[Vanilla]

Natariel ciągnąc Cedrica do lekarza, zahaczyła o slumsy. Były one w sumie po drodze.
Elfka z najwyższym trudem ciągnąc krwawiącego człowieka zauważyła kilka podążających w jej stronę zakapturzonych postaci. W końcu przystanęły i zaczęły się uważnie przypatrywać.

[REKLAMA]

[Carl]

Ten jełop poważnie ją zdenerwował. W pojedynkę chodzić po takiej dzielnicy? Cóż, w zasadzie ona robiła tak samo, ale posiadała przynajmniej wiedzę z zakresu magii psychicznej. Mogła więc bez problemu posłać każdego ładne parę metrów w górę bez zdradzania się z tym. Niezależnie od tego kto zawinił, to ona musiała męczyć się z targaniem poszlachtowanego Cerdica (niech jego matka zgnije z daleka od grobu, a dzieci skończą o suchym pysku w przydrożnym rowie!) do najbliższego medyka. To znaczy - do zupełnie innej części miasta.

Wlokąc cielsko mężczyzny, zauważyła sylwetki jakichś przybyszów. Ciemna uliczka, pełna odoru pleśni i starych ludzi, doskonale nadawała się na miejsce do pogawędki o pogodzie. Sądząc, że to pewnie grupa miejscowych chlejusów, miała zamiar każdego z osobna poobrażać. Od tak, dla wyładowania drzemiącej w niej złości. Była osobą bardzo wybuchową. Tym razem nad jej charakterem odniosło zwycięstwo zrezygnowanie. Ta żałosna sytuacja stawiała ją w niezbyt dobrym świetle. Obserwatorzy mogliby pomyśleć, iż jest prostą dziewuchą taszczącą swojego napitego męża do chałupy. Co za parszywy los. W końcu nie wytrzymała dostrzegając, że przybysze nie tylko stanęli, ale również przyglądają się im. Tego już za wiele. Postanowiła się odezwać, będąc jednocześnie na tyle miłą, na ile umiała.
-Moglibyście mi pomóc, zamiast się tak gapić - zaiste wykazała się -jak dla niej- wyjątkową grzecznością. Ale czy to wystarczy?

[Vanilla]

-Wszystko ma swoją cenę - odrzekł jeden z nich.

[Carl]

Jęknęła kolejny już dziś raz. Takie propozycje słyszy się na codzień. Wiedziała jednak, że jeśli ten... Cerdic zdechnie, to jej straż będzie truła dupę o szczegóły zbrodni. Dla świętego spokoju można zrobić wiele, bardzo wiele.
-To oczywiste. W dzisiejszym świecie nie można oczekiwać niczego innego. Czego chcecie?

[Vanilla]

-Oddajcie pokłon i przysięgnijcie służbę Złemu - odrzekł człowiek.

[Carl]

Natariel niemal nie zachłysnęła się własną śliną kiedy to usłyszała. Wiedziała, że takie oryginalne i swoiste osoby nie mogły zażądać czegoś w pełni normalngo, ale to, co wydarzyło się przed chwilą lekko ją... zszkowało.
-Że... że co? - wystękała wreszcie. Nie miała pojęcia co dokładnie miała znaczyć ta obietnica, ale co jej szkodzi wypełnić polecenie? Przecież zawsze może sklamać, a sumienie przeciwko takim czynom wcale się nie buntowało.

Po chwili zastanowienia uklęknęła w końcu, uprzednio sprawdziwszy, czy płaszcz dobrze osłania suknię, której nie chciała pobrudzić.
-Przysięgam.

[Vanilla]

-Ślicznie. Czy twój przyjaciel przysięgnie? - odrzekł.

[Carl]

-Jeśli jeszcze dycha - powiedziałą patrząc się jednocześnie na ciężko ranionego Cerdica.

[Vanilla]

-Wydaje mi się że nie. W takim razie niewiele możemy pomóc - odrzekł, odwracając się powoli...

[Carl]

-To się pieprzcie. Nie mam zamiaru tracić tutaj całego dnia.
Była niezwykle poirytowana zachowaniem przybyszów. Po co w ogóle zaproponowali pomoc, jeśli nie chcą jej udzielić?
-Niech sobie zdycha, ale moglibyście przynajmniej posprzątać ciało.