Zobacz temat - Eredan 2024

End of Days

Sesje - Eredan 2024

Altaris - 2013-02-01, 15:59
Temat postu: Eredan 2024

Garnizon, jako miasto raczej zacofane, położone na rubieżach było stosunkowo rozległe, aczkolwiek mało rozwinięte. Na obszarze dobrych kilkunastu ulic i pomniejszych uliczek, podwórek, placyków i placów targowych stały w nieprzerwanym, ogromnym labiryncie bez większego planu i podporządkowania parterowe chaty z dziwnej mieszaniny skały i piaskowca. Nad chatami wznosiły się równie niskie, co domy dachy o brązowych, ciemnych dachówkach z twardej, leżącej długo na słońcu gliny, która wydobywana jest nieopodal miasta, w wielkiej dziurze pomiędzy granicą z Agh'zang i Garnizonem.

Było już po zmroku, więc ludzie tylko nielicznie przechadzali się w niewiadomych celach, wracali ze swych prac do domów, czy sterczeli w zaułkach mając nieczyste zamiary. Księżyc był tego dnia jasny, srebrny, pełny, swoją tarczą oświetlając całą okolicę. Z wielu domostw wznosił się dym, a ciemność panowała wszędzie. No, prawie wszędzie...

Wschodnie skrzydło Cesarskiego Dominium aż płonęło od ilości małych okienek, w których paliło się światło. W odróżnieniu od reszty budynku, gdzie paliły się lampy nad wejściem i kilka okienek, to we wschodnim skrzydle z każdego okienka wyziewały jasne łuny. Gdyby się przysłuchać, to na całą okolicę rozbrzmiewała muzyka, pomruk rozmów i wesołe okrzyki, gwizdy. Dziś było cesarskie święto zwycięstwa nad Beliarem w II Wojnie Dwustuletniej, które zapoczątkowało powstanie nowego porządku w Eredanie. Normalni ludzie już dawno położyli się spać, ale nie XIII Kompania, która jutro wyruszała na swoją pierwszą misję, by zwalczać bunty Beliarowców gdzieś w oddalonych wioskach. Zasmakują krwi orków! To będzie chrzest bojowy większości z nich.

W sali pełnej radosnego gwaru przy kilku stołach ludzie siedzieli, pili, śpiewali, a niektórzy nawet wstawali, by potańczyć. Większość w byle jakim, podręcznym rynsztunku, a niektórzy w garnizonowych, skórzanych mundurach z metalowymi elementami. Przy jednym stole widocznie było trochę ponuro. Dało się tam wyróżnić pijącego na umór, odzianego w prawie pełną zbroję mężczyznę o krótkich, czarnych włosach, który śmiał się ze wszystkiego i do wszystkich. Tuż obok niego usadowił się elf o lekko poszarzałej cerze, pijący jakieś wino bez zbytniego entuzjazmu, aczkolwiek z jakby wymuszonym uśmiechem.

Kayle wydawało się, że wyglądają razem trochę śmiesznie, więc zachichotała cicho pod nosem, dając kuksańca siedzącemu obok, zaznajomionemu, carskiemu żołnierzowi, który się z niej cicho podśmiewał. Widocznie uważał, że dziewczyna patrzyła na dwóch zawodowców pod innym kątem. W ręku niedbale trzymała szklany kielich, w którym było jakieś wino. Nie wiedziała, co to było i ile tego wypiła, ale było jej całkiem ciepło, a na twarz wypłynęły rumieńce.
- Przepraszam, czy mógłbym prosić damę o taniec? - zapytał z uroczym uśmiechem jakiś młodzik, wyrywając mechanika z zamyślenia i wyciągając ku niej rękę z przesadnym ukłonem. Wydawało się, że miał około dwudziestu lat, chociaż jego twarz miała chłopięce rysy. Stał tak wyczekująco, a muzykanci nadawali pomieszczeniu szybkiego rytmu, niosącego się wesołą melodią po całym Dominium. Prawie wszyscy z zachodniego skrzydła zebrali się także w innych większych salach i głównym holu. Wino, wódka i halunówka lały się po kielichach, a przywódcy bratali się z podwładnymi.

Vanilla - 2013-02-01, 20:25

-Oczywiście - Kayle wyciągnęła do młodzika rękę, chichrając się cicho pod nosem. Jak się bratać to się bratać, a wino wchodziło gładko. Nigdy nie preferowała halunówki, ten archaiczny paranarkotykowy relikt jest dobry dla żuli i krawężników. Podniosła się z właściwą sobie gracją z krzesła i dała się prowadzić mężczyźnie. No bo skoro prosi do tańca, to chyba potrafi, nie? Te ostatnie pokolenia, zupełna katastrofa. No ale myślmy pozytywnie, przecież o to chodzi w życiu!

Wino musi poczekać. Obowiązek wzywa!

Debowy_Mocny - 2013-02-01, 21:03

Jednak alt mi pozwolił zagrać na jego sesji

Zdzichu, siedział sobie przy stoliku popijając wino.
Kurwa, tak się człek nudzi. Dobrze że alkohol mają. W sumie dawno nie ruchałem, tjaaaa. Nic tak nie postawie na nogi jak porządne bzyknięcie jakiejś kobiety.

Zdzichu rozejrzał się dookoła. Zauważył kobietę samotnie siedzącą, a obok wolne miejsce. Podszedł do niej usiadł obok niej i zaczął zagadywać do niej.

Czołem piękna. Nie przewidziałem że w tym miejscu spotkam jakąś fajną dziewczynę. Nazywam się Zdzichu, a ty jak masz na imie? Zagadał do niej zdzichu

kastyl - 2013-02-01, 21:15

Świadomy siedział ubrany w oficjalny mundur. Jedno z kilku rzeczy, które wymogło na nim dowództwo.
W sumie to i tak dobrze, że się zgodzili. Nie miałbym do kogo i czego tam wracać, więc tutaj mogę do jutra przeczekać. Szkoda tylko, że nie dostałem lepszego wozu. Miałem nadzieję na coś bardziej opancerzonego. Ale kto tutaj da Świadomemu lepszy wóz. Kurwa, ponad 2000 lat współpracy i dalej boją się nas, jakbyśmy mieli się na nich rzucić
W tym momencie siedzący obok niego żołdak ubrany w zbroję płytową zbyt mocno się zamachnął wykonując jakiś gest, trafiając Xertha.
- może byś łaskawie uważał co? -
Nieumarłemu wyrwało się. Gdy (jak zwykle) pomyślał po powiedzeniu tych słów, stwierdził, że nie ma co strofować wojownika. W końcu znajomość takiego na polu walki może być przydatna.
- W sumie to nic się nie stało. Wybacz za mój język, jak zwykle coś palne zanim pomyśle. Jestem Xerth. Jak Ciebie zwają? -
Elf wyciągnął mechaniczną rękę na przywitanie.

Lowcakur - 2013-02-01, 22:18

<Khorne był wesoły. Halunówka i wódka to był dla niego chleb codzienny, a wlewanie ich w otwór gębowy stanowiło mimo tego niegasnącą przyjemność. Podobnie jak ciupcianie. Możesz robić to setki razy, a i tak się nie znudzi. Jednak stężenie alkoholi i siarki zaczelo roić swoje. Ciemne części umysłu Khrona rozpoczęły zdobywać nad nim władzę... Zerwał się nagle z krzesła, nałożył na głowę hełm, wziął butelke z halunówka i robil sobie o pancerz i wykrzyknął>

- Kurwa mać!

<po czym z powrotem usiadł na krześle i rozpoczął pić od nowa, ściągając hełm>

Altaris - 2013-02-01, 23:03

Kayle została pewnie porwana na parkiet przez silne przyciągnięcie się do siebie przez młodziana, który z szerokim, pogodnym uśmiechem obrócił nią na wejściu kilka razy tak, że aż lekko zawirowało jej w głowie. Śmiała się mimo tego pogodnie, pogodnie jak jej partner w tańcu, który kilkakrotnie gwizdnął, gdy kapela grająca skocznazyscy melodię zaczynała śpiewać refren jakiejś ludowej, miejscowej piosenki. Chłopak był widocznie stąd. Po chwili piosenka się skończyła, dając dwójce chwilę wytchnienia, ale on wcale jej nie puszczał, uśmiechając się i dysząc ciężko:
- Dobrze tańczysz... Sprawnie. Wytrzymała też jesteś, jak gladiator... - powiedział z dziwnym akcentem chłopak. W jego stronach był to chyba komplement. Do wirującej lekko jeszcze dziewczyny dotarły przeprosiny o przejęzyczeniu się i zmiana tematu na porównywanie jej do wiosennego kwiecia. Zaczynała się kolejna piosenka... Wino jak i prędkość robiły swoje, ale oczywiście nie chciało się jej wymiotować. Nie po winie. Być może po wódce, a skoro o wódce mowa...

Skoro o wódce mowa, to zataczający się po uderzeniu Khorn, który zaklął tak mocno, że aż go lekko odrzuciło w tył rozbił kilka szklanych zastaw będących na półce za nim, co wywołało pomruki śmiechu z otaczających go miejsc siedzących. Pod jego spojrzeniem jednak wszyscy spoważnieli i zajęli się swoimi sprawami, poza paroma brodatymi krasnoludami, którzy nie ustawali w chlaniu halunówki, zapraszającymi gestami wołając go do siebie - Eja! Hono tu, panie! Napij się z nami! - zakrzyknął jeden, po czym rozbił sobie na żelaznym, rogatym hełmie pustą butelkę. Trzech innych zrobiło to samo, a czwarty, zapomniawszy założyć hełmu wywrócił się do tyłu na podłogę, nieprzytomny, uderzając się wcześniej butelką w głowę.

Zdzichu zaintrygował znudzoną, bardzo szczupłą i wysoką dziewczynę o długich, jasnych warkoczach i o dziwacznym, specyficznym mundurze w wersji damskiej. Wyglądała na niezbyt zachwyconą i pełną entuzjazmu, aczkolwiek skocznie poderwała się do tańca z symulacją uśmiechu. Być może miała zły dzień...

Pominięty przez szaleńca Xerth odczuł lekkie puknięcie w ramię i dostrzegł obok siebie spokojne, lekko uśmiechnięte oblicze elfa, stosunkowo młodszego od niego. A przynajmniej tak wyglądającego. Tamten podał mu rękę i zagadnął - Jestem Raziel, dowódca 11 Oddziału. Twój dowódca. Nie przejmuj się tym stalowym łbem, trzymamy go tylko dlatego, że ktoś musi mieć na niego oko - rzucił niby niedbale, aczkolwiek rozrywkowo Raziel, posilając się winem.

Wszyscy jak na razie bawili się świetnie. Zapowiadało się na ciekawą noc...

Lowcakur - 2013-02-01, 23:22

- Idę do was! Albo nie idę! No kurwa, to idę czy nie idę? To idę, ale na wesele nie ide! Trzy garnitury mam, a żadnego nie założę! <tak wykrzykując i zmagając się z prawami grawitacji Khorne trafił do krasnali. Mocno przysiadł na wyrwanym skądś stołku, zdjął hełm i pieprznął nim o stół. Porwał najbliższą wódkę i wzniósł toast>

- Wasze zdrowie, rogacze! Byście kurwa zamoczyli dziś nie tylko brody! <głośno, na całą sale wykrzyknął Khorne swój toast, po czym rzekł do krasnali. Wydawało mu się iż rzekł, tak naprawdę to darł ryja na pół sali, w pijackim amoku nie czując własnych sił>
- Jestem Khorne, kurwa mać! Peiruńsko przystojny i pociągający Khorne!

Vanilla - 2013-02-01, 23:42

Tego Kayle się nie spodziewała. Młodzian miał zarówno krzepę jak i styl. Zawsze wspominała wiejskie tańce, gdzie grajkowie nabywali odcisków na palcach, a tancerze - na stopach. Silny uścisk zdecydowanie jej schlebiał, a przejęzyczenie się uznała za słodkie. Czasem dobrze to że ślina niesie na język...

Tak czy inaczej, ona, wiejska dziewczyna, nie może mu pozostać dłużna! Chwyciła go mocniej, nie puszczając, tańcząc mocno, kontrując go bez wahania gdyby tylko odważył się zgubić rytm. Uśmiechnęła się zdecydowanie, tupiąc nogą. Niech urwis na długo zapamięta sobie ten taniec!

Debowy_Mocny - 2013-02-01, 23:58

Zdzichu tańcząc z mundurową. Postanowił bardziej ją zbajerować.
Widzę że taka piękna kobieta na mundurowego poszła. Ja niestety nie czułem powołania do munduru tak bardzo. Ja preferuje wolność, wolną rękę. Zwiedzać świat. Może opowiesz coś o sobie?

kastyl - 2013-02-02, 00:02

Xerth spojrzał jeszcze raz za odchodzącym człowiekiem.
Dziwny typ.
Nieumarły odwrócił się do elfa i przyjrzał się jemu. Wygląda na młodszego. Raczej na pewno nim jest, przynajmniej sumując lata Świadomego.
- Witaj. Jestem Xerth, Świadomy. Co widać w sumie. -
Nieumarły usłyszał ryk człowieka, który właśnie odszedł od stolika. Już miał ochotę odkrzyknąć, ale spojrzenie dowódcy powstrzymało go od tego.
- Co my tam. A, tak. Miło mi Ciebie poznać Razielu. Przynajmniej jedna spokojna osoba na tej popijawie. -

Altaris - 2013-02-02, 00:49

Krasnoludy ucieszone nalewały Khornowi wódkę i halunówkę, szczerząc często wybrakowane uzębienie, przedstawiając się w podobnie brzmiących imionach, które mężczyzna od razu pozapominał. Nieprzytomny od uderzenia butelką krasnolud nagle wstał, spojrzał na wszystkich nieobecnym wzrokiem, chwycił za widelec i wbił go w dłoń usypiającego krasnoluda. Ten krzyknąwszy cicho spojrzał się na niego i zaśmiał, po czym trzasnął go dłonią w twarz tak mocno, że tamten znów się przewrócił i stracił przytomność. Na dłoni krasnoluda dało się dostrzec ogromną ilość blizn od widelca.
- Nie drzyj mordy, mocium panie, bo wódka stygnie! Pić trza! - krzyknął jeden. Niestety nikt nie zwrócił uwagi na Khorna. Hałas i śpiew były tak głośne, że jego krzyk zlewał się z resztą okrzyków. Podobnie było ze Zdzichem - jego partnerka z bardzo obojętnym i kamiennym wyrazem twarzy tańczyła zręcznie, bez entuzjazmu, posyłając mu co jakiś czas dziwne, nie wyrażające nic spojrzenia. Tak, jakby nic ją to wszystko nie obchodziło.

Inaczej się miało z Kayle, której partner wręcz rwał się do rozmowy i do tańca. Niestety, dziewczyna słyszała co drugie słowo i z tego, co zrozumiała, młodzian mieszka z końmi i interesuje się matką. Albo na odwrót... Był chyba w konnej kawalerii. Cupnąwszy kilkakrotnie zaczął ciężko oddychać. Pot wystąpił mu na czoło, a jego twarz stała się czerwona - niewątpliwie nie dostawał kroku do kobiety-mechanika. Po skończeniu piosenki więc pognał ciągnąć ją za sobą w kierunku stołów, gdzie wlał w siebie całą szklankę wody. Cóż. Myślał, że to woda. Ale chyba nią nie była, bo skrzywił się strasznie i zaczął coś bulgotać o niesprawiedliwości i wrodzonym pechu.

