Znalezionych wyników: 109

Cholera. Huczy i trzesie. Czuj sie tu czlowieku bezpiecznie.

Teherij wbil pogrzebacz obok klapy. Jeszcze tu wroci. Ale nie bedzie szperal w podziemiach gdy moze byc tu trzesienie ziemi. Nie, oby nie to.
Wrocil ta sama droga, ktora przyszedl, i z powrotem w Barakach bedac, ruszyl za sluchem.

Teherij zamyslil sie.
Pierdoleni zlodzieje! Czy ludzie nie moga uczciwie czegos zostawic?
Po chwili doszedl do wniosku po co sam tu przyszedl.
Pomyslal o klapie. Czas sie za nia wziac. Pooogrzebaaacz!

Zaczal kombinowac przy podwazaniu klapy pogrzebaczem, ktory przed chwila stal sie jego lupem.

Teherij spojrzal na Slowika. Targnelo nim sumienie. Nie byli tu dla zabawy. A ta dziewczyna...
Slowik byl niebezpieczny. Adam nie wiedzial, czego mogl spodziewac sie po Natalii. Wbil spojrzenie w jej oczy. Wyprostowal sie, poczul pykniecie w kregoslupie.
Za dlugo spalem
Kaplan dal sie poniesc emocjom.
Kajaj sie Teheriju.
To przez nasienie Beliara. Ono uczynilo go na wpol zlym.
Daj sie uniesc emocjom
Teherij zamyslil sie, i odpowiedzial mrocznej czesci krwi:
Mam w dupie emocje
Siadl na lozku, obok Slowika.
-Czuje ze cos sie dzieje. Cos niedobrego. Musimy isc.
Wstal i zaczal sie ubierac.

Slady. Fajnie.
Pomyslal Teherij. Chwila
-Kurwa, slady!
Teraz jest jednoznaczny dowod na obecnosc tu czlowieka. Ciekaw jestem kto to... - Kaplan zerknal w strone drugiej komnaty. Mial do przeszukania jeszcze ja, i schowek na przetwory. Pozniej zajmie sie szukaniem tego czlowieka. Jesc nie wola, i z bolu nie krzyczy.

Z ta mysla, Kaplan zabral sie za buszowanie w miejscach, ktorych jeszcze nie przeszukal.

Biere
I jak pomyślał, tak wzięł. Chwycił pogrzebacz w prawą rękę, lewą złapał pochodnię. Ruszył do pierwszej z komnat. Jeśli trzeba było, próbował otworzyć ją kopnięciem. Stare drzwi, prawdopodobnie spróchniałe (to była piwnica) powinny ulec silnemu uderzeniu stopy Teherija.
Chciał przeszukać komnatę. Tawerna była chyba teraz niczyja, nieprawdaż?

Teherij zamyślił się.
Te drżenia nie mogły nastąpić same z siebie. Albo pod klapą ktoś buszował, albo zbiera się na atak kolejnego jebanego czerwia.
Przypomniał sobie ogołocone półki.
Tu MUSIAŁ być człowiek.
Mruknął coś pod nosem, i podszedł powoli do spiżarki na konfitury. Uważnym spojrzeniem przyjrzał się półkom. Na pewno były do cna ogołocone? Teherij wiedział że czasem ludzie mają w kieszeniach monety o których nie wiedzieli, że je posiadają. Tak samo i tu może być, w tym wypadku. Może poszukiwacz coś przeoczył, coś co zauważy Kapłan?
Swoją pochodnie wbił w stertę jakichś rzeczy, jeśli takowej nie było, to ułożył coś, na czym mogłaby oprzeć się pochodnia. Chciał mieć wolne ręce do przeszukiwania. Polegał na swojej intuicji rzezimieszka - a to raz zdarzało mu się szabrować? Taka była z niego "Duma Rodu"!

