Znalezionych wyników: 2368

Zapraszam do http://www.endofdays.eu/index.php?topic=43.msg53

Zapraszam do http://www.endofdays.eu/index.php?topic=41.0

Zapraszam na http://www.endofdays.eu/index.php?topic=38.0

Enderus był zmęczony. Kilkanaście minut przesiadywania wewnątrz gorącego czołgu bez możliwości nawodnienia zrobiły swoje. Był potężnie przegrzany, a bieg i walka stan ten tylko pogorszy.

Inżynier chwycił uzbrojenie i ruszył. Dwadzieścia metrów sprintu. Ostatnimi siłami dobiegł i strzelił Zdzichem prosto w tarczę pierwszemu lepszemu żołdakowi, który wyłożył się trzymając tarczę przed sobą. Po lekkim obrocie głowy inżynier zauważył jak jego towarzysz wyprowadza uderzenie tarczą. Zasłonił się nią, biorąc krok w tył. Następne uderzenie tarczą. Następne.

W końcu organizm Enderusa poddał się, a ten runął na ziemię. Widział jak grupka żołdaków pozbawia go tarczy i miecza.
-Wody.. - wysapał, tracąc przytomność.

Żołnierze wyglądali wyraźnie zaniepokojonych. Niektórzy nawet odeszli kilka kroków w tył. Inni po prostu zaczęli się śmiać, widząc przeaktorzone wystąpienie człowieka, który niesamolubnie postanowił ratować śmiertelnego wroga, ostrzegając go przed.. użyciem tajnej broni.

-STAĆ NA MIEJSCACH - krzyknął jakiś typ ubrany na czarno - NIE MA ŻADNEGO ZAGROŻENIA. TO PODSTĘP!
Oficerowie poczęli strofować i zaganiać tych żołnierzy którzy okazywali strach z powrotem na miejsca, głośno drąc się o tym jak to nic im nie grozi.

Postawili właściwie wszystko na jedną kartę - stwierdził Enderus - albo wiedzieli że nie ma żadnego zagrożenia, albo zgadywali. Tylko że na zgadywankach nikt jeszcze wojny nie wygrał. Tak więc o co właściwie chodzi?

Możliwe po prostu że był mało przekonywującym aktorem. Enderus dokładał węgla jak tylko mógł, para buchała wszędzie, nawet prosto na jego twarz. Powinien już co najmniej zemdleć z hipertermii, ale jeszcze stał. Fajnie w sumie.

Raven zerknęła obok siebie. Spokój, wszyscy zapatrzeni w przedstawienie.

Uśmiechnęła się zadowolona.
-Dobrze - odpowiedziała tylko - Idę pomówić z towarzyszkami, zadbaj o wszystko do wyjazdu. Wyruszamy do.. Bolgorii.

Ostatni pożegnalny całus. Enayesz ruszyła w kierunku wyjścia..

Cholera. Trzep, trzep, bach. Enderus zdezintegrował sporą część pancerza pojazdu zanim dobrał się do osi.

Po prostu były zerwane. Potrzebowałby kuźni żeby naprawić duże, skręcone kawałki stali. Był projektowanie żeby przenosić równomierne, potężne momenty obrotowe, a on na jedną część przekierował duży, na drugą mały - w celu wykonania ostrego skrętu. To się musiał tak skończyć - stwierdzić mogliby złośliwi. Zupełnie jakby wziął papierowy rulon i kręcił w przeciwne strony - tego nie da się tak po prostu naprawić.

Ukrop dawał mu się potężnie we znaki. Momentami omdlewało go. Kończył się tlen, za to mnóstwo było pary wodnej. Musi coś zrobić, inaczej parowy Torrasque stanie się jego grobem...

By My Command

Prosi się wszystkich o rejestrowanie się na http://www.endofdays.eu/
Po wyniku bitwy o Kopalnię będziemy już na tym forum grać dalej, sukcesywnie przenosząc posty z tego forum.

W razie problemu technicznych, zagubionych maili i innego typu szajsu proszę mi zmywać głowę.

Wasza Techniczna
Van

Tak jest. Ostry zakręt. Ostatni rzut węgla do pieca. Iskry, gorąc i wrząca krew Enderusa. Ostre szarpnięcie dźwignią. Przekazanie mocy, skręt. Drobny pisk w okolicach osi. Zerwanie.

Najgorsze oczekiwania Enderusa sprawdziły się. Gdy krasnale stwierdzały że osie to pomysł przynajmniej dziwny jak na taki pojazd terenowy, nie słuchał. Osobiście dopilnował aby wykonane był z najlepszej stali, jednak nawet najlepsza stal nie była odporna na skręcanie w taki sposób. Najzwyczajniej w świecie Enderus ukręcił półosie pojazdu. Teraz czołg już nigdzie nie pojedzie. Mechanizm napędowy świstał przekazując moc tam, gdzie nie można jej było już odebrać.

Czołg najzwyczajniej stanął w miejscu. Wzrok Portowców był podzielony między buchającą maszynę a krasnoludów, nie bardzo wiedząc gdzie mają się właściwie patrzeć.

-Niech to wszyscy diabli! - uderzył pancerną pięścią w konsolę, nie wyrządzając jej większej krzywdy.

-Czy mam potraktować to jako akt agresji z twojej strony? - rzucił krótko, wpatrując się mu prosto w oczy. Albo nie chciał wybuchnąć agresją, albo nie mógł. Elf nie pamiętał nikogo z ludzi, kogo dałoby się aż tak obrazić a który mimo to nie dałby się sprowokować. Tylko jakiś kunsztowny dyplomata, ale dziad na takiego nie wyglądał.