Raziel uśmiechnął się zagadkowo i w dziwnie podejrzany sposób, sącząc wino ze swojego kielicha i pokiwał głową, cmokając przy tym kilkakrotnie - No, no, no... Prawdziwy Świadomy. Bardzo obiecujący żołnierz! - po chwili rozejrzał się po sali i spojrzał na krasnoludów, przecząco machając głową.

- Gdybyśmy mieli wszystkich żołnierzy, takich jak on, to albo całe Cesarstwo by się rozdupczyło, zanim by do wojny doszło, albo by rozgniotło z dzikością wszystkich wrogów. No, a potem się rozdupczyło - dokończył wyraźnie poirytowany swoimi ludźmi, jakich dostał w przydziale.

- Podobno w okoliczne wioski pustoszeją z dnia na dzień. Słyszałeś o tym? - zapytał lekko zaciekawiony Raziel.

Dwóch strażników przy bramie od strony granicy z Agh'zang próbowało zabić swój czas rozmową, siedząc sobie przy drewnianym stole, na małych taboretach. Do szklanek lała się halunówka - jedna z ulubionych potraw jako dań głównych Cesarskich wojsk na rubieży. Było tego dużo, było tanie i miewało się halucynacje. Oczywiście, istniało ogromne ryzyko uzależnienia, ale mężczyznom jakby to nie przeszkadzało.
- No i se potem to wzięłem, nie? A ona do mnie, że jo żych cham i prostak. Toć jom wyrzuł z progów domu, a ona na skargę poleciała, do sierżanta! - żalił się trzymając w rękach długi, dwuręczny miecz żołdak w szyszaku. Strzelec, siedzący obok niego pokiwał tylko głową i wstał od stołka, idąc za bramę miasta, wychodząc na ciemną, pogrążoną w mroku, bezkresną, czerwoną równinę, rozpinając rozporek spodni.
- Powiem Ci, Arman, że najgorzej nie mamy. Wiesz, co ostatnio mieli Ci ze specjalnej, z 11 oddziału? - zapytał wydalając z siebie pomniejszoną potrzebę po halunówce strzelec z krótkim karabinem u boku.
- Ni, co mieli? E, Kromie, co mieli! Eja! Heno! - wołał bez skutku do stojącego na widoku towarzysza. Gdy tamten się odwrócił na twarz "Armana" wypełzł grymas strachu. Strzelec przewrócił się z zakrwawioną, pokrytą ogromnej wielkości ranami twarzą i legł na ziemi, twarzą w piachu. Dołączył po chwili do niego także i Arman, gdy jakaś lepka, a zarówno chropowata rzecz, przypominająca linę owinęła mu się wokół szyi, pozbawiając go potem głowy.

Bezszelestnie, bez niczyjej wiedzy Cień wkradał się do Garnizonu, a za nim podążały ciche, pełne chaotycznej radości syki i bulgotania.

Lowcakur - 2013-02-02, 01:04

<Khorne nie był zadowolony z tego, iż nikt nie zwracał na niego uwagi. Musieli! Chcieli czy nie chcieli, Khorne będzie robil to, co che i wszyscy mają się na niego gapić! On tutaj jest panem, a oni oglądaczami, on jest Pomazańcem Boskim, a oni prostym ludem!

Założył hełm, wziął w rękę chainaxa, wskoczył na stół i włączając megafon w hełmie wydarł się >

- Balujcie, balujcie ludzie! Proste kurwy i kurwiarze! Ja wam pokaże PRAWDZIWĄ zabawę! Slaneshu, obserwuj mnie, będę dla Ciebie śpiewać!

<i Khorne, wrzeszcząc podobne rzeczy, rozpoczął skakać po wszystkich stołach dodatkowo uruchamiając chainaxa, dla wzmocnienia warkotem swoich słów piosenki>

Słuchaj, Drowie, piosnka ta dla ciebie
Będziesz ją wspominać, dogorywając w tym chlewie
Bo kiedy Mundzia Moggatiego rozeźli ktoś
Lepiej niech się szykuje, bo MM połamię mu kość!
Pff, dum, prr, dum dum py rym

Pff, dum, prr, dum dum py rym
Miałem kiedyś kumpla, Borysa chudego
Trudnił się złodziejstwem, taki to lediego
Lecz niestety kiedy, dorwala go straż
Wesoło nie było wpierdol dostał raz

Zamknęli go w pace, nie wyszedł do teraz, gnije ciągle w pierdlu, tak jak ty na haku będziesz gnić. Yeah

Pff, dum, prr, dum dum py rym

Pff, dum, prr, dum dum py rym

Jeden mój ziomal, z pałami miał zatarg
Gdyż razu pewnego, kupcom zwinął utarg
Zagnali go, do Garnizonowego lochu
Gdzie teraz jest ino garstka prochu

Zawisnął za kradzież tyle go spotkało, ciebie tez to czeka, mój ty elfiaku. O Jedyny...

Pff, dum, prr, dum dum py rym

Pff, dum, prr, dum dum py rym

Czujesz ten bit? Jeśli nie wal smiało!
Patrz jak sie rusza, moje wielkie ciało
Przyjebać ci palka, to ochota ma
Lecz nie zrobię tego, kara za łagodna

Będziesz wisieć na haku, taki twój zasrany los...

Pff, dum, prr, dum dum py rym

Pff, dum, prr, dum dum py rym

Debowy_Mocny - 2013-02-02, 01:17

Maleńka, nie bądź taka spięta. Dzisiaj balujemy, wyluzuj się poczuj rytm więcej życia w to Powiedział z zawadiackim uśmiechem Zdzichu tańcząc z raczej markotną partnęrką

kastyl - 2013-02-02, 02:12

Elf starał się słuchać dowódcy, co było utrudnione przez bawiących się.
- Raczej wrogowie wpierw poczekaliby aż ta hołota sama się wytłucze, a później wparowaliby i posprzątali smętne resztki. Chyba że ta grupa sama by wyskoczyła na chwilę do sąsiedniego państwa. I pewnie nie patrzyliby czyjego. Sojusznik czy wróg, dla nich to jedno i to samo. -
Xerth wypił parę łuków wina.
- Ale nawet z takiego materiału można wykuć całkiem dobrych żołnierzy. Ale potrzeba na to sporo czasu. -
Nieumarły przyjrzał się bawiącym się. Wielu z nich jeszcze tańczyło, kilku się wydzierało. nawet jeden idiota uruchomił megafon i wrzeszczał coś na całe gardło.
- Słyszałem coś o tym, ale nic więcej poza informacjami z trzeciej ręki. ponoć dlatego tu przybyliśmy, tak? -
Świadomy próbował przekrzyczeć hałas, co ledwo mu się udawało.

Altaris - 2013-02-02, 10:13

Różnica była ogromna, pomiędzy tańcem Kayle Minthos, a tańcem Zdzicha. Nie różnili się między sobą aż tak bardzo - oboje byli prostymi ludźmi, lubiącymi proste i popularne rozrywki. Różnili się ich partnerzy - ożywiony młodzian oraz dziewczyna o kamiennej twarzy i ogromnych, czarnych oczach. Wydawałoby się, że nie mrugnęła w tańcu ani razu, kącik jej ust ani brew nie poruszyły się. Oj, bardzo się różniła dwójka tancerzy. Oni jeszcze jednak nie wiedzieli, jak bardzo.

- Niby tak, chociaż w zasadzie jesteśmy tutaj po to, aby powstrzymać Agh'zang przed najazdami na ziemie Cesarstwa. Podobno dysponują siłą mniejszą, niż cały Garnizon. Nie wiem, dlaczego nasi przełożeni nie zdecydowali się ich w końcu zaatakować - mówił Raziel, pochylając się po jakieś mięsiwo ze stołu. Xerth zobaczył na jego plecach długi, półtoraręczny miecz o klindze pełnej zębatych wypustek i o sporym oku pomiędzy jelcami, przypominającym kolorem drogocenny, zielony kamień szlachetny. Przez chwilę Świadomemu wydawało się, że miecz spojrzał na niego, a potem skupił się gdzieś na tańczących, a dokładniej na najemniku w czarnym, długim, podbijanym płaszczu.

Wszyscy śmiali się, pili, jedli, tańczyli, podrygiwali w rytm wesołej muzyki i bełkotów krzyczącego przez megafon szaleńca. Nagle, jakby znikąd, dało się słychać ciche brzęczenie, które przerodziły się w ogromne, przeraźliwe buczenie, przypominające burczenie w brzuchu jednego z bóstw. Nie wiadomo, skąd wydobywał się dźwięk - wydawało się, jakby wydobywał się daleko od Eredanu, ale równocześnie wszędzie i z każdego kierunku. Przypominał trochę setki długich, hebanowych, orkowych rogów...

http://www.youtube.com/wa...d&v=Kj-OOP8hRZw
http://zmianynaziemi.pl/w...iz-kiedykolwiek

- No to se gienia pośpiewała - rzekł jakiś pijany krasnolud śmiejąc się z mężczyzny krzyczącego przez megafon, mówiąc coś o kulfonach i knurach.
Zagłuszony Khorn zaczął przeklinać coś i wskazywać za okno, po czym na prawdę przestraszony zeskoczył ze stołu, który był w rogu, lecz go to nie ocaliło. Coś uderzyło mocno w budynek, wyrywając cały róg drugiego piętra, a stoły oblegane przez krasnoludów i szalonego wojownika zniknęły gdzieś bez śladu. Wśród pyłu i kurzu dało się zobaczyć, że coś sporego przesuwa się, ocierając o ścianę budynku bardzo długo.

Uwagę od tego zdarzenia, które zamieniło wszystko w kamień odwrócił biegnący na najemnika z czarnym, ćwiekowanym płaszczem i kałasznikowem kapitan Raziel, dowódca 11 oddziału. W jego ręce błysnęła srebrzysta klinga, a on nagle skręcił tułów i pozbawił nóg dziewczyny, z którą wcześniej Zdzichu tańczył. Pozbawiony korpus upadł na ziemię bez większych ilości krwi, a jej ramiona jakby coś rozsadziło od środka, gdy dwoje, przypominających łyse odnóża pająka kończyn sięgnęło w kierunku Zdzicha i Raziela. Elf kilkoma cięciami rozpłatał bestię, rozcinając jej twarz, a z krwawej juchy i płatów jakby naciągniętej maski ukazała się przerażająca, ohydna twarz demona o płonących, czerwonych oczach. Czerep upadł na ziemię, a odgłos spadającej głowy wprowadził zamęt.

Gdzieś na zewnątrz słychać biło bicie w dzwony, wzywanie do walki i setki długich, drewnianych rogów, do których dołączyły metalowe trąbki Cesarskiego wojska. Przez wyrwę w murze dało się zauważyć straszny widok. Niegdyś spokojny Garnizon pogrążony był teraz w wojennej pożodze. W kilka chwil zamienił się w pole bitwy... Przegranej bitwy... Dachy zapadały się, lizane językami ognia. Ulice i uliczki zapełnione zostały uciekającymi ludźmi, spieszącymi na pozycje żołnierzami i jakimiś pokracznymi, ciemnymi postaciami. Wszystko wyglądało jak wizja przedsionka do sypialni Beliara. Wszędzie padały trupy, wybuchały budynki, słychać było szczęk żelaza i odgłos wystrzeliwanych do przeciwników naboi. Gdzieś pod Garnizonem dało się zauważyć wybiegającą, ubraną pospiesznie w mundury lub zwykłe pancerze hałastrę, która chwyciła za broń i ruszyła do miasta. Sytuacja była jednak trochę podbramkowa, ponieważ tylko biesiadnicy widzieli, co jeszcze czeka na Garnizon... Jednakże to nie było najgorsze - nad Garnizonem rycząc i bucząc unosiło się bezgłowe cielsko przypominające uzbrojoną w pancerz gąsienicę, której otwór gębowy przypominaj ogromną studnię, najeżoną setkami ostrych zębisk. Gąsienica zanurzyła się w ziemie, niszcząc cały budynek i tworząc w jego miejscu sporą dziurę, gdy cielsko przesunęło się i wypłynęło w kolejnym kraterze, niszcząc dalsze części Garnizonu. Wśród światła ognia, wystrzałów i lamp widać było już kilka kraterów. No i było jeszcze coś...

Od strony Agh'zang w kierunku miasta posuwała się lawina ognia - tysiące pochodni dzierżone przez niestrudzonych wojowników spływały do miasta, powoli wkraczając w bramy i ulice. Gdy biesiadnicy ogarnięci paniką nie wiedzieli, co zrobić ktoś wpadł do pomieszczenia i krzyknął:
- Do boju! Wszyscy, do boju! Bronić miasta! - i wtedy wszyscy się zerwali, wraz z Kayle, którą za rękę porwał jej dawny partner do tańca, biegnąc teraz gdzieś na zewnątrz, Zdzichu, samotnie dzierżący swoje AK i Xerth, biegnący wraz z Razielem, który zamiast biec do głównego wejścia pobiegł w drugą stronę, bocznym korytarzem, z którego dochodziło skomlenie psa.

Nie wiem, czy skończyłem to w dobrym momencie, czy nie, ale dam Wam jakąś możliwość reakcji na to i wybrania, czy biegniecie do Głównego Wejścia, czy do skomlącego psa. Łowca zaś i jego Khorn są obecnie wyłączeni z rozgrywki do odwołania. Prawdopodobnie nastąpi to za jakieś 2-3 posty.

Khorn obudził się z bolącą głową i mroczkami przed oczami. Nie wiedział, czy żyje, czy jest martwy, czy nieprzytomny. Po prostu, nie wiedział. Leżał gdzieś w czarnej pustce. Oślizgłym, pełnym dziwnego, zielonkawego płynu bezkresie pełnego dziwnego uczucia czyjejś obecności i podejrzanych cieni, odgłosów.

Lowcakur - 2013-02-02, 13:49

Debowy_Mocny - 2013-02-02, 13:57

Zdzichu już wyciągnął i naszykował kałach, już miał biec do głównego wyjścia gdy od jego uszy odbił się odgłos skomlącego psa, to prawdopodobnie JEGO pies.
O kurwa!!! PIERDOLE, IDE RATOWAĆ ZBYCHA
Zdzichu zaczął biec w stronę z którego wydobywały się odgłosy skomlącego psa. Trzymając w ręku kałach by w razie czego zastrzelić coś co wyskoczy i nie będzie miało dobrych zamiarów.

Altaris - 2013-02-02, 17:00

Piszę tylko dla Łowcy, bo jego wątek nie jest zależny od innych.

Khorne nie potrafił stwierdzić, czy minęła już noc. Czy pił wczoraj, dzisiaj, czy jutro. Nie wiedział, jaka jest pora dnia czy nocy. Nie wiedział, czy w ogóle jest jeszcze wśród żywych, lub w zaświatach. Głowa bolała go bardzo, kiwając się niczym na karuzeli. W żyłach płynęła mu zamiast krwi czysta wódka. Spojrzał nieprzytomnym wzrokiem i zauważył, że jego ręka jest cała czerwona, a przecież nie pił wina...