Teherij zaśmiał się lekko, widząc reakcje Słowika. -Później. - mruknął, i złapał dziewczynę za ręce, odwodząc ją od planu pozbawienia go spodni. Rzucił się z językiem na jedną z jej piersi, dbając o jej zadowolenie ustami. O względy drugiej starał się dłonią przez jakiś czas, po czym uklęknął gwałtownie, i ściągnął z kobiety spodnie razem z butami. Siłując się chwilę z jej silnymi nogami, poczuł nacisk w spodniach.

Słowik okazała się elastyczna. Jej nogi po chwili rozłożyły się, ukazując zarośnięty, nietknięty skarb. Teherij rozpalił się. Pragnął jej, musiała być jego. Zanurkował między jej nogi, palcami rozchylając jej wargi, dobierając się językiem do różowego wnętrza Słowika.

Dziewczyna nie protestowała, nawet trochę współpracowała. Adamowi się to podobało. Zdjął z niej chustkę, po czym jego dłonie wsunęły się pod luźno opływającą jej ciało tunikę. Była ciepła...
Przesuwając dłońmi po jej ciele czuł dreszcze na sobie, i na niej. Szybko pozbył się tuniki i spojrzał na marzenie mężczyzn - piersi Natalii. Piękne, kształtne i jędrne.

Świetnie przechowane! - pomyślał Teherij, i zaczął całować Natalię po obojczyku, jedną ręką drapiąc ją po karku, a drugą pieszcząc pierś. Delikatnie, ale zdecydowanie. Dziewczyna nie ma do czynienia z pierdołą, oj nie. Kapłan potrafi być mężczyzną!

Kapłan wrócił do ruin.
Już ja się dowiem, co tu się kurde dzieje...
Zapalił pochodnię, po czym otworzył klapę. Wskoczył do środka, zamykając ją za sobą. Poświecił troszkę, i postanowił ruszyć za śladami człowieka. Uważał na wszelkie drewniane elementy, by ich przypadkiem nie podpalić. A gdyby zbytnio śmierdziało, po prostu zasłaniał się drugą ręką.

Teherij przyszedł na targ w poszukiwaniu pochodni. Pierwsze co zwróciło jego uwagę to metalowa pochodnia przypominająca buzdygan. Takich rzeczy jeszcze nie widział! Ale podobało mu się to. Postanowił kupić takową za 2 sztabki żelaza i czym prędzej wrócić do ruin.

Drżenie. Świetny motyw na początek.
-Heeeem..... - mruknął Adam. Na pięciolinii pojawiło się niskie glissando.
Po chwili dotarło do niego.
-Co jest, kurwa?
Wstał i spojrzał na klapę. Nie spodziewał się że w ruinach będzie się coś jeszcze kręciło. Spodziewał się tych małych robaczków, ale... nie. To było zbyt silne na pajączki.
Ale tam musi być ciemno...
Teherij schował notatnik, i wrzucił wszystko do plecaka. Poleciał szybko na targ.

Kapłan spacerując po mieście zobaczył ruiny Tawerny. To tu spotkało go pierwsze nieszczęście... Postanowił posiedzieć tu, i przez chwilę namyślić się co robić. Miał nadzieję że Słowik go tu znajdzie. Albo że ktokolwiek go znajdzie. Adamowi obojętne było, czy trafi do straży, czy pod służbę Cesarzowej. Czy będzie walczył z Portowcami, czy zabijał strażników by pomścić Iviego. Póki co odpoczywał. Zauważył klapę i postanowił na niej przysiąść. Pewnie i tak jest zamknięta, lub chociaż przyblokowana przez gruz od wybuchu. Usiadł, i wyjął notatnik, inkaust i gęsie pióro. Naszkicował szybko pięciolinię zgodnie z notacją muzyczną której go nauczono. Zamyślił się, i napisał na górze :

