiś fajny art.