Spróbował zerwać się na nogi. No, niby mu się to udało. Chwiejnym krokiem postąpił do przodu, próbując utrzymać równowagę. Dzierżąc obie bronie postąpił kolejny krok i już zamierzał włączyć noktowizor, gdy coś przed nim wybuchnęło jasnym światłem, a grunt zniknął pod jego stopami, niczym bańka mydlana. Z przewlekłym, gardłowym krzykiem wylądował pomiędzy tęczowym wirem kolorów w posępnym, ciemnym pokoju. Leciał z ogromnej wysokości, a uderzenie poczuł, jakby po prostu usiadł. Leżał na kanapie. Obok stało biurko, fotel, dwa krzesła i kredens pełny alkoholi.

kastyl - 2013-02-02, 20:34

Świadomy przysłuchiwał się dziwnym dźwiękom, po czy zauważył kątem oka jak dowódca ruszył się z miejsca. Jak przez mgłę obserwował to, co się działo przez te kilka chwil w sali.
Xerth zerwał się na nogi. Wyciągnął i odbezpieczył pistolet, po czym pobiegł za dowódcą.
- Co tu się kurwa dzieje? Czym była ta kobieta i czemu nas atakują, skoro miało ich być mniej niż nas? -
Zanim dowódca odpowiedział, nieumarły znów zaczął myśleć, jak powinien.
- Chuj z tym. Niedaleko jest mój hummer, jest to jakaś droga ucieczki. Jak nie damy rady, zbierz kogo się da i komu ufasz. Ja lecę do niego, sprawdzę cz nic się z nim nie dzieje. Chyba że masz lepszy pomysł. Ja też zbiorę kogo się da. -
Thor mówi w którym dokładnie miejscu jest samochód
Orków jest za dużo, zjedzą nas choćby samą ilością. Do tego to cholerstwo. Nie mamy szans w tej chwili. nie kiedy spora nasza część jest pijana.
Xerth ruszył tym samym wyjściem co dowódca, po czym ruszył w stronę swojego wozu szukając kogoś nie srającego po gaciach.
Nie potrzebuje mami synków. Potrzebuje kogoś kto cokolwiek ogarnia.

Lowcakur - 2013-02-02, 22:25

Altaris - 2013-02-02, 22:38

Khorn próbował otworzyć barek - był zamknięty. Stłukł więc szybkę i wyciągnął pierwszą z brzegu butelkę, pełną przezroczystego, lekko beżowego płynu, przypominającego wschodnie, mocne alkohole, które produkowały republiki handlowe. Odkorkowawszy ją nawet nie spojrzał na etykietkę i wylał orzeźwiający płyn do swojego gardła, polewając się na twarzy i zalewając alkoholem napierśnik. Nie mógł wycelować szyjką butelki do swoich ust, ponieważ... Nadal był cholernie pijany.

Nagle zaczął się krztusić i dusić, gdy alkohol zamienił się w jego gardle w piasek, zatykając mu całe usta. Czuł się tak, jakby zaraz miał umrzeć. Rzucając się pluł piaskiem i niszczył meble, szamocząc się, aż wyrzygał do doniczki masę błotnistej mazi. Gdy spojrzał do doniczki, wokół dziwnie wykrzywionego kwiatka pływał jedynie czysty alkohol. Zero piasku.

Nagle coś znów podrapało go w gardło i bez przygotowania splunął w kierunku kredensu, zbijając dzbanek. Podchodząc bliżej zauważył, że z jego ust wystrzelił prosty, tradycyjny klucz.

Zdzichu przemierzył korytarz i kilka pokoi. Niektóre z nich były otwarte, inne nie. Biegł tak swobodnie w przeciwnym kierunku, niż wszyscy inni, biegnący do obrony miasta. Nagle drzwi przed nim, po lewej stronie zostały dosłownie rozsadzone, a na korytarz wypadły wnętrzności. Jelito grube poleciało w jego kierunku i prawie nie zaplątało się o jego nogi niczym lina. Przed nim stanął podobny do tego, co w sali biesiadnej demon, o twarzy przypominającej szkarłatną maskę, humanoidalnej posturze i czterech, pajęczych odnóżach na plecach. Uśmiechnął się i wysyczał coś w swoim języku do Zdzicha, zamierzając go zaatakować, po czym czmychnął do pokoju, obrywając serią z kałacha. Wiedziony ferworem walki najemnik pobiegł za nim i znalazł się w pokoju pełnym flaków, a gdzieś pod biurkiem widać było skomlącego psa. W ścianie ziała spora wyrwa, a po demonie ani śladu...

- Nie mam kurwa bladego pojęcia! - odkrzyknął Raziel i skręcił w jeden z mniejszych korytarzy, nie biegnąc bezpośrednio do głównego wejścia. Rozpędzając się wybił jedno z okien na parterze, wypadając w rogu dziedzińca na ziemię, gdzie było stosunkowo pusto. Obok stało kilka pojazdów i humvee Xertha. Świadomy zobaczył, jak za murem, za którym się pochyleni chowali ulica rozświetla się blaskiem pochodni. Czuł bliskość dziesiątek ciał i słyszał dudniące, równe tupanie, wybijane rytmem na bębnach. Raziel czekał z otwartymi oczami nie wiedząc, co ma zrobić. Lub planując...

Kayle gnała na oślep, ciągnięta za rękę przez młodego chłopaka, który wylał się z tłumem odzianych w brązowo-pomarańczowe, cesarskie mundury żołnierzy, którzy wypadli z placu i na najbliższych ulicach związali się walką. Przestraszona odskoczyła do tyłu widząc ogromną bestię, przypominającą gąsienicę, która wyrosła nieopodal Dominium, wyrywając z ziemi dwa domy. Potknęła się i zgubiła chłopaka. Wokół niej biegali żołnierze, a bębny i dziwny szum przybliżały się od strony bram graniczących z Agh'zang.

W całym Garnizonie zapanował chaos - Dominium jako tako się jeszcze broniło. Na stanowiskach strzeleckich i na dachu nie ustawał ogień z pistoletów, karabinów i starodawnych armat. Nikt nie mógł dostrzec z dołu tego, jak wygląda sytuacja, ale nie wyglądała za dobrze. Morze pochodni zalewało uliczki, nieustępliwie zbliżając się do Dominium. Druga strona miasta wydawała się jakby mniej pochłonięta destrukcją. Niektórzy już dezerterowali, uciekając na koniach lub w samochodach. Po brukowanym podłożu niósł się stukot kopyt, gdy Cesarska jazda uderzyła na trzymający pochodnie Legion.

Lowcakur - 2013-02-02, 23:11

Altaris - 2013-02-02, 23:54

Khorn wsadził klucz - nie pasował. Właściwie nie rozumiał, dlaczego próbuje otworzyć barek, którego szyba została rozbita i alkohole są na wyciągnięcie ręki. Odkorkował kolejną butelkę - zajechało od niej halunówką. Taką dobrą, podstarzałą halunówką. Znowu się napił i wpadł w konwulsje, robiąc się cały purpurowy, gdy w przełyku halunówka zamieniła mu się w coś trzepoczącego i łaskoczącego. Po chwili upadł na ziemię i poczuł, jak jego usta rozchylają się nienaturalnie, a z nich wylatuje... wrona. Czarna, spora wrona wyleciała mu z ust i przeleciała przez malutkie okienko nad drzwiami prowadzącymi z pokoju gdzieś na zewnątrz. A pragnienie jak było, tak pozostało.

Lowcakur - 2013-02-03, 00:12

Vanilla - 2013-02-03, 00:46

-Łaaaa - pisnęła Kayle, starając się wysięgnąć na tyle aby zabrać swój pozostawiony do tańca ekwipunek, co udało jej się ostatnimi centymetrami palców. Cholera, teraz się wzięli. Pozwoliła zaciągnąć się do wyjścia, póki co nie odbezpieczając broni. Wiedziała że jeśli zacznie strzelać, może się tylko pogorszyć. Zachować zimną krew, zachować zimną krew... Kurwa, strzelają do nas!

Gąsienica wyrosła spod ziemi zupełnie niespodziewanie. Dziewczyną wzdrygnęło, zdenerwowana sięgnęła po broń i odbezpieczyła ją. Rozejrzała się wokół siebie, w poszukiwaniu miejsca w którym byli jacyś inni żołnierze, względnie z dachów z których dochodził ogień. Sama czuła się niebezpiecznie, sama raczej się nie obroni. Opróżnienie całego magazynka żeby zabić jakiegoś orka to bardzo, bardzo zła taktyka..

Psia mać, będzie źle. Nie może wleźć na jakichś dach, zeżre ją tam kolejny robal, musi mieć jakąś możliwość ucieczki. Szukała, skanując oczami, jakichś worków z piaskiem czy innego stanowiska, względnie grupy żołnierzy która miałaby coś takiego jak pojazd.. Raczej się wkręci, no nie?

Gdy dostrzeże coś takiego, ruszy w tamtą stronę. W razie gdyby pojawił się przeciwnik który skupi się na niej, Kayle wyceluje w jego ogólnym kierunku i wystrzeli kilka krótkich serii.

Debowy_Mocny - 2013-02-03, 13:16

Zdzichu zauważył że zbychu jeszcze żyje. Chociaż jest wystraszony, jednak pies się uspokoił gdy zobaczył swojego pana.

Zbychu, spierdalamy stąd.
Jeśli pies nie chciał biec za panem to zdzichu chwycił psa i go chciał wynieść. Zdzichu teraz razem z psem biegł w kierunku wyjścia by uciec z budynku. Jeśli coś stanie mu na drodze to poprostu przekonywał napastnika by ten mu zszedł z drogi za pomocą argumentu kałachowego

kastyl - 2013-02-03, 17:46

Xerth ostrożnie wyjrzał za murek. Starał się dojrzeć, jakie mają uzbrojenie, szukając głównie ciężkich broni. Miał nadzieję, że nie będą mieli żadnych wyrzutni rakiet albo czegoś podobnego, ale niczego takiego nie dojrzał. przynajmniej u tych, którzy są blisko nich.
- Mamy przejebane - Powiedział cicho w stronę dowódcy.
- Jak masz jakiś plan, to słucham. A jak nie, to wsiadamy do samochodu i spierdalamy stąd. Nic nie przyjdzie nikomu z naszej śmierci, a tak przynajmniej przekażemy dowództwu co się stało. Możemy też wziąć po drodze parę osób, jak będzie możliwość. -
Świadomemu coś się właśnie przypomniało.
- Mogę jeszcze spróbować się skontaktować z innymi świadomymi. Poczekaj chwile. -
Xerth skupił się na krysztale komunikacyjnym i próbował wywołać kogoś przez niego. Wysłał sygnał myślowy i oczekiwał na odpowiedź. Jeśli zgłosił się ktokolwiek, elf relacjonuje co się stało.

Altaris - 2013-02-03, 20:21

Khorn wpadł w szał i dosłownie zniszczył cały pokój... Stał tak jak idiota wśród porozbijanych mebli, po kostki w porozlewanym z barku alkoholu.

Zdzichu podbiegł do psa i próbował go chwycić, lecz ten chował się coraz głębiej, piszcząc na swego pana. Co się stało, przecież to ja, Zdzichu! Pomyślał sobie operator kałasznikowa, gdy nagle coś chwyciło go od tyłu i rzuciło o pobliską szafę, wytrącając karabin z ręki. Demon o czerwonej masce zaśmiał się nie poruszając ustami i wykonał kilka ciosów odnóżami, którym najemnik umknął ledwo co. Jego lewa noga go bardzo zabolała - po nogawce poleciała strużka krwi. Leżąc tak z dala od swojego AK czekał na swój koniec, gdy demon śmiejąc się rubasznie zamierzał zadać ostateczny cios. Przerwał mu jednak Zbychu, który szarpiąc go za nogę przewrócił, a potem skoczył mu do twarzy, wyrywając maskę z jego głowy. Za nią kryła się posępna, pełna gniewu, żywa, elfia, ciemna twarz, która po chwili wybuchła, gdy ktoś widząc, co dzieje się w pokoju strzelił ze strzelby od strony schodów. Przed oczami najemnika mignął czerwony materiał wybawiciela. Po chwili wypadł na korytarz, lecz po wybawicielu ani śladu. Pobiegł do głównego wejścia, wybiegając w sam środek tego rozgardiaszu...

- No żesz kurwa mać! - krzyknął cicho Raziel, gdy gdzieś nieopodal rozległy się strzały, zagłuszające jego krzyk. Ludzie, elfy i krasnoludy wybiegały z placu, myśląc, że wróg dopiero jest przy granicach miasta. Niestety, przeciwnicy byli wszędzie - za każdym rogiem można było spotkać zarówno sojusznika, jak i nieprzyjaciela. Elf zaklął szpetnie i przekradł się do kilku samochodów, w tym humvee Xertha - Cholera, musimy uciekać... Miasto stracone! - zaklął przez zęby do Świadomego, który wychylił się za murek i dosłownie spojrzał z odległości jakiegoś metra na kilkunastu zwracających ku niemu swoją twarz orków. Pochodnie w ich dłoniach zagorzały niespokojnie, gdy zerwali się z toporami i mieczami w jego stronę... Elf miał umrzeć. Znowu...

Jakaś siła jednak odepchnęła kilkunastu masywnych zielonoskórych, rozdmuchując ich na ulicy niczym talię kart. Nie wiedząc, co się stało Świadomy pobiegł do Raziela, który próbował uspokoić jakąś rudowłosą, piegowatą, młodą dziewczynę. Kayle była bardzo niespokojna, a kapitan 11 Oddziału wydawał się najpewniejszą ochroną. Wokół słychać było strzały. To nie była bitwa. Gwardziści, Cesarscy i najemnicy wybiegali z Dominium - głównego budynku w mieście wprost na ulice, na których roiło się od ciemnych, prymitywnych orków. Gdzieś na dachu budynku słychać było buczenie wzbijającego się statku powietrznego, a nad głowami ukrytych za humvee ludzi (ludzio-elfów) rozległy się jakieś nieludzkie skrzeki i jazgoty.

Raziel podszedł bezceremonialnie do Xerthowego humvee i wybił szybę przy siedzisku dla kierowcy, otwierając sobie drzwi i schylając się, by pomajstrować przy kablach i odpalić wóz bez kluczyka - Wskakujcie! Wątpię, czy jego właścicielowi jeszcze się przyda! - rzucił z głową pod kierownicą.

Obecny stan:
- Kayle - byle przetrwać.
- Xerth - w porządku.
- Khorn - ogromne rozcięcie na prawym ramieniu, głęboki stan upojenia, halucynacje, duszności, nudności, ból głowy i ogólnie nie najlepiej.
- Zdzichu - płytka, dziwna rana po cięciu przez odnóże demona. Nie jest poważna, lecz nieleczona może prowadzić do kalectwa.

Odpisy trochę chaotyczne, no ale cóż...

kastyl - 2013-02-03, 20:49

Xerth miał farta. Jak cholera.
Kiedy zobaczył, co dowódca robi z jego samochodem niemal wydarł się.
- Kurwa mój samochód. Mówiłem, że tu jest do kurwy. Odejdź, bo mi jeszcze go rozpierdolisz. -
Świadomy wepchał się za Raziela i odpalił humvee z kluczyka.
- Wsiadać i uważać na głowy, zaraz wypierdolimy z tego gówna. -
Elf poczekał aż reszta wejdzie i ruszył z kopyta byle dalej od orków.

Debowy_Mocny - 2013-02-03, 21:01

Zdzichu widząc że zapraszają do wozu. Wziął psa. I razem z nim wsiadł do humvee.
Jak by w środku to zaczął krzyczeć.
Jest tu jakiś medyk? Ktoś musi mi nogę sklepać

Vanilla - 2013-02-03, 22:09

-Śliczne - pomyślała Kayle, bez słów ładując się do pojazdu, którędy będzie miała najbliżej. Próbuje ostrzeliwać potwory, uprzednio upewniając się że bezpośrednio w ich sąsiedztwie nie ma żadnego swojego. W takich sytuacja, znając swoje szczęście, mogłaby mu NIE pomóc.