-Tam są drzwi - pokazał mu ponownie. Proste drzwi, bez zamka, bez klamki nawet.

-Kultura? - rzuciła Enayesz - Niby jak mam się 'nie wywyższać?'. Nie rozumiem... wyjaśnij mi proszę.

-Rozumiem - wpatrywała się z niego łapiąc każde słowo - My traktujemy mężczyzn jak własność. Będzie mi trudno je przekonać, ale spróbuję..

Słysząc jego ostatnie słowa pocałowała go w usta i uśmiechnęła się.
-Jesteś tylko mój. Żadna nie odważy się ciebie wziąć.

-Nie wiem czy on przedstawi dobrze nasze interesy - odrzekła - może ja mogłabym pójść? Kupcy mogą podać za dużo informacji, nie możemy się jeszcze bronić.

-To może być dobry pomysł. Tylko kto ma je uczyć? Czemu to akurat ma być cesarski? Czy nasz język nie jest dość dobry? Wiem jak to może być dobre, ale jak mam je przekonać?

-Bardzo chętnie, tylko nie dogadają się. Potrzebny będzie tłumacz..

Gdy Enayesz usłyszała ostatnią kwestię, rzuciła tylko zdawkowe 'Mów'. Teraz czas na wyjaśnienia...

Oddychanie gorącą parą sprawiało mu trudności. Drętwa ręka siłą rozpędu przechyliła drążek ruchu wprzód. Zacisnął zęby, biorąc następny, palący oddech i ruszając maszynę do przodu. Kilka jęków ze strony automatyki i parowy smok ruszył wprzód. Teraz potrzebował prędkości, cała moc wprzód..

Widok z zewnątrz był niesamowity. Cały pojazd zatrząsł się i ruszył do przodu prędkością szybkiego marszu. Nie skręcał, zaś walec miał ciągle podniesiony. Dowódca grupy wojsk na które kierował się pojazd nie musiał nawet specjalnie wydawać rozkazów - z otwartą gębą patrzył się jak jego żołnierze ustępują pojazdowi miejsca, gdy walec w końcu walnął w ziemię. Jeden z Portowców upadł na ziemię i odczołgał się, niemalże przybity przez wehikuł.

Za ten czas Enderus zdążył zerknąć co słychać u palacza. Biedak został rozerwany na strzępy odłamkami powstałymi z eksplozji bufora.
-Szybka śmierć, a ja się tu gotuję - pomyślał. Przez chwilę mignął mu szalony pomysł przejęcia jego zadania. Przesunął dźwignię zmiany kierunku i przeszedł do sekcji palacza, gdzie zaczął dokładać węgiel do pieca.

Armia Portu tylko patrzyła jak czołg wziął szeroki zakręt. Bezpieczne nawrócenie wykonanie zakrętu zajmie mu nieco ponad minutę, choć Enderus może przyśpieszyć i wziąć ostrzejszy zakręt. A nuż maszyna wytrzyma, a zaskoczenie pozwoli mu powalić więcej wrogów?

Potrzeba więcej mocy.

Viserys znalazł chwilkę czasu na zaktualizowanie spisu.

Szkolenie driad szło dość dobrze. Piątka byłaby w stanie bronić się przed atakami w jakimś rozsądnym stopniu. Ciężko jednak wyszkolić dobrego żołnierza "na sucho". Baldwin starał się dodatkowo przekazywać im praktyczną wiedzę z zakresu wojaczki. Pochłaniało to większą część jego dnia. Sam nie da rady wyszkolić większej grupy, będzie trzeba zaimportować jakichś ćwiczeniowców z Kopalni. Szkoda że driady nie znają cesarskiego, na razie idzie to w stronę zdriadyzowania kultury zamiast uczłowieczania dzikusek. Będzie musiał coś wymyślić..

Prace szły bardzo dobrze. Właściwie wszystkie domy zostały odbudowane, inwentarz miał się dobrze, a produkcja żywności wystarczyła nawet i na eksport. Baldwin miał niemałe trudności by przekonać Enayesz aby pola rozbudować na tyle aby było to możliwe, jednak gdy stwierdził że przecież w przyszłości może sprowadzić tutaj więcej towarzyszek zgodziła się. Przynajmniej będzie czym handlować - pomyślał.

Przez matkę dotarły do niego skargi kobiet. Driady poczynały sobie dość luźno z pozostałymi mężczyznami. Będzie musiał w jakiś sposób rozwiązać ten problem. Obserwował powolny podział grup pracujących w polu.

Solidny zapas żywności oraz drewna. Kupcy wyrażali zdziwienie, nie będąc nawet specjalnie zmuszanymi do pracy. Baldwin nasłuchał się jednak apeli o puszczenie ich wolno pod rygorem poszczucia osady wojskami Kopalni. Cóż, będą musieli poczekać...

+2000 EXP (+10% za Chłonny Umysł)

W końcu do obozu przybył następny oddział driad. Dość lichy - dwie kobiety, Szileah oraz czarodziej. Co jednak bardziej ucieszyło Baldwina, to fakt że cały jego ekwipunek, w względnie nienaruszonym stanie powrócił. Był szczęśliwy jak mały chłopiec widząc z powrotem swój tasak i pancerz. Sama Enayesz podała mu broń.
-Wierzę że wiesz co robisz - mruknęła cicho.