[Vanilla]

-Nie wiem, nie wiem! - krzyknął kapłan.
Szata kapłana w okolicach bioder stała się mokra. Torstein rozchlastał kapłana, który zaczął charkać. Następnie przeciąl mu brzuch i rzucił o ziemię.
-Musiał się skurwysyn wydzierać - stwierdziła dziewczyna - bierz listy i spadamy stąd.

[REKLAMA]

[Matiddd]

Torstein bez słowa chwycił wszystkie 3 zbiory i podał je dziewczynce. Sam schował topór, naciągnął kaptur i przygotował maczugę, aby w razie czego szybko móc ją wyciągnąć i użyć w walce. Otworzył drzwi i ruszył pośpiesznym krokiem ku drzwiom. Gdyby ktoś już tam był i biegł ku zakrystii lub nim, oboje rzucą się biegiem, a w razie potrzeby Torstein przygotuje się do walki swoją maczugą.

[Vanilla]

Torstein mijał grupę kapłanów biegnących w stronę zakrystii. Pod kapturem uśmiechał się złowieszczo. W końcu wyszedł z świątyni. Sprawiło mu to sporą ulgę. Nie musiał już przebywać w miejscu które tak znienawidził. Nord czuł się nieswojo w świątyni, zupełnie jakby Denagogh widział go i próbował mu przeszkodzić.
-Dobra, co my tu mamy - powiedziała dziewczyna, wyciągając listy i podając je Złemu.

[Matiddd]

- Jeszcze nie tutaj - powiedział Nord. Oboje szybko skręcili w najbliższą uliczkę, gdzie można było się schować z dala od wścibskich oczu przechodniów. Tam wojownik wziął od dziewczynki wszystkie trzy kartoteki i usiadł tak, by jednocześnie i jego towarzyszka mogła spoglądać w papiery. Nord dokładnie zaczął wertować papiery, próbując rozszyfrować każdy nagłówek na każdej stronie. Miał sporo czasu, bo następne działania planował dopiero, gdy się ściemni. Jednocześnie wojownik spytał dziewczynkę:
- Może umiesz biegle czytać? Byłoby znacznie szybciej -

[Vanilla]

-Ech - odsapnęła - biegle może nie, ale z tego co widzę to na pewno lepiej niż ty.

[Matiddd]

- W takim razie czytaj - powiedział Nord, podając zbiory dziewczynce i rozglądając się, czy nikt nie zagląda.
- Jedyne nazwisko jakie mogę ci podać to Dartalein. Był to jeden z inkwizytorów, tylko tyle pamiętam. Czytaj dokładnie, mamy dużo czasu - powiedział, rozglądając się.

[Vanilla]

-Wiem o Dartaleinie. W każdym razie - przerwała, otwierając pierwszy list.
-Drogi Horacy - zaczęła - Cieszę się, że mogę do ciebie pisać. Ostatnie wydarzenia, zarówno na dworze królewskim, jak i Zakonie dzieją się coraz bardziej niepokojące rzeczy. Poprzez znajomego oficiela wykryłem dziwny przepływ pieniędzy na dworze królewskim. Ostatnio wpłacono kilka dużych sum. Nie ustaliłem do końca od kogo, jednak z całą pewnością są to osoby prywatne. Miej się na baczności. Nie wiem, o co chodzi, ale płatności te legalne nie są. Mam nadzieję, że dobry Denagogh da nam szansę na rychłe spotkanie, abym przekazać mógł ci więcej informacji.
-Nuda - skomentowała to przeciągle - następny.
-Znowu ten Horacy. Piszę do ciebie teraz, w momencie gdy Zakon już nie istnieje. Przecieki pieniężne stają się coraz jaśniejsze. Wiem, że pochodzą one od kilkunastu inkwizytorów, wysoko postawionych i bogatych członków zakonu. Przekopuję się przez sterty list egzekucyjnych. Napiszę, jak wyjdzie coś nowego. W imię Denagogha, pozdrawiam.
Nord bacznie obserwował ludzi. Kilkadziesiąt metrów dalej przechadzał się patrol straży.
-Drogi, tfu, Horacy - otworzyła nowy list - To niewiarygodnie, że wciąż mogę do ciebie pisać. Widać dobry Denagogh czuwa nad nami wszystkimi, dając każdemu to, co do niego należy. Skończyłem analizę list. Wiem już teraz, o co chodzi. Wpłaty te były łapówkami za życie tych inkwizytorów. Oficjalnie znajdują się oni na publikowanych listach egzekucji, jednak te dane są bardzo niespójne. Proszę, abyś nie zajmował się tą sprawą. Powierzam ją twojej pieczy. Odkrywając to, stąpałem po śliskim gruncie. Ta sprawa może pogrążyć nas obu. Oczywiście nasza znajomość będzie dalej kontynuowana. Bycie księgowym nowo powołanej sekcji zakonu nie jest takie złe. Pozdrowienia, i niech będzie ci się dobrze działo.