Obejrzy nogę Zdzicha, spróbuje określić jak rozległe są obrażenia, po czym spróbuje załatać ranę, uprzednio nakładając warstwę gazy a następnie wzmacniając podtrzymanie bandażem.

Lowcakur - 2013-02-03, 22:19

Altaris - 2013-02-04, 06:42

Khorn nie mógł otworzyć drzwi. Były zamknięte. Otworzył je kluczem - zadziałało. Niestrudzon i pobudzony adrenaliną wyszedł na pusty korytarz, w którym widniało pięć wejść do różnych miejsc, pomijając jego, brązowe drzwi. Każde drzwi były innego koloru - żółte, fioletowe, zielone, niebieskie i czerwone. Czerwone były na wprost, a nad nimi zwisał jakiś dzwonek. Dla służby?

Raziel zrobił dziwnie przepraszającą minę, zdając sobie sprawę, że ten właśnie samochód, który zaczął niszczyć jest tym humvee Świadomego. Wpakował się na przednie siedzenie, a na tylne wskoczyła Kayle ze Zdzichem i Zbychem, tego pierwszego opatrując i naprawiając mu częściowo ranę. Nie wyniknie z tego jednak nic poważnego. Prawdopodobnie...

Xerth odpalił wóz i wyjechał, trąbiąc, aż ludzie się rozstąpili. Zauważył wyrwę w murze, więc pojechał tamtędy, aby nie korkować bramy i przejechał z Dominium do miasta. Tam wcale nie było lepiej. Wszędzie padały strzały, sypały się wybuchami eksplozje i co chwila jacyś orkowie próbowali zaszarżować na nich. Świadomy się nie zatrzymywał i zręcznymi ruchami gnał z Garnizonu. Widać było gdzieniegdzie konnych i pojazdy. Inni też już uciekali. Bito na odwrót. Statki powietrzne odlatywały do stolicy, ludzie uciekali...

A humvee nagle miał zatarasowaną drogę sporym rumowiskiem. Aby to objechać musieliby pokonać spory dystans. Byli na razie bezpieczni, lecz nie mieli jak dalej jechać.

Ilu osobowy jest ten humvee?

Lowcakur - 2013-02-05, 14:52

Debowy_Mocny - 2013-02-05, 15:03

Zbychu schował się na rogu, i się skulił. No cóż, pomimo że Zdzichu jest zatwardziały tego samego nie można powiedzieć o jego psie.

Zdzichu po tym jak mu noge opatrzono. Naszykował kałach i w razie czego gdyby coś nieprzyjaznego wyskoczyło to żeby dostało kilka kulek.

Vanilla - 2013-02-05, 15:16

Kayle, wciąż w uściski stresu i bitewnej niepewności obejrzała się za siebie, w tylnią szybę pojazdu, by uprzedzić kompanów jeśli coś tam się pojawi. Teraz była zbyt zdenerwowana, miała gdzieś czy kierowcy zasłoni lusterko czy nie. Ściskała uchwyt broni niespokojnie.

kastyl - 2013-02-05, 23:02

4 osobowy, ale 5 osób powinno wejść. Razem z psem.

Xerth spojrzał na rumowisko. Humvee nie miało jak przejechać.
- Kurwać. Dobra, objeżdżamy to. Mam nadzieje, że nie dorwą nas te cholery. -
Xerth ruszył dookoła omijając rumowisko.

Altaris - 2013-02-06, 07:43

Gdy tylko Khorn otworzył czerwone drzwi, bez właściwie większych problemów, wylała się na niego z pokoju fontanna krwi, zalewając resztę korytarza do jego kolan i zamieniając go w szkarłatną od posoki postać. Oszołomiony lekko spojrzał do pokoju, w którym na tronie, za którym wyraźnie było widać gruby sznurek, zatapiający się w krwi, siedział jakiś pan w czerwonym płaszczu i czerwonym kapeluszu. Był to młody mężczyzna, który uśmiechał się przyjaźnie i ciepło:

- Ah! Jesteś! Miło, że wpadłeś, Khornie! Jak podoba Ci się mój wystrój wnętrz - powiedział, zaczerpnąwszy kielich w morzu krwi i zdegustował płyn niczym wytrawne wino. Wcześniej jego ręce były puste...

Czwórka siedząca w humvee, jechała sobie spokojnie, gry gruzowisko zatarasowało ich drogę. Zdecydowali się to objechać częścią miasta, w której było dziwnie spokojnie. Gdy wyjechaliście zza rogu natknęliście się na kilku orków, którzy próbowali obskoczyć samochód, ale krótka seria z broni palnych odgoniła ich i położyła niektórych trupem. Gdy tak jechali sobie pośród spalonych, pełnych trupów i dopalających się zgliszcz uliczek na drodze pojawiła się jakaś ciemna postać z czarną maską, przypominającą trochę trójkątną twarz. Postać krzyknęła coś, a Xerth i Raziel od razu zrozumieli - mroczne elfy dowodziły zastępami orków. Osobnik krzyczał coś do nich o sposobach, w jakie ich zabije. Niestety, maska humvee była twardsza niż jego argumenty i został rozjechany.

Chwilę potem pojazd wyjechał na pustynię, gdzie tu i ówdzie błyskały światła odjeżdżających samochodów. Cała okolica była dobrze oświetlona - Dominium stało w ogniu, jarząc się niczym ogromna, czerwona pochodnia. Gdy odjeżdżaliście słychać było za Wami miarowe uderzenia bębnów, dźwięk długich, miedzianych i hebanowych trąb oraz dziwne buczenie.

Garnizon padł! Uzmysłowił sobie każdy żołnierz. Teraz nachodziło pytanie: "Co robić?"

- Moim zdaniem musimy pojechać do Akili. Po drodze powinniśmy spotkać wojska, idące z odsieczą. Odbijemy miasto z rąk sług Beliara - mówił z odrazą Raziel, oddychając ciężko i lekko przysypiając.

Lowcakur - 2013-02-06, 10:12

<Khorn zobaczył krew. Był cały w krwi. Emocje. Przemoc. Gwałt. Rana. Cięcie. Krew krew HAHAHAHAH KREW!!! Jego ciemne miejsca dostarczyły Khornowi tak wielką dawkę przyjemności, iż prawie skończył. Roztrzęsionym od emocji głosem wyrzekł>

- No, panie, wystrój ciekawy, kurwa mać. Tylko napić się nie szło. Jakieś potwory wyskakiwały, fuj. Ale ten pokój... Świetny. Też se taki kiedyś sprawię, hehe.

Debowy_Mocny - 2013-02-06, 18:05

Zdzichu nadal tylko siedział z karabinem w ręku czekając aż coś się będzie dziać.

Altaris - 2013-02-06, 18:07

Mężczyzna uśmiechnął się zagadkowo i zaśmiał się cicho, popijając krwisty napój. Khorn poczuł, że nagle krew zmienia się w wino. Nie wiedział, jak to poczuł. Czy wyniuchał, zobaczył, czy przeczuł. W kilka chwil po prostu wiedział, że to już nie jest krew, lecz wino. Siedzący na krześle wstał i stanął przed Khornem, stopami unosząc się na tafli płynu. Spod jego kozaków rozchodziły się małe, delikatne fale.

- Zaiste, kurwa mać, ciekawy - odrzekł w głębokiej konsternacji, wpatrując się w wojownika. Na jego ramieniu usiadł kruk, który mu coś... wyszeptał do ucha.

- Jestem Rali-Eb, jedno z bóstw chaosu. Jestem również nazywany duchem Krwawej Biesiady. Co Cię sprowadza do moich skromnych progów? - zapytał, a poziom wina lekko zaczął się podnosić, zamieniając się na powrót w krew.

Lowcakur - 2013-02-06, 18:15

<Khorne niewiele się zdziwił. Spodziewał się, iż ten człowiek musi być kimś więcej, jak człowiekiem. Bóg Chaosu... Ciekawe. Lekko skłonił swoją osłoniętą hełmem głowę i rzekł>

- Sam nie wiem, panie. Piłem, gdy Garnizon został zaatakowany przez demony. Potem nagle znalazłem się tutaj z tą rozciętą ręką. Ah, ale bym się napił czegoś...

Ale, nie wiem co mnie tu sprowadziło. Może to te moje miejsca z głowy...

Altaris - 2013-02-06, 18:37

Mężczyzna skrzywił się lekko, a kruk z jego ramienia poderwał się z trzepotem i przeleciał Ci nad głową, rozbijając się na zielonych drzwiach za Tobą, zamieniając się w chmurę czarnych piór, które zajęły się ogniem i zamieniły w popiół.

- Ah, rozumiem! No, mnie też to się nie spodobało, że tylu ludzi musiało zginąć, aby zapanował normalny, wojenny ład. Ale tak czy inaczej podobasz mi się - odrzekł lustrując mężczyznę od pasa w górę, ponieważ do takiej wysokości sięgało mu morze wina. Miał hełm na głowie i oddychało mu się ciężej. Nie wiadomo było, co Rali-Eb miał na myśli, mówiąc podobasz mi się.

- Jesteś spragniony krwi, bojowy, a i pijesz nie najgorzej... Jesteś martwy - rzekł nagle z dziwnym spokojem, uśmiechając się zagadkowo - Jesteś martwy. Twoje serce zatrzymało się, a puls jest nie do wyczucia. Nie zauważyłeś tego? - zapytało zdziwione bóstwo i obróciwszy się na pięcie usiadł na oparciu fotela, nabierając kolejny kielich szkarłatnego płynu.

- Twoje ciało spoczywa teraz w jednym z moich zwierzaków... Jesteś w fazie przejściowej. Możesz się poddać i na zawsze utknąć w moim królestwie dla opętanych, albo zaryzykować i spróbować wygrać swoje życie. Grasz, czy rezygnujesz? - zapytał zaciekawiony.

Lowcakur - 2013-02-06, 19:31

<Khorne nic nie czuł, zupełnie nic. Ciągle żył, ale ten facet... to znaczy bóstwo. Przekonująco gadał. W jednym zwierzaków? Jakim zwierzaku? Cóż, Khorne zobaczy>

- Ha, wyzwanie! To lubię! Ha, pokaże ci, panie krwi, iż ja także moge ci dać krwi. O tak, krwi wrogów. Gram, a jak. Co mam zrobić? Co rozwalić? Co zniszczyć?

Altaris - 2013-02-06, 19:48

Mężczyzna zaśmiał się ogromnie i po chwili jego nogi zaczęły się rozmywać w czarne, ulatujące w górę i parujące czarnym smogiem pióra. Prawdopodobnie kruka albo wrony. Na koniec, zanim jego twarz zniknęła rzucił w Twoim kierunku krótki monolog:

- Siła destrukcji nie jest najważniejsza w sztuce chaosu... Gdyby polegać na sile, to nie tygrys, ani lew, tylko słoń byłby królem dzikich zwierząt - odrzekł z zagadkowym uśmiechem, po czym rozpłynął się w powietrzu, a ze ścian wyskoczyło kilka niewidocznych wcześniej korków, które odsłoniły wpływający do pokoju czerwony płyn. Głos mężczyzny niczym echo rozbrzmiał w głowie Zdzicha.

Ci, którzy wybierają grę, grają o swoje życie. Jeżeli spotka ich przegrana, będą moimi najniższymi sługami. Ci, którzy wygrają życie, wygrają moją pomoc w normalnym życiu. Wrócisz do życia niczym nigdy nie naruszony. Bez rany na ręce i z bijącym sercem. Twoim pierwszym wyzwaniem będzie próba Krwawego Toastu. Gdzieś tutaj jest ukryty klucz. Znajdujący się tutaj płyn zaś to magiczne wino, zamieniające się w takim samym odstępie czasu w krew... Wino można wypić, ale będzie to dla Ciebie wyzwaniem. Pijąc krew wpadniesz w obłęd i udusisz się. Rozróżnisz jedno od drugiego po smaku... Krew jest bardziej słodka.

Głos ucichł, a Khorne stał teraz po pas w krwistej posoce, w której był gdzieś tam ukryty klucz. Tron zniknął, a za nim dało się zauważyć położoną na średniej wysokości gablotkę, zamkniętą na klucz. Było więc chyba wiadome, że nie da się jej zrobić.

Lowcakur - 2013-02-06, 20:15

Lol, Zdzichu? Chyba Khorne. Ogarnij to

kastyl - 2013-02-06, 20:35

Xerth zatrzymał maszynę gdy stwierdził że jest bezpiecznie. Widok palącego się miasta był deprymujący, ale też dziwnie znajomy. Świadomy miał uczucie, jakby gdzieś kiedyś widział podobny widok, lecz nigdy nie widział czegoś takiego po swojej śmierci.
- Nie wiem. Poprowadzę gdzie chcesz ale w tej chwili byle dalej od tego plugastwa. -
Elf przyjrzał się towarzyszom. Elf, dwóch ludzi i pies.
Niezła zbieranina. Ale coś z nimi może dam radę zrobić.
- Może najpierw się poznajmy, bo nie kojarzę waszych twarzy za bardzo. Jestem Xerth, Świadomy, co z resztą widać. -

Altaris - 2013-02-06, 20:40

/Dla Was w humvee czekam z odpowiedzią na Van.

Khorne pił i pił, aż poziom cieczy zatrzymał się i wydawało się, że jakby szybciej opada, niż się unosi. Mężczyzna był tak pijany, że jego głowa zataczała z ramionami ogromne kręgi, jakby młócił zboże swoją głową. Nie miał nad tym kontroli, słaniając się i co chwila przewracając w krwistą posokę. Wydawało mu się poprzez zamglone oczy, że jego ręce, nogi i brzuch nadymają się lekko, jak nadmuchiwany balon, a on waży trochę mniej. Z drugiej strony był przepełniony winem. Było ono mocne, wytrawne i wyśmienite. Wojownik nigdy nie pił czegoś takiego. Pomimo tego jednak, że pił tyle, ile mógł, nie potrafił dopić reszty. Przed nim zamajaczyło coś srebrnego, coś jakby przypadkowy błysk czegoś osadzonego w powietrzu.

Lowcakur - 2013-02-06, 20:57

- Blabababababa <Khorne wstrząsnął się wydając przy tym dziwne odgłosy. Był tak pijany jak chyba nigdy. Chlanie, od samego początku do samego końca chlanie. I adrenalina. Gdy tylko zobaczył błysk, starał się to uchwycić ręką. Może to to, czego szuka. Jeśli się to nie uda, Khorne wymiotuje, co w jego stanie nie powinno być trudne do osiągnięcia. Dwa palce w gardło i jakoś leci. Po czym piję dalej. >

Altaris - 2013-02-06, 21:14

Khorne złapał za coś i od razu to urwał, trzymając kurczowo w ręku srebrną żyłkę, z którą wpadł w wino i od razu się zachłysnął, po czym czując, jak wino zamienia się w słodką krew nie wytrzymał i będąc zanurzonym po uszy w szkarłatnej cieczy, pływając nad podłogą pokoju zwymiotował sobie między nogi, po czym próbując się ratować zaczął machać rękoma do tyłu, by złapać równowagę wśród morza krwi i wina. Pociągnął żyłkę i spod głębin poprzez rzygowiny wyleciał na niego obrzygany, miedziany, spory klucz bez żadnego zaznaczenia (poprzedni był brązowy, do brązowych drzwi). Trzymając klucz, który wybił mu na czole obrzyganego siniaka poczuł, że przez otwory w ścianach nalewa się coraz więcej szkarłatnego czegoś. Gablotka zniknęła mu z oczu, a drzwi powoli zaczynały być już mniej widzialne.