I Symfonia Wschodu

Kapłan pomyślał chwilę. Zabrał i założył kaptur kolczy z wyściółką, a kaptur skórzany nałożył na niego. Później poszła również koszula i spodnie (cóż z tego że zużyte, jeżeli da się nosić?). Przesypał żelazo do swej sakiewki, założył buty swego brata (wzmocnią one kopnięcia wymierzane potężną nogą Teherija), i zabrał jeden z mieczy, przypinając go sobie po drugiej stronie od Zemsty Iviego.
Zajrzał do plecaka. Pierwsze co zauważył do wzięcia to butelka alkoholu. Bez wielkich oporów powędrowała ona do plecaczka Adama, a za nią ręczna osełka, dwie garści orzechów, śpiwór, krzesiwo i hubka, nici i igły. Ujął w palce Pierścień Sekty. Przyjrzał mu się (proszę o informacje na temat wyglądu, i różnych takich). Nie przypominał sobie by Ivi mówił mu o tym pierścieniu. Czemu nosił go w plecaku, nie zaś na sobie?
Skupił się i próbował wyczuć jakąś moc w pierścieni zanim schowa go do kieszeni.

Niezależnie czy mu się udało czy nie, czy wyczuł coś czy nie, znalazł łopatę (chłopaki sami budowali ten dom, a łopata była do tego konieczna. Musiała gdzieś tu leżeć, tylko trzeba chwilę poszukać) i poszedł za dom, kopać grób. Resztę rzeczy Iviego postanowił schować pod swoim łóżkiem. I tak nieczęsto tam leżał. Ułożył je tak, by były jak najmniej widoczne. Gdy wykopał grób, ułożył w nim Iviego i zasypał nagie ciało.

Dla Teherija i Kultu Muz pogrzeb to pogrzeb. Ciało bez duszy nie usłyszy dźwięku, a jego bratu grały teraz same Muzy, jego przyjaciółki. Adam nie uważał by sensem byłoby zagrać coś teraz. Szczególnie, że nie miał na tę okazję nic przygotowanego. Gdy już pochował brata, wyszedł z domu. W nowym ubraniu, z nowymi celami.

Ulga przyniosła Adamowi spokój duszy. Kapłan już nie płakał. Uśmiechnął się nawet.
Ciekawe gdzie Słowik? - chyba zostawił ją koło gospody. Ale to zaraz. Teraz wrócił do stolika, na którym położył całą własność Iviego. Zaczął przeszukiwać. Teraz ten nieograbiony przez tłum majątek był jego majątkiem, na mocy praw sukcesji.

Całe znalezione żelazo wsypał do swojej sakiewki. Przejrzał ubranie - wielokrotnie mówił że nie będzie chodzić w zbroi po mieście. Wziął koszulę i spodnie Iviego, mógł je nałożyć na pancerz. Wziął jeden z mieczy Iviego i drugą pochwę. Przypiął ją do pasa, i włożył miecz. Obok Zemsty Iviego wisieć będzie Miecz Zabójcy - Ivi poniekąd był zabójcą.

Adam poszukał rownież noży, części pancerza i pożywienia. Różnych drobiazgów.

Co znalazł?

Była od niego starsza. Ile, tego Adam nie wiedział. Ale niezbyt zrażał go wiek. Według niego samego ilość wiosen na karku nie liczyła się. Czy siedemnastolatek rozmawiający z bóstwami mógłby mieć inne zdanie?

Spojrzał Słowikowi w oczy. Parę centymetrów. Spokojnie wyjął ręce spod głowy.
I wtedy szybkim ruchem lewej ręki przycisnął Natalię do siebie, łącząc swoje usta z jej ustami.
Przez chwilę, w której tak trwali, prawą rękę ułożył tak, by łatwo przerzucić lekkie ciałko łuczniczki.

Kończąc całować zaskoczoną dziewczynę, użył całej siły swoich zaprawionych rąk oraz mięśni brzucha, by zwinnym ruchem przerzucić ją na łóżko. Sam szybko usiadł nad nią okrakiem, i wpatrywał się w jej twarz. Uśmiechnął się rozbrajająco. Miał na sobie jedynie spodnie. A ona była całkiem ubrana. Pochylił się, zasypując jej szyję pocałunkami i ugryzieniami. Niepostrzeżenie odpiął jej pas.