Czytanie ze strony dziewczynki wprawiło Norda w zastanowienie. Choć w sumie zastanawiała się nad poszczególnymi zdaniami i wprowadzała pauzy tam, gdzie były zbędne, to jednak z jej ust leciał w miarę ciągły potok słów.

[Matiddd]

- Wszystko jasne. Te nędzne szczury teraz kryją się po kanałach, żyjąc bogato - warknął wściekły Torstein.
- Przynajmniej wiemy, kogo szukać.... księgowy Zakonu. To może być ciekawe - stwierdził Nord. Gdy dziewczynka oddała mu dokumenty, porwał niepotrzebne rzeczy, a listy schował do sakwy.
- Trzeba się przekonać, jak dotrzeć do tego skryby - mruknął, gdy odchodził wraz z dziewczynką.

[Matiddd]

Pod świątynie, skradając się ciemnymi uliczkami, podeszli Torstein wraz z Anette. Wychylając się lekko zza jednego z domostw, Nord obserwował uwijających się strażników. Obserwował niewielki tłumek ludzi, ciekawych tego, co wydarzyło się niedawno w katedrze. Przynajmniej jest jakaś zasłona dla jego przyjaciółki, pomyślał Nord. Odwrócił się do Anette, stojącej za nim. Przykucnął przy niej, i patrząc jej prosto w oczy, powiedział:
- Będziesz mi musiała pomóc, Anette. Nie mogę tam podejść, kapłani teraz by mnie rozpoznali, ty zaś zmieniłaś wygląd i spokojnie przekradniesz się między tłumem. Musisz dojrzeć, czy przy wejściu wiszą jakieś ogłoszenia. Na nich, w prawym dolnym rogu, powinna być pieczęć tego, kto powiesił dokument. Znajdź jakiś świstek od kapłanów i spróbuj zdobyć pieczęć, urywając kawałek pergaminu. Nie ryzykuj, gdybyś nie była pewna, nie zrywaj pieczęci. A teraz idź, i uważaj na siebie. - powiedział wojownik, wlepiając swe oczy w twarz dziewczynki. Gdy ta ruszyła, wojownik zacisnął kciuki i obserwował ją w napięciu.

[Vanilla]

Dziewczyna podeszła do ogłoszeń. Od razu podeszło do niej dwóch strażników. W ciemności Torstein nie widział już dokładnie co się dzieje, jednak po chwili dziewczyna odeszła sprzed tablicy z ogłoszeniami i wróciła do Norda.
-He, to było łatwe. Trzymaj.
Podała Złemu kilka różnych pieczęci. Torstein popadł w chwilowe zdumienie, jednak po chwili zaczął przeglądać pieczęcie. Dwie z nich wyglądały na kapłańskie, jednak należała do straży, a dwie pozostałe były pieczęciami królewskimi.

[Matiddd]

- Gratulacje, szybka jesteś. Co zrobiłaś z..... - przerwał nagle Nord. Szybko chwycił dziewczynę za ramiona i wciągnął ją za siebie do uliczki. Następnie gestem nakazał jej być cicho, a sam się rozejrzał lekko po placu przed kościołem. Następnie (jeśli nikt nie szedł) odwrócił się do dziewczynki i szepnął:
- Nie możesz tak zabijać ludzi, Anette! Strażnicy by cię nie rozpoznali. Będziemy musieli później porozmawiać - powiedział, patrząc na twarz dziewczynki. Zaraz jednak się poprawił, czując, że dziewczynka posmutnieje:
- Ale to mój błąd, to ja ci nie powiedziałem. Dzięki za pieczęcie, nie wiem, co bym bez Ciebie zrobił. A teraz chodź, zanim psy zaczną tutaj węszyć - po czym włożył pieczęcie do sakwy i wraz z Anette ruszyli uliczkami, z powrotem ku tawernie.