Vanilla - 2013-02-06, 21:17

-No to trudno, możemy jechać skoro taki pomysł - odrzekła Kayle, patrząc się jak ork jest rozjeżdżany przez maszynę. Wzdrygnęło nią nieco gdy auto uderzyło w tą kupę mięcha.

-Kayle jestem - mruknęła niechętnie. To było zdecydowanie za dużo atrakcji jak na jeden wieczór, nawet jak na nią. Starała się wyglądać odpowiednio niepozornie i biednie; może wróg ma mało amunicji? Tak czy inaczej nie czuła się zbyt pewnie w samym środku walk...

Lowcakur - 2013-02-06, 21:23

Altaris - 2013-02-06, 21:46

Khorne wypłynął przez otworzone już od dawna drzwi na zewnątrz. Cały korytarz był we krwi, a drzwi powoli znikały. Gablotka za jego plecami zniknęła, a on miał ciecz aż po szyję. W ręce trzymał klucz. Jeżeli czegoś nie wymyśli, to się utopi...

Kapitan 11 Oddziału oddychając ciężko wpatrywał się gdzieś w horyzont. Otworzył drzwi i wyszedł na zewnątrz, opierając się o nie i łakomie zaciągając się haustami świeżego powietrza. Drzwi zostały pootwierane, oprócz tych, obok których siedziała dziewczyna. Nie uchyliła okna, bojąc się jakby, że coś nagle wyskoczy z ciemności i chwytając ją, wytaszczy z wozu.

- Cholera jasna! - wykrzyknął nagle elf, łapiąc się za głowę i przeklinając coś siarczyście, co rozumiał jedynie Xerth. Wychwycił jakieś dziwne slogany odnośnie Beliara, który obciągając orkowej babci był równocześnie panem skurwysynów i zarzyganego kultu. Trzeba było przyznać, że Raziel był zagadkowym elfem. Po chwili uspokoił się i zwrócił do drużyny - Jestem Raziel, do niedawna kapitan 11 oddziału, teraz po prostu żołnierz... Pochodzę ze Starego Królestwa - przedstawił się i ponownie wszedł do samochodu... Gdzieś w blasku księżyca przegalopowało trzech jeźdźców, wjeżdżając w wąwóz nieopodal, biegnący w górskie pasmo pomiędzy rubieżami wschodnimi i Starym Królestwem, a stolicą.

Drużyna zaznajomiła się częściowo. Kayle uchwyciła zaciekawione i lekko rozbawione spojrzenie kapitana, gdy ten w lusterku spojrzał na nią po tym, jak się skromnie przedstawiła.

Wszędzie wokół nich zalegała cisza. Jedynie z tyłu, w oddali słychać było coraz rzadziej strzały i ryki, które zajmowało bicie bębnów, wycie trąb i rogów, oraz setki drewnianych piszczałek. Raz za razem ktoś przejeżdżał obok nich konno, lub pojazdem, w odstępie kilkunastu, kilkudziesięciu sekund, zwalniając i spoglądając, czy aby załoga humvee nie potrzebuje większej pomocy.

- Moim zdaniem powinniśmy jechać do stolicy. Cesarzowa na pewno wyśle jakieś posiłki, do których dołączymy po drodze. A jak ich nie spotkamy, to po prostu zostaje nam stolica. Potem zobaczymy, co dalej. Co Wy na to? No, chyba, że chcecie odwiedzić moje rodzinne strony, gdzie na pewno zorganizowane zostaną jakieś dodatkowe siły. Być może król wystawi około dziesięciu tysięcy? Spora armia... Gdyby połączyć Todorian, Cesarstwo, Zachodnie Kresy, wyspiarzy i elfów, moglibyśmy wystawić przeciwko Agh'zang... Dziesięć, dwadzieścia pięć, dziesięć, pięć, dziesięć... Aż sześćdziesiąt tysięcy zjednoczonych pod jednym sztandarem żołnierzy. Według moich obserwacji Garnizon zaatakowało jedynie koło dwóch tysięcy, chociaż i tak kilka oddziałów rozbitych i zaskoczonych, pijanych oraz zmęczonych Cesarskich żołnierzy oraz najemników nie było żadną przeszkodą... I wszystkie dwanaście oddziałów w pizdu! - zaczął potokiem słów Raziel, zaskakując wszystkich swoją paplaniną.

Gdzieś nieopodal przekłusował ze spokojem i opanowaniem jeździec na czarnym, wspaniałym ogierze, nie dającym znaków zmęczenia. Czerwony płaszcz powiewał za nim niczym całun, gdy pozdrowił ich ruchem ręki i zniknął w mrokach nocy.

Lowcakur - 2013-02-06, 21:54

Altaris - 2013-02-06, 22:10

Za oknem była ściana. Najzwyczajniej ściana. Za kilka chwil ciecz dotrze do sufitu.

Lowcakur - 2013-02-08, 09:51

Vanilla - 2013-02-08, 11:36

-Mówicie jak taktyk, generał albo strateg - spostrzegła Kayle - Ja tam się nie znam na tych całych fanaberiach, po prostu jedźmy do naszych. Na pewno będzie dobrze!

Z zainteresowaniem i ożywieniem czekała na reakcję Raziela lub towarzyszy. W końcu muszą coś zrobić, co nie?

Altaris - 2013-02-08, 17:01

Khorn otworzył gablotkę, nurkując we krwi, która dosięgnęła sufitu i miał już tylko ostatnią szansę. Wymacał coś, co przypominało spłuczkę i pociągnął, a z głuchym burczeniem wszystko zaczęło opadać, a szkarłatna ciecz zniknęła, rozlana tylko gdzieniegdzie po ścianach i kątach. Obok wypadł żółty klucz, lecz zanim mężczyzna zdążył go sięgnąć, został powstrzymany przez mężczyznę w czerwonych szatach - Rali-Eba, który uśmiechnął się ciepło i złapał głowę wojownika, niczym do pocałunku, mówiąc do niego słodko - Sprostałeś Próbie Krwi. Nie była to ciężka próba, lecz od dzisiaj jestem Twoim bóstwem, oraz opiekunem. Będę nad Tobą czuwał i prawdopodobnie wezwę Cię do mego uniwersum, gdy tylko będziesz martwy lub zostaniesz jakoś specjalnie zapowiedziany... Czy chcesz kontynuować swoją podróż po innych pokojach, które będą coraz straszniejsze, czy po prostu chcesz wrócić do żywych, hm? - mówił, a berserk uświadomił sobie, że jego ciało zostało w dziwny sposób sparaliżowane i nie może się ruszać.

- Umiejętność dodana:
- Dar Krwi - Postać podczas śmierci zostaje sprowadzona przed oblicze Rali-Eba, który decyduje o tym, czy owa osoba ma powstać znów do życia, czy zostać w świecie umarłych. Dodatkowo, podczas umierania w bojowym szale, jeżeli krew sprzyja wojownikowi, to jest duże prawdopodobieństwo, że kilka sekund po śmierci wojownik wstanie a jego rany zaczną się leczyć. Jednakże ginięcie na siłę skutkować będzie masowaniem pleców Rali-Eba przez kilka wieków.

Debowy_Mocny - 2013-02-08, 21:10

No cóż. Ja póki co czekam aż nie będzie dobrej okazji by ponapierdalać z karabinu. Póki co to trzeba czekać aż dojedziemy. Powiedział zdzichu.
Nadal siedział w pojeździe, jednak był gotów by w razie czego strzelać z karabinu.

kastyl - 2013-02-08, 21:36

- Dobra, czas ruszać. Tutaj nic nie zdziałamy. Raziel ma racje, trzeba ruszać w stronę Stolicy. Po drodze spotkamy pewnie armie o ile wyruszyli. -
Świadomy skierował humvee w stronę stolicy i ruszył średnią szybkością uważając na drogę.
- Będę na razie unikał głównych dróg. Jeżeli ich armia ruszyła dalej w ten sposób unikniemy ich. -

Altaris - 2013-02-08, 22:19

Raziel uśmiechnął się i spojrzał chwilę na Xertha, przyglądając mu się w zamyśleniu, po czym odwrócił wzrok, gdy Świadomy na niego spojrzał. Wyglądało to trochę podejrzanie. Elf chwilę potem w dziwny sposób pochylał się na mieczem, wpatrując się w klingę, po czym zaśmiał się sam do siebie cicho i rzucił do drużyny:

- Tak czy inaczej można uznać, że nadal jestem Waszym kapitanem... Możemy jechać albo wąwozem, naokoło przez zielone lasy i bujne wrzosowiska, albo prosto, przez skalistą równinę. Nie mamy za dużo prowiantu i wody, więc musimy szybko coś znaleźć. Tak czy inaczej, kolego elfie, skoro nic nas tutaj nie trzyma, to ruszajmy! - powiedział elf z uśmiechem, po czym spoważniał i zamknąwszy wcześniej drzwi teraz je otworzył, wyjął z kabury pistolet powtarzalny i strzelił kilkakrotnie w ciemność. W świetle księżyca coś ciemnego upadło na ziemię, co słychać było niczym rzut workami ziemniaków. Kapitan porozumiewawczo spojrzał się na kierowcę i na resztę pasażerów - wszyscy automatycznie pozamykali drzwiczki.

Za Wami rozległ się dziwny stukot jakby kopyt, lecz mało zgrany i nie cykliczny. Brzmiał dziwnie chropowato, jakby ziemia była przez owe kopyta orana ostrym narzędziem. Nikt nie widział, co się zbliża, oprócz elfów siedzących z przodu, którzy w lusterkach widzieli oświetlonych lekko księżycową łuną kilkunastu jeźdźców, dosiadających dziwnie zbudowanych, pozbawionych mięśni i reszty ciała uskrzydlonych koniach, o ogonach przypominających te jaszczurek i o głowie bardziej masywnej, lekko rogatej. Oczy bestii jarzyły się czerwono, niczym rozpalone węgliki. Ciała stworzeń przypominały naciągniętą niedbale na kości wybrakowaną, zgniłą skórę.

- Jasna kurwa i stu milicjantów - zaklął Raziel i spojrzawszy się na Xertha zapiął się pasem i szepnął jedynie Jedź, nie oglądając się za siebie. Widocznie w elfie zapanował strach. Za wozem gdzieś w oddali słychać było trzask, wybuchy i okropny hałas o nieznanym pochodzeniu. Nie było jednak czasu na rozmyślania - niemi jeźdźcy, którzy byli dziwnie niewidoczni, jakby otoczeni cieniem zbliżali się, przyspieszając.

Xerth posłusznie ruszył, dając gazu i spoglądając nerwowo w lusterka swojego humvee - kilku niemych jeźdźców poderwało się z ziemi, a ich rumaki z dziwnym gwizdaniem i świstem zaryczały, wzbijając się w powietrze i szybując na różnych wysokościach, wydłużając swój szereg, goniąc za uciekinierami obławą. Raziel zamknął oczy i siedział, niczym sierota obejmując sam swoje ramiona, pogrążony w myślach. Z przekleństwem Świadomy zauważył, usłyszał i wyczuł, jak w tylną szybę uderza coś i przebija się pomiędzy Zdzichem a Kayle - czarna, idealnie wytworzona, długa włócznia o bogatych grawerowaniach i wzorach.

Mroczne elfy...

I teraz pytanie - ucieczka do kanionu, czy równinami?

Lowcakur - 2013-02-08, 22:34

<Khornowi spodobała się propozycja tego bóstwa chaosu. Od zawsze czuł do takowych sympatię. W końcu, sam Khorn był uosobieniem chaosu. "Chaos jest jedyną prawdą", jak zwykł myśleć. >

- Panie Rali-Ebo, pozwólcie iż udam się na ziemie, to znaczy z powrotem do żywych. Bede miał czas aby odwiedzić te pokoje, gdy zemrę. Teraz mam ochotę coś zabić, więc jeśli pozwolicie to chciałbym iść walczyć. Tylko, jak będę zabijać demony to czy wy się obrazicie na mnie, albo cuś? Bo kurwa to takie dziwne.

kastyl - 2013-02-08, 22:35

Xerth był skupiony na prowadzeniu.
Tak jak na torze. Redukcja, ominąć przeszkodę, gaz, przyspieszyć, kolejny bieg, znów gaz, coś z przodu, znów ominąć. Świadomy starał się nie używać hamulców i nie tracić zbędnie prędkości.
- Jedziemy kanionem. Więcej miejsc żeby się ukryć a mniej skał pod kołami. -
Elf skierował pojazd w stronę wąwozu.
- Trzymać się i zapiąć pasy. I pilnować psa, żeby mi na mnie nie wlazł bo nas wszystkich pozabija. Czeka nas niezła jazda. -
Xerth mimowolnie się uśmiechnął

Vanilla - 2013-02-08, 22:40

-Nosz kurwa MAĆ! - krzyknęła Kayle, unikając włóczni. Błyskawicznie trzymanego PM-a ustawiła na wysokości tylniej szyby i wcisnęła spust, posyłając długą serię gdzieś z tyłu. Pewnie Xerth nie obrazi się za zbite szkło..

Nie chciała nawet specjalnie patrzeć się w tył, jakby miało to sprowokować następną dzidę. Rzucała natomiast nerwowo wzrokiem to w prawo, to w lewo. Na wypadek gdyby jeździec zrównał się z pojazdem, dostanie serią.

Może nawet celną.

Altaris - 2013-02-08, 22:47

Rali-Eb zaśmiał się i pokazał zadbane, perłowe, lekko spiłowane na wampirze kły zęby i odrzekł do wojownika, uśmiechając się zagadkowo, a pokój z czerwonymi drzwiami nagle zaczął znikać, zamieniając się w ogromne, oświetlone ciepłym światłem licznych pochodni wrzosowisko, na którym ludzie śpiewali przy ogniskach, tańczyli, pili i kopulowali ze sobą (w kombinacjach damsko-męskich oczywiście). Kilku nawet walczyło, zadając sobie krwawe rany, a gdy któryś padał na ziemię martwy, po kilku chwilach wstawał z uśmiechem i uznawał swoją porażkę.

- Nie martw się, mój synu. Idź i zabijaj! Demony, orkowie, elfy czy ludzie - wszytko jedno. Dostarcz mi krwi. Umowa pomiędzy bóstwami chaosu jest bardzo luźna, więc... - mężczyzna uśmiechnął się zagadkowo i intymnie przysunął swoją twarz bliżej głowy wojownika, jakby próbował złożyć mu na ustach pocałunek (co do kurwy nędzy?), po czym wyszeptał cicho - Wejście w świat żywych może być lekko skomplikowane i może trochę potrwać, ale nie powinno być zbytnio problematyczne. Krew to krew. Czyją przelejesz - Ty zdecydujesz - zakończył, przechylając głowę na bok i zbliżając się do Khorna, czule dotykając dłoniami jego skroni i zamaszystym ruchem skręcił mu kark, śmiejąc się wniebogłosy. Widocznie Syn Krwi padł ofiarą żartu bóstwa, które udawało zainteresowanie seksualne. Ale kto by chciał takiego szaleńca?

Khorn otworzył oczy i poczuł, że płynie wśród dziwnej, toksycznej cieczy, płynąc dziwnym, lepkim tunelem, pełnym szkieletów, ciał, gruzu i mebli. Po chwili zauważył, że nad jego głową otwiera się niebo, a on wystrzeliwuje w górę z impetem, unosząc się kilkanaście metrów nad ziemią, po czym spadł z łoskotem na twarde podłoże, tracąc przytomność. Kątem oka zauważył, jak jedna z gigantycznych, pancernych gąsienic chowa się pod ziemie, zostawiając po sobie krater.

Khorn obudził się gdy zaczynało świtać, gdzieś wśród wysokich, nagich skał. Po obu stronach wznosiły się kamienne, wysokie ściany. Był na dnie jakiegoś wąwozu. Z jednego wyjścia powitała go jedynie cisza, a z drugiego zgiełk dzikich zawodzeń.

Debowy_Mocny - 2013-02-08, 22:53

No to ponapierdalamy do drowów

Zdzichu postanowił lekko wychylić swój karabin, i ciągłym ogniem strzelać do goniących mrocznych elfów.

Lowcakur - 2013-02-08, 23:26

Altaris - 2013-02-08, 23:46

Xerth wjechał między skały swoim humvee, mistrzowsko lawirując ze sporymi jednak turbulencjami wśród wąwozu, słysząc wysoko nad sobą skrzeczenia - jeźdźcy na niebie musieli lecieć grupką, by móc atakować pojazd, co wykorzystała trójka siedzących, ściągając dokładnie aż trzech jeźdźców. Najlepiej poszło, pod względem destrukcji Zdzichowi, który swoim kałachem rozorał brzuch bestii, której flaki podczas lotu poderwały się, zawinęły wokół skrzydeł i dosłownie zawiązały mrocznego elfa na jego bestii. Oboje spadli, roztrzaskując się o skały. Najbardziej zaś zaskakujące zabicie zyskała dziewczyna, która prawie, że na ślepo strzelając gdzieś w stado jeźdźców na górze trafiła jeźdźca w głowę, rozbijając czarną maskę na jego twarzy... A Raziel. Raziel po prostu strzelał. Po chwili więc wszystkie bestie w powietrzu wzniosły się, podobnie jak kilka z ziemi.

Jeźdźcy zbliżali się od tyłu, odganiani strzałami z broni palnych - padło kolejnych dwóch, na co odpowiedziały włócznie, które ze świstem przelatywały obok wozu, wbijając się w skały i krusząc je. Przez chwilę nawet wydawało się, że kolejna z dzid trafi w szybę, lecz kilkakrotnie odbijały się one jedynie od samochodu, lub lekko wbijały w dach - humvee będzie potrzebował porządnej naprawy.

Xerth wjechał niespodziewanie w tunel, w który wbiegło jedynie dwóch jeźdźców, gdy nagle Raziel nacisnął stopą jego nogę i pojazd zatrzymał się, a zapięci w pasy pasażerowie spojrzeli za siebie ze strachem. Wozem lekko zatrzęsło, gdy dwa cielska bestii uderzyły w tył i połamały sobie kości, a jeźdźcy oszołomieni leżeli na ziemi. Wydawałoby się, że zgubili pościg.

Kapitan bez słowa przeskoczył przez tylną szybę i ściągnął maski jeźdźcom - oboma byli elfowie. Wbił w ich ciała swój miecz, a jego towarzysze nie mogli uwierzyć w to, co widzieli. Krew z ich ciał jakby wyparowywała na zewnątrz, wtapiając się w miecz, którego klinga raz za razem zamieniała się ze szkarłatnej w srebrną.

- No, to już wiemy, z czym mamy do czynienia... Korsarze z Ugrandu. Podłe bydlaki, atakujące przeważnie nocą, boją się światła. Dziwne jednak, że nie towarzyszy im żaden mag - rzucił do pasażerów w wozie, po czym powrócił do pojazdu, siadając z tyłu i wyjmując coś spod siedzenia - dopiero teraz wszyscy zauważyli, że kapitan wrzucił tam swoją torbę z prowiantem i innymi potrzebnymi rzeczami. Wyjął jednak stamtąd... Lekki karabin maszynowy ze sporym reflektorem zamiast celownika i zamocował go w tylnej szybie, odwracając się plecami do przedniej szyby.

- Ruszaj... - odrzekł cicho, a Świadomy posłusznie wykonał rozkaz (żeby już nie zatrzymywać gry, pokieruję Wami trochę). Wóz jechał dalej tunelem, aż wyjechał znowu do wąwozu. Kanion zakręcał niczym litera U i teraz znajdywali się za zakrętem, a wcześniej byli przed. Wjechali wprost w pędzących jeźdźców i prawie się wywrócili, gdy jedno ze stworzeń z impetem wpadło w humvee, wgniatając lekko bok od strony Zdzicha (prawdopodobnie nie będzie można otworzyć czasami drzwi). Najemnik z przekleństwem przyłożył lufę do szalonego stwora i wbił ją, niczym miecz i nacisnął spust. Można by szczerze przyznać, że naboje wylatywały odbytem...

Khorn szedł sobie spokojnie, oddalając się do hałasu, aż nagle za nim rozległo się dziwne skrzeczenie, stukot niby kopyt i ryk silnika. Nagle zza zakrętu wyłoniło się może z tuzin jeźdźców i spory pojazd osobowy. Wojownik nie mógł nic zrobić. Stanął z ponurą, obojętną miną i wpatrzył się w maskę samochodu...

Nagle Xerth zauważył, że na drodze wyrasta jakiś kształt, który przybliżał się, gdy jechali ze znaczną prędkością i uderzył o maskę, wpadając przez przednią szybę do środka i lądując głową na siedzisku. Wyglądający niczym kupa gówna, skacowany i ogromnie poturbowany Khorn wystawał nogami z przedniej szyby, z głową wpadającą coraz bardziej pod deskę rozdzielczą. Kayle krzyknęła mimowolnie, gdy wojownik, z którym wcześniej pili nieoczekiwanie dołączył do ich eskapady.

- Jedź slalomem czy tam kurwa zygzakiem! Wybierz synonim! - krzyknął Raziel, strzelając... Nie strzelając. Nawalając z lkm'a i oświetlając jeźdźców reflektorami i odganiając ich od wozu. O dziwo, udawało się to trochę, chociaż dzidy nadal śmigały w powietrzu, a Xerthowi wydawało się, jakby cienie szybsze od pojazdu coraz gęściej otaczały humvee. Jedna z włóczni dosłownie przeleciała pomiędzy głową Kayle a Razielem, rozwiewając jej rude włosy i prawie o nie zahaczając. Pocisk przebił się przez przednie siedzenie, na którym głową stał Khorn i przejechało po jego kroczu, robiąc rysę na pancerzu i wylatując na maskę.

Co robić w takiej sytuacji?

Vanilla - 2013-02-09, 01:22

Co robić w takiej sytuacji?

Napierdalać. Odważne zachowanie kapitana natchnęło Kayle, która ze wszystkich sił starała się oddawać celne serie. Wiedziała że na niewiele się to zda, wróg wydawał się nie kłaniać kulom.

-Jedziemy chłopaki - rzuciła przez zaciśnięte zęby, z płomieniami w oczach - Póki nie spieprzą nam auta, jedziemy!

Kayle próbowała pośród swojej niewieściej żądzy krwi próbowała słuchem, czy - jeśli to możliwe - wzrokiem wybadać czy aby samochód nie próbuje szwankować. Naprawa w takich warunkach może być.. wyzwaniem.

Lowcakur - 2013-02-09, 11:34

<Khorne jeszcze dochodził do siebie po przypieprzeniu w maskę samochodu. Po chwili jednak wiedział gdzie jest. Pierwszym zadaniem była zamiana pozycji na wygodniejszą. Obrócił się o 180 stopni w pionie, mając po obrocie nogi a dole a nie na górze. Po czym rzekł do zebranych>

- Yyy, dzien dobry. Możecie przeznaczyć chwilkę czasu dla dobrej nowiny?

<Wyciągnął swojego Boltera, odbezpieczył i serią strzelił w najbliższego jeźdźca. Jeśli udało mu się ściągnąć go albo konia, to super. Strzela dalej w kolejnych wrogów, którzy podejdą najbliżej wozu. >

Debowy_Mocny - 2013-02-09, 11:47

Zdzichu dalej kontnuował ostrzał w stronę mrocznych elfów.
ŻRYJCIE NABOJE SKURWYSYNY!!!!!

Altaris - 2013-02-10, 19:56

<brniemy dalej>
Jeźdźcy byli ostrzeliwani i pasywnie podążali za pojazdem, a strzały z broni palnej przestały trafiać w nauczone już unikania kul rogate bestie. Włócznie raz za razem wbijały się w humvee. Nie ważne, jak by Xerth nie pojechał, czarne włócznie i tak wbijały się w dach, boki, maskę i tył samochodu, świszcząc także po obu jego bokach. Ryki i zawołania zaczynały się przenosić przed wóz. Jeźdźców nadal było koło dziesiątki i nie ubywało.

- Cholera... Niepotrzebnie wykrakałem - powiedział Raziel, zatrzymując ostrzał i grzebiąc w torbie chwycił za coś, co przypominało tubę z papieru lub tektury. Wszyscy rozpoznali w tym... fajerwerki. Z lekkim przestrachem w oczach kapitan spiesznie podpalił jeden koniec tuby i zamykając oczy wystawił ją przez okno. Wozem aż zatrzęsło, gdy huk wyrwał z przedmiotu kilka jarzących się, kolorowych kul, które rozbłysły w powietrzu setkami iskier i kolejnymi seriami wybuchów. Całe niebo rozświetlone zostało, tak samo jak i wąwóz. Świadczące z tyłu, jak i z góry jęki i ryki świadczyły o tym, że owe fajerwerki dały nieźle popalić mrocznym elfom, które zostały lekko z tyłu...

Jednak pojawił się kolejny problem - na drodze przed nimi, oświetlony został tabun dziwnie zastygłych, ciemnych, zakrwawionych postaci. Nie, to nie był tabun. To była horda. Może nawet setka lub więcej stworzeń zastąpiło im drogę i ich otoczyło, a nad wszystkim tym unosił się na uskrzydlonym, bardziej przypominającym konia stworzeniu mężczyzna o czapce z długimi, kozimi rogami, niosący na sobie czarno-fioletowe szaty. Nekromanta...

- Jedź, jedź, jedź! - krzyczał przestraszony Raziel, gdy humvee raz za razem zderzał się z podobnymi do szmacianych lalek ciałami. Wóz zatoczył się w kierunku zbocza i wywrócił na bok, czemu towarzyszył spory hałas i zawodzenie zadowolonych, latających bestii...

- A to kurwa kto?! Nie ważne... Kayle! Kayle! - rzucił zdziwiony w stronę Khorna, po czym zmienił temat Raziel, próbując ożywić dziewczynę, która szczęśliwie ominęła głową czubek skalnego występu, który przebił maskę i lekko uderzyła głową o ziemię, leżąc na dole pojazdu (podczas gdy Zdzichu z psem byli na górze). Dziewczyna była oszołomiona. Reszta była poobijana i posiniaczona, bez większych ran. Gdzieś od strony drogi, którą jechali słychać było dziwne jęki i ciche pomruki, składające się w ciągłe, basowe, powtarzane cały czas buczenie.

Debowy_Mocny - 2013-02-10, 20:04

Zdzichu zauważył nekromante.
No to kurwa zmieniamy cel.
Zdzichu zaczyna napindalać z karabina próbując ustrzelić nekromante.
Zobaczymy czy ten kutas potrafi jednocześnie tańczyć z kulkami i nekromancić.

kastyl - 2013-02-10, 21:31

Kurwa już po nas. bez auta zaraz nas rozszarpią. Mieliśmy dość problemów z elfami, a teraz jeszcze doszedł nekromanta. Ech, tym razem śmierć po mnie przyjdzie definitywnie
Xerth wygrzebał się z pasów. Wybił mechanicznym ramieniem resztki szyby i jeżeli widział jakiegokolwiek przeciwnika oddał dwa strzały w niego. Jeżeli było więcej, wyparzył cały magazynek strzelając jednym nabojem do każdego z przeciwników. Siedem naboi raczej wiele nie zdziała, ale każdy z nich był kalibru 12,7 mm. Z pewnością każdy z nich przebił się co najmniej przez pierwsze ciałom i ranił kolejne.
Po wystrzeleniu (lub gdy nie ma przeciwników w zasięgu wzroku) elf wyczołgał się z samochodu i starał się wykorzystać go jako osłonę przed przeciwnikami. Przeładował pistolet i poczekał na resztę osób.

Altaris - 2013-02-10, 21:56

Zanim ktokolwiek zdołał cokolwiek zrobić, Xerth wyjrzał na zewnątrz. Zdzichu zaś miotał się na siedzeniu z kałachem, próbując zastrzelić nekromantę, którego nie widział, zapięty w pasach, strzelając na oślep, co wystraszyło jego psa, który wybiegł gdzieś z samochodu z piskiem.

Świadomy z lękiem wyjrzał na zewnątrz, gdy jego mechaniczne ramię rozbiło szybę, z którą od razu wypadły drzwi. Samochód był cały pognieciony i był żywą pułapką. Z jednej strony otaczała go jednak kamienna ściana, więc dostać się do niego można było jedynie przez tylną i przednią szybę, albo wspinając się po spodzie samochodu do bocznych drzwiczek, przy których przymięty pasami był Zdzichu i z których spoglądał Xerth.

Wokół zebrało się dobrze ponad kilkadziesiąt dziwnych postaci. Byli to ludzie, elfy, krasnoludy, orkowie i istoty nierozpoznawalne z powodu obrażeń fizycznych. Wszyscy byli pokrwawieni, a część miała rany, od których już dawno powinna umrzeć. Niektórzy nie posiadali kończyn lub sporych części korpusu. Gdzieś wśród nich bystre oko elfa wychwyciło na tyłach mierzącego ponad dwa metry giganta, którego ręce dziwnym, ohydnym sposobem zamieniono na prowizoryczne, rdzawe ostrza.

Raziel wyczołgał się po drugiej stronie samochodu. Oboje stwierdzili, że pomiędzy prawie, że pionową (prawie) ścianą wąwozu, a samochodem jest jakieś pół metra przerwy, więc można się schować. Xerth zauważył, że stwory idą bardzo wolno, próbując się przecisnąć pomiędzy poszczególnymi odłamkami skalnymi. Po nekromancie ani śladu.

Co prawda naboje wchodziły jak w masło, powalając przeciwników, ale co chwila pojawiali się nagle kolejni, a Świadomy zdał sobie sprawę, że minął już półmetek swojej amunicji.

- Cholera... Musimy coś wymyślić, albo nas zjedzą! To jakaś popieprzona wersja ghuli! I jeszcze Kayle jest oszołomiona... Co z Khornem? Khorn!? - krzyczał do mężczyzny Raziel, rozglądając się po samochodzie. Dziewczyna była żywa i w pełni sprawna, aczkolwiek kręciło jej się w głowie. Khorn zaś zostawał wielką niewiadomą. A Zdzichu? Zdzichu szamotał się przypięty pasami, próbując zastrzelić coś z wnętrza samochodu, prawie zabijając siebie i innych. Zbychu zaś zniknął.

Lowcakur - 2013-02-10, 22:15

<Khorne byl wkurwiony. Jego podróż miała wyglądać inaczej, dużo inaczej... Trafił spod kowadła na młot, z rynny na deszcz. Wyszedł z samochodu, stanął dumnie przy drzwiach, chwycił w jedną rękę boltera, a w drugą chainaxa, po czym krzyknął na cały głos, wzmacniany megafonem z hełmu. >

- Pierzaste skurwysyny, jebane umarlaki, kurwie syny! Gniew Khorna zniszczy wasze nieumarłe ciała, wbijając w nie gniew Chaosu! Podejdzcie tutaj i zaznajcie mojego topora i mojego pistoletu, WAAGHHHHHH! <głośnym krzykiem zakończył przemowę. Pakował serię z boltera w nadchodzące trupy, wymieniając magazynek za magazynkiem. Gdy tylko trupy zbliżyły się na pięc metrów do samochodu, Khorne rzucał się na nie, uruchamiając silnik chainaxa, siecząc je bronią i miażdżąc ciężkimi rękawicami. >

Debowy_Mocny - 2013-02-10, 22:49

Matka was więcej kurwa nie miała? EKIPA!!! NAPIERDALAĆ CO SIŁA!!! Niech skurwysyny giną! I Niech ich w piekle beliar w dupe gwałci
Zdzichu nadal kontynuował ostrzeliwanie opponentów, czy jakby on sam określił.

A kij z psem, ja go nie będę co chwila ratował

Vanilla - 2013-02-10, 23:55

Kayle chwilę znajdowała się w stanie istotnego oszołomienia. Dopiero pomoc towarzyszy wyprowadziła ją z letargu.
-DOBRZE! - krzyknęła, celując bronią w ogólnym kierunku przeciwnika i wciskając spust, oddając długie (na tyle na ile potrafi) kontrolowane serie.
-To jeszcze pojedzie? - mruknęła w chwili w której właśnie nie strzelała, patrząc się po towarzyszach i oceniając stan pojazdu.

Altaris - 2013-02-11, 08:04

Podczas sesji u mnie zdarzają się pewne próby, podczas których jest spore ryzyko śmierci. Jeżeli ktoś jest bystry, ostrożny i uważa na konsekwencje to jest bezpieczny. Przykładowo podczas obecnych zmagań były trzy takie testy i akurat nawinął się na nie Dębowy. Trzy razy oblał i powinien zginąć, lecz go uratowałem.
Od teraz, gdy ktoś zawali próbę, która losowo przypadnie, ma spore szanse na trwałe obrażenia, lub nawet śmierć.
(Ale oczywiście Kayle ma super farta, Xerth Świadomych, Khorn Rali-Eba, a Zdzichu nie ma nikogo, żadnej ochrony. Nawet psa nie ma)

- Uważaj, bo mnie postrzelisz... - warknął Raziel do Kayle. Zaiste, była ona w takiej pozycji, że siedząc zapięta na tylnych siedzeniach mogła jedynie strzelać między nogami kucającego obok samochodu elfa.

Zdzichu natomiast rwąc się w pasach i próbując ostrzeliwać przeciwników z wnętrza samochodu podziurawił całe siedzenia i coś uszkodził, nie trafiając w ani jednego z przeciwników, ani sojuszników. Jego nagrodą za tak celną serię było rozpieprzenie wozu. Wszystko zaczęło się dymić i mogło lada chwila wybuchnąć...

- Nigdzie tym nie pojedziemy... Cholera! Tak czy inaczej, miło się z Wami ginęło. Nawet było zabawnie... - rzucił w ich stronę kapitan, po czym widząc, że skończyła mu się amunicja wyjął swój długi, obusieczny miecz, chyba półtoraka, a ten zalśnił w dziwnie szkarłatnej poświacie. Stojąc tak, czekał...

Xerth zauważył, że i jemu kończy się amunicja. Rozglądając się nerwowo zrozumiał, że został mu tylko miecz. Poza tym, gdy próbował wycofać się za wóz dostrzegł, że skała była całkiem chropowata.

Kayle, siedząc zapięta pasami nie miała za dobrego widoku, chociaż tyłek przystojnego elfa skierowany w jej stronę mógł być zarówno pozytywną cechą lub negatywną. Tak czy inaczej dziewczyna dojrzała w torbie Raziela bardzo dużo sprzętu, a także jakieś liny, flary, latarki, haki do wspinaczki, oraz kilka granatów różnego rodzaju. Widocznie Raziel nie widział w nich potencjału...

Nieumarli byli coraz bliżej, będąc ich jedynymi przeciwnikami. Co prawda dobre dwa tuziny tych stworzeń padły martwe, ale nadal było ich sporo. Prawie wdzierały się do samochodu, a gdy dotrą do obecnie niemobilnych pasażerów, jakimi są Kayle i Zdzichu, to pewnie ich... zjedzą.

Z pomocą nadszedł łaknący krwi Khorn, oraz Raziel. Obydwaj skoczyli przed pojazd i zaczęli ciąć, rozbijać łby i łamać kości. To była prawdziwa jatka. Elfy, ludzie i krasnoludy padali pod uderzeniami Chainaxa i dziwnie świecącego miecza, który delikatnym dotknięciem odcinał kończyny i rozcinał wrogów, stojących za pierwszą ofiarą. Wyglądało to prawie, jak magia.

Khorn automatycznie wykonał unik i odwrócił się, widząc przepychającego pomniejsze umarlaki giganta. Opasłego, całego pozszywanego jakby z ciał innych ludzi, posiadającego dwie spore, umięśnione ręce zamienione od łokci w długie ostrza. Jego twarz była zakryta dziwnym, prowizorycznym workiem bez otworów na oczy. Zaszarżował na wojownika i minął go przypadkowo. Próbując wyhamować uderzył barkiem w wóz, a Kayle oraz Zdzichu odczuli spory ból poprzez uderzenie. Gorzej miał najemnik, bo był większy i przychrzanił głową w twarde oparcie siedzenia. Olbrzym zaszarżował na Khorna, który stał teraz pomiędzy gigantem i pojazdem, a hordą ghuli.

Debowy_Mocny - 2013-02-11, 10:55

Zdzichu, był zajęty strzelaniem z karabinu. Dopiero teraz się zorientował, że powinien wyjść z samochodu, kiedy oberwał łbem o oparcie siedzenia. Więc szybko odpiął pasy, próbował wyjść z wozu jednocześnie ostrzeliwując wszystko co stanęło mu na drodze. Po czym postanowił znaleźć jakiś bezpieczny punkt z którego mógł ostrzeliwać giganta. Za skałą jakąś. Czy jakąkolwiek przeszkodą.

kastyl - 2013-02-11, 12:23

Po tym jak olbrzym uderzył w podziurawiony wrak humvee, Xerth wszedł do samochodu i wypłacił Zdzichowi prawego prostego (mehaniczne ramie) po czym wyrwał mu ak z rąk i wykrzyczał.
- Zabiłeś nas wszystkich idioto. Zaraz samochód się ropiździ przez Ciebie. I tak już nim przez ciebie nie pojedziemy. -
Jeżeli człowiek próbował jakoś się szarpać, śwadomy wypłaca mu kolejnego strzała.
W międzyczasie elf zauważył zawartość torby Raziela. Chwycił ją i wyciągną sprzęt do wspinaczki.
- Osłaniajcie mnie, postaram się wspiąć na skałe i wyciągnąć każdego po kolei. -
Xerth wciąż był w posiadaniu ak, którego przewiesił sobie przez ramie.

Debowy_Mocny - 2013-02-11, 12:38

Kurwa, jeszcze ten cep..

Zdzichu poczuł uderzenie. Jednak wcale to nie zmieniło jego groźnego wyrazu twarzy.
Powiem wprost. Pech za mną łazi jak skurwysyn. Ale teraz trzymanie mnie i lanie po twarzy na pewno nie uratuje twojego tyłka.

Zdzichu patrzył jak xerth próbuje się wspinać po skale.
Teee, jak chcesz bym ci twój tyłek osłaniał to zwróć mi to co moje. Nie rzucę się na to skurwysyństwo z pięściami. Nie mam za dużo amunicji w pistolecie.

Altaris - 2013-02-11, 14:43

*Sytuacja dla Xertha i Zdzicha*
Zdzichu na prawdę silnie poczuł uderzenie. Wypadło mu nawet kilka zębów, a ból i opuchlizna towarzyszyć mu będą przez dobre kilka dni. Mężczyzna zgodnie z planem próbował potem wyjść i strzelać z ak, ale go nie miał. Pójdźmy na ustępstwo i powiedzmy, że wyjął deagle'a. Zgodnie z obecnym położeniem najemnik wbiegł z deaglem pomiędzy trupy, podbiegając do najbliższej skały, pozwalając Razielowi i Khornowi na odciążenie się lekko. Wszystkie najbliższe trupy zwróciły się ku Zdzichowi, który strzelał i próbował potem ładować... Jeden z ghuli powalił go na ziemię, szarżując z prędkością pędzącej, kulawej staruszki i wbił chore, posiniaczone i pełne zarazków zębiska w przedramię mężczyzny, a reszta umarlaków zaczęła go oblegać.

Xerth zaś bez problemów wspiął się po skale na lince z hakiem wraz z całym sprzętem i dostrzegł, że stoi na półce skalnej. Bardzo małej i szczupłej, ale można było na niej przystanąć lub zarzucić kolejną linę wyżej.

A ze Zdzichem nie było najlepiej...

kastyl - 2013-02-11, 15:03

Mogles zignorowac szarze i poczekac na moja odpowiedz do Zdzicha. Siedze w pracy i pisze z telefonu, przez co mam czas tylko momentami.

Xerth usłyszał błaganie człowieka tuż przed wspinaczką. Rzucił mu ak i powiedział
- Łap tylko nie wal jak opętany. Daj mi za to magazynki do deagla. -
Elf po wspięciu się na półke spojrzał na sytuację na dole. Wpierw przerzucił naboje z magazynku deagla do swojej broni, po czym oddał pare strzałów w najbardziej zagrożone miejsca.

Debowy_Mocny - 2013-02-11, 15:15

A już kurwa myślałem że jesteś jednym z nich.
Uderzył pięścią gryzącego ghula.
Zdzichu szybko chwycił kałach. I Zaczął strelać najpierw do tych co są najbliżej. Gdy się trochę oswobodził rzucił pare magazynków w stronę Xertha.
ŁAP!!!!
Po czym zdzichu zaczynał pokolei wybijać każdego nieumarłego, czy cokolwiek co nie miało dobrych zamiarów, za pomocą karabinu. Jednak się zorientował że jakiś ghul za bardzo podszedł i raczej, ich jest za dużo by starczyło amunicji.

Przywalił z kolby ghula co był najbliżej. Potem powoli się wycofywał w stronę kamienia na który właził xerth. Oczywiście trzymając broń w pogotowiu i strzelając jeśli jakiś nieumarły zbyt blisko podszedł.

Jeśli nieumarły podał mu dłoń to zdzichu szybko chwycił ową dłoń i się wspiął na skałe. Jeśli był na skale to pomaga Xerthowi wciągnąć reszte..

Altaris - 2013-02-11, 15:47

Tego posta nie ma.

Vanilla - 2013-02-12, 01:26

Granaty. Fajnie. Flary. Jeszcze lepiej.

Kayle rozpięła pasy, w razie czego pomagając sobie nożem. Wzięła granaty, wyszła z samochodu i starała się zarzucić nimi ghule, starając się przynajmniej odwrócić ich uwagę od Zdzicha, jednocześnie starając się znaleźć w miarę blisko sprzętu spinaczkowego - jedynej drogi wybawienia.

Flary też były fajne. Gdyby wstrzelić się dobrze w grupę potworków, można by je nieźle nastraszyć. Jeśli tylko dadzą się wystraszyć - stwierdziła, po czym postarała się odpalić flary. Do lecących jeszcze flar dla efektu można strzelać. Na pewno nie trafi, ale może to coś pomoże.

Kayle wpatrywała się przez dłuższą chwilę w - miejmy nadzieję - udane fajerwerki. Dopiero krzyki towarzyszy byłyby ją w stanie wyprowadzić z transu.

Lowcakur - 2013-02-13, 11:59

<"Wielki skurwysyn... Ale głupi. Wykorzystam to przeciwko niemu, hahahaha!"

Khorne zrobił najmniej spodziewana rzecz, zaszarżował prosto na giganta. Ale nie, nie atakował go normalnie. Rzucił mu się z całym pędem pomiędzy pozszywanymi nogami, jednocześnie rozrywając dolną partię jego cielska za pomocą Chainaxa. Potem wychodzi mu za plecy i za nim się obróci siecze go chainaxem przez plecy, wbijając mu go w rdzeń kręgowy. >

Altaris - 2013-02-13, 14:58

Wszystko potoczyło się bardzo szybko, chociaż nie był to jeszcze koniec tej gehenny, jaką była walka w wąwozie. Była to tak zwana przez filozofów Endrigusowa praca, czyli coś, co pomimo wszelkich starań i tak skończy się klęską. Tak czy inaczej, oto, co się stało:

Xerth wraz z wyswobodzonym sprawnie spomiędzy ghuli Zdzichem znaleźli się na półce skalnej, tuż przy prawie pionowej ścianie wąwozu. Byli stosunkowo bezpieczni, chociaż Zdzichu nie miał już kompletnie amunicji. Xerth coś tam jeszcze miał z magazynek lub dwa w Desercie.

Natomiast sytuacja na dole była trochę dziwniejsza. Khorn normalnie podczas szarży na giganta jak szaleniec powinien zostać zdeptany lub stratowany, ale powiedzmy, że nieświadomie uratowała go Kayle. Gdy tylko wojownik spróbował wpaść pod nogi olbrzymowi ten zamachnął się ostrzami, które bez problemu rozcięłyby ciało mężczyzny. Jednakże, zanim to nastąpiło w powietrzu, bardzo nisko, rozsadzając w dziwny sposób trzech nieumarłych i odstraszając większość z zebranych w obrębie kilkunastu metrów zaczęły wybuchać fajerwerki.

Olbrzym, oślepiony blaskiem, zaczął ryczeć i zatrzymał się, próbując zasłonić zmutowanymi rękom przed światłem, podczas gdy Khorn zręcznie prześlizgnął się pod jego brzuchem i rozorał mu brzuch, zatrzymując się aż na kręgosłupie. Flaki z pluskiem i posoką wyleciały na ziemię, a w tym samym czasie Raziel, który wykorzystując ten moment słabości giganta wybił się na jednej ze skał, zeskakując na głowę potwora i wbijając mu ostrze swojego długiego miecza w kark, aż po rękojeść. To musiało boleć... Po chwili dziwnym sposobem przekręcił miecz, a głowa mutanta odpadła, wraz z kawałkiem kręgosłupa. Raziel odskoczył do tyłu, trzymając za małą kępkę długich, wyjałowionych włosów głowę z kilkoma kręgami kostnymi, przypominającymi teraz trochę ogon.

Mutant upadł głucho, podczas gdy zastępy ghuli zaczęły znowu postępować do przodu. Były bezmyślne i kierowały się jedynie instynktem. Nie rozumiały, że ich przywódca został powalony. Raziel i Khorn mieli więc znowu ręce pełne roboty. Ale byli coraz bardziej zmęczeni i wyczerpani.

Xerth swoim bystrym okiem zauważył, że wybuch odstraszył wszystkich jeźdźców, którzy na swoich czarnych bestiach wzbili się gdzieś w powietrze, odlatując między chmury i znikając mu z oczu. W tym samym czasie pomagał on Kayle, która już wcześniej próbowała, podnieść się na pojazd i potem przejść na półkę skalną, na której stali we dwójkę Świadomy i najemnik. W kilka chwil trójka była już na małej półce skalnej, ale brakowało im tam już miejsca.
- Szybko! Uciekajmy stąd! Długo nie wytrzymamy, a ich ciągle przybywa! - krzyczał kapitan robiąc przerwy na sapanie i pauzy, podczas których ciął wrogów. Zauważyliście, że wśród ubranych w zwykłe ubrania ludzi, elfów i krasnoludów zaczęły pojawiać się poruszające bardzo wolno swoimi nogami ghule w pancerzach, zbrojach oraz... mundurach Cesarskich. Takich samych, jakich używała także Wasza jednostka.

Lowcakur - 2013-02-13, 15:12

<Khorne wpadł na zajebisty, jego zdaniem, pomysł. C4! Szybkim ruchem wyciągnął ze schowka cały ładunek materiału wybuchowego, wbił w niego dwa zapalniki, ustawił na 10 sekund i rzucił w środek nadchodzących bestii. Po czym złapał Raziela za fraki i odbiegł z nim jak najdalej się dało, a przed eksplozją rzucił się razem z nim na ziemię. Biegnąć krzyczał >

- Chować się! Zaraz jebnie! Zaraz jebnie!

Debowy_Mocny - 2013-02-14, 18:28

Zdzichu schował kałąch, odbezpieczył pistolet. Póki co czekał na to co reszta zadecyduje. W tym czasie jeśli coś za bardzo chciało się dobrać do jego półki to w to coś strzelał pistoletem. Ewentualnei pomaga Xerthowi w wciąganiu na skałe reszte kompanów.

Altaris - 2013-02-14, 19:39

Ej, ale Ty przecież dałeś magazynki do pistoletu Kastylowi i ich nie masz...

Debowy_Mocny - 2013-02-14, 20:37

Mam 4 magazynki, a rzuciłem kastylowi parę, czyli 2

Altaris - 2013-02-14, 22:04

Aaa, parę! Myślałem, że kilka, jako parę. Mój błąd, ale następnym razem dla ułatwienia pisz takie rzeczy, bo potem nie wiem często, co się właściwie stało.

Vanilla - 2013-02-14, 23:46

C4. Jezu. Jebnie. - pomyślała Kayle. Nie trzeba było być asem z alchemii żeby zrozumieć że takie środki odpalane w zasięgu rzutu były bardzo mordercze. Odsunęła się od tego krwiożerczego samobójcy Khorne'a na tyle na ile mogła - najlepiej w kierunku półki skalnej, co by się załapać na następne wciąganie.

-Matko moja!!! - nie ustawała w krzykach i piskach. Ta sytuacja przerastała ją, jako zwykłego polowego medyka i od biedy mechanika. Ona nie była od pociągania za spust...

Debowy_Mocny - 2013-02-15, 10:20

Zdzichu zauważył ze Kayle próbuje dostać się na półke skalną. Jak już razem z xerthem pomógł jej dostać się na półkę skalną. Powiedział żartobliwym głosem
Mam 99 problemów. Na szczeście ewentualne odbudowanie rasy ludzkiej nie jest jednym z nich.. Zaśmiał się. Po sekundzie znowu twarz zpoważniałą. I nadal pilnował by coś co nie jest jego ekipą nie próbowało wleźć na półke skalną.

kastyl - 2013-02-15, 19:59

Xerth spojrzał na półkę.
Robi się tutaj ciasno. Muszę dalej pójść. Mrocznych elfów już nie ma na szczęście.
Świadomy spojrzał jeszcze raz na pole walki. Kątem oka zobaczył rzucony przez Khorne'a po czym przywarł bardziej do ściany.
Po wybuchu elf ruszył dalej w górę półki skalnej.

Altaris - 2013-02-16, 08:26

Podczas gdy Xerth był już na drugiej półce skalnej, a Kayle skulona na tej pierwszej piszczała i przeklinała w ocenzurowanych słowach, Khorn spróbował pewnego ryzykownego manewru. C4 nie wybuchło... PIERDOLNĘŁO. Wybuchowa substancja tak zatrzęsła wąwozem, że ten cały zaczął się trząść, a przeciwległa ściana zaczęła się osuwać. Dno kanionu zostało praktycznie zmiecione w obrębie dobrych kilkunastu metrów, a najbliżsi pojazdowi nieumarli albo spalili się na miejscu, albo polecieli niczym zdmuchnięta przez wiatr talia kart.

Nigdzie nie było widać Raziela... Nieumarli powoli zaczynali się zbierać z powrotem u wyjść z wąwozu. Khorn był przy wozie, który porzucili. Raczej cały i zdrowy. Zdzichu i Kayle zaczynali wchodzić na drugą półkę, a Xerth na sam szczyt kanionu.

Gdy wszedł na górę, otoczyła go ciemność. Gdzieś naprzeciwko wznosiły się ciemne zarysy wioski, a na równinie, gdzieś poza zasięgiem jego wzroku towarzyszyły im wycia i zawołania nieumarłych, rytm bębnów, trąbek i piszczałek.

Vanilla - 2013-02-16, 22:52

-Fizyka to surowa pani - pomyślała chwilę Kayle. To się po prostu musiało tak skończyć. Przynajmniej mogła zabezpieczyć i schować broń...

-TO GDZIE KAPITAN? - ryknęła do towarzyszy.

Debowy_Mocny - 2013-02-16, 23:06

Ja tam nie wiem. Ale lepiej będzie jak będziemy się trzymać razem.

Zdzichu postanowił wspiąć się na szczyt za xerthem. Ewentualnie wspomagając kayle w wspinaczce.

Lowcakur - 2013-02-16, 23:26

-Patrzcie, ale jebło! Hahahahaha, ale wybuch. <Khorne podniecał się zniszczeniem, które sam spowodował. Dawno już nic tak dobrze nie wysadził. Jego ciało przepełniła ekstaza, tak wielka iż musiał się porządnie wstrząsnąć, aby choć na chwile powstrzymać podniecające dreszcze. Potem poprawił się nieco i rozpoczął wspinać się wraz za towarzyszami, do których doprowadził go los>

Altaris - 2013-02-20, 17:34

Gdy cała czwórka znalazła się na szczycie wąwozu, otaczała ich ciemność i złudne poczucie ciszy. Gdzieś poza ich wzrokiem unosił się czarny dym - jedyna pozostałość po Garnizonie. Wśród równinnych odgłosów wiatru dominowały jęki, zawodzenia, oraz stłumione dźwięki bębnów, piszczałek i trąb. Ogromna armia Beliara, która zniszczyła miasto, została z tyłu. Raz za razem w odległości około kilometra, może więcej, zapaliło się malutkie światełko, a wszystko nagle ucichło. Po chwili wokół owego światełka w ciemności zapalały się kolejne i kolejne, aż w końcu cała piaszczysta równina zasiana była ogniskami i obozowiskami orkowych wojowników i pokrak, które skakały wesoło i zarazem upiornie wokół ognia.

Nagle gdzieś pomiędzy Wami a obozem sług Beliara zawarczał silnik jakiegoś pojazdu, a w ciemnościach zamajaczyły światła.

Vanilla - 2013-02-21, 01:00

-Ma ktoś lunetkę? - rzuciła niespokojna Kayle. Jakiś pojazd? To nie mogło wróżyć przynajmniej nic dobrego. Obserowała jeszcze kanion, choć w tej ciemności raczej nic nie będzie w stanie zobaczyć.

-Wszyscy zdrowi?

Lowcakur - 2013-02-21, 11:03

- Haha, ale zabawa. Dawno się tak, kurwa, nie ubawiłem. <rzekł dalej podniecony Khorne> - Ja jestem bardzo zdrowy, a wszystkie moje organy są sprawne. Mógłbym jeszcze zakatrupić parędziesiąt trupów! Nie obawiaj się jednak, skarbie, Khorne zobaczy co to auto tam porabia. <po czym Khorne włączył filtr noktowizyjny w swoim hełmie i ruszył w stronę samochodu>

Debowy_Mocny - 2013-02-21, 12:46

Zdzichu spojrzał na samochód co nadjeżdza.
Miejmy nadzieję że będą mieli amunicje do kałacha. Wtedy to będę mógł dalej strzelać na pohybel skurwysynom
Zdzichu poszedł za Khornem, jakby co to będzie go wspomagał strzałami z desert eagle-a.

Altaris - 2013-02-21, 13:24

Wszyscy wpatrzeni w samochód dostrzegli, że ten poruszał się kilkakrotnie szybciej, niż się wcześniej wydawało i jak to mogli się spodziewać. Khorn, dzielnie wychodząc naprzeciw pojazdowi dostrzegł za kierownicą smukłą, trochę elfią oraz niesamowicie gładką twarz. Znajomą twarz. Zanim zdążył uskoczyć samochód jakby przeskoczył magicznym sposobem kilka razy do przodu i wpadł na wojownika, powalając go na ziemię i uderzając poważnie maską. Dla większości osób mogłoby to się skończyć połamanymi kościami.

Ale nie dla Khorna. Dla niego to było jak pobudzające spoliczkowanie. Gdy wszyscy spojrzeli na samochód, ten okazał się całkowicie... pusty. Gdzieś tylko z tyłu, w ciemności, rozlegały się nerwowe gwizdy i pojękiwania. Równie dziwnie znajome, lecz znajome wszystkim. Coś jakby... Jeźdźcy?

Z mroku wypadł koński tors, a na jego grzbiecie nerwowo podrygiwał mroczny elf...

kastyl - 2013-02-21, 19:40

Xerth wyciągnął AutoMag-a i wycelował w elfa. Oddał 2 strzały po czym rozejrzał się w poszukiwaniu jakiejś kryjówki.
- Uważajcie na tyły i włócznie, kryć się. -
Świadomy schował się za jednym z występów skalnych. Po czym wydarł się do człowieka w zbroi.
- Khorn, wypad stamtąd. Mają nas jak na strzelnicy. Musimy stąd spierdalać. -

Vanilla - 2013-02-22, 00:22

-E tam zaraz jak na strzelnicy - rzuciła Kayle, dobywając broni, odbezpieczając i - jeśli Khorne będzie dostatecznie daleko od wroga żeby jej wrodzony talent do strzelania nie dał o sobie znać na niekorzyść - odda serię, trzymajac się jednocześnie blisko Xertha. Rozdzielanie się to najgorsze co mogli teraz zrobić.

-Chcę do domu - mruknęła pod nosem cicho.

Lowcakur - 2013-02-22, 10:25

<Khorne, usłyszawszy tyle głosów żądających jego powrotu, postanowił się wycofać na z góry upatrzone pozycję, osłaniając swój odwrót krótkimi seriami z Boltera. Dotarłwszy do reszty towarzyszy obraca się i rozpoczyna ostrzał mrocznych elfów.>

Altaris - 2013-02-22, 11:19

Khorne zwlókł się z maski pustego samochodu, po czym zaczął szukać osłony. Jak już wcześniej mówiłem, była to prosta, niezmącona niczym równina, bez żadnych występów skalnych, czy kryjówek. Pomijając położoną około kilkuset kroków dalej wioskę. Wszyscy rozpoczęli ostrzał, bez osłon - w powietrzu śmignęła włócznia, która trafiłaby Xertha w tors, gdyby ten się nie uchylił.

Złowieszczy stukot kopyt zmienił się w kwik, gdy ktoś trafił zarówno jeźdźca, jak i stwora. Maska mrocznego elfa rozpadła się z trzaskiem i połowa z niej rozprysła się, a druga została na jego głowie. Po kilku chwilach oboje zamienili się w opary czarnego smogu. Gdzieś z daleka nadeszły kolejne pojękiwania i ryki. Kolejni jeźdźcy się zbliżali...

...a Khorn dostrzegł rąbek czerwonego materiału, urwanego od jakiegoś odzienia przy drzwiach od samochodu, który go uderzył, a który stał kilka kroków od nich.

Jeźdźców jeszcze widać nie było.

Vanilla - 2013-03-01, 21:12

-Panowie, WYNOSIMY SIĘ STĄD! - rzuciła przenikliwie, acz nie głośno Kayle. Następnie zaczęła rozglądać się po otoczeniu w poszukiwaniu drogi ucieczki, najlepiej takiej aby jeźdźcy nie mogli za nimi podążyć. Schowała ciągle odbezpieczoną broń ("Tak, wiem" - pomyślała) i ruszyła w najbardziej obiecującym kierunku.

W tym momencie obiecujący był samochód. Zaczekała aż któryś z towarzyszy postanowi zasiąść za kółkiem, po czym wpakuje się na tylne siedzenie. Jeśli będzie to konieczne, poprowadzi sama. Oby nie musiała tego robić...

Debowy_Mocny - 2013-03-04, 19:27

Zdzichu postanowił naszykować pistolet. I poprostu podążać za jego ekipą. Nie chciało mu się myśleć samemu.

Lowcakur - 2013-03-04, 19:44

kastyl - 2013-03-04, 20:34

Xerth biegiem popędził do samochodu. W tym przypadku za kierownicą czułby się znacznie bezpieczniej, niż tu, na środku niczego idealnie wystawiony na ogień.
Świadomy usiadł za kierownicą i spojrzał za czymkolwiek, czym mógłby odpalić wóz. Miał nadzieję, że kluczyki są w zestawie do samojeżdżącego samochodu.
- EKIPA, WSIADAĆ I SPIERDALAMY. -

Altaris - 2013-03-05, 18:10

Samochód posłusznie odpalił. Kluczyki były w stacyjce. Samochód był w bardzo dobrym stanie, otwarty, prawie, że nienaruszony. Jedynie maska była trochę wgnieciona przez okute poślady Khorna. Pojazd ruszył, nic sobie nie robiąc z ogólnego rozgardiaszu i pościgu. Nie był za dobrze opancerzony i trochę go nosiło na wybojach, ale dało się wyczuć, że Xerthowi prowadzi się wyśmienicie. Prowadził się idealnie - lekko, sprawnie, szybko.

Odgłosy pogoni już dawno zniknęły. Siedzieli teraz, w czwórkę w samochodzie. Od momentu ich wyprawy z Garnizonu została ich czwórka - Xerth, Kayle, Khorn i Zdzichu. Jak powiedzieli, tak zrobili - Spierdalali. I spierdalanie szło im całkiem dobrze. Ogniska i tysiące orków zostawili za sobą. Tak samo jak i Zbycha, psa najemnika, którego zostawili na pastwę wygłodniałych bestii. No i zostawał jeszcze Raziel... Ich kapitan i przełożony, zaginął gdzieś podczas wybuchu Khornowego C4.

Na razie w samochodzie panowała cisza. Nie wiadomo, co się stało z elfem. Została ich jednak tylko czwórka. Samotna, cicha. A samochód jechał nocą przez mroczne równiny, skąpane w blasku księżyca. Gdzieś za ich plecami majaczyła świetliście cienka linia horyzontu, gdzie zbliżał się wschód. Jechali mniej więcej do stolicy. Dopiero teraz odczuli, jak wszyscy są głodni, wyczerpani, spragnieni. Jedynie Xerth nie zasypiał co kilka sekund na krótkie chwile, jak cała reszta. Siedząca z tyłu Kayle zdążyła już uciąć sobie drzemkę. A oni? A oni jechali dalej w ciszy i skupieniu.

Debowy_Mocny - 2013-03-10, 16:37

Zdzichu nie myślał o jakimkolwiek przerwaniu warty. Rozglądał się dookoła obserwując i nasłuchując. Wolał żeby go z zaskoczenia nic go nie ubiło.

Vanilla - 2013-04-21, 23:11

<śpi>